Lubię czytać powieści historyczne, a szczególnie te z dużą dawką fabuły, gdzie historia stanowi jedynie tło wydarzeń. Paryż – miasto miłości, w którym piękne kobiety rządzą nad męskimi sercami i… fortunami. Pewne siebie, inteligentne, pełne sprytu i naturalnego wdzięku kurtyzany są na wagę złota, a dobrze urodzeni arystokraci zapłacą każdą cenę, aby spędzić z nimi choćby tylko jedną noc.

Wśród nich jest ona, ta jedyna Estera znana wszystkim jako markiza i hrabina de Païva. To o nią zabiegali, to jej pożądali i to jej powierzali majątki. Niezwykle urokliwa dama, rządziła alkową, tworzyła nieprawdopodobne historie o swojej przeszłości. I o dziwo! Każdy w nie wierzył.

Małgorzata Gutowska-Adamczyk zaprasza czytelników w podróż do paryskiego półświatka tak barwnego, że aż niemożliwego. Zachęca do poznania losów kobiety wywodzącej się z nizin społecznych, a dzięki ambicji będącej jedną z najważniejszych postaci tamtejszej arystokracji. Była mitem, legendą, marzeniem i uosobieniem tego, czego brakowało ówczesnym żonom. I pewnie dzięki temu dorobiła się pokaźnego majątku, a jej pałac do dziś wzbudza niemałą ciekawość nie tylko wśród Francuzów.

Autorka z ogromną precyzją opowiada o losach uczestniczki wielu romansów. Ukazuje kobietę dumną i pozbawioną hamulców w dążeniu do osiągnięcia celu. Dokonała rzeczy niemożliwej. Krok po kroku, niemal szturmem, wdarła się na salony. A jej kolejne marzenia zdawały się nie mieć końca. Kim była naprawdę de Païva? Czy można uznać ją za bohaterkę? W końcu przecież z nierządu uczyniła sztukę, dzięki której mogła liczyć na dostatnie życie i szacunek innych. Zawsze i w każdym momencie swojego istnienia pragnęła być podziwiana.

Jednakże za fasadą władczości kryła się osoba niepewna siebie oraz świadoma swoich braków, które sprytnie ukrywała za inteligencją, erudycją oraz charyzmatyczną osobowością. Z jednej strony kobieca, a z drugiej okrutnica pozbawiona instynktu macierzyńskiego. Chciała żyć wygodnie, zapominając przy tym o przeszłości i podstawowych prawach moralnych, skrupułów oraz innych uczuć wyższych. Okrucieństwo. Tak właśnie widzi ją Gutkowska. Jako osobę przesadnie majętną, kokieteryjną i interesowną. Dawała innym miłość, ale czy sama umiała kochać?

Ona – kobieta, która uciekła od własnego męża i syna, aby zaznać szczęścia w Paryżu. Tam ponownie związała się z mężczyzną – muzykiem, któremu również powiła dziecko, którego również nie zdołała obdarzyć matczyną troską. Jako osoba wiecznie poszukująca spełnienia, szukała go nie tam, gdzie powinna. W majątku, błyskotkach, pałacach oraz pochlebstwach niekoniecznie szczerych. Była spragniona wiecznego uwielbienia, wygody, chytra, wyrachowana oraz ogromnie skąpa. Przyszło jej żyć w czasach absolutnego patriarchatu, kiedy władzę absolutną nad kobietami sprawowali mężczyźni. Bez nich niewiasty stanowiły jedynie ozdobę salonów, były jak lalki, którymi można łatwo sterować czy nawet manipulować. Pozbawione sprawczości i wolności istoty o wydawałoby się dość płochej naturze. De Paiva przełamywała jednak schemat, rozbiła szklany sufit bezradności swoją determinacją, przebiegłością i intelektem, który imponował nawet kobietą. Każda bowiem skrycie pragnęła być nią – panią serca oraz umysłu mężczyzn, którzy u jej stóp składali nie tylko swoje życie, ale również bogactwa świata. To ona niepodzielnie władała męskim światem.

Czy warto ją jednak za te przymioty podziwiać? Pewnie w jakimś sensie tak, ale nie zmienia to faktu, że w rzeczywistości była jednak kobietą upadłą, owładnięta obsesją bogactwa, w którym upatrywała klucz do zbudowania relacji z ludźmi, szczególnie mężczyznami.

Powieść, mimo swojej objętości, nie nudzi, ale buduje ciekawość. Czytelnik nie potrafi się oderwać od tej historii, pragnąc poznać jej zakończenie najszybciej jak się da. Ta historia nie pozostaje obojętna nikomu. Skłania do refleksji oraz, dzięki rozbudowanej psychologii postaci, pomaga zrozumieć życie kobiet w XIX-wiecznym Paryżu, gdzie nie zawsze było kolorowo i bajkowo, jak zwykło się nam pokazywać w filmie. „Jej wysokość kurtyzana”, mimo iż opowiada o rzeczach dość kontrowersyjnych, nie oburza, nie zawstydza oraz nie powoduje w nas, czytelnikach, uczucia zepsucia, które przy tego gatunku historii może się pojawić.

Lubię czytać powieści historyczne, a szczególnie te z dużą dawką fabuły, gdzie historia stanowi jedynie tło wydarzeń. Paryż – miasto miłości, w którym piękne kobiety rządzą nad męskimi sercami i… fortunami. Pewne siebie, inteligentne, pełne sprytu i naturalnego wdzięku kurtyzany są na wagę złota, a dobrze urodzeni arystokraci zapłacą każdą cenę, aby spędzić z nimi choćby...

Autorka wraca do formy! Powieść na poziomie jej Opus Magnum, czyli Cukierni pod Amorem. Klimatycznie zbliżona do minicyklu o Róży z Wolskich, a jednocześnie zupełnie inna. Kobieta, którą kochało bardzo wielu, a sama nie kochała nikogo. Łamaczka męskich serc z sercem z lodu. Podziwiana i znienawidzona, królowa życia pogardzana przez możnych tego świata. Jej Wysokość Kurtyzana!

Autorka wraca do formy! Powieść na poziomie jej Opus Magnum, czyli Cukierni pod Amorem. Klimatycznie zbliżona do minicyklu o Róży z Wolskich, a jednocześnie zupełnie inna. Kobieta, którą kochało bardzo wielu, a sama nie kochała nikogo. Łamaczka męskich serc z sercem z lodu. Podziwiana i znienawidzona, królowa życia pogardzana przez możnych tego świata. Jej Wysokość Kurtyzana!

Dobrze napisana biografia słynnej paryskiej Kurtyzany,która,która nie bała się walczyć o swoje.Polecam.Dobrze się czyta.

Dobrze napisana biografia słynnej paryskiej Kurtyzany,która,która nie bała się walczyć o swoje.Polecam.Dobrze się czyta.

Fabularyzowana biografia Bianki de Paiva jednej ze znanych XIX w. kurtyzan Paryża- markiza, hrabina. Nawet i u nas powstał pałac w Świerklańcu. Kobieta która pragnęła być bogata - posiadać tytuły jak i wszelkie zaszczyty. Książkę czyta się bardzo dobrze.

Fabularyzowana biografia Bianki de Paiva jednej ze znanych XIX w. kurtyzan Paryża- markiza, hrabina. Nawet i u nas powstał pałac w Świerklańcu. Kobieta która pragnęła być bogata - posiadać tytuły jak i wszelkie zaszczyty. Książkę czyta się bardzo dobrze.

Jak dla mnie, przerost formy nad treścią. Książka powinna być o połowę krótsza, ponieważ od momentu poznania przez Teresę Gwidona wieje nudą na maksa. Nasza "kurtyzana" jest zarozumiała, ma przerośnięte ego i nie liczy się z nikim, idąc po trupach do celu. Jedyne cechy godne pochwały to upór i niezłomność ducha, nawet w mocno przegranych sytuacjach. Reszta, definitywnie na nie.

Jak dla mnie, przerost formy nad treścią. Książka powinna być o połowę krótsza, ponieważ od momentu poznania przez Teresę Gwidona wieje nudą na maksa. Nasza "kurtyzana" jest zarozumiała, ma przerośnięte ego i nie liczy się z nikim, idąc po trupach do celu. Jedyne cechy godne pochwały to upór i niezłomność ducha, nawet w mocno przegranych sytuacjach. Reszta, definitywnie na...

Świetna książka, przeczytałam bardzo szybko, tak mnie wciągnęły losy paryskiej kurtyzany. Klimaty jakie lubię, czyli XVIII w, różne konwenanse jakiebwtedy obowiązywały, postać tytułowej kurtyzany krystaliczna nie jest, ale jednocześnie jest ona przedstawiona jako silna kobieta, dążącą do celu beż względu na wszystko, nie jest zainteresowana własnymi dziećmi, liczy się tylko gromadzenie majątku i docieranie do coraz wyższych warst społecznych. Kończy jednak samotnie .Polecam przeczytać.

Świetna książka, przeczytałam bardzo szybko, tak mnie wciągnęły losy paryskiej kurtyzany. Klimaty jakie lubię, czyli XVIII w, różne konwenanse jakiebwtedy obowiązywały, postać tytułowej kurtyzany krystaliczna nie jest, ale jednocześnie jest ona przedstawiona jako silna kobieta, dążącą do celu beż względu na wszystko, nie jest zainteresowana własnymi dziećmi, liczy się...

,,Jej wysokość kurtyzana” to intrygująca od pierwszych stron biografia La Paivy – francuskiej kurtyzany, która z nierządu uczyniła sztukę. Główna bohaterka to kobieta niezależna, dumna, piękna i niezwykle inteligentna, która zgromadziła ogromną fortunę łamiąc męskie serca. Żyła z miłości i dla miłości, choć sama chyba nie do końca potrafiła kochać. Chyba że przepych, sławę, klejnoty, pałace i wystawne przyjęcia. Bez oporów urywała prawdę o swoim pochodzeniu, doświadczeniach z lat młodzieńczych i drodze, jaką przeszła by dotrzeć na sam szczyt.

,,Jej wysokość kurtyzana” to fascynująca opowieść o kobiecie, która w gonitwie o realizację własnych planów i marzeń nie powstydziła się żadnego kłamstwa, mistyfikacji czy działania, które przyniosłoby jej korzyści. Fabuła książki opiera się na historii La Paivy, łącząc w sobie fikcję literacką z losami autentycznych postaci wśród wydarzeń, które znamy z historii. Mimo że akcja książki jest dość spokojna, to nie przeszkadzało mi to w jej odbiorze. Z zainteresowaniem śledziłam losy bohaterki, przemierzając wraz z nią ulicami XIX wiecznej Europy. Autorka w ciekawy sposób oddała klimat minionej epoki, opisując każdy jej szczegół – przez co czułam, jakbym przeniosła się w czasie. Choć książka napisana jest przyjemnym i literackim językiem, przez co czyta się naprawdę dobrze – to mnogość opisów momentami mnie przytłaczały. Autorka bez wątpienia włożyła dużo pracy w książkę, by nadać jej autentyczności.

,,Jej wysokość kurtyzana” to nieoczywista, dokładna i dopracowana w każdym calu opowieść o dążeniu do realizacji własnych marzeń i planów, nie patrząc na dobro innych. To także historia o ogromnych ambicjach, poczuciu własnej wartości i ogromnej determinacji. To opowieść o drodze, jaką La Paiva musiała pokonać, by dotrzeć na sam szczyt. Osobiście dobrze spędziłam czas z książką. Nie brakuje w niej emocji, intryg i szczypty pikanterii, a także przepychu czy bogactwa. I choć główną bohaterkę trudno jest lubić, to bez wątpienia jej zawiłe losy stały się ciekawym pomysłem na fabularyzowaną biografię.

,,Jej wysokość kurtyzana” to intrygująca od pierwszych stron biografia La Paivy – francuskiej kurtyzany, która z nierządu uczyniła sztukę. Główna bohaterka to kobieta niezależna, dumna, piękna i niezwykle inteligentna, która zgromadziła ogromną fortunę łamiąc męskie serca. Żyła z miłości i dla miłości, choć sama chyba nie do końca potrafiła kochać. Chyba że przepych, sławę,...

Przebojowa, uparta kobieta. Wie czego chce i wie jak to osiągnąć, nie brak jej inteligencji i sprytu. Fajna książka i bardzo dobrze się czyta.

Przebojowa, uparta kobieta. Wie czego chce i wie jak to osiągnąć, nie brak jej inteligencji i sprytu. Fajna książka i bardzo dobrze się czyta.

Bardzo lubię serię "Cukiernia pod amorem". I sugerując się lekkim piórem Autorki tej serii sięgnęłam po najnowszą powieść.
Tej książce jednak daleko do wartkości akcji, barwności opisów i wciągającej narracji. Uważam, że pomysł na książkę jest fajny ale zmarnowany został potencjał. I zdecydowanie za długa w stosunku do treści.

Bardzo lubię serię "Cukiernia pod amorem". I sugerując się lekkim piórem Autorki tej serii sięgnęłam po najnowszą powieść.
Tej książce jednak daleko do wartkości akcji, barwności opisów i wciągającej narracji. Uważam, że pomysł na książkę jest fajny ale zmarnowany został potencjał. I zdecydowanie za długa w stosunku do treści.

Świetna lektura o silnej kobiecie, która niewątpliwie wyprzedzała swoje czasy- co oczywiście nie wszystkim się podobało.

Świetna lektura o silnej kobiecie, która niewątpliwie wyprzedzała swoje czasy- co oczywiście nie wszystkim się podobało.