Cytat dnia
Jadę z jednym z jeźdźców Apokalipsy. Ja pierdziele. To się nazywa miejsce w pierwszym rzędzie podczas końca świata".
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2024
2023
2021
2020
2019
2019
2018
2017
2017
2016
2016
2016
2016
2015
Famine Laura Thalassa 
To, jak do tej pory, zdecydowanie najsłabsza część z serii Jeźdźców Apokalipsy. W porównaniu z Zarazą czy Wojną jest jak trzeci raz odgrzewane ciasto na pierogi. Motywy zaczynają się powtarzać, zachowania i reakcje bohaterów również. Brak tu przygód, świeżości i zdecydowanie brak emocji. Nie polubiłam ani Głodu, ani Any, żadne z nich nie miało w sobie charakteru. Buduje ich jedna cecha (jego złość, ją dobroć) i to właśnie wlecze nas przez karty tej historii.
Bezustannie ktoś tu umiera. Na tyle często i na tyle nijako, że po czasie mamy już tego dosyć i nie robi to na nas wrażenia. Ludzie z miasteczka albo witają Głód z otwartymi ramionami, za co zostają zabici, albo próbują się bronić i walczą, za co również zostają zabici. Czasami Głód jest atakowany, więc zaczyna zabijać, a czasami to Anie coś grozi, przez co również giną ludzie. Śmierć jest tu wszechobecna i wierzcie mi, kiedy opiera się na tym 400 stron książki (a dokładnie na motywie podróżowania od miasta do miasta i zabijania) człowiek ma dosyć. Mówię to jako osoba, która zapoznała się z poprzednimi dwoma tomami, gdzie schemat był ten sam, ale opisane to zostało w o wiele lepszy sposób.
Pomijając nudę, bardzo nadużywa się tu zwrotu ''calm your tits'', który nie jest ani zabawny, ani na tyle charyzmatyczny, żeby go wrzucać co kilka stron. Największy cringe odczułam jednak, kiedy Ana podczas sceny zbliżenia wspomina o poprzednich partnerach i potencjalnych chorobach wenerycznych. Bo oczywiście, najgorsze co może spotkać nieśmiertelnego jeźdźca apokalipsy to choroba weneryczna. Błagam...
Autorka nie zbudowała nastroju na tę scenę, ale z takim dialogiem całkowicie strzeliła sobie w kolano. Ana podrywa jeźdźca przez większą część książki, by na końcu zacząć martwić się o to, czy przypadkiem nie jest czymś zarażona. Kto normalny myśli w ten sposób? Zastanawiałam się wtedy, ile jeszcze szarych komórek stracę, czytając te wypociny.
Naprawdę nie polecam.
Zaraza Laura Thalassa 
Dziś chciałbym podzielić się moją opinią na temat książki "Zaraza" autorstwa Laury Thalassy, która jest pierwszym tomem serii Jeźdźcy Apokalipsy. Mimo wielu obiecujących aspektów, niestety ta powieść nie spełniła moich oczekiwań w pełni.
Fabuła przedstawia pojawienie się czterech jeźdźców apokalipsy na Ziemi: Zarazy, Wojny, Głodu i Śmierci, którzy mają moc zniszczenia całej ludzkości. Gdy Zaraza pojawia się w mieście Sary Burns, wszystkim bliskim i znajomym grozi śmierć, chyba że ktoś powstrzyma tego przystojnego jeźdźca. Niestety, Sara dowiaduje się, że Zarazy nie można zabić, a on sam ją więzi i pragnie jej cierpienia. Jednak im dłużej są razem, tym bardziej dziwne stają się ich uczucia. Sara ma szansę uratować świat, ale będzie musiała wiele poświęcić.
Pomimo intrygującego pomysłu na fabułę, wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Przez większą część książki odczuwałem brak dynamiki i akcji. Momentami tempo opowieści zwalniało, a akcja stawała się przewidywalna i monotonna. Oczekiwałem więcej napięcia i emocji, które by mnie porwały.
Główna bohaterka, Sara, miała potencjał, ale niestety jej charakter był mało rozwinięty. Niektóre z jej decyzji wydawały się niezrozumiałe i niekonsekwentne, co utrudniało mi nawiązanie więzi emocjonalnej z nią. Również relacja między Sarą a Zarazą nie została należycie rozwinięta i zanikła w tle, pomimo obiecującego początku.
Styl pisania Laury Thalassy jest przystępny i łatwy do czytania. Jednakże brakowało mu głębi i bardziej skomplikowanych opisów, które mogłyby bardziej wciągnąć czytelnika w świat apokalipsy. Czułem, że wiele możliwości pozostało niewykorzystanych.
Mimo swoich wad "Zaraza" ma pewne pozytywne aspekty. Pomysł na historię jest interesujący i obiecuje emocjonującą lekturę. W niektórych momentach akcja nabiera tempa i pojawiają się chwile napięcia.
Podsumowując, "Zaraza" jest pierwszym tomem serii Jeźdźcy Apokalipsy, który niestety nie dostarcza pełnej satysfakcji czytelnikowi. Pomimo obiecującego pomysłu fabuły, brakuje dynamiki, słabo rozwiniętych postaci i powtarzających się wzorców akcji. Dlatego przyznaję tej książce ocenę 5/10.
