Jak to z opowiadania i bywa, to bardzo, bardzo nierówny zbiór - chyba jeden z największym rozstrzałem jakości jaki dotąd czytałem. Na plus bogata różnorodność pomysłów, ale niekiedy trudno było mi się zmusić do do czytania kolejnych opowiadań.

Jak to z opowiadania i bywa, to bardzo, bardzo nierówny zbiór - chyba jeden z największym rozstrzałem jakości jaki dotąd czytałem. Na plus bogata różnorodność pomysłów, ale niekiedy trudno było mi się zmusić do do czytania kolejnych opowiadań.

Przeglądając zbiór w bibliotece od razu rzucił mi się w oczy biust... Nie wróć, ekstrawagancka i odważna okładka. Żeby nie było. I takim sposobem pierwsza część tego projektu trafiła w moje ręce.

Lubię antologie. Kiedyś zaczytywałem się w pozycjach Pilipiuka, które nadal uważam za coś wybitnego. Wiem też jak dużą rolę odgrywa kilka pierwszych opowiadań lub wręcz pierwsze, które definiuje podejście czytelnika do całości. Czasami nawet odtrąca od dalszej lektury. I bardzo się zdziwiłem jak dobre są przedstawiane tutaj historie.

Równie ważna jest tutaj tematyka, a ta nie jest licha. Motywy anielskie, którym z reguły towarzyszą siły piekielne. Przyznam, że już sam klimatyczny wstęp napisany przez śp. Panią Kossakowską robi wrażenie. Zresztą po jej cyklu rozpoczętym od "Siewcy Wiatru" nie spodziewałem się tu nikogo innego, jak ją.

Laur pierwszeństwa przypadł opowieści Pana Komudy, która przenosi nas średniowiecznej Francji, jakiś czas po rzezi Katarów w Montsegur. Bohaterem jest poeta-rzezimieszek, który cudem unika stryczka, ale ląduje sam w butach pomocnika kata. Wtedy też jest zmuszony do brania udziału w dziwnych torturach, których tajemnicę spróbuje rozwiązać na własną rękę. Całość jest napisana sprawne, zresztą miałem już styczność z innymi pozycjami autora, więc wiem na co go stać. Na dużo.

Potem mamy już nieco słabsze opowiadanie ze stajni Adama Przechrzty, choć trzeba przyznać, że i ono ma dobry poziom. Tutaj cofniemy się jeszcze bardziej w czasie, lądują w Starożytnym Rzymie, w środek całkiem zgrabnej intrygi, a towarzyszyć będziemy pewnej ekspedycji na chwałę cezara. Całkiem fajnie rozpisane, tylko to zakończenie nieco za trywialne. Jakby go nie było de facto.

Dębski to jeden z moich faworytów, gdzie wcześniej absolutnie nie miałem kontaktu z autorem. Niemniej jego historia jest dynamiczna, arcyciekawa, mimo że miejscami czuć jest pewną wtórność. Na Ziemi pojawia się Anioł i Diabeł, który mają wspólny cel: odnaleźć nowego Mesjasza. I to poczucie, że dużo bardziej kibicujesz tej złej stronie...

Białołęcka to z kolei chyba najśmieszniejsze opowiadanie, o dwóch dawnych bożkach, które ruszają zaszaleć w współczesnym Gdańsku w ciele losowych ludzi. Natomiast opowiadanie Urbanowicz mimo mocnej tematyki, dotyczącej rzezi na Wołyniu, okazało się najbardziej rozczarowujące.

Kochański i jego laleczka była średniakiem, choć nie ukrywam, że motyw z czarnym punktem jest interesujący. Wroński również się nie popisał, ukazując nam żywot pewnego Żyda, który miał słabość do dwójki sukkubów. To chyba najbardziej nasycone erotyzmem opowiadanie w tym tomie.

Piekara zaś popisał się całkiem nieźle, wysyłając grupę najemników do Piekła. Tego Piekła. Zwrot akcji jest tutaj naprawdę zaskakujący, choć osobiście oczekiwałem innego kierunku akcji. Niemniej spełnia swoją rolę. Sędzikowska też zaprezentowała całkiem fajny koncept. Mamy Anioły Stróże, mamy Łowców i tych, którzy uciekają z czeluści, aby kryć się w ciałach ludzi i za ich pomocą czynić zło. Czytało mi się to naprawdę dobrze.

Ostatnie dwa opowiadania należą do Kozaka oraz Bochińskiego. Historia Pani Magdaleny jednak mnie zbytnio nie porwała. Mamy osobę, która podróżuje w samolotach, aby pilnować porządku w powietrzu, ale jest jedno małe ale... Jakie? Trzeba to odkryć, choć opowieść mało mi podeszła. Za to końcówka jest naprawdę fajna. "Bardzo Zły" to chyba moje top w tym zbiorze (obok "W odcieniach szarości" , gdzie akcja przenosi czytelnika do współczesnej Warszawy, a konkretnie Pragi. Tu pewien policjant zleca mocno nietuzinkowej kobiecie ze specjalnymi zdolnościami, znalezienie pewnego mordercy...

Antologie bywają różne, ale ten zbiór zaskakująco trzyma poziom we wszystkich historiach, nawet jeżeli część z nich jest mniej angażująca. Z pewnością sięgnę po drugi tom. (Patrząc na średnią, mam wrażenie że ta pozycja została nieco ukrzywdzona...)

Przeglądając zbiór w bibliotece od razu rzucił mi się w oczy biust... Nie wróć, ekstrawagancka i odważna okładka. Żeby nie było. I takim sposobem pierwsza część tego projektu trafiła w moje ręce.

Lubię antologie. Kiedyś zaczytywałem się w pozycjach Pilipiuka, które nadal uważam za coś wybitnego. Wiem też jak dużą rolę odgrywa kilka pierwszych opowiadań lub wręcz pierwsze,...

Bardzo nierówna książka, niektóre opowiadania ciekawe, niektóre ledwo można zmęczyć.

Bardzo nierówna książka, niektóre opowiadania ciekawe, niektóre ledwo można zmęczyć.

Uważam, że ocena sześciu gwiazdek jest dla tego zbioru nieco krzywdząca. Choć nierówny to jednak przykul moja uwagę i z chęcią sięgam teraz po drugi tom.

Uważam, że ocena sześciu gwiazdek jest dla tego zbioru nieco krzywdząca. Choć nierówny to jednak przykul moja uwagę i z chęcią sięgam teraz po drugi tom.

Doskonały zbiór opowiadań klasyków gatunku. Jesli zastanawiacie się nad sięgnięciem po twórczość posępną w swej realności acz naszpikowaną mrocznym humorem - przestańcie. Nie ma co roztrząsać. Tą książkę trzeba przeczytać.

Doskonały zbiór opowiadań klasyków gatunku. Jesli zastanawiacie się nad sięgnięciem po twórczość posępną w swej realności acz naszpikowaną mrocznym humorem - przestańcie. Nie ma co roztrząsać. Tą książkę trzeba przeczytać.

chyba nie lubię antologii, żadne opowiadanie mnie nie zachęciło do zgłębiania twórczości polskich pisarzy

chyba nie lubię antologii, żadne opowiadanie mnie nie zachęciło do zgłębiania twórczości polskich pisarzy

Anioł i diabeł ramię w ramię w jednej książce. Kim są naprawdę i jaki mają wpływ na ludzkie życie?

Książka zawiera 11 różnych historii z aniołami i demonami, które są bardzo różnie jakościowo. Niektóre opowiadania bardzo mi się podobały, ale też było parę takich, przy których się męczyłam. Jest to też zrozumiałe dlatego, że każdy autor ma swój styl pisania. Najbardziej zachwyciłam się historią Ewy Białołęckiej "Angelidae" (ten humor skradł moje serce!),choć "Łowca" Mirosławy Sędzikowskiej również był wciągający. Reszta podobała mi się mniej lub bardziej - niektóre opowiadania były z przymrużeniem oka, inne potraktowane zostały bardziej serio, czasem z dużą dawką brutalności. Ale na pewno warto zajrzeć do tej antologii, każdy powinien znaleźć w niej coś dla siebie, jeśli tylko lubi się tematykę "anielsko-diabelską".

Szczegółowa ocena:
"Herezjarcha" Jacek Komuda 4/10
"Agentes in rebus" Adam Przechrzta 2/10
"W odcieniach szarości" Rafał Dębski 5/10
"Angelidae" Ewa Białołęcka 9/10
"Oczy jak chabry" Katarzyna Anna Urbanowicz 2/10
"Enklawa Łobzonka" Krzysztof Kochański 7/10
"Piękne jesteście, przyjaciółki moje" Marcin Wroński 3/10
"Operacja "Orfeusz"" Jacek Piekara 7/10
"Łowca" Mirosława Sędzikowska 8/10
"Air Marshalls" Magdalena Kozak 6/10
"Bardzo Zły" Tomasz Bochiński 6/10

Anioł i diabeł ramię w ramię w jednej książce. Kim są naprawdę i jaki mają wpływ na ludzkie życie?

Książka zawiera 11 różnych historii z aniołami i demonami, które są bardzo różnie jakościowo. Niektóre opowiadania bardzo mi się podobały, ale też było parę takich, przy których się męczyłam. Jest to też zrozumiałe dlatego, że każdy autor ma swój styl pisania. Najbardziej...

Przeczytałam pierwszy tom i nie wiem, czy sięgnę po drugi. Podobnie jak osoby wypowiadające się w tym temacie, spodziewałam się czegoś więcej, niż otrzymałam. Spośród 11 opowiadań spodobały mi się 3. Myślę, że na wyróżnienie zasługują:
"Operacja Orfeusz" Jacka Piekary - za emocje i ciekawe podejście do tematu piekła i nieba,
"Angelidae" Ewy Białołęckiej - za bezsprzeczny humor,
"Bardzo zły" Tomasza Bochińskiego - za ironię i niebanalną bohaterkę.
Zdecydowanie nie podobało mi się opowiadanie "Łowca". Ani język, ani temat, ani tym bardziej wykonanie mnie nie zachwyciło.

Przeczytałam pierwszy tom i nie wiem, czy sięgnę po drugi. Podobnie jak osoby wypowiadające się w tym temacie, spodziewałam się czegoś więcej, niż otrzymałam. Spośród 11 opowiadań spodobały mi się 3. Myślę, że na wyróżnienie zasługują:
"Operacja Orfeusz" Jacka Piekary - za emocje i ciekawe podejście do tematu piekła i nieba,
"Angelidae" Ewy Białołęckiej - za bezsprzeczny...

Zbiór opowiadań nie jest równy, to znaczy, że znajdą się tu dobre opowiadanie, jak i te gorsze. Jednak są tu takie perełki, dla których warto po nią sięgnąć.

Zbiór opowiadań nie jest równy, to znaczy, że znajdą się tu dobre opowiadanie, jak i te gorsze. Jednak są tu takie perełki, dla których warto po nią sięgnąć.

Z aniołami w literaturze spotkałam się już nie raz. Uwielbiam Maję Lidię Kossakowską za jej "Siewcę Wiatru". Opowieść, która strasznie mi się spodobała. I tym razem miałam nadzieję, że spotkam się z podobną tematyką (tym bardziej, że wstęp trochę na to naprowadzał)

"A.D. XIII" składa się z jedenastu niezależnych opowiadań. Szczerze? Na te jedenaście tak naprawdę spodobało mi się jedno ("Air Marshalls" Magdaleny Kozak),a może ze trzy były takie w miarę. Naprawdę spodziewałam się czegoś lepszego. Miałam wrażenie, że obiecanych aniołów jest jak na lekarstwo. Niektóre z opowiadań były ciężkie do przebrnięcia. Czytało się je długo i bez większego entuzjazmu. Wymagały wysiłku, żeby coś z nich wyciągnąć. Osobiście nie przepadam za czymś takim.

Nie napiszę, że nie było w ogóle plusów, bo takowe się zdarzyły. Pomysły na fabułę opowiadań w większości były bardzo dobre, np. "Enklawa Łobzonka" Krzysztofa Kochańskiego, czy "Operacja Orfeusz" Jacka Piekary.

"A.D. XIII" jest dla mnie nietypowa, ponieważ naprawdę rzadko kiedy jestem tak rozczarowana książką. Nie lubię, kiedy czytam, a się przy tym męczę (a mam w zwyczaju doczytywać książki, jeżeli już je zacznę, chyba że istnieją jakieś przeciwności do tego). Być może komuś z Was bardziej przypadnie do gustu. Mnie niestety, nie przekonała.
Merry

źródło: http://osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com/2014/07/ad-xiii-tom-i-autor-zbiorowy-recenzja.html

Z aniołami w literaturze spotkałam się już nie raz. Uwielbiam Maję Lidię Kossakowską za jej "Siewcę Wiatru". Opowieść, która strasznie mi się spodobała. I tym razem miałam nadzieję, że spotkam się z podobną tematyką (tym bardziej, że wstęp trochę na to naprowadzał)

"A.D. XIII" składa się z jedenastu niezależnych opowiadań. Szczerze? Na te jedenaście tak naprawdę spodobało...