Książkę kupiłam za kolosalną cenę pięciu złotych w Matrasie. Czasem przeglądam tam stosy książek na promocji, czytając opisy z tyłu, losowe fragmenty w treści książki, albo po prostu oglądam okładki i tytuły. Bywa, że z takiego obchodu wokół stoiska promocyjnego, coś sobie zaadoptuje do domu, ale przyznam szczerze, że samo oglądanie mnie zaspokaja. Tą 150 stronicową lekturę wzięłam, ponieważ zainteresowała mnie nie tylko okładką, która nota bene jest piękna, ale także opisem. Spodziewałam się dobrego kryminału z klimatem... Czy go dostałam?

Od pierwszych stron zdecydowanie polubiłam się z głównym bohaterem. Jego powściągliwość w uwagach, zachowaniu i jeszcze historia, ciekawość świata i upór, wpłynęły na to, że nie oderwałam się od książki ani na moment. Dalessius to utalentowany kaligraf, który przez swoją ciekawość i eksperymenty stracił dobrą posadę w sądzie. Poszukiwania następnej pracy doprowadziły go do domu sławnego Woltera, gdzie początkowo zajmował się odpowiadaniem na korespondencję. Z czasem jego pracodawca przydzielił mu bardziej ciekawe zajęcie.

Dalessius opuszcza swoje miejsce pracy i na zlecenie Woltera zajmuje się splotem podejrzanych wydarzeń. Na swojej drodze spotyka żywe trupy, pełnych pasji zakonników, przedziwne kobiety i jeszcze dziwniejszych mężczyzn. Podejmując pracę kaligrafa tu i tam, cały czas napotyka na ślady domniemanego spisku dominikanów.

Książka dosyć krótka, właściwie na maksymalnie dwie godziny lektury, zostawia spory niedosyt. Historia jest ciekawa, postacie mają swój urok, ale wszystko to jest streszczone na 150 stronach. Narracja starego gawędziarza, któremu trochę klimat Francji nie wyszedł, ale za to całkiem niezłe sensacyjne fantasy. Cała akcja zanim rozwinęła skrzydła, już musiała zabierać manatki. Taka lektura do poczekalni, na plażę, do komunikacji miejskiej. Była ambicja, był powiew dobrej literatury, ale na powiewie się skończyło, huraganu się nie doczekałam.

Książkę kupiłam za kolosalną cenę pięciu złotych w Matrasie. Czasem przeglądam tam stosy książek na promocji, czytając opisy z tyłu, losowe fragmenty w treści książki, albo po prostu oglądam okładki i tytuły. Bywa, że z takiego obchodu wokół stoiska promocyjnego, coś sobie zaadoptuje do domu, ale przyznam szczerze, że samo oglądanie mnie zaspokaja. Tą 150 stronicową lekturę...