Ten tom i następny czytałem X lat temu i guzik z tego pamiętam. Nie licząc tego, że mi się wtedy podobało. A że pojawiła się fajna wersja audio postanowiłem powrócić. Teraz mam na uszach drugi tom, ale widzę, że pierwszego jeszcze nie recenzowałem. Chyba wtedy jeszcze recek na LC nie pisałem, to było kilka miesięcy temu.

Tyle wprowadzenia. Jeden z najważniejszych, a może i najważniejszy cykl fantasy ever! Jak ktoś nazywa tak 'Diunę', to mu przypominam o Asimovie.

Niektórzy mają z tą serią kłopot. Zauważyłem, że i pierwszy i drugi tom bywał krytykowany za brak konkretnych bohaterów. Za to, że bohaterowie pojawiają się i znikają. Zapomnieliście o psychohistorii? Jednostki nie są ważne, w kwestii praw Seldona liczą się masy. Nawet najciekawsza jednostka nie może się z tym równać. Jednostki mają do odegrania pewną rolę, ale nic poza tym. Ta seria opowiada o czymś innym.

W wielu starszych książkach s-f biją po głowie anachronizmy. Pewnie dzisiejsze książki s-f za 100 lat będą miały ten sam problem. Depesze pisane odręcznie, książkofilmy i energia jądrowa jako szczyt rozwoju cywilizacji? No way! Asimov na polu wizji przyszłości też poległ, ale... nie do końca. Bo typowo sajfajowe detale nie mają w 'Fundacji' znaczenia. To seria tyleż dla fantastów, co dla geopolityków. Prawa Seldona odnoszą się do każdego z imperiów w historii wszechświata. I na tym polu Asimov okazał się geniuszem. Można dzięki niemu analizować naszą współczesność. Nie wątpię, że taki był zamysł. Że tu chodziło o książkę o współczesnym świecie, a nie o żadne szmery- bajery- lasery.

Narracyjnie 1 tom to głównie dwie minipowieści. I choć u Asimova jednostki niby nie mają znaczenia to szkicować je potrafi. I Hardin i Mallow zapadają w pamięć, mają styl i osobowość. No i nie są swoimi własnymi kopiami. Szybko zdobywają sympatię, da się im kibicować. Inteligencja i zaradność to na pewno cechy, które dla Asimova mają wartość, bo obdarza nimi najciekawszych bohaterów. To ich przygody i dylematy sprawiają, że książka nie jest esejem popularnonaukowym, a powieścią s-f. Czyli sciece i fiction.

Ciężko w tym gatunku o autora, który tak wspaniele łączy obie te literki. Asimov to potrafi. Myślę, że to początek pięknej przygody... 9/10.

Wersję audio czyta Jacek Rozenek. Ciągle się dziwie, że nie tak dawno większą gwiazdą była jego była. Ona na szacunek nie zasłużyła. On tak. Wspaniały głos, świetna intonacja. Gwarancja jakości.

Ten tom i następny czytałem X lat temu i guzik z tego pamiętam. Nie licząc tego, że mi się wtedy podobało. A że pojawiła się fajna wersja audio postanowiłem powrócić. Teraz mam na uszach drugi tom, ale widzę, że pierwszego jeszcze nie recenzowałem. Chyba wtedy jeszcze recek na LC nie pisałem, to było kilka miesięcy temu.

Tyle wprowadzenia. Jeden z najważniejszych, a może i...