Bardzo klimatyczna książka, idealna na letni dzień do zatracenia się w obrazach hiszpańskiej wsi minionego wieku. Przez tę książkę się płynie, jak przystało na książkę o rzece ;)

Bardzo klimatyczna książka, idealna na letni dzień do zatracenia się w obrazach hiszpańskiej wsi minionego wieku. Przez tę książkę się płynie, jak przystało na książkę o rzece ;)

Nigdy nie lubiłam książek będących wspomnieniami, dziennikami z wypraw itp. "Rzekę zapomnienia" zakupiłam pod wpływem zachłyśnięcia się literaturą z Półwyspu Iberyjskiego i mile się zaskoczyłam. Książka jest napisana lekko, z poczuciem humoru, intryguje i uspokaja. Czytelnik sam ma ochotę przebyć taką podróż, jak narrator, rzucić wszystko, spakować plecak i wybrać się w trasę. Polecam.

Nigdy nie lubiłam książek będących wspomnieniami, dziennikami z wypraw itp. "Rzekę zapomnienia" zakupiłam pod wpływem zachłyśnięcia się literaturą z Półwyspu Iberyjskiego i mile się zaskoczyłam. Książka jest napisana lekko, z poczuciem humoru, intryguje i uspokaja. Czytelnik sam ma ochotę przebyć taką podróż, jak narrator, rzucić wszystko, spakować plecak i wybrać się w...

"Rzeka zapomnienia" jest pierwszą książką J.Llamazaresa którą przeczytałam. Autor opowiadania w niej o swojej pieszej wędrówce do źródeł rzeki Curueno. Jest to tym bardziej ciekawe,że dla Julio-bo tak ma na imię autor- jest to podróż sentymentalna. Urodził się na brzegiem tej rzeki i mimo, iż wyjechał kształcić się do wielkiego miasta. To co roku wakacje spędzał na tą rzeką w rodzinnym domu.

Razem z "Wędrowcem" bo tak nazywa siebie w książce poznajemy okolice rzeki,najprzeróżniejszych ludzi historie ich życia,legendy dotyczące mijanych domów,jaskiń,cmentarzy. Autor bardzo plastycznie opisuje mijane krajobrazy,chciałoby się towarzyszyć mu w podróży. W podróży która ma ocalić od zapomnienia małe wioski leżące wysoko w górach, które żyją tylko latem. A zimą zamierają zostają tam tylko najodważniejsi "...bo zimą to nawet pies z kulawą nogą tutaj nie zagląda nawet przez miesiąc a może dłużej,czasami z domu tygodniami nie wychodzimy jak spadnie dużo śniegu. Nie wiadomo czy to dzień czy noc"-wypowiedź jednego z tubylców.

Polecam.

"Rzeka zapomnienia" jest pierwszą książką J.Llamazaresa którą przeczytałam. Autor opowiadania w niej o swojej pieszej wędrówce do źródeł rzeki Curueno. Jest to tym bardziej ciekawe,że dla Julio-bo tak ma na imię autor- jest to podróż sentymentalna. Urodził się na brzegiem tej rzeki i mimo, iż wyjechał kształcić się do wielkiego miasta. To co roku wakacje spędzał na tą rzeką...

To fragment przedmowy autora do książki, która powstała z zapisków jego wyprawy odbytej pieszo szlakiem rzeki Curueno w 1981 roku.Według moich wyliczeń, w czasie wędrówki autor miał 26 lat i ta jego młodość przebija się przez karty tego dziennika. Narzeka na skromne posiłki, upija się w miarę możliwości, sypia gdzie popadnie. Ale patrzy i widzi. I opisuje.


Autor opowiada nam historię wiosek, które zapewne do dzisiaj zniknęły z mapy, bo ciężkie warunki życia sprawiły, że już w czasie wędrówki autora zamieszkane były głownie przez starców, nierzadko zjeżdżających tam tylko latem. Opowiada, jak nowe asfaltowe drogi niosły cywilizację do wsi. Spisuje historie życia ciekawych ludzi napotkanych na szlaku i legendy związane z mijanymi miejscami. Wplata własne wspomnienia z dzieciństwa. Nie upiększa, nie fabularyzuje. Spisuje.

Książkę czyta się dobrze, choć raczej spokojnie - już od początku wiadomo, dokąd wędrówka autora zmierza i jak się skończy. Llamazares potrafi jednak oddać piękno krajobrazu i kulturę regionu. Potrafi także dostrzec humor w spotykających go zdarzeniach.

Podobały mi się obrazki malowane przez autora. W nich ocalił od zapomnienia krajobraz znany z dzieciństwa, ale widziany już oczyma człowieka dojrzałego. Polecam, jeśli macie ochotę na podróż doliną Rzeki zapomnienia.

To fragment przedmowy autora do książki, która powstała z zapisków jego wyprawy odbytej pieszo szlakiem rzeki Curueno w 1981 roku.Według moich wyliczeń, w czasie wędrówki autor miał 26 lat i ta jego młodość przebija się przez karty tego dziennika. Narzeka na skromne posiłki, upija się w miarę możliwości, sypia gdzie popadnie. Ale patrzy i widzi. I opisuje.


Autor opowiada...