Kiedy skończyłem czytać tę książkę zdałem sobie sprawę, że przed moimi oczami stanęło świadectwo przekształcania się arabskiej Al-Andalus w katolicką Hiszpanię. Ten proces trwał przez cały okres Rekonkwisty, ale zakończył się dopiero całkowitym wygnaniem przez chrześcijan w 1609 roku nawróconych na katolicyzm Maurów zwanych moryskami. Na prawie tysiącu stron Ildefonso Falcones pokazuje ile krwi i łez polało się podczas zmagań o zachowanie muzułmańskiej tożsamości Półwyspu Iberyjskiego.

Ta bardzo rzetelnie trzymająca się historycznych szczegółów powieść opowiada historię życia hiszpańskiego moryska Hernanda. Ten syn muzułmanki zgwałconej przez księdza dorasta w środowisku zarówno chrześcijan jak i muzułmanów. Rozdarty pomiędzy tak bardzo różniącymi się pomiędzy sobą kulturami, stara się zachować złoty środek, chociaż wielokrotnie jest naznaczany ostracyzmem przez obie społeczności. Jego życie jest splotem różnych i często skrajnych wydarzeń. Ich wynikiem nieoczekiwanie staje się wyrzutkiem społecznym albo innym razem tak bardzo uśmiecha się do niego szczęście, że można mu tego pozazdrościć. W pewnym momencie Hernando poważnie angażuje się w działalność mającą na celu zbliżenie dwóch monoteistycznych religii, jednak niestety nie udaje mu się tego osiągnąć.

Osoba głównego bohatera jest postacią fikcyjną ale w książce występuje wiele nazwisk które z pewnością znajdziemy w historycznych zapisach. Dzieło Falconesa jest bardzo barwnym opisem życia ludzi zamieszkujących szesnastowieczną Hiszpanię. Szczególnie interesujące są losy potomków Maurów, którzy gnębieni przez Hiszpanów przygotowują kolejne bunty, mające doprowadzić do oswobodzenia. Jednak ich działania trafiają w próżnię. Imperium Hiszpańskie jest w pełni swojego rozkwitu a pozostałe muzułmańskie państwa same chcą ugrać przy okazji jak najwięcej dla siebie.

Czytając tę powieść jesteśmy świadkami miłości, nienawiści i przyjaźni. Czytelnik często jest zaskakiwany brutalnymi scenami przemocy których autor nam nie oszczędza. Niestety w tamtych czasach renesansowy humanizm nie odgrywał zbytniego znaczenia wśród ludu pełnego zabobonów. Inkwizycja jest tego przykładem, również tutaj można spotkać wiele jej przejawów.

Hernando jako wzór wiary muzułmańskich przodków doznaje wielu upokorzeń ze strony katolików. Jednak nie wypiera się swoich wierzeń, przez całe życie przyświeca mu cel którym jest islamska Hiszpania. Pewnie nieprędko zapomnę z jakim namaszczeniem kreśli alif, pierwszą literę arabskiego alfabetu.

Książka ma objętość prawie tysiąca stron, więc pewnie każdy kto ma problem z doczytaniem długich dzieł poważnie się zastanowi zanim ją weźmie do ręki. Jednak osobiście ją bardzo polecam tym wszystkim którzy lubią łączyć literacką fikcję z historią.

Kiedy skończyłem czytać tę książkę zdałem sobie sprawę, że przed moimi oczami stanęło świadectwo przekształcania się arabskiej Al-Andalus w katolicką Hiszpanię. Ten proces trwał przez cały okres Rekonkwisty, ale zakończył się dopiero całkowitym wygnaniem przez chrześcijan w 1609 roku nawróconych na katolicyzm Maurów zwanych moryskami. Na prawie tysiącu stron Ildefonso...