Jakby zestawić ze sobą przetłumaczone teksty Fishera z posłowiem od samych tłumaczy...
Pierwsze są napisane relatywnie prostym językiem by coś przekazać komuś.
Te drugie to walenie konia nadbudowywaniem kolejnych trudnych pojęć by zaimponować innym kolegom. Wypierdalać z takim pisaniem podpisów z CSW albo innej bęc zmiany. Ambient słowny.

Jakby zestawić ze sobą przetłumaczone teksty Fishera z posłowiem od samych tłumaczy...
Pierwsze są napisane relatywnie prostym językiem by coś przekazać komuś.
Te drugie to walenie konia nadbudowywaniem kolejnych trudnych pojęć by zaimponować innym kolegom. Wypierdalać z takim pisaniem podpisów z CSW albo innej bęc zmiany. Ambient słowny.

Zanim napiszę cokolwiek o „Dziwaczne i osobliwe”, przytoczę ogólne definicje tego czym jest „dziwaczne” i „osobliwe” wg Marka Fishera:
➡️„Kiedy mówimy, że coś jest dziwaczne, na jakie odczucia wskazujemy? Chcę postawić tezę, że dziwaczne to szczególnego rodzaju zakłócenie. Obejmuje poczucie b y c i a n i e w ł a ś c i w y m: wydaje nam się, że dziwaczna istota lub przedmiot nie powinny istnieć albo przynajmniej nie w tym miejscu.” [s. 19]
➡️„Osobliwe zaś konstytuuje się w d e f i c y c i e n i e o b e c n o ś c i albo d e f i c y c i e o b e c n o ś c i. Wrażenie osobliwości pojawia się albo wtedy, kiedy coś jest tam, gdzie nie powinno być niczego, albo kiedy nie ma czegoś tam, gdzie powinno coś być.” [s. 65-66]

Fisher, by poprzeć powyższe teorie, odwołuje się do różnych twórczyń i twórców: mowa więc o H. P. Lovecraftcie, Philipie K. Dicku, H. G. Wellsie, Davidzie Lynchu, Daphne du Maurier, Joan Lindsay, Christopherze Nolanie czy choćby Stanleyu Kubricku.

Czasami wybór niektórych dzieł... dziwi. Brakło mi np. „Incepcji”, czy ważnego dla twórczości i życia Dicka zdarzenia, tj. "różowego promienia".

Na uwagę zasługuje wydanie, a dokładniej – okładka: zawiera ona kilka dziur [czy to nawiązanie do „Inland Empire” Lyncha?]. Podobał mi się też zabieg, gdy w rozdziale o braku i lukach postanowiono pominąć numerację stron [przypuszczam, że to celowe]. Być może to wszystko moja nadinterpretacja, ale bardzo lubię takie edytorskie wybory: jakby zawartość książki przenikała do świata poza tekstem.

Ponadto, w książce jest posłowie tłumaczy Andrzeja Karalusa i Tymona Adamczewskiego – i jest ono dłuższe niż jakikolwiek rozdział Fishera. Autorzy piszą o trudnościach z przekładem niektórych pojęć, a także wyjaśniają – w dość akademicki sposób – z czym właściwie mieliśmy podczas lektury do czynienia.

„Dziwaczne i osobliwe” jest niesłychanie intrygujące, ale – niestety – zbyt krótkie. Szkoda, bo Fisher ma celne obserwacje i przemyślenia. Książka ta stanowić może punt wyjścia do dalszej polemiki – do konfrontacji z własnymi doświadczeniami z zakresu tego, co dziwaczne i osobliwe.

Książkę do recenzji otrzymałem od Wydawcy w ramach współpracy barterowej.

Dłuższa recenzja na mojej stronie - link: https://karols.pl/dziwaczne-i-osobliwe-mark-fisher-recenzja/

Zanim napiszę cokolwiek o „Dziwaczne i osobliwe”, przytoczę ogólne definicje tego czym jest „dziwaczne” i „osobliwe” wg Marka Fishera:
➡️„Kiedy mówimy, że coś jest dziwaczne, na jakie odczucia wskazujemy? Chcę postawić tezę, że dziwaczne to szczególnego rodzaju zakłócenie. Obejmuje poczucie b y c i a n i e w ł a ś c i w y m: wydaje nam się, że dziwaczna istota lub przedmiot...

dziemkuje pan mark fisher ide klepać licencjat 🙏

dziemkuje pan mark fisher ide klepać licencjat 🙏

Mark Fisher w ogóle ubolewa nad zapętleniem się kultury i niemożnością stworzenia czegoś nowego. Zdaniem Fishera to wynik neoliberalizmu, który wypchnął każdą alternatywną rzeczywistość, nawet na poziomie czystych rozważań.

Ten zbiór esejów jest o tyle ciekawy, że pokazuje, iż sam autor poniekąd się myli, bo te eseje - tytułowy przegląd dziwacznego i osobliwego w dziełach kultury - nie są wtórne. Proponowane spojrzenie na wybrane teksty kultury pod kątem dziwaczności i osobliwości nie jest wymuszony i ma głęboki sens. Przyjemny eksperyment myślowy.

Mark Fisher w ogóle ubolewa nad zapętleniem się kultury i niemożnością stworzenia czegoś nowego. Zdaniem Fishera to wynik neoliberalizmu, który wypchnął każdą alternatywną rzeczywistość, nawet na poziomie czystych rozważań.

Ten zbiór esejów jest o tyle ciekawy, że pokazuje, iż sam autor poniekąd się myli, bo te eseje - tytułowy przegląd dziwacznego i osobliwego w dziełach...