Donato Carrisi ma niebywałą zdolność do pozostawiania otwartych wątków...
Marzy mi się za za każdym razem ta przysłowiowa kropka nad "i", aczkolwiek może jest to świadomy zabieg autora, aby pobudzić wyobraźnię czytelników? :-)

Co do samej książki. Jest to naprawdę bardzo dobra powieść, wielowątkowa i spójna. Każde wydarzenie z przeszłości ma znaczenie w teraźniejszości i to, jak owe wydarzenia się łączą ze sobą buduje niesamowite napięcie.

Jednym zdaniem podsumowała bym to, co przeczytałam, jako studium przypadku destrukcji istoty ludzkiej.

Donato Carrisi ma niebywałą zdolność do pozostawiania otwartych wątków...
Marzy mi się za za każdym razem ta przysłowiowa kropka nad "i", aczkolwiek może jest to świadomy zabieg autora, aby pobudzić wyobraźnię czytelników? :-)

Co do samej książki. Jest to naprawdę bardzo dobra powieść, wielowątkowa i spójna. Każde wydarzenie z przeszłości ma znaczenie w teraźniejszości i...

Bardzo miło się zaskoczyłem. Książka opowiada historie 3 postaci które bardzo ciekawie się łączą. I mimo iż zakończenie było bardzo gorzkie to całość mi się bardzo podobała i liczę na kontynuacje choć jest to mało prawdopodobne. Jeżeli ktoś lubi film piątek trzynastego, to ta powieść powinna się spodobać.

Bardzo miło się zaskoczyłem. Książka opowiada historie 3 postaci które bardzo ciekawie się łączą. I mimo iż zakończenie było bardzo gorzkie to całość mi się bardzo podobała i liczę na kontynuacje choć jest to mało prawdopodobne. Jeżeli ktoś lubi film piątek trzynastego, to ta powieść powinna się spodobać.

całkiem niezła, bardzo fajnie wszystkie wątki łączą się pod koniec. Ale przyznaję, że momentami trochę nużąca.

całkiem niezła, bardzo fajnie wszystkie wątki łączą się pod koniec. Ale przyznaję, że momentami trochę nużąca.

Przeczytałem, bardziej przyciągnięty sławą nazwiska niż przekonaniem, że to coś bardzo interesującego. I, ku swemu rozczarowaniu, utwierdziłem się, że za ogromnym rozgłosem nie zawsze idzie jakość. Jak dla mnie - poprawny kryminał psychologiczny.

Przeczytałem, bardziej przyciągnięty sławą nazwiska niż przekonaniem, że to coś bardzo interesującego. I, ku swemu rozczarowaniu, utwierdziłem się, że za ogromnym rozgłosem nie zawsze idzie jakość. Jak dla mnie - poprawny kryminał psychologiczny.

Całkiem niezła książka, szybko się czyta, może momentami wydaje się zbyt naciągana - szczególnie to szybkie wpadanie na tropy + nie przekonuje mnie śledztwo łowczyni, ale mimo tych mankamentów czytało się z zainteresowaniem i co rzadkie w kryminałach - zakończenie nie przynosi rozczarowania.

Całkiem niezła książka, szybko się czyta, może momentami wydaje się zbyt naciągana - szczególnie to szybkie wpadanie na tropy + nie przekonuje mnie śledztwo łowczyni, ale mimo tych mankamentów czytało się z zainteresowaniem i co rzadkie w kryminałach - zakończenie nie przynosi rozczarowania.

Jestem otchłanią
Donato Carrisi
Albatros 2022
Autor znany mi z 2 książek o psychologu dziecięcym Pietro Gerberze. Tym razem opowieść samodzielna, nie będącą częścią żadnego cyklu. Nie zawiodłam się, opowieść niezwykła. Nie tyle jeśli chodzi o treść (historie o seryjnym mordercy są często eksploatowane w kryminałach i thrillerach),ile o sposób jej opowiedzenia i przedstawienia sylwetki mordercy, jego przeszłości oraz odkrycia tego, co robił.
Nie, to wcale nie policja (czy karabinierzy we włoskiej rzeczywistości) wpada na trop seryjnego mordercy, dla policji nie ma nawet sprawy seryjnych morderstw, odnaleziona w jeziorze Como ofiara (jeśli można tak w opisanym przypadku się wyrazić) poniosła śmierć na skutek "gwałtownej, nieznanej siły" i nic nie wskazuje by możliwe było odkrycie przyczyny śmierci, dobrą opcją jest zaliczenie jej do śmierci samobójczej. Kim jest tajemnicza kobieta nazywana przez narratora "łowczynią much" i dlaczego akurat ona angażuje się w próbę rozwikłania zagadki niezidentyfikowanej ofiary? Jaka jest jej historia i dlaczego jest czasami rozpoznawana przez spotkanych ludzi jako matka z dużym niedopowiedzeniem czyja matka, jaka matka? Czy słoik pikli wśród mrożonek może oznaczać coś więcej niż tylko bałaganiarstwo klientów supermarketu? Czy okrutna, przerażająca przeszłość małego chłopca może być uzasadnieniem jego późniejszych czynów, a czy może być usprawiedliwieniem? Dlaczego gdy coraz więcej dowiadujemy się o czynach głównego bohatera i nie są to dobre uczynki pojawia się na "dziewczynka z fioletowym kosmykiem", która tę samą osobę nazywa aniołem i pokłada w nim nadzieję na swoje ocalenie/ wyzwolenie?
Niezwykła opowieść, niezwykle napisana, niezwykły talent autora do prowadzenia czytelnika przez niezliczone pytania, zagadki i tajemnice. Super książka.

Jestem otchłanią
Donato Carrisi
Albatros 2022
Autor znany mi z 2 książek o psychologu dziecięcym Pietro Gerberze. Tym razem opowieść samodzielna, nie będącą częścią żadnego cyklu. Nie zawiodłam się, opowieść niezwykła. Nie tyle jeśli chodzi o treść (historie o seryjnym mordercy są często eksploatowane w kryminałach i thrillerach),ile o sposób jej opowiedzenia i...

To moje pierwsze spotkanie z autorem i musze przyznać że wypadło....przeciętnie. Książka mnie nie powaliła na kolana, według mnie to kolejny nieźle skonstruowany kryminał psychologiczny i tyle. Akcja toczy się w Como co jednak kompletnie nie ma wpływu na przedstawione w powieści wątki. Równie dobrze mogło by być to jakiekolwiek miasteczko na świecie.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i musze przyznać że wypadło....przeciętnie. Książka mnie nie powaliła na kolana, według mnie to kolejny nieźle skonstruowany kryminał psychologiczny i tyle. Akcja toczy się w Como co jednak kompletnie nie ma wpływu na przedstawione w powieści wątki. Równie dobrze mogło by być to jakiekolwiek miasteczko na świecie.

Ta pozycja była moim pierwszym zetknięciem się z autorem, jednak z pewnością nie ostatnim. Bardzo wciągająca, mroczna i pełna smutku historia.

Ta pozycja była moim pierwszym zetknięciem się z autorem, jednak z pewnością nie ostatnim. Bardzo wciągająca, mroczna i pełna smutku historia.

"Jestem otchłanią" było moim pierwszym zetknięciem się z autorem. Z pewnością nie ostatnie, bo Carrisi tak świetnie potrafi operować słowem, że zupełnie mnie tym kupił. Spodziewałam się ciężkiego tonu i mrocznego klimatu, a dostałam niesamowicie ciekawą, a przy tym zatrważająco... smutną historię.

W książce poznajemy sprzątającego mężczyznę. Nie znamy jego imienia, ale przeżywamy razem z nim jego życie i dowiadujemy się, dlaczego stał się właśnie taki, jaki się stał. Dowiadujemy się, dlaczego jego ofiarami zostały właśnie te osoby, które wybrał, a także dlaczego, pomimo upartej chęci popełniania zbrodni, pomaga on jednej dziewczynce. Mamy tu do czynienia z człowiekiem złym, ale również poważnie i dotkliwie skrzywdzonym przez los. Nawet, jeśli chcemy nim gardzić, to równie mocno mu współczujemy.

Dowiadujemy się również, ile znaczą wyrzucane przez nas śmieci, a także ile kłopotów może przynieść jeden złamany paznokieć. Im bliżej finału, tym bardziej zaintrygowani jesteśmy. Zadajemy sobie pytanie: jak to się skończy? Bo choć wciąż zbliżamy się do odpowiedzi, ta ciągle jest niejasna.

Podobno istnieje adaptacja filmowa tej książki i choć nie ma zbyt przychylnych ocen, z pewnością kiedyś ją obejrzę. "Jestem otchłanią" to historia, która na długo po zakończeniu pozostawia wiele emocji i nie daje o sobie zapomnieć. Uwielbiam takie powieści i Wam również ja polecam.

(recenzja nie jest współpracą reklamową)

"Jestem otchłanią" było moim pierwszym zetknięciem się z autorem. Z pewnością nie ostatnie, bo Carrisi tak świetnie potrafi operować słowem, że zupełnie mnie tym kupił. Spodziewałam się ciężkiego tonu i mrocznego klimatu, a dostałam niesamowicie ciekawą, a przy tym zatrważająco... smutną historię.

W książce poznajemy sprzątającego mężczyznę. Nie znamy jego imienia, ale...

Ciekawa i wciągająca historia, nie byłam wielką fanką autora ale nie żałuję czasu poświęconego na tą pozycję.

Ciekawa i wciągająca historia, nie byłam wielką fanką autora ale nie żałuję czasu poświęconego na tą pozycję.