Po przeczytaniu kilku niezbyt pochlebnych recenzji, obawiałam się trochę tej powieści, na szczęście niepotrzebnie, bo książka była dla mnie chyba bardziej interesująca jak "Chłopki" - być może wynikało to z faktu, że miejsca opisane w powieści są całkiem niedaleko ode mnie. Jedyne do czego mogę się przyczepić to, że autorka skakacze po tematach, zamiast potraktować je bardziej dogłębnie...

Po przeczytaniu kilku niezbyt pochlebnych recenzji, obawiałam się trochę tej powieści, na szczęście niepotrzebnie, bo książka była dla mnie chyba bardziej interesująca jak "Chłopki" - być może wynikało to z faktu, że miejsca opisane w powieści są całkiem niedaleko ode mnie. Jedyne do czego mogę się przyczepić to, że autorka skakacze po tematach, zamiast potraktować je...

Ziemianki i Ziemianie. Czyli ryby, wieprzki, żaby i ludzie. Ja to tak rozumiem. Wszyscy jesteśmy Ziemianami.

Ziemianki i Ziemianie. Czyli ryby, wieprzki, żaby i ludzie. Ja to tak rozumiem. Wszyscy jesteśmy Ziemianami.

Niewykorzystany potencjał.

Niewykorzystany potencjał.

Jeśli liczycie na książkę pokroju "Chłopek" to będziecie mocno rozczarowane. Oczywiście to dwie inne autorki, chciałam rozgraniczyć je i ich nie porównywać. Jednak tematyka jest zbliżona, a sposób pisania i zainteresowania czytelnika diametralnie się różni. Tutaj książka pozostawia wiele do życzenia. Mnie znudziła, a nic nie wniosła.

Jeśli liczycie na książkę pokroju "Chłopek" to będziecie mocno rozczarowane. Oczywiście to dwie inne autorki, chciałam rozgraniczyć je i ich nie porównywać. Jednak tematyka jest zbliżona, a sposób pisania i zainteresowania czytelnika diametralnie się różni. Tutaj książka pozostawia wiele do życzenia. Mnie znudziła, a nic nie wniosła.

"Szkoda czasu i atłasu"

"Szkoda czasu i atłasu"

Po przeczytaniu tej ksiazki mam ochote na dwie rzeczy: 1/ pojechać do Nałęczowa 2/ ponownie obejrzeć film Uśmiech Mona Lisy - bo cgoć amerykanki bez przeszkód mogłby być kim chciały po studiach, to wybierały małżeństwo; polki włościanki nie miały wyboru -wracały ze szkoły i pracowały w gospodarstwie.
Książka taka o! jest - niby nawiazujaca do ksiazek o podobnej tematyce od autorki Kuciel-Frydryszak, a jednak czuć róźnice. Tego czego mi zabrakło to dokladnego wyjasnienia pojęć ziemianka/włościanka - autorka używa tych pojęć nigdy ich nie definiując

Po przeczytaniu tej ksiazki mam ochote na dwie rzeczy: 1/ pojechać do Nałęczowa 2/ ponownie obejrzeć film Uśmiech Mona Lisy - bo cgoć amerykanki bez przeszkód mogłby być kim chciały po studiach, to wybierały małżeństwo; polki włościanki nie miały wyboru -wracały ze szkoły i pracowały w gospodarstwie.
Książka taka o! jest - niby nawiazujaca do ksiazek o podobnej tematyce od...

Jak wiemy niema spisanego życia chłopów, bo albo czasu nie mieli albo byli nie piśmienni(przełom XIX-XX wiek. Mamy tutaj podziały klasowe, a co za tym idzie - zamożność to i wiadomo jedni mają to czy tamto, a inni.... i tu można mieć mieszane spostrzeżenia, wnioski, czy to aby dobroć była. Czytając można mieć mieszane spostrzeżenia, no i znamy tylko punkt widzenia ziemianek, bo na podstawie takich źródeł powstała książka. Fajne podejście do tematu szkolnictwa - kursów.

Jak wiemy niema spisanego życia chłopów, bo albo czasu nie mieli albo byli nie piśmienni(przełom XIX-XX wiek. Mamy tutaj podziały klasowe, a co za tym idzie - zamożność to i wiadomo jedni mają to czy tamto, a inni.... i tu można mieć mieszane spostrzeżenia, wnioski, czy to aby dobroć była. Czytając można mieć mieszane spostrzeżenia, no i znamy tylko punkt widzenia...

Jest to książka, która nie sprostała wymaganiom postawionym przez Chłopki. Bo o ile Chłopki to fenomenalna pozycja poparta ogromną praca autorki nad przygotowaniem rzetelnej treści tak tutaj ma się wrażenie, że przez 200 stron mielony jest temat ziemiańskich szkół, a nie ziemianek jako takich.
To co nas najbardziej interesuje- czyli ich życie, związki i perypetie potraktowane jest po łebkach i wrzucone raczej jako wyjaśnienie pochodzenia niż historia sama w sobie.
Rozdział za rozdziałem poznajemy szkoły ziemiańskie- z czego w sumie nie jest ich aż tak wiele, więc co chwilę wraca się do tych ,które już omawiane były. Z czego każda prowadzona była w podobny sposób i w taki też nauczała swoje uczennice.
Brakuje mi tutaj czynnika ludzkiego, codziennego życia i codziennych zmagań.

Jest to książka, która nie sprostała wymaganiom postawionym przez Chłopki. Bo o ile Chłopki to fenomenalna pozycja poparta ogromną praca autorki nad przygotowaniem rzetelnej treści tak tutaj ma się wrażenie, że przez 200 stron mielony jest temat ziemiańskich szkół, a nie ziemianek jako takich.
To co nas najbardziej interesuje- czyli ich życie, związki i perypetie...

Niezbyt udana próba kontynuacji sukcesu "Służących do wszystkiego" i "Chłopek". Mam wrażenie chaosu, wielokrotnych powtórzeń tych samych tez, braku solidnych przypisów. Mam niedosyt informacji, kto opowiadał autorce o zamieszczonych faktach. Razi mnie nieporządek, który według mnie polega na tym, że treść rozdziału nie zawsze odpowiada jego tytułowi.
Mam również inny niedosyt. Jak to bowiem możliwe, że więcej dowiadujemy się o chłopkach z "Chłopek", niż o ziemiankach z "Ziemianek" mimo że to te drugie pozostawiły po sobie o niebo więcej źródeł pisanych?

Niezbyt udana próba kontynuacji sukcesu "Służących do wszystkiego" i "Chłopek". Mam wrażenie chaosu, wielokrotnych powtórzeń tych samych tez, braku solidnych przypisów. Mam niedosyt informacji, kto opowiadał autorce o zamieszczonych faktach. Razi mnie nieporządek, który według mnie polega na tym, że treść rozdziału nie zawsze odpowiada jego tytułowi.
Mam również inny...

Nie dajcie się nabrać, to co innego niż „Chłopki” i „Służące” J.Kuciel-Frydryszak. Tamte dwie książki czyta się z zaciekawieniem. Tu niestety, pomimo że temat ciekawy, zabrakło stylu pisania i researchu. „Ziemianki” odnoszą się głównie do pań z Nałęczowa i okolic, a szkoda. Niewykorzystany potencjał. Daję 6 z uwagi na kilka dobrych momentów.

Nie dajcie się nabrać, to co innego niż „Chłopki” i „Służące” J.Kuciel-Frydryszak. Tamte dwie książki czyta się z zaciekawieniem. Tu niestety, pomimo że temat ciekawy, zabrakło stylu pisania i researchu. „Ziemianki” odnoszą się głównie do pań z Nałęczowa i okolic, a szkoda. Niewykorzystany potencjał. Daję 6 z uwagi na kilka dobrych momentów.