Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biografie pani Tuszyńskiej biorę w ciemno i nigdy mnie nie zawodzi. Książka jest o narzeczonej Bruna Schulza, a nie o nim samym, ale i tak wiele dowiadujemy się także o pisarzu. Z książki, jak też z informacji znalezionych w internecie pani Józefina jawi mi się jako zaborcza kobieta, której życie nie ułożyło się wg planu. To nie jest delikatna muza wrażliwego artysty. Ani ona nie była delikatna ani on wybitnie wrażliwy w powszechnym pojęciu. On trochę dziwny, a może nawet dziwaczny, choć utalentowany, ona zafiksowana na jego temat i nie mogę się oprzeć wrażeniu, że chyba za wiele sobie wyobrażała w związku ze znajomością z Szulzem. Nawet to narzeczeństwo choć potwierdzone przez Schulza, który żenić się nie planował, wydaje się takie jednostronne:) Oprócz drobnych wspomnień innych osób, które ledwo kojarzą jakaś Junę, nie zachowało się nic co potwierdzałoby mocny związek Józefiny z Schulzem, oprócz opowieści jakie w listach do Ficowskiego snuła ona sama. Dawkowała te informacje drobnymi kęskami, może bała się zdemaskowania, gdyby napisała za dużo? Jakoś jej nie ufam:) Szczególnie, że po jej śmierci nie znaleziono prac Schulza, które rzekomo posiadała. Co by jednak nie powiedzieć, była to postać tragiczna, tak samo jak sam pisarz, a pani Tuszyńska na bazie tej znajomości napisała świetną książkę.