To zdecydowanie lepsza część od pierwszej. Żałuję, że nie mam kolejnej, bo chętnie od razu bym się za nią zabrała.
Bohaterowie są mniej wkurzający, jakby bardziej dorośli. Czuć, że są dzieciakami, ale już tak mocno nie wkurzali.

To zdecydowanie lepsza część od pierwszej. Żałuję, że nie mam kolejnej, bo chętnie od razu bym się za nią zabrała.
Bohaterowie są mniej wkurzający, jakby bardziej dorośli. Czuć, że są dzieciakami, ale już tak mocno nie wkurzali.

Drugi tom jest bardzo przewidywalny. Żadnego dreszczu emocji. Aż prosiło się żeby poczuć głębsze uczucia do króla pixow. Kto wie może w następnym tomie... przecież jest opiekuńczy i odgrywa bohatera tak samo jak Nick...

Drugi tom jest bardzo przewidywalny. Żadnego dreszczu emocji. Aż prosiło się żeby poczuć głębsze uczucia do króla pixow. Kto wie może w następnym tomie... przecież jest opiekuńczy i odgrywa bohatera tak samo jak Nick...

Książka dobra. Czytałam ją dziesięć lat temu, a, że dostałam ją w prezencie, to dopiero po przeczytaniu jej zorientowałam się, że jest to tom 2. A więc 1 tomu nie przeczytałam. Może kiedyś dokupię sobie tom 1 i 3, a drugi przeczytam jeszcze raz w kolejności. Jednak póki co mnie nie ciągnie do tej książki. Podejrzewam, że gdybym właśnie zaczęła czytać od 1 tomu to ocena byłaby większa. Jak najbardziej polecam dla nastolatków.

Książka dobra. Czytałam ją dziesięć lat temu, a, że dostałam ją w prezencie, to dopiero po przeczytaniu jej zorientowałam się, że jest to tom 2. A więc 1 tomu nie przeczytałam. Może kiedyś dokupię sobie tom 1 i 3, a drugi przeczytam jeszcze raz w kolejności. Jednak póki co mnie nie ciągnie do tej książki. Podejrzewam, że gdybym właśnie zaczęła czytać od 1 tomu to ocena...

Książka zaczyna się dość spokojnie – jak to mówią cisza przed burzą – tylko, że na tą burzę trzeba dość trochę poczekać – niestety. Choć i tym razem akcja jest przewidywalna to wydaje mi się bardziej przemyślana. Mam wrażenie jakby autorka spędziła trochę więcej czasu na ułożenie sobie planu wydarzeń i lepszego zakończenia, które daje jej możliwość kontynuacji. Osoby, które czytały recenzje poprzedniej części dobrze wiedzą, co myślę o zakończeniu pierwszego tomu - żenada.
To samo dotyczy głównych bohaterów, którzy momentami dalej mnie denerwują (zwłaszcza Zara),ale to raczej nigdy się nie zmieni. Ale w tej części pojawia się kolejny, młodszy król – Astley, który dołącza do Betty i ojca Zary jako nowa, ciekawa i dobrze wróżąca postać na przyszłość. Jest intrygującą postacią. Jego przeciwieństwem jest Thrud, która razem z całą mitologiczną otoczką pojawia się nagle i moim zdaniem nie współgra z całością historii.
Po drugim tomie nadal mam mieszane uczucia względem tej serii jak i samej autorki. Czyta się ją naprawdę szybko i przyjemnie, jednak książka nadal pozostaje szara i schematyczna.

Książka zaczyna się dość spokojnie – jak to mówią cisza przed burzą – tylko, że na tą burzę trzeba dość trochę poczekać – niestety. Choć i tym razem akcja jest przewidywalna to wydaje mi się bardziej przemyślana. Mam wrażenie jakby autorka spędziła trochę więcej czasu na ułożenie sobie planu wydarzeń i lepszego zakończenia, które daje jej możliwość kontynuacji. Osoby, które...

Początek był trochę nudny. Potem zaczęła się akcja. Książka dobra, ale autorka mogłaby pominąć kilka nic nie znaczących scen, które tylko przedłużały nudny wstęp. Podejrzewam, że zrobiła to po prostu dlatego, żeby książka cały czas nie trzymała w napięciu. Osobiście postaci piksów nie robią na mnie straznego wrażenia, więc u mnie nie ma mowy o napięciu, ale akcje pod koniec książki były wykreowane bardzo fajnie. Przeczytam trzecią część i mam nadzieję, że cała historia skończy się dobrze ;) Osobom, które lubią hmm..., że tak to ujmę, delikatne fantasy, "mocno ludzkie fantasy", polecam tę trylogię. Łatwa i przyjemna w czytaniu. Pozdrawiam :)

Początek był trochę nudny. Potem zaczęła się akcja. Książka dobra, ale autorka mogłaby pominąć kilka nic nie znaczących scen, które tylko przedłużały nudny wstęp. Podejrzewam, że zrobiła to po prostu dlatego, żeby książka cały czas nie trzymała w napięciu. Osobiście postaci piksów nie robią na mnie straznego wrażenia, więc u mnie nie ma mowy o napięciu, ale akcje pod koniec...

Zara i jej przyjaciele mają nadzieję, że raz na zawsze rozprawili się z Piksami, uwięziwszy krwiopijcze stwory głęboko w lesie. Ale pragnienie króla piksów jest niezaspokojone, rośnie z każdym kolejnym dniem niewoli, gdy jednocześnie zmniejsza się jego władza nad poddanymi. A to wystarcza, by zwabić do miasta nowego króla, który twierdzi, że jest inny – że istnieją piksy, które potrafią pokojowo współżyć z ludźmi, nie uciekając się do przemocy i okrucieństwa. Zara zaczyna mu nawet wierzyć, do chwili, gdy przybysz oznajmia dziewczynie, iż jest ona przeznaczoną mu królową.

Zniewolenie to druga część Pragnienia i nie mam pojęcia jak to się stało, żę kontynuacja jest lepsza od poprzedniczki. Zdecydowanie więcej się dzieje, fabuła jest spójna, mamy wiele bitew, pomniejszych walk i kilka zupełnie nieoczekiwanych zwrotów akcji. Książka jest o wiele lepiej rozplanowana. Nie jest też zdominowana przez "Suche" dialogi jak w części pierwszej.

Bohaterowie w końcu przypomnieli sobie, że mają jakieś uczucia. Można odczytać jak relacje postaci stale się pogłębiają. Bardzo brakowało mi tego w Pragnieniu, gdzie często odnosiłam wrażenie, że rónie dobrze mogą rozmawiać o pogodzie a i tak tyle samo to wniesie do tego dialogu i emocji z nim związanych.

Zakończenie dość przewidujące, ale mimo to mam ochotę sięgnąć po kolejną część bardziej niż wtedy, gdy skończyłam czytać część pierwszą. Jeśli przeczytaliście Pragnienie i ciągle się wahacie czy wrócić do serii to oznajmiam, że jak najbardziej warto. Zniewolenie zdecydowanie pobija swoją poprzedniczkę.

Zara i jej przyjaciele mają nadzieję, że raz na zawsze rozprawili się z Piksami, uwięziwszy krwiopijcze stwory głęboko w lesie. Ale pragnienie króla piksów jest niezaspokojone, rośnie z każdym kolejnym dniem niewoli, gdy jednocześnie zmniejsza się jego władza nad poddanymi. A to wystarcza, by zwabić do miasta nowego króla, który twierdzi, że jest inny – że istnieją piksy,...

Bardzo podobala mi sie 1 czesc, byla ciekawa i wciągająca. Bardzo chcialam przeczytac kolejne czesci. Nie moglam sie doczekac i sie rozczarowalam... nie wiem czy sięgnę po 3 tom.

Bardzo podobala mi sie 1 czesc, byla ciekawa i wciągająca. Bardzo chcialam przeczytac kolejne czesci. Nie moglam sie doczekac i sie rozczarowalam... nie wiem czy sięgnę po 3 tom.

Niebywałe. Ta książka ma prawie 300 stron, a nic by się nie stało pewnie, jakby miała 100. Wybiórczo z drugiej połowy.

Bohaterowie na początku są jakby własnymi karykaturami - jakby autorka sama starała siebie przekonać, że stworzyła takie a nie inne postaci, o takich a nie innych dziwactwach. Zupełnie nie ma to klimatu, to jakieś mętne podszczypywania nastolatków, które donikąd nie prowadzą. Szkolne scenki rodzajowe przerywane są sporadycznie przebąkiwaniem o walkiriach, które zaraz wypierają żywe emocje na temat tego, jak Zarę podnieca Nick, za co Nick kocha Zarę, jak Issie powinna być w związku z Devynem (który im zdrowszy, tym gorszym burakiem się okazuje) i jak ta trzecia śmiała między nich wejść, przecież to cywil - nie szkodzi, że Issie to też tylko człowiek, ona jest przecież "nasza", nawet z kuszy strzeli do humanoida i jej ręka nie drgnie, choć taka delikatna i mdleje, kiedy przyjaciółka dzwoni(!),błagając o pomoc.

To wszystko to jakaś pomyłka.

Jedna niedoszła scena opieki nad uwięzionymi w leśnym dworze piksami oraz ci inni królowie, których autorka równo traktuje jak przedmioty użytkowe wcale nie pomagają. Szkoda mi Astleya, który zdaje się urajać sobie coś na temat Zary i wkręcać ją sobie na siłę, kiedy ta hipokrytka wykorzystuje go i jest ślepa na otoczenie.
Logika świata ludzkiego umarła: głośna LARP-owa rozmowa w bibliotece nikogo nie zainteresowała, a przed ścigającym policjantem można się schować pod łóżkiem. Co tam, logika sojuszników też jest taka, że ręce opadają: to, jak został powszechnie zignorowany (prócz Issie - ona raczyła zemdleć) telefon spanikowanej Zary do przyjaciół jest nieprawdopodobne i beznadziejnie głupie.
Wszystko w tej części jest naciągane i robione na siłę. Wybujała fantazja autorki może przeszła w wydawnictwie na fali pierwszego tomu, a u czytelników przejdzie mydląc oczy seksownym wilkołakiem i ustawianiem przyjaciołom życia uczuciowego. Byle coś napisać, ot, aby do trzeciego tomu, bo Ragnarök. Byle do końca świata.
Widać Jones miała określoną wizję tego, kto w jakiej sile ma z kim walczyć, tylko na siłę robiła drugi tom, żeby był jakiś moment przejściowy. Innego sensu w "Zniewoleniu" nie widzę.
Cóż, widać cel uświęca środki.

Niebywałe. Ta książka ma prawie 300 stron, a nic by się nie stało pewnie, jakby miała 100. Wybiórczo z drugiej połowy.

Bohaterowie na początku są jakby własnymi karykaturami - jakby autorka sama starała siebie przekonać, że stworzyła takie a nie inne postaci, o takich a nie innych dziwactwach. Zupełnie nie ma to klimatu, to jakieś mętne podszczypywania nastolatków, które...

Druga część wciąga jak poprzednia. Dochodzi do wielu nieprzewidzianych wydarzeń, które wymagają rozwiązania. Zara z pierwszej części wydaje się być trochę inna niż z tej. Ciekawy pomysł na wplatanie poradnikowych notatek na początku rozdziałów. To tak jakby była pisana książka w książce. Przez to też wraz z rozwojem akcji wiemy o piksach to samo, co bohaterowie chcieli by nam przekazać.

Nick jako wilkołak mimo swojej wielkiej roli do spełnienia znika z powieści w nieoczekiwanym momencie i już nie wraca. Zara poświęca swoje człowieczeństwo jak jej się wydaje by ratować ukochanego. Nowa postać Astley, można go polubić. Król piksów wydaje się inny niż tacy sami jego gatunku. Na samym początku uratowany przez Zarę, wydaje się z nią wiązać poważne plany i mieć w pełni dobre intencje.

Sceny, które rozgrywają się w powieści są plastycznie opisane. Szukając lekkiej lektury na wieczór przyniesie same pozytywne uczucia i nie pozwoli się oderwać do samego końca.

Druga część wciąga jak poprzednia. Dochodzi do wielu nieprzewidzianych wydarzeń, które wymagają rozwiązania. Zara z pierwszej części wydaje się być trochę inna niż z tej. Ciekawy pomysł na wplatanie poradnikowych notatek na początku rozdziałów. To tak jakby była pisana książka w książce. Przez to też wraz z rozwojem akcji wiemy o piksach to samo, co bohaterowie chcieli by...

Ksiazka bardzo fajna, Dalsze losy Zary i Nicka. Czy Nick naprawdę zginął? Kto wygra walkę o władzę piksów,a kandydatów przybywa.Zapewne dowiemy się z kolejnej części, której nie można dostać nawet z księgarni wydawnictwa.plus dla autorki, minus dla wydawnictwa.

Ksiazka bardzo fajna, Dalsze losy Zary i Nicka. Czy Nick naprawdę zginął? Kto wygra walkę o władzę piksów,a kandydatów przybywa.Zapewne dowiemy się z kolejnej części, której nie można dostać nawet z księgarni wydawnictwa.plus dla autorki, minus dla wydawnictwa.