Nie powaliła mnie ta książka.
Jak to zbiór opowiadań, jedne były lepsze drugie gorsze, kilka zasługiwało na rozwinięcie, a kilka bym całkowicie usunęła.

Nie powaliła mnie ta książka.
Jak to zbiór opowiadań, jedne były lepsze drugie gorsze, kilka zasługiwało na rozwinięcie, a kilka bym całkowicie usunęła.

Fajna antologia

Fajna antologia

Nie będę ukrywał faktu, że po tą antologię sięgnąłem tylko i wyłącznie dla opowiadania Jarosława Grzędowicza "Obol dla Lilith", gdyż chciałem się z nim zapoznać przed lekturą powieści "Popiół i kurz", które jest rozwinięciem tej historii. Muszę przyznać jednak, że reszta autorów i ich opowiadań również zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Niestety, opowiadanie żony Grzędowicza, Mai Lidii Kossakowskiej diametralnie odstaje poziomem od reszty. Sam pomysł na fabułę był ciekawy, ale styl tego opowiadania przypominał starania 13-letniego dziecka biorącego udział w szkolnym konkursie na najlepsze opowiadanie. No chyba że tak to miał wyglądać, a ja się nie znam, ale tylko to opowiadanie nie pasowało do całości poziomem. Ogólnie pozycja warta polecenia dla fanów tego typu klimatów.

Nie będę ukrywał faktu, że po tą antologię sięgnąłem tylko i wyłącznie dla opowiadania Jarosława Grzędowicza "Obol dla Lilith", gdyż chciałem się z nim zapoznać przed lekturą powieści "Popiół i kurz", które jest rozwinięciem tej historii. Muszę przyznać jednak, że reszta autorów i ich opowiadań również zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Niestety, opowiadanie żony...

Odwieczny problem z antalogiami: niektóre opowiadania są żałośnie słabe, a inne naprawdę zasługują na uwagę. Zdecydowanie widać, że opowiadania pochodzą z początkowego okresu twórczości pisarzy i może właśnie dlatego nie porywają. Na palcach jednej ręki ślepego drwala można policzyć te dobre, stąd przyznaję tylko trzy gwiazdki. Nie zamierzam wymieniać udanych opowiadań, bo każdy ma odmienny gust, ale ogólnie określiłabym ten zbiór mianem "rozczarowania".

Odwieczny problem z antalogiami: niektóre opowiadania są żałośnie słabe, a inne naprawdę zasługują na uwagę. Zdecydowanie widać, że opowiadania pochodzą z początkowego okresu twórczości pisarzy i może właśnie dlatego nie porywają. Na palcach jednej ręki ślepego drwala można policzyć te dobre, stąd przyznaję tylko trzy gwiazdki. Nie zamierzam wymieniać udanych opowiadań, bo...

Demony - to one są motywem przewodnim tego zbioru. Mniej lub bardziej oczywiste, bliskie i dalsze naszym wyobrażeniom. Mamy tu dziesięć spojrzeń na mroczne byty i ich relacje z człowiekiem. Bo tak naprawdę, to opowiadania o nas, naszych lękach budzących się w snach, a czasem i na jawie. Niestety niektóre opowiadania są walką ich autorów z własnymi demonami.

Demony - to one są motywem przewodnim tego zbioru. Mniej lub bardziej oczywiste, bliskie i dalsze naszym wyobrażeniom. Mamy tu dziesięć spojrzeń na mroczne byty i ich relacje z człowiekiem. Bo tak naprawdę, to opowiadania o nas, naszych lękach budzących się w snach, a czasem i na jawie. Niestety niektóre opowiadania są walką ich autorów z własnymi demonami.

Fantasy w przeciwieństwie do sci-fi nie może się przeterminować. Tom opowiadań Demony, wydany w 2004 roku potwierdza tę tezę. Kurcze, to już 14 (słownie: czternaście) lat od premiery tej książki!

Demony. Zbiór opowiadań. Recenzja (2)

DEMONY ODMIENIONE PRZEZ WSZYSTKIE PRZYPADKI
Opowiadania, które weszły do tej książki zostały napisane przez takich twórców jak Grzędowicz, Dębski, Kossakowska, Komuda, Pilipiuk i inni. Istna plejada gwiazd. I faktycznie, wszystkie historie są na wysokim poziomie, tak pomysłu jak i stylu.

Dostaniemy tu:

demony w scenografii sci-fi,
demony w incepcji,
trochę inspiracji Lovecraftem czy Mastertonem,
schizofrenię, szaleństwo i inne zaburzenia w demonicznych okolicznościach,
demony w nas i w innych,
demony dobre, złe, złośliwe, obojętne,
historie mniej związane z demonami, a bardziej z duchami,
demony współczesne i historyczne,
demony wojny i terroryzmu,
kapitalistyczne demony,
opętania,
powiązania z mitologiami i wiele wiele innych wątków i pomysłów.
BARDZO KRÓTKO
To jest krótka recenzja, bo i książkę czyta się bardzo szybko. Nie ma co się rozpisywać zanadto nad tomem kilkunastu opowiadań, które czyta się raczej dla przyjemności niż jakichś wielkich rozkmin. Acz zaznaczyłam sobie kilka fragmentów. M.in. z opowiadania Komudy i Jurewicza pt. 36 pięter w dół fragment, który nawiązuje do współczesnych osiągnięć medycyny, mianowicie udanego przeszczepu penisa. 😉

Tak mi się skojarzyło, bo niedawno znajomym zasugerowałam, że skoro można już przeszczepiać tę część ciała, to może za jakiś czas rozwinie się zapotrzebowanie na “większego”. A skoro jest popyt, będzie też podaż i rozwinie się czarny rynek przeszczepów genitaliów. Po czym zostałam przegłosowana i że jednak nie, żaden facet nie będzie chciał mieć czyjegoś i to jeszcze zapewne po zmarłym. No i nagle bach. Czytam książkę sprzed czternastu lat i proszę – ktoś już na to wpadł. 😉

Pozostała część: https://przeczytana.com/2018/05/07/demony-zbior-opowiadan-recenzja/

Fantasy w przeciwieństwie do sci-fi nie może się przeterminować. Tom opowiadań Demony, wydany w 2004 roku potwierdza tę tezę. Kurcze, to już 14 (słownie: czternaście) lat od premiery tej książki!

Demony. Zbiór opowiadań. Recenzja (2)

DEMONY ODMIENIONE PRZEZ WSZYSTKIE PRZYPADKI
Opowiadania, które weszły do tej książki zostały napisane przez takich twórców jak Grzędowicz,...

Antologię zwykle ciężko ocenić jednoznacznie. Nie inaczej jest z "Demonami". Obok naprawdę dobrych opowiadań solidnych marek (Pilipiuk, Piekara, Komuda, Ziemkiewicz) tomik zawiera również bardzo... inne opowiadania. Dlatego uśredniając i trochę "na zachętę" daję 4 gwiazdki, chociaż gdyby usunąć opowiadania wyżej wymienionych autorów, to niestety byłaby jedynka.

Antologię zwykle ciężko ocenić jednoznacznie. Nie inaczej jest z "Demonami". Obok naprawdę dobrych opowiadań solidnych marek (Pilipiuk, Piekara, Komuda, Ziemkiewicz) tomik zawiera również bardzo... inne opowiadania. Dlatego uśredniając i trochę "na zachętę" daję 4 gwiazdki, chociaż gdyby usunąć opowiadania wyżej wymienionych autorów, to niestety byłaby...

Super pomysły ma autor.

Super pomysły ma autor.

Książka składa się z kilku części.Nie wszystkie wywarły na mnie takie samo wrażenie,nie każda wessała tak samo.Najbardziej trafiło we mnie "Brzytwą kochanie brzytwą", "Obol dla Lilith" "Więzy krwii" reszta utrzymana w kanonie gatunku...rozbawiło mnie oczywiście "Sierotki" Niektóre przerażające nie dlatego że opowiadają o tytułowych demonach a to tym dokąd zmierza nasz świat.Polecam tą pozycję.

Książka składa się z kilku części.Nie wszystkie wywarły na mnie takie samo wrażenie,nie każda wessała tak samo.Najbardziej trafiło we mnie "Brzytwą kochanie brzytwą", "Obol dla Lilith" "Więzy krwii" reszta utrzymana w kanonie gatunku...rozbawiło mnie oczywiście "Sierotki" Niektóre przerażające nie dlatego że opowiadają o tytułowych demonach a to tym dokąd zmierza nasz...

Demon - ze starogreckiego Daimon czyli ten, który coś rozdziela lub ten, który coś przydziela, także: nadprzyrodzona potęga, dola. Bądź to co znamy współcześnie - istota występująca w wielu wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, która zajmuje pozycję pośrednią między bogami a ludźmi, między sferą ziemsko-ludzką, materialną, a sferą boską, czysto duchową; istota o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazny człowiekowi duch, związany pierwotnie z pojęciem nieczystości sakralnej.
I właśnie o tym jest ta antologia...
Otrzymujemy zbiór dziesięciu opowiadań i muszę przyznać że antologia trzyma wysoki poziom... wszystko zaczyna się od wysokiego "C"... pierwsze cztery opowiadania są świetne... później następuje chwilowy spadek by znów skala powędrowała wysoko...
Z dziesięciu opowiadań mi osobiście do gustu przypadło aż siedem:
1. Obol dla Lilith - Jarosław Grzędowicz - za ciekawe przedstawienie walki i świata pomiędzy
2. Valca Demona - EuGeniusz Dębski - za demony cyberprzestrzeni
3. Więzy krwi - Maja Lidia Kossakowska - za klimat i to że czytam to opowiadanie już kolejny raz w kolejnej antologii to nadal przechodzą mnie ciarki
4. Brzytwą, kochanie, brzytwą - Paweł Siedlar - za przedstawienie wszystkiego z oczu nawiedzającego i przypomnienie klimatem "Lśnienia"
5. Czytając w ziemi - Andrzej Pilipiuk - za efekt motyla
6. Akwizytor - Rafał A. Ziemkiewicz - za to że wszystko co robimy ma swoje konsekwencje a szef nie zawsze chce widzieć tylko wyniki
7. Sierotki - Jacek Piekara - Mordimer i "Jaś i Małgosia" w lekko makabrycznej wersji

Demon - ze starogreckiego Daimon czyli ten, który coś rozdziela lub ten, który coś przydziela, także: nadprzyrodzona potęga, dola. Bądź to co znamy współcześnie - istota występująca w wielu wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, która zajmuje pozycję pośrednią między bogami a ludźmi, między sferą ziemsko-ludzką, materialną, a sferą boską, czysto duchową; istota o...