Po przeczytaniu „Szeptem” stwierdziłam, że jest to "drugi Zmierzch" tylko z aniołami i Nefilami zamiast wampirów i wilkołaków. Jednak uznałam "dzieło" Becci za coś lepszego od "dzieła" Stephenie. Głównie dlatego, że Nora nie była tak beznadziejna jak Bella, Patch nie był tak do bólu słodki jak Edward - jak na upadłego anioła, można było zauważyć w nim dwoistość jego natury i był taki bardziej realny, a zakończenie nie było takie cudowne słodkie...

W trakcie czytania „Crescendo” - kontynuacji „Szeptem” i zaczynałam zmieniać zdanie... Nora dosłownie od pierwszej strony irytuje, mentalnie zachowuje się młodziej niż Bella i w ogóle czytanie tej książki to droga przez mękę... (szczególnie jeśli czyta się ją po czymś tak genialnym jak „Millennium” Larssona) Najbardziej załamało mnie zdanie Nory: "Nie należę do osób, które pogrywają sobie z innymi..." no cóż, ja mam wrażenie, że od początku książki (a to zostało wypowiedziane gdzieś w połowie) właśnie to robi w stosunku do Patcha... Nora przez całą książkę jest denerwującą i irytującą hipokrytką. Mówi i myśli jedno, a zachowuje się inaczej. O ile wzbudziła u mnie sympatię w pierwszej części, o tyle tutaj całkowicie ją straciła.

Sama historia sprawia wrażenie, że pisarka chciała koniecznie napisać drugą część bestselleru, bez większego pomysłu. Ciągnie się to i wlecze, i nie widać końca. Miałam wrażenie, że czytałam cały czas jedno i to samo. Jedynym plusem był fakt, że jednak coś mnie w tej historii zaskoczyło. Ale jestem pewna, że osoby, które mają większą zdolność dedukcji ode mnie bez problemu szybciej domyślą się „kto za tym wszystkim stoi?”. Do tego Becca zastosowała idealny patent, by zdobyć czytelników dla trzeciej książki pt. „Cisza” – ostatnia scena tak się kończy, że większość czytelników z niecierpliwością będzie czekać na kontynuację, by dowiedzieć się, co się stało dalej. Normalnie tego typu sceny też tak na mnie działają, ale nie tutaj...

O ile „Szeptem” przypadło mi do gustu, jako przyjemny odmóżdżacz na jeden czy dwa wieczory, to przy „Crescendo” się nudziłam. Między obiema częściami jest spora przepaść, a obawiam się, że między drugą a
trzecią będzie również taka przepaść, bądź większa...

Nawet jeśli ktoś stwierdził, że „Szeptem” jest całkiem ok, niech was ręka Boska broni przed sięgnięciem po drugą część... Chyba, że na własne ryzyko...

Po przeczytaniu „Szeptem” stwierdziłam, że jest to "drugi Zmierzch" tylko z aniołami i Nefilami zamiast wampirów i wilkołaków. Jednak uznałam "dzieło" Becci za coś lepszego od "dzieła" Stephenie. Głównie dlatego, że Nora nie była tak beznadziejna jak Bella, Patch nie był tak do bólu słodki jak Edward - jak na upadłego anioła, można było zauważyć w nim dwoistość jego natury...