Pomysł na całą historię nie jest nowy, jest wręcz utarty. Jednak czyta się to galopem i tak jak galop sprawia przyjemność tak i ta powieść ją budzi.
Niby wszystko tutaj opowiedziane już było wiele razy, jednak sposób w jaki ten kawałek świata został przedstawiony jest tak żywy jak freski Leonarda Da Vinci.
Autorka zręcznie łączy fikcję z prawdą. Z wprawą dobrego bajarza podaje nam namacalne obrazy bitew, dysput, życia, myśli.
Ukochałam sobie renesans. Ukochałam sobie Medyceuszy, Sforzów czy Borgiów. Ukochałam sobie Włochy i ukochałam sobie powieści historyczne z nutą przygody. Dokładnie to otrzymałam w tej powieści i to na całkiem niezłym poziomie.
Zrobiła to co potrafi dobra powieść : pozwoliła mi oderwać się od codzienności i otworzyła mi okno na tamte czasy.

Pomysł na całą historię nie jest nowy, jest wręcz utarty. Jednak czyta się to galopem i tak jak galop sprawia przyjemność tak i ta powieść ją budzi.
Niby wszystko tutaj opowiedziane już było wiele razy, jednak sposób w jaki ten kawałek świata został przedstawiony jest tak żywy jak freski Leonarda Da Vinci.
Autorka zręcznie łączy fikcję z prawdą. Z wprawą dobrego bajarza...

Przyjemna i lekka wakacyjna lektura dla osób lubiących książki przygodowe z historią w tle. Raczej "czasowypełniacz" niż pozycja, która na dłużej zapada w pamięć.

Przyjemna i lekka wakacyjna lektura dla osób lubiących książki przygodowe z historią w tle. Raczej "czasowypełniacz" niż pozycja, która na dłużej zapada w pamięć.

Początek XVI w., Italia. Na zlecenie zbója Sandina sierota Matteo podejmuje się kradzieży Wielkiej Pieczęci Medyceuszy. Chłopiec jednak nie oddaje mu zdobyczy w wyniku czego podczas ataku zostaje zepchnięty przez Sandino do rzeki. Matteo zostaje uratowany przez sługi Leonarda da Vinci i trafia do jego pracowni. Pozostając pod jego opieką, pomaga mu w stworzeniu fresku przedstawiającego bitwę pod Anghiari. Uczy się również anatomii i asystuje mistrzowi w ekshumacji zwłok. Podczas jednej z podróży poznaje rodzinę dell Orte i zaprzyjaźnia się z ich dziećmi. Pewnego dnia jednak siedziba rodziny zostaje zaatakowana przez tajemniczych bandytów, zaś cała załoga wraz z głową rodziny wymordowana. Ponadto podczas ucieczki jego żona, wraz z najmłodszym synem wyskakuje z okna i ginie z nim na miejscu. Ocalały wraz z dwiema siostrami Paolo prosi Matteo o pomoc w realizacji zemsty, na osobach, które zrujnowały jego dom i doprowadziły do śmierci jego rodziców oraz brata. Matteo decyduje się pomóc przyjacielowi i zaciąga się do wojska. Jednocześnie ukrywa swoją tożsamość, nie znając swojego prawdziwego pochodzenia.

"Pieczęć Medyceuszy" jest to powieść rozgrywająca się w państwach włoskich na początku XVI w. z mocno zarysowanym wątkiem historycznym. Choć początkowo akcja rozgrywa się liniowo, zaś intryga jest prosta, z czasem wątki stają się coraz bardziej skomplikowana, zaś atmosfera ulega zagęszczeniu. Ze względu na tło historyczne i pojawiające się w książce postaci historyczne przypomina mi powieść Mario Puzo pt. "Rodzina Borgiów". Jednakże w ogólnym rozrachunku książka Teresy Breslin przegrywa z lekturą włoskiego pisarza. Nie oznacza to, że "Pieczęć Medyceuszy" jest książką złą. Jest naprawdę dobra, jednakże momentami jest niedopracowana, zaś wątek miłosny - choć miał potencjał - nie jest wystarczająco rozwinięty. Mimo tych mankamentów powieść ta jest wciągająca i warto się nią zainteresować.

Początek XVI w., Italia. Na zlecenie zbója Sandina sierota Matteo podejmuje się kradzieży Wielkiej Pieczęci Medyceuszy. Chłopiec jednak nie oddaje mu zdobyczy w wyniku czego podczas ataku zostaje zepchnięty przez Sandino do rzeki. Matteo zostaje uratowany przez sługi Leonarda da Vinci i trafia do jego pracowni. Pozostając pod jego opieką, pomaga mu w stworzeniu fresku...

Szok - przeczytałam powieść historyczną. A ja i historia, no cóż, niekoniecznie jest nam po drodze. Ale co lepsze książka mi się podobała. Barwnie przedstawione postacie, a zakończenie mnie osobiście zaskoczyło.

Dużo detali historycznych, a zarówno wydarzenia jak i bohaterowie przedstawieni zostali w sposób możliwie rzeczywisty. Dla mnie oczywiście większość z nich to nowiny, gdyż nie przykładałam się wcześniej, by znać historię XV./XVI.-wiecznych Włoch. Bardzo spodobała mi się postać Leonarda da Vinci oraz tego w jaki nienachalny sposób starał się prowadzić swoje prace badawcze. W książce jest także sporo walki, a także miłości, zarówno tej romantycznej jak i braterskiej.

Cieszę się, że książka wpadła mi w ręce.

Szok - przeczytałam powieść historyczną. A ja i historia, no cóż, niekoniecznie jest nam po drodze. Ale co lepsze książka mi się podobała. Barwnie przedstawione postacie, a zakończenie mnie osobiście zaskoczyło.

Dużo detali historycznych, a zarówno wydarzenia jak i bohaterowie przedstawieni zostali w sposób możliwie rzeczywisty. Dla mnie oczywiście większość z nich to...

Książkę czytało się dobrze. Chociaż sam koniec do przewidzenia. Sama fabuła do porównania z innymi pozycjami z tego okresu. Ja bardzo lubię taką tematykę, więc nie zawiodłam się. Choć może książka nie miała takich emocji, jak inne hiszpańskie. Myślę, że p. Theresa Berlin dołączy do grona moich ulubionych autorów. Szczerze polecam tę książkę do przeczytania.

Książkę czytało się dobrze. Chociaż sam koniec do przewidzenia. Sama fabuła do porównania z innymi pozycjami z tego okresu. Ja bardzo lubię taką tematykę, więc nie zawiodłam się. Choć może książka nie miała takich emocji, jak inne hiszpańskie. Myślę, że p. Theresa Berlin dołączy do grona moich ulubionych autorów. Szczerze polecam tę książkę do przeczytania.

Szczerze książka mnie rozczarowała. Mdła, bez wyrazu, przewidywalna. Akcja trzymała się kupy- jedyny plus. W sumie nic ciekawego.

Szczerze książka mnie rozczarowała. Mdła, bez wyrazu, przewidywalna. Akcja trzymała się kupy- jedyny plus. W sumie nic ciekawego.

Im dalej tym lepiej :) Wciągająca. Ale nie polecam czytać fragmentów dotyczących sekcji zwłok, przy śniadaniu albo przed snem :)

Im dalej tym lepiej :) Wciągająca. Ale nie polecam czytać fragmentów dotyczących sekcji zwłok, przy śniadaniu albo przed snem :)

Książka mi się podobała, choć wielka literatura to nie jest. Literatura raczej lekka, dobra na spokojny wieczór z herbatą i książką.

Książka mi się podobała, choć wielka literatura to nie jest. Literatura raczej lekka, dobra na spokojny wieczór z herbatą i książką.

Przygodowa z historia w tle. Czyta sie szybko.

Przygodowa z historia w tle. Czyta sie szybko.

Wciągające ;)

Wciągające ;)