Naprawdę dobra książka, jeśli patrzysz na to z przymrużeniem oka. Ciekawy świat i postacie połączone z dobrą fabułą oraz sporą dawką humoru i sarkazmu. Poza tym uwielbiam przepychanki słowne głównych bohaterów. Na minus niestety zakończenie, miałam wrażenie, że było strasznie chaotyczne i jakieś takie zbyt przekoloryzowane. Dosłownie napisane na kolanie i potraktowane po macoszemu ... Jednak w ostatecznym rozrachunku bawiłam się podczas czytania naprawdę dobrze i głównie przez wzgląd na to oceniam to raczej dość wysoko.

Naprawdę dobra książka, jeśli patrzysz na to z przymrużeniem oka. Ciekawy świat i postacie połączone z dobrą fabułą oraz sporą dawką humoru i sarkazmu. Poza tym uwielbiam przepychanki słowne głównych bohaterów. Na minus niestety zakończenie, miałam wrażenie, że było strasznie chaotyczne i jakieś takie zbyt przekoloryzowane. Dosłownie napisane na kolanie i potraktowane po...

Świetna książka o mrocznym klimacie, błyskotliwych dialogach i wyrazistych bohaterach. Mroczna wersja „Małej syrenki” w świetnym wykonaniu. Ta książka stoi bohaterami i relacjami miedzy nimi. Przez książkę się płynie a końcówka trzymająca w napięciu. Bardzo ale to bardzo mi się podobała 🤩🥰🔥

Świetna książka o mrocznym klimacie, błyskotliwych dialogach i wyrazistych bohaterach. Mroczna wersja „Małej syrenki” w świetnym wykonaniu. Ta książka stoi bohaterami i relacjami miedzy nimi. Przez książkę się płynie a końcówka trzymająca w napięciu. Bardzo ale to bardzo mi się podobała 🤩🥰🔥

Nie podobała mi się, romans był fatalny a akcja... Po prostu jej nie było. Rozdziały Eiliana trochę ratowały ale nie dużo

Nie podobała mi się, romans był fatalny a akcja... Po prostu jej nie było. Rozdziały Eiliana trochę ratowały ale nie dużo

Początek tej książki jest szalenie dobry. Tak bardzo, że mimo że z czasem coraz bardziej traciłam zainteresowanie lekturą, chciałam doczytać tą pozycję. Koniec końców mogę zaliczyć ją do książek z kategorii fenomenalny pomysł i przeciętne wykonanie. To jedna z tych pozycji podczas lektury, której miałam poczucie, że to mogło być dużo, dużo lepsze.

Początek tej książki jest szalenie dobry. Tak bardzo, że mimo że z czasem coraz bardziej traciłam zainteresowanie lekturą, chciałam doczytać tą pozycję. Koniec końców mogę zaliczyć ją do książek z kategorii fenomenalny pomysł i przeciętne wykonanie. To jedna z tych pozycji podczas lektury, której miałam poczucie, że to mogło być dużo, dużo lepsze.

bardzo mi sie podobała! Świetna historia! Uwielbiam retellingi a ten jest genialny!

bardzo mi sie podobała! Świetna historia! Uwielbiam retellingi a ten jest genialny!

Książka jest zrobiona na podstawie małej syrenki, ale mimo znanego zakończenia książka wciąga i poprostu chce się ją czytać dalej. Jest bardzo ekscytującą i mogę ją polecić każdemu
Polecam💗

Książka jest zrobiona na podstawie małej syrenki, ale mimo znanego zakończenia książka wciąga i poprostu chce się ją czytać dalej. Jest bardzo ekscytującą i mogę ją polecić każdemu
Polecam💗

Relling baśni, tym razem o Małej Syrence i jestem zaskoczona tym, jakie to było dobre😊
On marzy o wytępieniu całego gatunku syren z mórz świata, ona o wyrwaniu mu serca... z piersi... kiedy będzie jeszcze żył i krwawił i podarowania go psychopatycznej matce. Fantastycznie wykreowane postacie Liry, zwanej Postrachem Książąt i Eliana, Zabójcy Syren. Możecie się domyślić co się będzie działo, kiedy tych dwoje się spotka🤩

Fabuła bardzo wciąga, świat jest dość brutalny i bezpardonowy, a romans baaaardzo slow burn ( całe szczęście). Dzięki temu relacja bohaterów jest rzeczywiście budowana, a czasem wręcz wykuwana, a nie dzieje się, bo autorka, bogowie czy los tak chce. I piękne, satysfakcjonujące zakończenie na deser.

To co może trochę uwierać, to typ narracji - pierwszoosobowa w czasie teraźniejszym. Z czasem idzie się do tego przyzwyczaić, ale jest to taki spowalniacz chwilami zamieniający narrację, w wydający się nie mieć końca monolog postaci. Całość na szczęście odciążają iskrzące i cięte humorem dialogi.
Bardzo, bardzo polecam.

Relling baśni, tym razem o Małej Syrence i jestem zaskoczona tym, jakie to było dobre😊
On marzy o wytępieniu całego gatunku syren z mórz świata, ona o wyrwaniu mu serca... z piersi... kiedy będzie jeszcze żył i krwawił i podarowania go psychopatycznej matce. Fantastycznie wykreowane postacie Liry, zwanej Postrachem Książąt i Eliana, Zabójcy Syren. Możecie się domyślić co...

Każda syrena, w dniu swoich urodzin, zabiera człowiekowi serce. Lira, przyszła Królowa Mórz, kradnie je tylko książętom. Gdy łamie zasady, odbierając życie człowiekowi przed swoimi urodzinami, zostaje ukarana przez matkę. Pozbawiona szponów i ogona, musi zdobyć serce księcia i łowcy syren w jednym.

Zauważyłam że wśród romantasy można znaleźć pewną podgrupę książek, które wyróżniają się na tle innych dość ładnym, poetyckim, baśniowym stylem, ale niestety często poza tym nie mają czytelnikowi zbyt wiele do zaoferowania. Do takich książek zaliczam na przykład „Słowo i miecz” Amy Harmon oraz ostatnio przeczytaną przeze mnie „Pieśń syreny” napisaną przez Alexandrę Christo.
Ta historia zaczęła się naprawdę bardzo ładnie. Tak, że gdyby wyjąć z niej sam początek i dorobić do niego jakieś szybsze zakończenie to byłoby to całkiem klimatyczne opowiadanie, będące retellingiem klasycznej „Małej syrenki”. Wizja strasznych syren, potworów, które zabijają ludzi bez cienia wahania została tu zarysowana naprawdę całkiem intrygująco i w takiej krótkiej formie naprawdę mogłaby zadziałać. Problem polega na tym, że to nie opowiadanie, a powieść i niestety, po rozciągnięciu tego pomysłu po prostu całość przestaje działać.
Szybko okazuje się, że krwiożercze syreny wcale takie do końca nie są. Ich zachowanie nie jest zaś jakoś ciekawie podbudowane (np. faktycznie dobrze opisanymi traumami, głębokimi przekonaniami itd.),a wynika po prostu z woli tej bardzo złej morskiej wiedźmy, która w tym przypadku po prostu rządzi oceanami. Postacie przez to mi osobiście wydają się dość płaskie i nijakie, bo naprawdę brakuje im porządnej, psychologicznej podbudowy. I nie chodzi mi o to, że w takiej książce twórca musi od razu tworzyć głęboką psychoanalizę, a po prostu przydałoby się tutaj więcej smaczku. Mam poczucie, że Christo poszła na zupełną łatwiznę.
Książka realizuje popularny motyw od wrogów do kochanków i jest w tym dość konsekwentna. Faktycznie nie ma tutaj wyznawania sobie miłości po kilku stronach i bohaterowie przechodzą swoją drogę.
Z tym, że po dość ciekawym początku cała historia, włącznie z wątkiem romantycznym, zaczyna się po prostu niemiłosiernie ciągnąć, tracąc na tempie i paradoksalnie, jestem gotowa to zrzucić na styl pisania, który początkowo wydawał mi się bardzo ładny. Ta cała poetyckość i baśniowość z jednej strony zaczyna się z czasem trochę zacierać, z drugiej strony wciąż jest obecna w stopniu na tyle znacznym, by narracja i dialogi nie były odpowiednio dynamiczne. Przez to i przygoda, i romans (obydwa obecne w dość zrównoważonym stopniu) po prostu nie działają w odpowiedni sposób. Osobiście nie byłam zaangażowana emocjonalnie w tę historię i po prawdzie, szybko zaczęłam chcieć, by po prostu dobiegła końca.
Zakończenie też nie zaskakuje. Jest proste i właściwie dość oczywiste od samego początku. To nie zawsze jest problem, czasem nic więcej po prostu nie potrzeba, zwłaszcza jeśli historia jest w stanie przywiązać czytelnika do postaci, tyle że w tym przypadku nie wniosło nic pozytywnego do mojej opinii na temat „Pieśni syreny”.
To książka, której fabuła na papierze nie wygląda wcale źle. Autorka miała może nie bardzo oryginalny, ale za to klimatyczny pomysł na rozpoczęcie historii i wydaje mi się, że całość została rozpisana poprawnie, jeśli chodzi o to, co działo się w niej krok po kroku. Gdzieś jednak zgubił się tu klimat, rytm, czy ciekawa kreacja świata i bohaterów, dlatego ostatecznie w trakcie po prostu byłam znudzona. A chyba nie ma nic gorszego, jeśli chodzi o rozrywkowe powieści (którą ta przecież jest).

Każda syrena, w dniu swoich urodzin, zabiera człowiekowi serce. Lira, przyszła Królowa Mórz, kradnie je tylko książętom. Gdy łamie zasady, odbierając życie człowiekowi przed swoimi urodzinami, zostaje ukarana przez matkę. Pozbawiona szponów i ogona, musi zdobyć serce księcia i łowcy syren w jednym.

Zauważyłam że wśród romantasy można znaleźć pewną podgrupę książek, które...

Nie do końca poczułam klimat, stąd taka ocena. Wynika ona też z mojego zaangażowania w lekturę, czyli: miernego. Niewiele mnie ta historia obeszła, a szkoda - chciałam czegoś dobrego!

Nie do końca poczułam klimat, stąd taka ocena. Wynika ona też z mojego zaangażowania w lekturę, czyli: miernego. Niewiele mnie ta historia obeszła, a szkoda - chciałam czegoś dobrego!

Jak bardzo kocham bajki i baśnie tak równie mocno uwielbiam ich retellingi

Mała syrenka , któż nie zna jej historii? Jaka dziewczynka nie marzyła nigdy o byciu syrenką? Tyle że w tej powieści nasza bohaterka , Lira , nie jest łagodnym stworzeniem a Postrachem Książąt. Co roku zabiera jednemu z nich serce i chowa je w piasku.

Elian , nasz książę który poluje na takie jak ona i uważa że są najgorszym złem tego świata. Zrobi wszystko żeby się ich pozbyć i pomścić zamordowanych ludzi .

Niezwykłe okoliczności sprawiają że ta dwójka się spotyka . Jak to wszystko się potoczy?

Popłynęłam przez tą książkę. Strasznie podobały mi się nawiązania do Małej syrenki ale też całkiem nowe wątki. Ciekawie wymyślona fabuła i bohaterowie których da się polubić . Może nie przywiązałam się jakoś bardzo do tej powieści ale miło spędziłam przy niej czas . Jest to jeden z lepszych retellingów.

Jak bardzo kocham bajki i baśnie tak równie mocno uwielbiam ich retellingi

Mała syrenka , któż nie zna jej historii? Jaka dziewczynka nie marzyła nigdy o byciu syrenką? Tyle że w tej powieści nasza bohaterka , Lira , nie jest łagodnym stworzeniem a Postrachem Książąt. Co roku zabiera jednemu z nich serce i chowa je w piasku.

Elian , nasz książę który poluje na takie jak...