Tak, ta książka była inna od poprzednich... Była smutniejsza, rozczulająca a zarazem pouczająca i przynosząca nadzieję. Ania od pierwszych stron pokazuje nam, ile zła może przynieść najmniejsza tajemnica, brak rozmowy, domysły i skrywanie bólu. Ta książka jest naszpikowana tajemnicami.
Ogólnie podzielić można fabułę na trzy części. Pierwszą, historię Sabiny i jej rodziny. Druga część poświęcona jest Arturowi i Elizie. Trzecia zaś opisuje przeżycia ich córki, Sandry. Czy kończy się wszystko dobrze? Nie wiem, nie powiem.
Warsztatowo nigdy do Ani nie mogłem się przyczepić. Samą fabułą mnie zaskoczyła, oczywiście na plus. Ta historia jest bardzo dobrze przemyślana, spójna i aż dziw bierze, że nie pogubiła się gdzieś. Nie dość, że połączyła wydarzenia z przeszłości z teraźniejszością, rozbudowała losy rodzin to jeszcze spięła klamrą wraz perypetiami młodego małżeństwa.
Trzeba zaznaczyć jeszcze jedną rzecz. Niby pobocznie przewija się pewien wątek, niczym tło. Warto na to zwrócić uwagę i chwilę zastanowić. Chodzi o umieranie w samotności i to nie tylko starszych osób, lecz również ciężko chorych. Oczywiście również nad tym, jaką ciężka jest praca w hospicjum, szczególnie psychicznie.
Lektura może wywołać smutek, zakręcić łżą w oku, ale też sprawia, że na ustach pojawia się uśmiech. Oprócz dramatycznych i smutnych momentów, są też te lepsze, miłe i nawet humorystyczne.

Może się wydawać, że książka typowo kobieca, może nawet nie dla najmłodszych. Ja temu zaprzeczam. Idealna lektura dla każdego, tym bardziej, jeśli ma się ochotę zrobić przerwę od innych gatunków.

Wydawnictwo Dragon [współpraca barterowa]

Tak, ta książka była inna od poprzednich... Była smutniejsza, rozczulająca a zarazem pouczająca i przynosząca nadzieję. Ania od pierwszych stron pokazuje nam, ile zła może przynieść najmniejsza tajemnica, brak rozmowy, domysły i skrywanie bólu. Ta książka jest naszpikowana tajemnicami.
Ogólnie podzielić można fabułę na trzy części. Pierwszą, historię Sabiny i jej rodziny....

"Ostatnia tajemnica" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Ziobro. Bardzo odpowiada mi styl i język powieści. Zapewne zaowocuje to zaznajomieniem się z innymi książkami tej autorki.
Główna bohaterka Sabina podejmuje decyzję o przeprowadzce do hospicjum. Zdaje sobie sprawę, że jej dni są policzone i skupia się na wspominaniu przeszłości. Jej marzeniem jest nawiązanie kontaktu ze swoją wnuczką Heike, mieszkającą w Berlinie. Jednakże zerwane, w przeszłości, więzi z synem i jego rodziną utrudniają to spotkanie.
Książka jest niezwykle poruszająca i pełna emocji.
Akcja rozgrywa się w Przemyślu w latach 60-90, aż po czasy nam współczesne.
Niewątpliwie powieść pozostaje na długo w głowie i w sercu.
Anna Ziobro uzmysławia nam, jak istotne w życiu są : więź rodzinna, przyjaźń i miłość. Dlatego brak szczerości czy jedno kłamstwo może zniszczyć kontakt z bliskimi.
Okazuje się, że nawet nieuleczalna choroba, czy pobyt w hospicjum nie wyklucza nawiązania nowych relacji. W tych najtrudniejszych momentach życia możemy znaleźć miłość i przyjaźń.
Z książki płynie refleksja, by doceniać życie, bo ono szybko przemija, nie tracić czasu na niedomówienia i kłótnie.
To naprawdę jest przepiękna powieść o przebaczaniu i o rozliczaniu błędów pod koniec życia.
Gorąco polecam
Dziękuję autorce i Wydawnictwu Dragon za miłe chwile z książką.

"Ostatnia tajemnica" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Ziobro. Bardzo odpowiada mi styl i język powieści. Zapewne zaowocuje to zaznajomieniem się z innymi książkami tej autorki.
Główna bohaterka Sabina podejmuje decyzję o przeprowadzce do hospicjum. Zdaje sobie sprawę, że jej dni są policzone i skupia się na wspominaniu przeszłości. Jej marzeniem jest...

Książkę przeczytałam z przyjemnością, dużo emocji ,ciekawych zdarzeń a i łezka w oku się zakręciła. Polecam !

Książkę przeczytałam z przyjemnością, dużo emocji ,ciekawych zdarzeń a i łezka w oku się zakręciła. Polecam !

Sabina będąc u kresu życia, przenosi się do hospicjum. Wspomina swoje życie a przed śmiercią chciałaby je uporządkować i odejść w spokoju. Pragnie nawiązać kontakt z mieszkająca w Berlinie wnuczką Heike, której nie zdążyła poznać przez pewną tajemnicę, która poróżniła ją z synem.

Już po raz trzeci z ogromną przyjemnością sięgnęłam po książkę Anny Ziobro a każda kolejna przeczytana powieść bardzo mi się podoba. "Ostatnia tajemnica" jest bardzo refleksyjna i traktuje o przemijaniu, śmierci oraz nieporozumieniach rodzinnych, które niewyjaśnione na początkowym etapie, spowodowały wiele komplikacji. Fabuła przedstawiona jest w dwóch liniach czasowych, dzięki czemu mamy zarys następujących po sobie wydarzeń. Dodatkowo autorka świetnie oddała klimat ówczesnego i współczesnego Przemyśla co mi się bardzo podobało.

Patrząc z perspektywy czasu, twierdzę, że kiedy człowiek jest młody nie zawsze dociera do niego to co jest ważne. Dopiero kiedy jesteśmy na pewnym etapie życia, nadchodzi refleksja, czasem chęć zmiany czy przebaczenie doznanych krzywd czy niesprawiedliwości.

Sabina będąc u kresu życia, przenosi się do hospicjum. Wspomina swoje życie a przed śmiercią chciałaby je uporządkować i odejść w spokoju. Pragnie nawiązać kontakt z mieszkająca w Berlinie wnuczką Heike, której nie zdążyła poznać przez pewną tajemnicę, która poróżniła ją z synem.

Już po raz trzeci z ogromną przyjemnością sięgnęłam po książkę Anny Ziobro a każda kolejna...

Macie czasami tak, że jakaś powieść Was po prostu przyciąga? Może okładka, może opis, no czujecie, że musicie się z nią zapoznać i już? Ja dokładnie tak miałam w tym przypadku. Wszystko mi mówiło, że muszę przeczytać tę publikację. Czy było warto? Co znajdziemy w tej lekturze? Jakie są moje wrażenia po jej przeczytaniu? Jeśli jesteście ciekawi, to serdecznie zapraszam Was do zapoznania się z moją opinią.

Sabina Lenecka jest już osobą starszą. W dodatku zdającą sobie sprawę, że w związku z postępującą chorobą, bliżej jej już do bram nieba. Zanim jednak przeniesie się do wieczności, pragnie uregulować wszystkie sprawy jak należy, na tym ziemskim padole. Ponieważ, nie ma się nią kto zająć, postanawia, że ostatnie chwile swego życia spędzi w hospicjum. Zawozi ją tam przypadkowy taksówkarz o imieniu Artur. Okazuje się też, że jego żona - Eliza, również pracuje w tym ośrodku. Kobieta nawet nie przypuszcza, że losy jej i tej dwójki połączą się ponownie w tak nietypowy sposób. A jaki ? Tego dowiecie się, kiedy ją przeczytacie.

Największym marzeniem Sabiny, jest zobaczenie przed śmiercią wnuczki o imieniu Heike, która mieszka na co dzień w Niemczech.Kobieta nigdy jej nie poznała, a chciałaby wyjaśnić swoje decyzje z młodości i przedstawić jej swoją wersję wydarzeń.

Czy spotkanie pomiędzy babcią a wnuczką dojdzie do skutku ? Jakie tajemnice wyjdą na światło dzienne? Jaką rolę w życiu Sabiny odegra małżeństwo związane z ośrodkiem? Czy ta historia ma szansę na szczęśliwe zakończenie? Tyle pytań i tyle odpowiedzi. A znajdziecie je, kiedy zaczniecie czytać tę publikację.

Zastanawiam się, co mam Wam napisać o tej książce. Bo jestem autentycznie poruszona i zachwycona. Uwielbiam takie historie, w których jest tajemnica, wspomnienia i element po elemencie dopasowywanie puzzli. Wzruszyła mnie historia Sabiny i bardzo jej kibicowałam. Chciałam, aby jej wszystkie plany udało się zrealizować, zanim zamknie oczy na zawsze. Kobieta nie miała łatwego życia. Miłość okazała się ślepa, ale Lenecka nie narzekała na swój los. Starała się zawsze sobie radzić. Jednak ukrywane tajemnice i niedomówienia sprawiły, że bezpowrotnie utraciła to, co było dla niej najcenniejsze. Czy można odzyskać chociaż jakąś minimalną część? O tym musicie przekonać się sami.

Ze swojej strony mogę powiedzieć, że Pani Anna świetnie wykreowała swoich bohaterów i całą historię. Czytało się ją rewelacyjnie. Wręcz pochłaniało. Stworzyła też intrygujących bohaterów, których po prostu da się lubić. Jak wiadomo, w każdej powieści jest ktoś, kogo lubimy bardziej lub mniej. Ja nie polubiłam Ursel, choć może powinnam ją zrozumieć, no ale... Przecież nie wszystkich trzeba lubić. A to kim jest Ursel oraz dlaczego nie wzbudziła mojej sympatii, dowiecie się, kiedy przeczytacie tę historię.

Podobało mi się tutaj absolutnie wszystko. Nic bym nie zmieniła. Jedyne,.co mogę powiedzieć, że marzy mi się więcej historii tego typu. Bo ja je po prostu uwielbiam. Książki obyczajowe z przesłaniem, że czasami nawet najtrudniejsza prawda, wyznania na czas, może okazać się zbawienna... Pozostaje mi tylko pogratulować Autorce tak wspaniałej powieści, a Wydawnictwu Dragon podziękować za egzemplarz do recenzji i możliwość poznania tej opowieści. Polecam Wam tę pozycję całym sercem ♥️. Przyznaję 10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐ ⭐⭐/ 10 punktów ! 😃

Macie czasami tak, że jakaś powieść Was po prostu przyciąga? Może okładka, może opis, no czujecie, że musicie się z nią zapoznać i już? Ja dokładnie tak miałam w tym przypadku. Wszystko mi mówiło, że muszę przeczytać tę publikację. Czy było warto? Co znajdziemy w tej lekturze? Jakie są moje wrażenia po jej przeczytaniu? Jeśli jesteście ciekawi, to serdecznie zapraszam Was...

Sabina jest starszą osobą, która czuje, że koniec zbliża się wielkimi krokami.
Codziennie wspomina swoje lata młodości oraz syna z którym straciła kontakt. Największym jej marzeniem jest spotkać, poznać oraz wyznać prawdę rodzinną swojej wnuczce, która mieszka w Berlinie. Kobieta zdaje sobie sprawę, że nie jest już na tyle sprawna żeby mogła sama mieszkać. Postanawia przenieść się do hospicjum.
Do ośrodka jedzie taksówką, gdzie poznaje Artura i prosi go o pokazanie pięknych miejsc.
Na miejscu ciężko jej odnaleźć się ale personel bardzo ją wspiera rozmowami przez co czuje się lepiej.

Córka Elizy zmaga się z utratą bliskiej osoby przez, co dziwnie się zachowuje i dusi w sobie emocje. Artur wraz z Elizą próbują odbudować relacje z córką oraz między sobą, ponieważ każdego z nich pochłonęła praca oraz tajemnice. Dopiero poznanie Sabiny wprowadza radość i chęć niesienia pomocy.

W książce są przeplatane dwie różne historie rodzinne Sabiny oraz Artura i Elizy. Losy bohaterów łączą się w spójną całość. Zakończenie jest przewidywane ale nie można się oderwać od książki.
Bardzo lubię twórczość pisarki i zawsze chętnie sięgam po książki, nawet nie czytając opisu. Tutaj pokazuje nam jakie życie jest krótkie i dopiero pod koniec pragniemy wszystko zamknąć na ostatni guzik żeby ze spokojem odejść.
Wciągająca, wzruszająca i pełna emocji książka.

Sabina jest starszą osobą, która czuje, że koniec zbliża się wielkimi krokami.
Codziennie wspomina swoje lata młodości oraz syna z którym straciła kontakt. Największym jej marzeniem jest spotkać, poznać oraz wyznać prawdę rodzinną swojej wnuczce, która mieszka w Berlinie. Kobieta zdaje sobie sprawę, że nie jest już na tyle sprawna żeby mogła sama mieszkać. Postanawia...

Bardzo fajna książka.
Pokazuje, że warto rozmawiać i nie bać się prawdy.
Tak często się boimy, woląc żyć w niewiedzy i powstają niedomówienia, które mogą na długo albo nawet na zawsze przekreślić nasze relacje.

Bardzo fajna książka.
Pokazuje, że warto rozmawiać i nie bać się prawdy.
Tak często się boimy, woląc żyć w niewiedzy i powstają niedomówienia, które mogą na długo albo nawet na zawsze przekreślić nasze relacje.

Była to moja pierwsza styczność z twórczością autorki i było to udane spotkanie. :) Fabuła biegnie dwutorowo w teraźniejszości i przeszłości. Jest wielowątkowa i opowiadana z punktu widzenia wielu bohaterów, co bardzo lubię. Jednocześnie jest tak dobrze prowadzona, że z przyjemnością się ją czyta. Bardzo spodobał mi się klimat powojennej Polski, który można odczuć, poznając historię Sabiny. Ta książka wywołuje wiele emocji, m.in. we mnie wzbudziła nostalgie i szacunek dla czasu, który jest nam dany tu na ziemi. Jak również złość, czy zaskoczenie, które wywołało zakończenie. Podsumowując "Ostatnia tajemnica", spełniła moje oczekiwania i chętnie poznam więcej książek Pani Ani. :)

Była to moja pierwsza styczność z twórczością autorki i było to udane spotkanie. :) Fabuła biegnie dwutorowo w teraźniejszości i przeszłości. Jest wielowątkowa i opowiadana z punktu widzenia wielu bohaterów, co bardzo lubię. Jednocześnie jest tak dobrze prowadzona, że z przyjemnością się ją czyta. Bardzo spodobał mi się klimat powojennej Polski, który można odczuć, poznając...

📚Recenzja: 27/2024 //152
📚Autor: Anna Ziobro
📚Tytuł: „Ostatnia tajemnica”
📚Wydawnictwo: Wydawnictwo Dragon
📚Ocena: 8/10

✒️„Na mocnych fundamentach można odbudować choćby Warszawę, ale na słabych nie da się zbudować nawet związku dwojga ludzi. Kiedy nie ma szacunku i zrozumienia, zmiecie go byle wiatr...A wiatr przyjdzie prędzej czy później.”

Starsza pani, Sabina, ma świadomość, że zostało jej niewiele czasu. Na resztę swoich dni postanawia przenieść się do hospicjum. Na miejsce przywozi ją Artur, taksówkarz. Wolontariuszką w domu opieki jest żona Artura, Eliza. Los sprawia, że ścieżki małżeństwa i starszej pani splatają się wielokrotnie.
Ostatnim życzeniem i marzeniem Sabiny jest nawiązanie kontaktu z wnuczką, Heike. Kobiety nigdy się nie spotkały. Dawno temu, pewien sekret i niedopowiedzenie sprawiły, że starsza pani całkowicie urwała kontakt z synem i jego rodziną.
Czy Sabina zdąży spotkać się z wnuczką? Czy tytułową ostatnią tajemnicę uda się rozwikłać i czy przyniesie to przebaczenie obydwu stronom?
Uwielbiam takie powieści. Wzruszające, emocjonalne i mądre. Ale niewydumane. Traktujące o ludziach takich jak Ty, czy ja. Żyjących swoim zwyczajnym życiem, nierzadko pełnym trosk i zmartwień. Taka właśnie jest „Ostatnia tajemnica” spod pióra pani Anny Ziobro.
Autorka serwuje nam dwie, przeplatające się ze sobą płaszczyzny czasowe. Współczesność, gdzie poznajemy Sabinę i śledzimy jej walkę o nawiązanie kontaktu z wnuczką oraz przeszłość – lata sześćdziesiąte, przybliżające historię Sabiny jako młodej mężatki.
Uważam, że powieść opowiada o losach bohaterów w bardzo ciekawy sposób i jest bardzo dobrze skonstruowana. Porusza ważne tematy, takie jak śmierć, samotność, niezrozumienie i powolny rozpad więzi w małżeństwie. Autorka jednak nie przytłacza tym ani trochę, przyodziewając historię w bardzo lekki i przystępny dla czytelnika styl.
Wiele kwestii jest bardzo pouczających, skłaniających do refleksji i przemyśleń.
Bardzo polecam tę jakże prawdziwą i dojrzałą powieść pani Anny.
Do zaczytania.
Molly📖.

📚Recenzja: 27/2024 //152
📚Autor: Anna Ziobro
📚Tytuł: „Ostatnia tajemnica”
📚Wydawnictwo: Wydawnictwo Dragon
📚Ocena: 8/10

✒️„Na mocnych fundamentach można odbudować choćby Warszawę, ale na słabych nie da się zbudować nawet związku dwojga ludzi. Kiedy nie ma szacunku i zrozumienia, zmiecie go byle wiatr...A wiatr przyjdzie prędzej czy później.”

Starsza pani, Sabina, ma...

NA BRZEGU RWĄCEJ RZEKI

„Ostatnia tajemnica” to najnowsza powieść Anny Ziobro. Ukazała się 28 lutego nakładem wydawnictwa Dragon. Mimo tego, że pisarka ma na swoim koncie już kilka tytułów było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Jak wypadło?

Sabina od dawna zaplanowała ten dzień. Spakowała walizkę pełną wspomnień, przygotowała pudełko z pamiątkami dla wnuczki i zamówiła taksówkę z jednodniowym wyprzedzeniem. Chciała, by tego dnia wszystko odbyło się tak, jak to sobie wymyśliła. Tego dnia Sabina opuszcza dom i udaje się do hospicjum. Zdaje sobie sprawę z tego, że jej dni są już policzone. Jedyne czego pragnie to pojednanie z wnuczką, której nigdy nie poznała. Dawno temu kobietę i jej syna rozdzieliła pewna tajemnica. Czy po latach możliwe jest wybaczenie? Czy Sabina doczeka odpowiedzi na wysłany do Niemiec list? Jak wiele krętych dróg trzeba przejść, by u schyłku życia dokonać pojednania z bliskimi i z samym sobą?

Anna Ziobro opowiada nam historię o sekretach, które palą serce, o złości, która karmiona latami dorasta do rozmiarów mitycznego potwora, o śmierci, o godzeniu się z tym, co nieuniknione i o nadziei. Pięknie nakreślony portret starej kobiety, która z perspektywy czasu patrzy na swoje życie : nieudane małżeństwo, rodzicielską miłość, niemoc związaną z rozpadem rodziny. Autorce udało się w tej książce zawrzeć całą gamę emocji i sprawić, że losy bohaterów śledzimy z zapartym tchem. Ziobro umiejętnie balansuje między szczęściem a rozczarowaniem, smutkiem a radością, świadomością odchodzenia a nadzieją. Nie czytałam innych powieści autorki, ale w tej znalazłam to, co cenię w książkach obyczajowych, a co znajduję tak rzadko, że w związku z tym czytam ich niewiele. „Ostatnia tajemnica” to opowieść, w której teraźniejszość miesza się z przeszłością, a dokonane przed laty wybory rzutują na całym życiu. To historia o tym jak pragnienie właśnego szczęścia doprowadzić może do tragedii wielu osób. Dużym kunsztem pisarskim jest to, by wykreować fabułę pełną napięcia, najeżoną uczuciami, ale nie błahą i sztampową. Annie Ziobro udało się przekonać mnie do tej historii już od pierwszych stron. Piękne operowanie słowem, wyważone dialogi i warsztatowo powieść, do której nie można mieć większych zarzutów. Podobają mi się postaci stworzone przez pisarkę i umiejętne władanie ich losami. Są przekonujące, a dzięki temu można w tej opowieści odnaleźć kawałek siebie. Poruszająca historia Sabiny to paralela losów tysięcy kobiet skazanych na życie w niedającym spełnienia małżeństwie, na samotne rodzicielstwo i każdego dnia walczących o lepszą przyszłość. To opowieść także o tym, że miłość bywa zaborcza, toksyczna i zachłanna.

W „Ostatniej tajemnicy” stykamy się nie tylko z losami Sabiny, ale także historiami innych rodzin. Zgrabnie przeplatane wątki sprawiają, że ta opowieść łączy dzieje różnych osób w najmniej oczekiwany sposób. Bardzo umiejętnie nakreślona fabuła, która cechuje się oryginalnością, spójnością i dużą mądrością. Podoba mi się to jak autorka prowadzi nas przez tę opowieść pozwalając stopniowo odkrywać tajemnice bohaterów i powody dla których ich ścieżki się rozeszły, nie narzucając oceny moralnej. Nie sposób także nie wspomnieć o tym jak wspaniałą polszczyzną posługuje się Anna Ziobro. Czytanie tej książki to autentyczna przyjemność. Tutaj każde zdanie jest starannie przemyślane. Żadne słowo nie jest zbędne, a całość urzeka swoim czarem. Przepiękna powieść, którą czytałam radując się urodą języka, pomysłem fabularnym i skrupulatnie kreśloną fabułą. To jedna z tych książek, które odkładają się w naszych sercach. Skłaniają do przemyśleń i zostawiają po sobie ślad. Napisana na bardzo wysokim poziomie, mądra i niosąca za sobą niezwykle ważne przesłanie. Ze względu na poruszaną problemtykę zapewne każdy odbierze tę książkę nieco inaczej, jednakże jestem przekonana, że nikt nie pozostanie wobec niej obojętny.

Drzewa, które wydały owoce nigdy już nie pozostają takie same. Z każdym kolejnym cyklem rozrodczym zmieniają się. I powoli obumierają tracąc swe witalne siły. Podobnie jest z ludźmi, którzy wychowując dzieci oddają im część siebie. Każdego dnia troszcząc się o nie pozbawiają samych siebie części życiowej materii. Miłość matczyna nie obumiera nigdy. Wraz z kolejnymi fazami życia zmienia się jedynie jej kierunek. Matka, która straciła dziecko nigdy ne pozostanie taka sama. Są jednak zdarzenia, na które nie mamy wpływu, które zmieniają nasze życie tocząc się w odległych miejscach. Powieść Anny Ziobro to nie tylko przepiękna opowieść o pożegnaniu ze światem i rozliczeniu błędów. To także historia o tym, że zawsze możliwe jest przebaczenie, nawet gdy ludzkie drogi biegną już bardzo daleko od siebie. Gorąco polecam tę powieść.

NA BRZEGU RWĄCEJ RZEKI

„Ostatnia tajemnica” to najnowsza powieść Anny Ziobro. Ukazała się 28 lutego nakładem wydawnictwa Dragon. Mimo tego, że pisarka ma na swoim koncie już kilka tytułów było to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością. Jak wypadło?

Sabina od dawna zaplanowała ten dzień. Spakowała walizkę pełną wspomnień, przygotowała pudełko z...