Rose Tremain

Bo to jest część ludzkiej natury: chęć pozbywania się tego, co jak myślałeś, będziesz potrafił kochać, ale stwierdziłeś, że nie potrafisz.

Bo to jest część ludzkiej natury: chęć pozbywania się tego, co jak myślałeś, będziesz potrafił kochać, ale stwierdziłeś, że nie potrafisz.

Myślał jednak bardzo często o swoim dzieciństwie. Zawsze ogarniał go wtedy smutek, który wydawał się absolutny i całkowity - tak jakby żaden przyszły smutek nie miał go dotknąć tak bardzo. Smutek gromadził się niczym szary zmierzch wokół myśli o jego własnej niewidzialności -o tym, jak Gustav wciąż usiłował pchać się do światła, żeby Matka lepiej go widziała. Ale ona nigdy nie dostrzegła go wyraźnie. Pozostała na wpół ślepa na to, kim był.

Myślał jednak bardzo często o swoim dzieciństwie. Zawsze ogarniał go wtedy smutek, który wydawał się absolutny i całkowity - tak jakby żaden...

Nie zostaniemy tu długo, bo chyba wiesz dlaczego? Bo to wszystko wokół w jakiś sposób przypomina mi Irlandię. Łapiesz, przyjacielu, o co mi chodzi? Coś dzikiego, pięknego, ale i pełnego smutku.

Nie zostaniemy tu długo, bo chyba wiesz dlaczego? Bo to wszystko wokół w jakiś sposób przypomina mi Irlandię. Łapiesz, przyjacielu, o co mi ...