Trochę się rozczarowałem. Po pozycji, która obwoływana jest jedną z lepszych polskich książek postapo, spodziewałem się jednak więcej. Aż strach sięgnąć po innych rodzimych autorów. Wiadomo, że nie ma co porównywać Apokalipsy do Metra Głochowskiego, to mimo wszystko powinienem poczuć tutaj atmosferę apokalipsy. Nie poczułem. Niby jest, niby ją czuć, ale za mało. Za mało się wgryzała w nasze trzewia. Ludność, która ją najbardziej odczuwała została potraktowana przedmiotowo. Byliśmy za to świadkami debat w sztabach, strategicznych dywagacji, wojskowych szachów. Wyszła z tego książka wojskowa z drobnymi elementami postapokaliptycznymi.

Postacie bardzo spłaszczone, szare, bez pomysłu. A przecież było miejsce i czas aby je bardziej rozwinąć. Nadać życia. Oprócz tytułowego Pana Jana i przemykającego w ważniejszych wątkach Zawady reszta rozmywa się w tle. Jest bezpłciowa, bez pomysłu.

Oczywiście przeraża rzeczywistość, tak bardzo znana z obecnych czasów i oby reszta się nie sprawdziła. Tylko co z tego skoro pomysły zostały ubrane w tak bardzo niewygodny wdzianko. Szkoda, bo początek był obiecujący.

Jedyna rzecz jaka mi się spodobała to motyw pierwszych rozdziałów. Niepewność losów bohaterów sprawił, ze nigdy nie było wiadomo kogo dotknie palec boży. Ale to wszystko co można powiedzieć pozytywnego.

Podsumowując - były momenty, ale to za mało.

Trochę się rozczarowałem. Po pozycji, która obwoływana jest jedną z lepszych polskich książek postapo, spodziewałem się jednak więcej. Aż strach sięgnąć po innych rodzimych autorów. Wiadomo, że nie ma co porównywać Apokalipsy do Metra Głochowskiego, to mimo wszystko powinienem poczuć tutaj atmosferę apokalipsy. Nie poczułem. Niby jest, niby ją czuć, ale za mało. Za mało się...