Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Płynąc w ciemnościach" to książka, która przysporzyła mi znacznych problemów. Sięgnęłam po nią zachęcona mnogością pozytywnych opinii i patronatem serwisu lubimyczytać.pl. Akcja rozgrywa się w Polsce w czasach PRL-u. Na kartach powieści poznajemy losy dwóch młodych mężczyzn, którzy zapoznają się na obowiązkowym letnim obozie dla studentów. Zbliża ich do siebie wspólne pływanie i lektura "Mojego Giovanniego". Po zakończeniu obozu wyruszają na samotną wyprawę na wieś, gdzie z dala od spojrzeń innych ludzi rozwija się ich zakazany romans. Jednak wraz z powrotem do stolicy wszystko zaczyna się sypać - Ludwik, który nigdy nie był zwolennikiem komunistycznego reżimu, czuje się coraz bardziej rozczarowany otaczającymi realiami, tymczasem Janusz rozpoczyna karierę w cenzurze. Relacja bohaterów zostaje zachwiana przez coraz mocniej zarysowujące się między nimi różnice światopoglądowe. "Płynąc w ciemnościach" mówi o ciężarze seksualności nieakceptowanej przez otoczenie i karanej przez reżim, potrzebie wolności i dramatycznym wyborze między ucieczką z kraju i skazaniem się na tułaczkę a konformizmem politycznym i wyrzeczeniem się swoich poglądów. Książkę czytałam w tłumaczeniu (oryginał został napisany po angielsku) i tym, co najbardziej mi się podobało, był język i jego subtelność. I tu pojawił się największy problem - momentami miałam wrażenie pewnych zgrzytów między lirycznym sposobem opisu, a wrzucaniem do tekstu w najmniej oczywistym momencie słów takich jak "fiut" czy "tyłek". Mnie osobiście trochę to wytrącało z rytmu podczas czytania. Z ciekawości sprawdziłam, jak wyglądały te same fragmenty w oryginale i okazuje się, że nie jest to specyfika tłumaczenia, ale najwyraźniej celowy zabieg autora, z którym trzeba się pogodzić. Poza tym książkę czytało mi się bardzo szybko i przyjemnie, chociaż oczywiście tematyka była dość przygnębiająca.