Niektórzy, tak jak ja, mają taki zwyczaj, że przyzwyczajają się do bohaterów. Kiedy historia im podejdzie, to samo przenoszenie się do tego świata jest ważniejsze, od szczegółów, za sprawą których oceniają daną powieść.
Drugi tom przygód Mili był równie wciągający, co poprzednie arcydzieło, aczkolwiek pojawiło się w mojej głowie tak wiele pytań, że nie zatrzymuję się, tylko sięgam po kolejną powieść.
Sam pomysł na fabułę genialny!

Niektórzy, tak jak ja, mają taki zwyczaj, że przyzwyczajają się do bohaterów. Kiedy historia im podejdzie, to samo przenoszenie się do tego świata jest ważniejsze, od szczegółów, za sprawą których oceniają daną powieść.
Drugi tom przygód Mili był równie wciągający, co poprzednie arcydzieło, aczkolwiek pojawiło się w mojej głowie tak wiele pytań, że nie zatrzymuję się, tylko...

Nie czułam takiej przyjemności ze słuchania, jak w przypadku "Zaklinacza". Może było zbyt dużo postaci, zbyt namieszane i nie mogłam połapać się w fabule?
Wysłuchałam, ale była to jedna z wielu książek, które się czyta, ale nie mają tego czegoś w sobie.
Mila jak zwykle świetna. Poznajemy nowe szczegóły z jej życia. Rozwiązywanie zagadki rozwija się powoli. Zakończenie zaskakujące. Jest jak zwykle mroczno i tajemniczo.

Czyt. Janusz Zadura

Nie czułam takiej przyjemności ze słuchania, jak w przypadku "Zaklinacza". Może było zbyt dużo postaci, zbyt namieszane i nie mogłam połapać się w fabule?
Wysłuchałam, ale była to jedna z wielu książek, które się czyta, ale nie mają tego czegoś w sobie.
Mila jak zwykle świetna. Poznajemy nowe szczegóły z jej życia. Rozwiązywanie zagadki rozwija się powoli. Zakończenie...

Tak jak Zaklinacz to jeden z lepszych kryminałów tak tu nie wiedziałam kompletnie czego słucham

Tak jak Zaklinacz to jeden z lepszych kryminałów tak tu nie wiedziałam kompletnie czego słucham

Po przeczytaniu „Dom głosów” oraz „Dziewczyna we mgle” tego samego autora spodziewałam się równie mocnych wrażeń. W książce daje sie odczuć chaos, czasami musiałam wracać do niektórych wątków i zdarzeń, troszeczkę mnie zawiodła ta pozycja, może dlatego, że nie czytałam jeszcze „Zaklinacza” a w książce pojawiają sie nawiązania właśnie do tej książki. Nie była to jedna z tych książek która czyta się jednym tchem w 2 dni. Generalnie warto przeczytać bo jest dość ciekawa.

Po przeczytaniu „Dom głosów” oraz „Dziewczyna we mgle” tego samego autora spodziewałam się równie mocnych wrażeń. W książce daje sie odczuć chaos, czasami musiałam wracać do niektórych wątków i zdarzeń, troszeczkę mnie zawiodła ta pozycja, może dlatego, że nie czytałam jeszcze „Zaklinacza” a w książce pojawiają sie nawiązania właśnie do tej książki. Nie była to jedna z...

mam spory problem z autorem - wydaje mi się, że początek tych kryminałów zaczyna się bardzo dobrze. Niemniej im dalej w las, tym gorzej. Mam wrażenie, że autor jest bardzo chaotyczny i próbuje zawrzeć zbyt wiele wątków w krótkiej fabule. Tutaj podobnie - szczerze mówiąc do tej pory nie wiem jakie były motywy zabójców, co tam dokładnie się stało, dlaczego Ci ludzie zawierzali sekcie, dlaczego kobieta popełniła samobójstwo na oczach Mili etc. Ciężko mi tez zrozumieć główną bohaterkę na przykład decyzja "o zostawiam dziecko babci, bo nie mam przecie empatii" a potem niby rozdarcie wewnętrzne i myśl "a może jednak coś tam we mnie drga." Mam wrażenie, że mało jest wnikania w nią samą, a sporo nic nie znaczących opisów. Moim zdaniem dobrze też znać I część książki czyli Zaklinacza, bo jest sporo nawiązań, końcówka też to potwierdza. Mimo wszystko strasznie mnie te rzeczy rażą, choć pomysł na fabułę jest niezły.

mam spory problem z autorem - wydaje mi się, że początek tych kryminałów zaczyna się bardzo dobrze. Niemniej im dalej w las, tym gorzej. Mam wrażenie, że autor jest bardzo chaotyczny i próbuje zawrzeć zbyt wiele wątków w krótkiej fabule. Tutaj podobnie - szczerze mówiąc do tej pory nie wiem jakie były motywy zabójców, co tam dokładnie się stało, dlaczego Ci ludzie...

Hipoteza zła" to thriller psychologiczny autorstwa Donato Carrisiego, włoskiego pisarza, który zasłynął dzięki powieści "Zaklinacz". Książka opowiada o Mila Vasquez, komisarz policji, która prowadzi śledztwo w sprawie serii morderstw, których ofiarami są osoby uznane za zaginione dwadzieścia lat wcześniej. Ta książka bardziej mi się podobała niż zaklinacz na początku tajemnicze zajście i później robiło się coraz bardziej zawile. Zakończenie dobre zaskakujace. Polecam.

Hipoteza zła" to thriller psychologiczny autorstwa Donato Carrisiego, włoskiego pisarza, który zasłynął dzięki powieści "Zaklinacz". Książka opowiada o Mila Vasquez, komisarz policji, która prowadzi śledztwo w sprawie serii morderstw, których ofiarami są osoby uznane za zaginione dwadzieścia lat wcześniej. Ta książka bardziej mi się podobała niż zaklinacz na początku...

Szkoda, że nie tak dobra jak Zaklinacz. :( Może kolejna będzie lepsza. Tutaj było za mało akcji. Pod koniec wszystko pokomplikowało się tak bardzo, że musiałam wracać i zastanawiać się, co ominęłam i jakiego wątku nie połączyłam.

Szkoda, że nie tak dobra jak Zaklinacz. :( Może kolejna będzie lepsza. Tutaj było za mało akcji. Pod koniec wszystko pokomplikowało się tak bardzo, że musiałam wracać i zastanawiać się, co ominęłam i jakiego wątku nie połączyłam.

To druga powieść z tego cyklu i niewątpliwie zasługą lektora - pana Zadury, jest budowanie napięcia wynikającego z akcji powieści. Bardzo lubię kryminały, ale zwłaszcza psychologiczne. Ten taki jest: źli bohaterowie wwiercają się w myśli czytelnika i przenikają do bólu, a jeszcze jeśli chodzi o zagrożenie dla dzieci - to już całkiem powala.
Dla ludzi twardych

To druga powieść z tego cyklu i niewątpliwie zasługą lektora - pana Zadury, jest budowanie napięcia wynikającego z akcji powieści. Bardzo lubię kryminały, ale zwłaszcza psychologiczne. Ten taki jest: źli bohaterowie wwiercają się w myśli czytelnika i przenikają do bólu, a jeszcze jeśli chodzi o zagrożenie dla dzieci - to już całkiem powala.
Dla ludzi twardych

Krótko po przeczytaniu Zaklinacza sięgnęłam po Hipotezę zła. Zaczęło się mega dobrze! Zaginione od dziesięcioleci osoby zaczynają mordować, od jednego do drugiego morderstwa wszystko zaczyna się układać w jedną całość. Przynajmniej tego chciał autor, bo później zaczyna się robić nudnawo. Sporo gadania, mniej akcji i zbliżony do poprzedniej książki schemat rozwiązujący akcję. Podsumowując jest bardzo dobrze tak do połowy, potem troszkę słabiej i znowu nie najgorsze zakończenie. Ogólnie, myślę że mogę polecić.

Krótko po przeczytaniu Zaklinacza sięgnęłam po Hipotezę zła. Zaczęło się mega dobrze! Zaginione od dziesięcioleci osoby zaczynają mordować, od jednego do drugiego morderstwa wszystko zaczyna się układać w jedną całość. Przynajmniej tego chciał autor, bo później zaczyna się robić nudnawo. Sporo gadania, mniej akcji i zbliżony do poprzedniej książki schemat rozwiązujący...

Pewien chaos panuje w tej książce. Miałam momenty, gdzie pogubiłam się w tym, co autor miał na myśli. Sporo nawiązań do Zaklinacza. Trochę dziwne wyjaśnienia niektórych spraw. Ponownie jeden z głównych bohaterów okazał się być tym złym. Były momenty, gdzie się nudziłam i nie chciało mi się kontynuować tej historii. A zakończenie nie jest dla mnie satysfakcjonujące.

Pewien chaos panuje w tej książce. Miałam momenty, gdzie pogubiłam się w tym, co autor miał na myśli. Sporo nawiązań do Zaklinacza. Trochę dziwne wyjaśnienia niektórych spraw. Ponownie jeden z głównych bohaterów okazał się być tym złym. Były momenty, gdzie się nudziłam i nie chciało mi się kontynuować tej historii. A zakończenie nie jest dla mnie satysfakcjonujące.