- ArtykułyLubimy czytać – ale gdzie najbardziej? Jakie są wasze ulubione miejsca na lekturę?Anna Sierant8
- Artykuły„Rękopis Hopkinsa”: taka piękna katastrofaSonia Miniewicz2
- ArtykułyTrzeci sezon „Bridgertonów” tuż-tuż, a w Świątyni Opatrzności Bożej niecodzienni gościeAnna Sierant4
- ArtykułyLiteratura młodzieżowa w Polsce: Słoneczna wiosna z Martą ŁabęckąLubimyCzytać1
Azar Nafisi
Przyszła na świat w Teheranie, a jej ojciec, Ahmad Nafisi, był późniejszym burmistrzem tego miasta. Nie jest do końca potwierdzony rok narodzin pisarki. Ona sama podaje różne daty, w tym najczęściej 1955 r. Wydaje się jednak prawdopodobne, że urodziła się 7 lat wcześniej, w 1948 r. Okres szkolny spędziła w Anglii, Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. Absolwentka University of Oklahoma (filologia angielska). W 1979 r. powróciła do Iranu i zaczęła wykładać anglistykę. W 1995 r. zrezygnowała z pracy na uczelni i zaczęła przyjmować studentów w domu, gdzie zapoznawała ich z zakazaną przez władze literatura anglosaską. Dwa lata później opuściła Iran. Autorka pięciu książek (stan na kwiecień 2017): "Anti-Terra: A Critical Study of Vladimir Nabokov’s Novels" (1994),"Reading Lolita in Tehran" (2003, polskie wydanie: "Czytając Lolitę w Teheranie", Świat Książki, 2005),"Things I've Been Silent About" (2008),"The Republic of Imagination" (2014),"Foreword" (2014). Dwukrotnie zamężna: 1. Saifi (do jego śmierci); 2. Bijan Naderi, 2 dzieci: córka Negar i syn Dara.http://azarnafisi.com/
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Popularne cytaty autora
A sięgałam po książki dlatego, że były jedynym azylem, jaki znałam, schronieniem potrzebnym mi, żeby przetrwać, żeby uchronić pewną cząstkę ...
A sięgałam po książki dlatego, że były jedynym azylem, jaki znałam, schronieniem potrzebnym mi, żeby przetrwać, żeby uchronić pewną cząstkę swej osobowości, która była teraz w procesie ciągłego zaniku. ...pochłaniałam je wszystkie, jak alkoholiczka topiąca w piciu swoje niewyrażalne żale.
Kiedy ma się świadomość, że niebawem wyjedzie się z kraju, człowieka ogarnia dziwne uczucie - powiedziałam mu - tak jakby nie tylko miał tęs...
Kiedy ma się świadomość, że niebawem wyjedzie się z kraju, człowieka ogarnia dziwne uczucie - powiedziałam mu - tak jakby nie tylko miał tęsknić za ludźmi, których kocha, ale też za osobą, którą jest on sam tu i teraz, ponieważ nigdy więcej już się nie będzie właśnie takim.
5 osób to lubi(...) wspomnienia mają zdolność uniezależniania się od przywoływanej przez nie rzeczywistości. Mogą sprawić,że staniemy się łagodniejsi w oc...
(...) wspomnienia mają zdolność uniezależniania się od przywoływanej przez nie rzeczywistości. Mogą sprawić,że staniemy się łagodniejsi w ocenie tych którzy kiedyś głęboko nas zranili lub też zaczniemy żywić urazę wobec osób, które niegdyś nas akceptowały i bezwarunkowo kochały.
3 osoby to lubią