,,-O czym myślisz?- spytała dziewczyna.
- O niczym.
- Musisz o czymś myśleć.
- Tylko czuję.
- Co?
- Szczęście.
- A ja jestem głodna. Myślisz, że to normalne? Że gdy człowiek się kocha, to potem tak głodnieje?
- Gdy kocha kogoś."

Cała opowieść składa się z czterech ksiąg i każda z nich ukazuje życie pewnej pary i dalsze obcowanie ze sobą, jednak każda z ich kończy tam pewien etap. Ich zachowania oraz poglądy, to częste rozmowy o życiu i świecie. Rozmawiają w sposób prosty, żadne z nich nie wygląda na specjalnie inteligentnego, jednak korzystają z każdej nadarzającej się sytuacji, by poznać zdanie tej drugiej osoby, a później dopowiedzieć swoje własne. Niespodziewanie w ich życiu pojawia się jednak pewna kobieta. Burzy nieco ich świat, jednak czy na pewno wniesie do ich życia tylko zamęt?
Co nowa powieść autora, to zaskakuje nas wciąż to nowymi rzeczami, ale z tych wszystkich dzieł, co już czytałam, to jest jedna rzecz, która się nie zmienia. Mianowicie alkohol, hulanki oraz intymne zbliżenia. Jakby chciał tym sposobem podkreślić swoją osobowość, że zauważa tych prostych ludzi i bogaczy, którzy myślą, że za pieniądze można gardzić innymi. Jest tu też wzmianka o samorozwoju, o dojrzałości nie tylko emocjonalnej ale i duchowej, która powoduje, że osoba nie chce wykonywać tylko czyichś zachcianek, ale sama zauważa swoje potrzeby i pragnie by również i one zostały zaspokojone. Napisana niby lekko, ale pod kierunek filozoficzny. Urywane wątki w momencie, kiedy sami byśmy mogli dopowiedzieć dalsze wydarzenie. Ma ogromny wpływ na czytelnika, sugeruje by sam zaczął myśleć. Daje nam przesłania na tacy i otwiera drogę do samoakceptacji. Pokazuje, że tylko będąc ze sobą w zgodzie możemy być w pełni szczęśliwi i żadne pieniądze nam tego nie zapewnią. Jednak jeśli ktoś szuka zwyczajnej opowieści, książki potrzebnej jedynie jako relaks, to wszystkie książki autora mu się nie spodobają. Najbardziej zrozumieją je ludzi o twórczej duszy, szukający prawdy w słowie a nie zachowaniu większości, którzy działają na autopilocie. Mi naprawdę się podobała:-)

,,-O czym myślisz?- spytała dziewczyna.
- O niczym.
- Musisz o czymś myśleć.
- Tylko czuję.
- Co?
- Szczęście.
- A ja jestem głodna. Myślisz, że to normalne? Że gdy człowiek się kocha, to potem tak głodnieje?
- Gdy kocha kogoś."

Cała opowieść składa się z czterech ksiąg i każda z nich ukazuje życie pewnej pary i dalsze obcowanie ze sobą, jednak każda z ich kończy tam...

Zawsze, gdy mam okazję, wracam do klasyki. A nie można przejść obok tak znakomitego nazwiska. I tym razem się nie zawiodłam. Temat, styl, bohaterowie-wszystko jest perfekcyjne, jak dla mnie. Hemingway pisał tę książkę 15 lat i nie ukończył jej. Zostało niestety usunięte 2/3 z tego, co pozostawił. Czyżby książka była zbyt autobiograficzna i mogła zniszczyć legendę pisarza?

Powieść nie jest łatwa w odbiorze, a to dlatego, że jest mnóstwo niedomówień, dwuznaczności. Bohaterowie sami nie wiedzą, czego chcą. Łatwo się pogubić w tych relacjach. Kto tu dominuje, kto ulega? Jak odnaleźć się w tak skomplikowanych relacjach młodego małżeństwa i do tego, jakby było mało problemów, dochodzi Marita.

Książka została opublikowana 25 lat po śmierci pisarza, a i tak wzbudzała mnóstwo emocji. Teraz jest łatwiej ją przyjąć, bo czasy się zmieniają. Ale co by było, gdybyśmy poznali całość? Bardzo chciałabym się tego dowiedzieć.

Wydanie jest piękne, okładka przykuwa wzrok kolorami i prostotą. Nie jest to książka dla każdego, bo dużo trzeba myśleć, interpretować, czytając ją. Nic nie mamy podane na tacy. Ale warto wracać do Hemingwaya zawsze.

Zawsze, gdy mam okazję, wracam do klasyki. A nie można przejść obok tak znakomitego nazwiska. I tym razem się nie zawiodłam. Temat, styl, bohaterowie-wszystko jest perfekcyjne, jak dla mnie. Hemingway pisał tę książkę 15 lat i nie ukończył jej. Zostało niestety usunięte 2/3 z tego, co pozostawił. Czyżby książka była zbyt autobiograficzna i mogła zniszczyć legendę...

„… A ja jestem głodna. Myślisz, że to normalne? Że gdy człowiek się kocha, to potem tak głodnieje?...”

Młody amerykański pisarz David Bourne spędza miesiąc miodowy z piękną i niezwykle bogatą żoną Catherine na francuskiej Riwierze. W ich małżeństwie szybko pojawiają się problemy – David zauważa, że Catherine się zmienia, i niepokoi go, że żona coraz odważniej bada swoją tożsamość seksualną.

Żona jest namiętna i odrobinę zadziorna. Uczucia i emocje są wyraźnie zarysowane w powieści. Włosy są rozsypane na poduszce, a oczy aż się śmieją. Lustro jest zawsze dla niej łaskawe. Catherine zasypia bez trudu, a we śnie wygląda pięknie. Dostrzegamy splecione dłonie, namiętne pocałunki, odrobinę szaleństwa, zmysłowy seks i dotyk klamry paska na brzuchu. Kochankowie cieszą się sobą i tak powinno być. 😉 To taka intymna odrobina przyjemności.

Jak często artysta szuka inspiracji? W tym świecie myśli naszych postaci nie są oczywiste. W pewnym momencie leżą obok siebie, cieszą się swoją obecnością. Czy od przemian nie będzie już odwrotu?

Cytat zaczerpnięty z kart powieści, też dużo podpowiada: „…Było cudownie, czuli się naprawdę szczęśliwi; nie wiedział wcześniej, że można kochać kogoś tak mocno, że nie dba się o nic innego i reszta świata mogłaby nie istnieć…”.

Gdy poznają Maritę, oboje się w niej zakochują i wdają się z nią w romans. Cała trójka tworzy skomplikowany układ erotyczny. Relacje Davida z Catherine pogarszają się, gdy ta przestaje trzymać się oczekiwanej od niej roli oraz krytykuje jego twórczość i potrzebę uznania przez krytyków.

Tymczasem Marita stopniowo przechodzi do roli wspierającej żony. Czy okaże się lepsza? Kiedy dziewczyna wchodzi i mężczyzna widzi jej radosną twarz, od razu wie, co do niej czuje. On ją kocha, ona go trochę też, to widać. Może to ta fascynacja zostanie postawiona na piedestale? David znajduje u niej podziw dla swoich bardzo osobistych opowiadań. Które pokolenie ma rację? Czy to które zwycięży? To nasze postaci, czy My jesteśmy ważniejsi? Kiedy mężczyzna zaczyna oszukiwać, kobiecie jest zwyczajnie przykro. Czy zamierza się dla nie go zmienić? Może na to liczyć?

Odległości nie miały żadnego znaczenia, bo odległości zawsze się zmieniają i są takie, jakimi się je pamięta. To też dobra wskazówka zawarta w tekście.

Pada takie fajne zdanie – „… Kto popełnia błędy, ten się szybciej uczy…”.

Ernest Hemingway to jeden z najwybitniejszych pisarzy i dziennikarzy XX wieku. W 1954 roku artysta otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Wiele osób zastanawiało się dlaczego popełnił samobójstwo... Co bardziej go pociągało - sława czy miłość? To był twórca i reżyser własnego życia. Pragnął, by widziano go jako bohatera, herosa i robił wszystko, by tego rodzaju efekt wywołać. "Rajski ogród" to ciekawa książka. Szokuje i pociąga. 🙂 Na jednej szali mamy miłość i zakochanie, a na drugiej krytykę i uznanie.

"... - Mamy tyle do zrobienia.
- Starczy czasu i na tyle..." 🙂

W „Rajskim ogrodzie” Hemingway po raz kolejny eksploruje relacje damsko-męskie, tym razem idzie o krok dalej. Pisarz pracował nad powieścią przez piętnaście lat, nigdy jej jednak nie ukończył. Opublikowano ją dopiero dwadzieścia pięć lat po jego śmierci i choć spotkała się z bardzo burzliwym przyjęciem, weszła do kanonu najważniejszych dzieł Hemingwaya.

Gorąco polecam i zachęcam do poznania czegoś z klasyki.

Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: Marginesy
Premiera: 07.02.2024 r.
Oprawa: twarda
Przełożyła: Ewa Borówka
Wydanie I
Liczba stron: 280
(nowość wydawnicza)

„… A ja jestem głodna. Myślisz, że to normalne? Że gdy człowiek się kocha, to potem tak głodnieje?...”

Młody amerykański pisarz David Bourne spędza miesiąc miodowy z piękną i niezwykle bogatą żoną Catherine na francuskiej Riwierze. W ich małżeństwie szybko pojawiają się problemy – David zauważa, że Catherine się zmienia, i niepokoi go, że żona coraz odważniej bada swoją...

Dzięki nowym wydaniom powieści Ernesta Hemingwaya powoli odkrywam twórczość autora i ogromnie podoba mi się to co otrzymuję. Błyskotliwe podejście do tematu oraz baczna obserwacja świata przekładają się na opowieści od których trudno jest mi się oderwać.

Myślę jednak że twórczość Hemingway'a nie każdemu przypadnie do gustu. Styl autora jest inny niż wszystkie, czasami ciężki i wymagający intensywnego myślenia a skróty myślowe czy wyłapywanie intencji pomiędzy wierszami nie są dla każdego. Osobiście jednak uwielbiam takie podejście do fabuły, więc przywracanie kolejnych stron było dla mnie wielką przyjemnością a sama akcja prowadzona w sposób realistyczny, plastyczny i emocjonalny mocno wpływała na moją wyobraźnię. Autor sumiennie poruszał tematy tabu i nawiązywał do współczesnych wartości zaskakując treścią oraz kierunkiem w jakim zmierzała jego fabuła.

To trudna historia, stanowiące wyzwanie dla czytelnika. Opowiada o pisarzu Davidzie i jego żonie Catherine, która z dnia na dzień zmienia się na oczach męża i dąży do rozwoju seksualnego. W ten sposób w ich związku pojawia się Marita, która stanowi osobę trzecią, ale jak szybko się okaże przyjmie na siebie znamiona wspierającej żony i pocieszycielki. Związek małżeński zacznie się już rozpadać a ta, która miała być jedynie przygodą zacznie wyznaczać nowe kierunki poczucia bezpieczeństwa oraz zrozumienia.

Hemingway poszerza granice i wytycza nowe ścieżki. Bawi się abstrakcją, żongluje emocjami, pozwala czytelnikowi na własny osąd wyzbywając się moralizatorstwa. To ciężka historia, intensywna i nie zawsze logiczna w działaniach bohaterów, ale jednocześnie warta poznania, ponieważ wyciągnięte wnioski zaskakują zarówno czytelnika i jakiś świat którym się aktualnie otaczamy. Są książki przy których czas na moment się zatrzymuje i ta bez wątpienia właśnie do takich należy, ponieważ na pewno nie przeczytamy jej w jeden wieczór a to co rozgrywa się w naszej głowie podczas przerzucania kolejnych stron jest niezapomnianą przygodą.

"Rajski ogród" pisany był przez lata i niestety nie został dokończony przez autora. A jednak osiągnął sukces, ponieważ pokazał ogrom talentu i pracy włożonej w machinę międzyludzkich zależności. Oto lektura inna niż wszystkie, uciekająca od schematów i intensywna w przekazie a przy tym odważna, uniwersalna oraz ponadczasowa. Cieszę się, że miałam przyjemność poznania tej odsłony autora i Wam również ogromnie ją polecam.

Dzięki nowym wydaniom powieści Ernesta Hemingwaya powoli odkrywam twórczość autora i ogromnie podoba mi się to co otrzymuję. Błyskotliwe podejście do tematu oraz baczna obserwacja świata przekładają się na opowieści od których trudno jest mi się oderwać.

Myślę jednak że twórczość Hemingway'a nie każdemu przypadnie do gustu. Styl autora jest inny niż wszystkie, czasami...

Amerykański pisarz David Bourne baluje wraz ze swoją żoną Catherine we Francji i Hiszpanii. Nagle ich w życiu pojawia się ktoś trzeci - Marita, z którą stworzą skomplikowany trójkąt. W zasadzie to nie czuję się jakoś zaskoczony, bo to jest taki typowy Hemingway, którego lubię czytać. Wino, whisky i ciągle lejące się inne alkohole, kobiety, morze, taki można rzec trochę sielankowy obraz i otoczka wiecznego urlopu, który klimatem trochę mi przypomina serial "Biały Lotos" w wersji retro. Bardzo ciekawie natomiast wypadają u Hemingwaya te eksperymenty "łóżkowe" i myślę, że na swój sposób pisarz nawet trochę wyprzedził swoją epokę i gdyby ten wątek byłby bardziej rozwinięty (albo może inaczej - gdyby nie został okrojony przez redaktora),to pewnie idealnie by się wpasował w nasze czasy. Nie jest to też jakaś porywająca lektura. Dialogi po raz kolejny dla mnie bywają momentami drętwe, finał dość mdły, bohaterowie kapryśni i wnerwiający, natomiast sam ten klimat tak typowy dla Hemingwaya na pewno bardzo mi odpowiada. Jako przerywnik między ambitniejszymi tytułami czy jako lektura na urlop "Rajski Ogród" pasuje wręcz idealnie.

Amerykański pisarz David Bourne baluje wraz ze swoją żoną Catherine we Francji i Hiszpanii. Nagle ich w życiu pojawia się ktoś trzeci - Marita, z którą stworzą skomplikowany trójkąt. W zasadzie to nie czuję się jakoś zaskoczony, bo to jest taki typowy Hemingway, którego lubię czytać. Wino, whisky i ciągle lejące się inne alkohole, kobiety, morze, taki można rzec trochę...

Hemingway pisał tę książkę 15 lat i nawet jej nie skończył! Tutaj mógłbym rzucić żarcik w stylu, że w takim razie nie popędzajcie mnie Państwo z nowym Mortką, bo inaczej zrobię wam Hemingwaya, ale tym razem postaram się być poważny. Bo jest coś fascynującego w tych postaciach pisarzy, którzy latami walczą ze swoimi powieściami, tworząc ich kolejne wersje, z żadnej nie będąc do końca zadowolonymi i pewnie powoli tracąc nadzieję, że kiedykolwiek uda im się je zakończyć. A jednak, nie przestają pisać ( i tak, myślę tutaj też o G.R.R. Martinie i jego trzynastoletniej już co najmniej walce z "Wichrami zimy").
"Rajski ogród" został wydany pośmiertnie w latach osiemdziesiątych. I wokół tego wydania jest sporo kontrowersji, ale o tym za chwilę. Powieść opowiada o młodym małżeństwie, które po I Wojnie Światowej podróżuje po południowej Francji i Hiszpanii. On, David Bourne, jest młodym pisarzem, który właśnie wydał pierwszą powieść i szykuje się do wydania kolejnej. Ona, Catherine Bourne, jest dziedziczką rodzinnej fortuny z dostępem do przepastnego konta, z którego chętnie korzysta. Wkrótce do tej dwójki dołącza Marita, w której i David, i Catherine się zakochują.

Na pierwszy rzut oka przypomina to klasyczną historię o trójkącie miłosnym. I jasne, na jakimś poziomie tak jest, ale nie do końca. Bo relacje pomiędzy tą trójką są pełne napięcia, miejscami bohaterowie, a tym bardziej my czytelnicy, nie rozumieją, co się właściwie dzieje. Jakby nikt do końca nie wiedział, jaką rolę gra w tym przedstawieniu. David wydaje się być klasycznym bohaterem hemingwayowskim. Przedstawiciel straconego pokolenia. Pilot myśliwca podczas wojny. Twardy. Przystojny. Młody. Bystry. Pijący zdecydowanie zbyt dużo, ale nie przeszkadza mu to ani w twórczej pracy, ani w aktywności fizycznej. Silnym ramieniem otacza kruchą Catherine. Tylko, że to ona rządzi w tym związku. To ona napędza tą historię, to ona prowokuje do zmiany. David jest bierny. Podporządkowuje się jej, nie próbując nawet za bardzo się buntować, jakby nie wierzył, że ma to sens. Marita z kolei krąży pomiędzy Catherine, próbując zaspokoić jej zachcianki, a Davidem, który ją fascynuje jako mężczyzna i pisarz.
W "Rajskim ogrodzie" Hemingway eksploruje pojęcia męskości i kobiecości, przypisuje bohaterom różne role i obserwuje, jak sobie z nimi radzą. Androginiczność, pomieszani
e cech męskich i żeńskich, to słowo klucz, które się pojawia w każdym omówieniu tej powieści. Ale mam wrażenie, że skupianie się tylko na nim, trochę ją spłyca. Mnie fascynuje ta relacja władzy w małżeństwie Bourne'ów. To jak Catherine z jednej strony podporządkowuje sobie męża, prowokuje go, zmusza do uległości, zachowuje się, jakby testowała go jak daleko może się posunąć, a z drugiej, w pewnych momentach podporządkowuje się mu, ale wcale nie dlatego, żeby mu sprawić przyjemność, ale dlatego, że chyba ona tego potrzebuje. Bourne jest w tym wszystkim dziwacznie pogubiony. Szuka ucieczki w pracy. Chociaż w literaturze też jest tylko świadkiem wydarzeń, jego wpływ na świat jest niewielki.

Równie ciekawa jest historia "Rajskiego ogrodu". Hemingway zostawił po sobie trzy różne wersje powieści. Łącznie ponad 200 tysięcy słów, z których redaktor ulepił powieść liczącą 70 tysięcy słów. Wycięto więc 2/3 objętości. Podobno wśród biografów Hemingwaya krążą legendy o tym, co się znajduje w tych nieopublikowanych fragmentach. Mają one stawiać pisarza (bo David Bourne wg krytyków to jego alterego) w trochę innym świetle. A zostały wycięte między innymi po to, żeby nie burzyć jego legendy. Ciekawie o tym opowiada tłumaczka powieści Ewa Borówka. "Rajski ogród" intrygująco koresponduje z życiorysem pisarza. Catherine ma być wzorowane na jego drugiej żonie Pauline Pfeiffer. A poruszane kwestie tożsamości płciowej mogą mieć związek z Glorią Hemingway, córką pisarza, która urodziła się jako Gregory (na operację zmiany płci zdecydowała się dopiero w latach dziewięćdziesiątych!).

Nie jestem wielkim znawcą Hemingwaya, ale kilka jego książek przeczytałem. Dostałem powieść zupełnie inną niż się spodziewałem. Zaskakująca, poplątaną, obfitą w znaczenia i interpretacje. A przy tym, jak to u tego autora, przyjazną w czytaniu. Warto moim zdaniem po "Rajski ogród" sięgnąć. Zmierzyć się i z nim, i z legendą Ernesta Hemingwaya. Ja sam już planuję, kiedy do tej powieści wrócić. Jeszcze raz ją przeczytać, spróbować zrozumieć, wyłapać coś nowego. Fascynująca lektura.

Hemingway pisał tę książkę 15 lat i nawet jej nie skończył! Tutaj mógłbym rzucić żarcik w stylu, że w takim razie nie popędzajcie mnie Państwo z nowym Mortką, bo inaczej zrobię wam Hemingwaya, ale tym razem postaram się być poważny. Bo jest coś fascynującego w tych postaciach pisarzy, którzy latami walczą ze swoimi powieściami, tworząc ich kolejne wersje, z żadnej nie będąc...

David i Catherine właśnie spędzają swój miesiąc miodowy na francuskiej Riwierze. Dobre jedzenie, alkohol i wspólnie spędzony czas. Niestety tak wygląda tylko początek, a później zaczyna się psuć. Catherine zmienia się, zaczyna poszukiwać samą siebie, a jednocześnie wpływa na męża, aby i on zaczął dążyć do zmian. Kobieta nie tylko przestaje być taka, jak kobieta powinna być (przynajmniej według przyjętych norm),ale również zaczyna krytykować jego twórczość co dla pisarza, którym on jest, nie jest ani trochę przyjemne. Jakby tego było mało, poznają pewną młodą kobietę, z którą wchodzą w dość dziwną relację. Jak potoczą się dalsze losy młodego małżeństwa? Jak bardzo zmieniła się Catherine? Co takiego połączy ich z poznaną kobietą?

Zacznę od tego, że książka nie jest dla każdego. Porusza delikatne tematy, o których nie każdy ma ochotę poczytać. Mamy między innymi trójkąt oraz badanie własnej tożsamości seksualnej. Mnie może nie zachwyciła, jednak podobała się na tyle, że jej czytanie uważam za czas udanie spędzony. Akcja toczy się wolniej, ale nie myślcie, że było nudno, bo według mnie nie było.

Bohaterowie ciekawi, dość dobrze wykreowani. Jednych polubiłam, inni troszkę podnosili mi ciśnienie. Niestety nie mogę za bardzo wam powiedzieć kto i dlaczego, ponieważ zdradziłabym zbyt wiele z fabuły.

„Rajski ogród” to książka nie dla każdego, poruszająca delikatne tematy. Mnie nie zachwyciła, jednak podobała się na tyle, że polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2024/03/rajskiogrodwydawnictwomarginesy.html

David i Catherine właśnie spędzają swój miesiąc miodowy na francuskiej Riwierze. Dobre jedzenie, alkohol i wspólnie spędzony czas. Niestety tak wygląda tylko początek, a później zaczyna się psuć. Catherine zmienia się, zaczyna poszukiwać samą siebie, a jednocześnie wpływa na męża, aby i on zaczął dążyć do zmian. Kobieta nie tylko przestaje być taka, jak kobieta powinna być...

Rajski ogród to powieść prosta fabularnie, pełna kontrastów, eksperymentów, szaleństwa, pasji. Nie każdy doceni ten specyficzny, ospały i duszny klimat. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że wielu uzna to za gniota o jedzeniu, piciu i plażowaniu, ale warto spojrzeć głębiej i zakosztować tego lenistwa, sielskości i dać się przytłoczyć atmosferze. Czuć wyraźnie moment, w którym ta ewidentnie gęstnieje, a zachowanie Catherine się diametralnie zmienia. Czytelnik ma wrażenie, jakby otaczały go macki psychozy, by za chwilę uraczyć go pięknem widoków, dobrego jedzenia i zacnych trunków. Ten „crazy” klimat potęgują dialogi – krótkie, ekspresywne frazy. Hemingway po raz kolejny bierze pod lupę relacje damsko-męskie, ale tym razem robi to w zupełnie nowy sposób – robi krok dalej i skupia się na androginizmie swoich bohaterów. Ta powieść to na ówczesne czasy powieść skandaliczna – mamy tutaj żonę, nonkonformistkę podjudzającą męża do transgresywnych eksperymentów łóżkowych oraz trójkąt miłosny, w który została wplątana przypadkowa kobieta. Warto jednak zaznaczyć, że Hemingway był subtelny w swoich opisach i ta jakże skandaliczna powieść nie przypomina tych współczesnych. Co moim zdaniem jest akurat plusem, ponieważ czasem wystarczy szczypta, by pobudzić wyobraźnię czytelnika i podkręcić wyobraźnię czytelnika.

Czy ta książka ma same plusy?

Nie. Irytująca była Catherine, której rozchwianie emocjonalne momentami eksplodowało. Stoicki spokój Davida momentami wydawał się mało realny. Trudno mi jednak zarzucić tutaj cokolwiek autorowi, gdyż nie mamy do czynienia z oryginałem a jego okrojoną wersją, która zaburza obraz w odbiorze bohaterów i sytuacji. To są właśnie minusy wydawania dział autorów po ich śmierci.
Podsumowując: zanim sięgniecie po Rajski ogród nastawcie się na znikomą akcję i nie próbujcie szukać tutaj perwersyjnego erotyka, który rozgrzeje was do czerwoności. Lepiej podejdźcie do niej jak do literackiego eksperymentu, zagadki i analizy możliwych wątków biograficznych autora. Niewątpliwie w tej powieści Hemingway pokazuje nieco inne oblicze i nie skroił głównego bohatera na miarę macho.

Rajski ogród to powieść prosta fabularnie, pełna kontrastów, eksperymentów, szaleństwa, pasji. Nie każdy doceni ten specyficzny, ospały i duszny klimat. Doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że wielu uzna to za gniota o jedzeniu, piciu i plażowaniu, ale warto spojrzeć głębiej i zakosztować tego lenistwa, sielskości i dać się przytłoczyć atmosferze. Czuć wyraźnie moment, w...

Osobliwa.
Momentami bardzo duszna.
Na skraju obłędu i paranoi. Psychodeliczna.
Ogromnie pociągająca, poruszająca i angażująca!

„Rajski Ogród” to historia, którą Hemingway pisał przez 15 lat, a po 20latach od jego samobójczej śmierci na podstawie stworzonych przez niego rękopisów została ona zredagowana i wydana. Stąd wiele kontrowersji wzbudził sam fakt jej powstawania i doszukiwania się, ile jest Hemingwaya w Hemingwayu. W końcu dość sporo zostało zmienione, bądź uproszczone.
Nie jestem znawcą pióra autora więc nie mnie to oceniać, widać jednak jego umiłowanie do alkoholu, którym w sposób skrupulatny częstuje swoich bohaterów.

Co do kreacji bohaterów - są oni pełni osobliwości. Obciążeni traumami, zaburzeniami. Poszukują własnej tożsamości. Eksperymentują.
Relacje w trójkącie miłosnym są specyficzne, chorobliwe, dziwne. Ale przy tym niezwykle fascynująca.

Czytając posłowie i dowiadując się o samym procesie jej tworzenia i o zmianach jakie zostały dokonane - dopiero wtedy poczułam niedosyt. Poznanie tej historii bardziej rozbudowanej i skupiającej jeszcze więcej uwagi na kontekst wydarzeń byłoby bardzo pożądane. Głównie dlatego, że jest to bardzo ciekawa obserwacja skomplikowanych relacji międzyludzkich. A skoro coś jest dobre, to chce się tego więcej!

Osobliwa.
Momentami bardzo duszna.
Na skraju obłędu i paranoi. Psychodeliczna.
Ogromnie pociągająca, poruszająca i angażująca!

„Rajski Ogród” to historia, którą Hemingway pisał przez 15 lat, a po 20latach od jego samobójczej śmierci na podstawie stworzonych przez niego rękopisów została ona zredagowana i wydana. Stąd wiele kontrowersji wzbudził sam fakt jej powstawania i...

Nieoficjalny debiut Hemingway`a, który ukazał się wiele lat po śmierci wybitnego pisarza. Młode małżeństwo podróżuje po ślubie i cieszy się swoim towarzystwem. Jednak małżonce Katarzynie zaczyna mocno odwalać. Czuje się ona chłopcem, robi sobie męską fryzurę, namawia męża żeby się do niej upodabniał i odgrywał rolę kobiety, a on był mocno uległy. Jednak ta uległość skutkowała ciągłym piciem alkoholu,przestojami twórczymi (mąż był pisarzem) i pierwszymi nieporozumieniami. Gdy małżeństwo poznaje młodą dziewczynę proponuje jej specyficzny układ, który namiesza w życiu każdego z bohaterów. To była prosta fabuła i z pozoru nic się nie działo, ale było to dość zaawansowane psychologicznie i zdecydowanie można było wyczuć kunszt i talent pisarza. Szybko się czytało, było intrygująco, dość tajemniczo. Być może lektura lepiej by mi weszła w wakacje niż w zimie, ale to było krótkie i warto poświęcić czas i poznać początki twórczości Hemingway`a.

Nieoficjalny debiut Hemingway`a, który ukazał się wiele lat po śmierci wybitnego pisarza. Młode małżeństwo podróżuje po ślubie i cieszy się swoim towarzystwem. Jednak małżonce Katarzynie zaczyna mocno odwalać. Czuje się ona chłopcem, robi sobie męską fryzurę, namawia męża żeby się do niej upodabniał i odgrywał rolę kobiety, a on był mocno uległy. Jednak ta uległość...