Lekka, łatwa w czytaniu, dobra odskocznia od trudniejszych pozycji.

Lekka, łatwa w czytaniu, dobra odskocznia od trudniejszych pozycji.

Całkiem przyjemny, lekki kryminał. Szybko się czyta, choć historia dość przewidywalna.

Całkiem przyjemny, lekki kryminał. Szybko się czyta, choć historia dość przewidywalna.

"Zabójczy spadek uczuć" leżał w pokoju socjalnym u mnie w pracy i sięgnęłam po niego odgrzewając sobie obiad. Pierwsze strony mnie wciągnęły, więc postanowiłam zabrać tę książkę do domu i doczytać do końca. Akcja powieści toczy się w okolicy, w której mieszkam, co było dla mnie dodatkowym atutem. Początek był obiecujący, a potem zaczęły się bardzo strome schody - fabuła coraz bardziej "nie trzymała się kupy", pojawiały się ogromne "dziury", a na koniec zakończenie typu "deus ex machina" mnie już całkowicie dobiło. Z całym szacunkiem, ale porównywanie tego czytadła do powieści Chmielewskiej jest jakimś fatalnym nieporozumieniem - te książka nawet nie leżała w okolicy porządnego kryminału, a treści komediowej nie ma wcale. Nie polecam - szkoda czasu, szczególnie, kiedy naokoło tyle dużo lepszych pozycji z tego gatunku.

"Zabójczy spadek uczuć" leżał w pokoju socjalnym u mnie w pracy i sięgnęłam po niego odgrzewając sobie obiad. Pierwsze strony mnie wciągnęły, więc postanowiłam zabrać tę książkę do domu i doczytać do końca. Akcja powieści toczy się w okolicy, w której mieszkam, co było dla mnie dodatkowym atutem. Początek był obiecujący, a potem zaczęły się bardzo strome schody - fabuła...

21.03.2013 - 6/10

Uwielbiam komedie kryminalne. To doskonałe wyważenie między obyczajówką, dużą porcją humoru i intrygą, nawet z trupem w tle. A ponieważ to lekka literatura, więc jedyne czego po tym gatunku oczekuję to świetnej zabawy. I z takim nastawieniem sięgnęłam po "Zabójczy spadek uczuć", reklamowany właśnie jako komedia kryminalna. Czy książka spełniła moje oczekiwania? Nie za bardzo.

Beata szykuje się do ślubu ze swoim nieziemsko przystojnym narzeczonym. Uważa, że złapała Pana Boga za nogi, więc nie przyjmuje do wiadomości, ze być może Pawełek nie jest takim ideałem, za którego go uważa. Na szczęście ma trzeźwo patrzącą na wszystko przyjaciółkę Monikę, która zaczyna śledztwo, by prześwietlić Pawełka i jego firmę Pawbud. Coś odkrywa, a prowadzi to do szeregu niespodziewanych zajść.

Miałam wrażenie, że tytuł brzmi znajomo. Jednak gdy zaczęłam książkę, wyglądało to tak jakbym pierwszy raz czytała. Jak się jednak okazało, pozycję przeczytałam w 2013 roku. Skoro wymazała się z mojej pamięci, znaczy, że było to zwykłe czytadło. I po drugim przeczytaniu, miesiąc później, znów fabuła zamazuje mi się z pamięci. W dodatku książka pozostawiła wrażenie, że bohaterka wymęczyła mnie okrutnie swoją naiwnością i głupotą, tym, że zgrywała kruchą kobietkę, nad którą trzeba się trząść. Że potrafiła zrezygnować z siebie, swoich marzeń, pragnień, zachowań, w imię wielkiej miłości życia. A w dodatku była ślepa i głucha na ostrzeżenia od najlepszej przyjaciółki.

W 2013 roku dałam książce ocenę 6/10, jednak teraz, gdy od tego czasu przeczytałam mnóstwo naprawdę fajnych komedii kryminalnych, ocenę obniżam. Wiem, że książka ma kontynuację, ale ja po nią nie sięgnę.

21.03.2013 - 6/10

Uwielbiam komedie kryminalne. To doskonałe wyważenie między obyczajówką, dużą porcją humoru i intrygą, nawet z trupem w tle. A ponieważ to lekka literatura, więc jedyne czego po tym gatunku oczekuję to świetnej zabawy. I z takim nastawieniem sięgnęłam po "Zabójczy spadek uczuć", reklamowany właśnie jako komedia kryminalna. Czy książka spełniła moje...

Zwariowany kryminało-romans na wesoło, żadnego zadęcia.

Zwariowany kryminało-romans na wesoło, żadnego zadęcia.

Chyba tego trzeba mi było. Lekkiej lektury, nieco zwariowanej. Dwie przyjaciółki, tak różne jak to tylko możliwe. Beata – romantyczna, naiwna, bezkrytycznie zapatrzona w swojego narzeczonego do momentu, gdy… Monika - racjonalistka, choć nie rozumie fascynacji Beaty, stoi za nią murem. Wciąż wpadają w kłopoty i tylko dzięki swemu przyciąganiu mężczyzn gotowych nieść pomoc „słabej płci” wychodzą obronną ręką z trudnych sytuacji.

Chyba tego trzeba mi było. Lekkiej lektury, nieco zwariowanej. Dwie przyjaciółki, tak różne jak to tylko możliwe. Beata – romantyczna, naiwna, bezkrytycznie zapatrzona w swojego narzeczonego do momentu, gdy… Monika - racjonalistka, choć nie rozumie fascynacji Beaty, stoi za nią murem. Wciąż wpadają w kłopoty i tylko dzięki swemu przyciąganiu mężczyzn gotowych nieść pomoc...

Szybko się czyta. Lekka, łatwa i przyjemna, na poprawę humoru. Ale nie jest to jakieś wielkie wow.

Szybko się czyta. Lekka, łatwa i przyjemna, na poprawę humoru. Ale nie jest to jakieś wielkie wow.

Dramat... okropnie napisana książka, przewidywalna do granic możliwości, ciągle zdrabnianie imion jak w literaturze dla 15 latków

Dramat... okropnie napisana książka, przewidywalna do granic możliwości, ciągle zdrabnianie imion jak w literaturze dla 15 latków

„Zabójczy spadek uczuć” Agnieszki Szczepańskiej i Katarzyny Gacek to porywający kryminał. Nie, absolutnie nie. Fabuła naiwna. Zabawna? Raczej zwariowana. Jak dla mnie strata czasu. Z gatunku Joanny Chmielewskiej. Nie rozumiem fenomenu tej autorki. Przeczytałam jedną jej książkę, „Zbieg okoliczności”. Zrażona po więcej nie sięgnęłam.
Zasiadając do czytania książki „Zabójczy spadek uczuć” liczyłam na coś innego.
Po przeczytaniu „W” jak morderstwo” Katarzyny Gacek , rewelacyjnej powieści obyczajowej z intrygującą zagadką kryminalną spodziewałam się dobrego stylu i takiego sposobu przedstawienia fabuły by czytanie było prawdziwą przyjemnością. Zawiodłam się.
„Zabójczy spadek uczuć” zmordowałam. Są jeszcze dwie części, niezwykle poczytne. Nie dla każdego jednak.

„Zabójczy spadek uczuć” Agnieszki Szczepańskiej i Katarzyny Gacek to porywający kryminał. Nie, absolutnie nie. Fabuła naiwna. Zabawna? Raczej zwariowana. Jak dla mnie strata czasu. Z gatunku Joanny Chmielewskiej. Nie rozumiem fenomenu tej autorki. Przeczytałam jedną jej książkę, „Zbieg okoliczności”. Zrażona po więcej nie sięgnęłam.
Zasiadając do czytania książki...

Jedynym plusem tej książki jest to że się ją szybko czyta, bo główną bohaterkę sama miałam ochotę zamordować już od pierwszej strony.

Jedynym plusem tej książki jest to że się ją szybko czyta, bo główną bohaterkę sama miałam ochotę zamordować już od pierwszej strony.