Bardzo ciekawy zestaw.

Bardzo ciekawy zestaw.

Jak to z opowiadaniami, kilka spoko, kila słabych, kilka miało lepszy potencjał... dlatego pół na pół. Tak, na zasadzie przeczytać i zapomnieć. Dla mnie na plus Lew i Powielarnia... ;)

Jak to z opowiadaniami, kilka spoko, kila słabych, kilka miało lepszy potencjał... dlatego pół na pół. Tak, na zasadzie przeczytać i zapomnieć. Dla mnie na plus Lew i Powielarnia... ;)

💀Która książka C.J. Tudor najbardziej Ci się podobała?💀

Do powieści dotychczas wydanych na naszym rynku niebawem dołączy piąta już mroczna historia pt. "Debit", która czeka już na mnie na czytniku. Zanim jednak się za nią zabiorę, nie byłabym sobą, gdybym nie nadrobiła nieprzeczytanego do tej pory zbioru opowiadań jednej z moich ulubionych autorek.

To, że C. J. Tudor w swej twórczości inspiruje się pisarskim dorobkiem niezaprzeczalnego króla grozy, jest niewątpliwe. Vibe Stephena Kinga można wyczuć w każdej z jej powieści, czego nie ukrywa sama Pani Tudor wspominając mimochodem tytuły jego dzieł, czy to w treści nowelek, czy w notkach stanowiących wstęp do każdej z nich. Tym samym, opowiadania nie odbiegają w żaden sposób od "Kredziarza", "Zniknięcia Annie Thorne", "Innych ludzi" czy "Płonących dziewczyn".

Tłem stanowiącym główną tematykę antologii była ówcześnie panująca pandemia koronawirusa. Pchnęła ona autorkę do spisania historii z wydźwiękiem apokaliptycznym, jak również poruszających sprawy degradacji społeczeństwa. Brak skrupułów, zwierzęce instynkty i przedkładanie własnego interesu ponad dobro ogółu. Stawianie własnego ego nad inną jednostką, nawet własnym dzieckiem. Niestabilność psychiczna. Zaburzone wartości. Nie zabrakło tu również wątków natury urbexowej. Opuszczone bloki mieszkalne, w których rezydują tajemnicze istoty. Mroczne, gotyckie posiadłości zamieszkiwane przez plugawych lokatorów.

Z tych jedenastu historii, które zostały poprzedzone niezwykle interesującymi autorskimi wstępami opisującymi nie tylko proces twórczy, lecz również tajemnicę skrywającą się za każdą z nich, najbardziej chwyciły mnie za serducho:

No. 1. "Zwodniczy blues" - o grubasie, który wcale gruby nie jest. Choć jego jedyną zaletą jest piękny głos, ma godną pozazdroszczenia kobietę pracującą w szemranym miejscu. Główny bohater wraz z jego żoną czują misję, by dowiedzieć się czegoś więcej na temat tej pary... Wcale nie z zazdrości. Wcale...

No. 2. "Powielarnia" - a gdyby tak bez żadnych skrupułów wymieniać stare rzeczy na nowe (lepsze!) za pomocą punktów ksero? Co komu po zrzędzącym starym, gdy można mieć eleganckiego, przynoszącego kwiaty. Po co komu sentymenty, uczucia. Liczy się szyk i uznanie psiapsiółek. Tylko do czego prowadzi ta chora pogoń za posiadaniem samych fancy przedmiotów, zwierząt, a nawet... ludzi?

No. 3 "Pył". - pobyt w luksusowym kurorcie, popijanie drineczków i ... jakieś dziwne samopoczucie głównej bohaterki. Lśnienie w wersji all inclusive?
Intensyfikacja zainteresowania, pobudzenie związane z narastającym napięciem, czy fascynacja bohaterami w moim uznaniu wystąpiły w przypadku właśnie tych trzech, rewelacyjnych tekstów. Antologie uwielbiam za wspólny motyw przewodni przetworzony wielorako, za momenty zawieszenia po każdym zakończonym tekście i niedopowiedzenia, które tutaj wręcz uwierają w wątrobę. Te trzy teksty bolą mierzwiącą potrzebą doczytania niedopisanego, tłuką po trzewiach i nieubłaganie kuszą, by zanurzyć się w nich ponownie. Nawet, gdy za rogiem nieubłaganie skrada się katastrofa epidemiologiczna.

/We współpracy reklamowej z Wydawnictwem Czarna Owca/

💀Która książka C.J. Tudor najbardziej Ci się podobała?💀

Do powieści dotychczas wydanych na naszym rynku niebawem dołączy piąta już mroczna historia pt. "Debit", która czeka już na mnie na czytniku. Zanim jednak się za nią zabiorę, nie byłabym sobą, gdybym nie nadrobiła nieprzeczytanego do tej pory zbioru opowiadań jednej z moich ulubionych autorek.

To, że C. J. Tudor w...

Autorka tym razem napisała jedenaście opowiadań, które w zamierzeniu miały wywoływać dreszcz niepokoju. W przedmowie dowiadujemy się, że opowiadania powstały na czas oczekiwania na kolejną książkę, która była napisana, ale zupełnie autorce nie wyszła. Jak natomiast wyszło z opowiadaniami?

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=868707575052029&set=a.530574228865367

Autorka tym razem napisała jedenaście opowiadań, które w zamierzeniu miały wywoływać dreszcz niepokoju. W przedmowie dowiadujemy się, że opowiadania powstały na czas oczekiwania na kolejną książkę, która była napisana, ale zupełnie autorce nie wyszła. Jak natomiast wyszło z opowiadaniami?

Ciąg dalszy recenzji...

"Spojrzenie w mrok" to zbiór jedenastu historii, w których ten tytułowy mrok czasami objawia się bardzo konkretnie, przybierając jakąś określoną postać, a czasami jest wszystkim tym złym, co może kryć się w człowieku. To dla mnie istotne, że nawet jeśli tematyka poszczególnych historii jest bardzo różna, to wyczuwa się wspólną nić, która je łączy.

Gdy przeglądam to, co hasłowo zapisywałam sobie w trakcie lektury o każdej z historii, to wyłania mi się ogólna konkluzja, że w większości były one wciągające, mocno sugestywne, często dosyć brutalne i tak podskórnie drażniące.

Nie spełniła się moja obawa, że nie zdążę się zaangażować w poszczególne opowiadania, bo nawet jeżeli nie pamiętam po lekturze imion bohaterów i do nich samych się mocno nie przywiązałam, to już towarzyszące im emocje solidnie na mnie oddziaływały. Podobało mi się też umieszczenie przed każdym opowiadaniem wstępu, w którym autorka zdradza jak zrodził się na nie pomysł. Czułam się dzięki temu bliżej procesu tworzenia, którego efekt za chwilę miałam poznać.

'Spojrzenie w mrok" pokazało mi, że świetnie czyta mi się C. J. Tudor także w krótszej formie. Uważam ten zbiór za bardzo udany i mogący - dla tych którzy autorki wcześniej nie znali - z powodzeniem zaostrzyć apetyt na inne historie spod jej pióra. Dla mnie był przypomnieniem, że warto czekać na to, co jeszcze zrodzi się w jej wyobraźni.

Pełna opinia na K-czyta.pl: https://www.k-czyta.pl/2024/03/c-j-tudor-spojrzenie-w-mrok.html
Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Czarna Owca

"Spojrzenie w mrok" to zbiór jedenastu historii, w których ten tytułowy mrok czasami objawia się bardzo konkretnie, przybierając jakąś określoną postać, a czasami jest wszystkim tym złym, co może kryć się w człowieku. To dla mnie istotne, że nawet jeśli tematyka poszczególnych historii jest bardzo różna, to wyczuwa się wspólną nić, która je łączy.

Gdy przeglądam to, co...

„Spojrzenie w mrok” to zbiór jedenastu opowiadań autorstwa C.J. Tudor. Nie wszystkie przypadły mi do gustu, ale większość jest ciekawa, choć nie mogę stwierdzić czy zostałam fanką opowiadań😅 Trzeba przyznać, że opowiadania są różnorodne, bez schematów, jedne dłuższe inne krótsze, na pewno czyta się je z zaciekawieniem. Każde z nich ma swój klimat i nie sposób przewidzieć w jakim kierunku zmierza ta historia. Przed każdym opowiadaniem jest wstęp, w którym autorka przytacza pewne sytuacje, inspirujące ją do napisania danego opowiadania. Mamy różnorodną tematykę, ale raczej pozostającą w granicach fantasy czy nawet sci-fi, choć i opowiadanie grozy się znalazło. Najlepiej można je przyrównać klimatem do serialu „Black Mirror”.

Ciekawe było opowiadanie „Ostatni rejs” opowiadający o statku, który nie zbliża się do lądu, a władzę sprawują Stwórcy. W innym opowiadaniu poznajemy tajemniczego piosenkarza, który skrywa mroczny sekret. Jest Gloria, która ma nietuzinkowy zawód jakim jest sprzątanie miejsc zbrodni, ale prywatnych klientów👀 Opowiadanie „Pył” też zwróciło moją uwagę na wykreowany świat, w którym zostaje się uwięzionym, za pewne rzeczy🤫 Ostatnie o motylach było najbardziej rozbudowane i sama autorka twierdzi, że być może powstanie z tego kiedyś powieść, byłabym chętna poznać jej pełną wersję.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i to jeszcze przy opowiadaniach, więc jestem ciekawa jak wyglądają jej książki.


➡️ instagram.com/szyszka_czyta

„Spojrzenie w mrok” to zbiór jedenastu opowiadań autorstwa C.J. Tudor. Nie wszystkie przypadły mi do gustu, ale większość jest ciekawa, choć nie mogę stwierdzić czy zostałam fanką opowiadań😅 Trzeba przyznać, że opowiadania są różnorodne, bez schematów, jedne dłuższe inne krótsze, na pewno czyta się je z zaciekawieniem. Każde z nich ma swój klimat i nie sposób przewidzieć w...

Historie z dreszczykiem. Niektóre mogłyby być dłuższe i więcej wyjaśnić. Historie, które kończą się tak, jak y zostały przerwane i czekają, aż ktoś je dokończy. A może to czytelnik miał sobie dopowiedzieć koniec?

Historie z dreszczykiem. Niektóre mogłyby być dłuższe i więcej wyjaśnić. Historie, które kończą się tak, jak y zostały przerwane i czekają, aż ktoś je dokończy. A może to czytelnik miał sobie dopowiedzieć koniec?

Niezbyt udane opowiadania.

Niezbyt udane opowiadania.

"Spojrzenie w mrok" to trzecia książka spod pióra brytyjskiej pisarki, którą miałam okazję przeczytać. Jak sama nazwa wskazuje jest to jedenaście opowieści. Po zbiory opowiadań sięgam raczej rzadko, ponieważ po prostu wolę dłuższe historie, natomiast w tym przypadku skusił mnie fakt, że czytałam dwie powieści autorstwa C.J. Tudor, które bardzo mi się podobały. Mam na myśli tytuły "Inni ludzie" oraz "Płonące dziewczyny". Niestety książka "Spojrzenie w mrok" nie zrobiła na mnie, aż tak wielkiego wrażenia. Tytuł, okładka oraz gatunek książki, którym jest horror wskazują na to, że w środku znajdziemy mroczne i przerażające historie, natomiast w moim odczuciu wcale tak nie było. Niemniej niektóre z opowiadań okazały się naprawdę ciekawe i intrygujące. Na pochwałę zasługuje również fakt, że każda z opowieści jest zupełnie inna i zawiera swój własny klimat. Moimi ulubionymi historiami okazały się "Blok", czyli opowieść o dziwacznym, opuszczonym budynku, "Koniec świata, jaki znamy", czyli historia ojca i córki, którym przyszło żyć w nowej, przerażającej rzeczywistości oraz ostatnie z opowiadań, czyli "Wyspa motyli", w której przeczytamy o niezwykłym i niebezpiecznym miejscu. Nie będzie to moja ulubiona książka pisarki, niemniej spędziłam z nią całkiem przyjemny czas. Myślę również, że miłośnicy opowiadań z lekkim dreszczykiem grozy mogą być zadowoleni z lektury.

"Spojrzenie w mrok" to trzecia książka spod pióra brytyjskiej pisarki, którą miałam okazję przeczytać. Jak sama nazwa wskazuje jest to jedenaście opowieści. Po zbiory opowiadań sięgam raczej rzadko, ponieważ po prostu wolę dłuższe historie, natomiast w tym przypadku skusił mnie fakt, że czytałam dwie powieści autorstwa C.J. Tudor, które bardzo mi się podobały. Mam na myśli...

Nie lubię opowiadań, do przeczytania "Spojrzenie w mrok" nakłoniło mnie nazwisko lubianej autorki, gatunek, a i okładka zrobiła swoją robotę.

Opowiadania na pograniczu Stranger Things oraz Black mirror, z elementami grozy i horroru. O ile tego pierwszego jestem fanką, to drugie już jest dla mnie za mocne. Tak poniekąd było z tymi opowiadaniami. Wzbudzały zaciekawienie, po czym przekraczały wszelkie granice.

Jednak były rozdziały, które mnie zainteresowały, między innymi "Finalizacja" okazała się wciągająca historią, skojarzyła mi się z dorosłą wersją "Gęsiej skórki". Mroczna posiadłość, gęsty las, napięta atmosfera, w połączeniu z traumą z przeszłości. Nie zabrakło tutaj surrealizmu, ale powiedzmy, że mogę ją nazwać faworytem. Na uwagę zasługują również "Pył" za jej wakacyjny klimat, "Nie jestem Tedem", "Gloria" i "Koniec świata, jaki znam".

Ostatecznie pani C.J Tudor nie przekonała mnie do krótkiej formy literackiej, czekam na zapowiedzianą przez autorkę powieść pełnowymiarową.

Nie lubię opowiadań, do przeczytania "Spojrzenie w mrok" nakłoniło mnie nazwisko lubianej autorki, gatunek, a i okładka zrobiła swoją robotę.

Opowiadania na pograniczu Stranger Things oraz Black mirror, z elementami grozy i horroru. O ile tego pierwszego jestem fanką, to drugie już jest dla mnie za mocne. Tak poniekąd było z tymi opowiadaniami. Wzbudzały zaciekawienie, po...