Główna bohaterka - Chinka każdą wolną chwilę spędza na Placu Tysiąca Wiatrów, gdzie rozrywka pomaga zapomnieć o okrucieństwach wojny. Go to starochińska gra planszowa. Żeby wygrać należy swoimi kamieniami otoczyć terytorium przeciwnika. Dziewczyna obdarzona wyjątkowymi umiejętnościami logicznymi i strategicznymi wykorzystuje je wygrywając ze wszystkimi przeciwnikami. Do czasu. Pewnego dnia naprzeciwko niej siada żołnierz. Nie wiadomo, skąd przyszedł i czego szuka - podczas gry w go nikt nie zadaje takich pytań. Jedynym miejscem gdzie się widzą jest Plac. Ich jedynym tematem jest gra w Go. A mimo to zakochują się w sobie.

Ciekawy pomysł na książkę - zaskoczyło mnie zastosowanie dwuosobowej narracji (ukazanie kontrastu) – z jednej strony nastolatka, z drugiej japoński oficer.

Ale najbardziej niesamowite w całej książce jest zakończenie. Nie piszę tego po to, żebyście zaraz pomijali całość zatrzymując się na ostatnich trzech stronach! Szczerze - nie spodziewałam się czegoś w stylu szczęśliwej opowieści z happy endem i w sumie nie myliłam się, ale… pomysł szokuje i… jakaś dziwna groza. Wręcz makabra.

„Dziewczyna grająca w go” przypominała mi powieść romantyczną, w której bohaterowie skazani są na zagładę a obraz losów państwa (Mandżuria okupowana przez armię japońską) tworzy pesymizm i smutny nastrój. Mimo to z czystym sumieniem mogę polecić tą książkę, może nie zaliczając jej do przyjemnych… za to bardziej do wartościowych.

Główna bohaterka - Chinka każdą wolną chwilę spędza na Placu Tysiąca Wiatrów, gdzie rozrywka pomaga zapomnieć o okrucieństwach wojny. Go to starochińska gra planszowa. Żeby wygrać należy swoimi kamieniami otoczyć terytorium przeciwnika. Dziewczyna obdarzona wyjątkowymi umiejętnościami logicznymi i strategicznymi wykorzystuje je wygrywając ze wszystkimi przeciwnikami. Do...