Ty skaczesz, ja skaczę? To się jeszcze okaże...



Audrey Rose Wadsworth wkracza na pokład RMS Eturia, aby dotrzeć do Stanów Zjednoczonych. Dziewczyna nie wyjawiła rodzinie, iż przyjęła propozycję Thomasa Cresswella i planuje zostać jego małżonką. Czekając na odpowiedni moment odkrywa jednak, iż na statku grasuje... morderca! Audrey Rose postanawia rozwikłać tajemnicze zbrodnie. Arystokratyczne towarzystwo, wędrowny cyrk i mnóstwo sekretów. Czy pasażerom uda się bezpiecznie dopłynąć do celu, a może niektórzy staną się ofiarą w tej niebezpiecznej grze?

Kerri Maniscalco powraca z kontynuacją przygód odważnej Audrey Rose! Po śledztwie w Londynie i niebezpiecznych intrygach w Rumunii nadszedł czas na... rejs statkiem! Jak uciec Houdiniemu ukazuje kolejne zbrodnie, które główna bohaterka będzie zmuszona rozwikłać. Zakochałam się w poprzednich tomach, dlatego z niemałym podekscytowaniem sięgnęłam po tę mroczną lekturę. Czy warto towarzyszyć bohaterom w poszukiwaniu mordercy?

Jak uciec Houdiniemu to intrygująca przygoda, po której spodziewałam się większych emocji i wrażeń. Kerri Maniscalco nie zdołała uniknąć licznych schematów oraz dość irytujących zmian w zachowaniu ulubionych bohaterów. Szkoda, choć warto wyruszyć w rejs dla cudownego klimatu, mrocznych zbrodni, ale także tajemnic i zagadek skrywanych przez pasażerów statku. Jak zakończą się losy Audrey Rose i Thomasa? Czas pokaże!

Pełna recenzja na stronie: weronine-library.blogspot.com | @paradisewithbooks

Ty skaczesz, ja skaczę? To się jeszcze okaże...



Audrey Rose Wadsworth wkracza na pokład RMS Eturia, aby dotrzeć do Stanów Zjednoczonych. Dziewczyna nie wyjawiła rodzinie, iż przyjęła propozycję Thomasa Cresswella i planuje zostać jego małżonką. Czekając na odpowiedni moment odkrywa jednak, iż na statku grasuje... morderca! Audrey Rose postanawia rozwikłać tajemnicze...

Trzecia część przygód naszej dwójki detektywów tym razem na rejsie do Ameryki.
Super cześć chociaż widać różnicę pomiędzy trzecią częścią a pierwszą czy drugą. Ale i tak było bardzo dobrze poprowadzone i super się czytało. Jak dla mnie ta seria jest warta przeczytania i nie mogę się doczekać następnej części

Trzecia część przygód naszej dwójki detektywów tym razem na rejsie do Ameryki.
Super cześć chociaż widać różnicę pomiędzy trzecią częścią a pierwszą czy drugą. Ale i tak było bardzo dobrze poprowadzone i super się czytało. Jak dla mnie ta seria jest warta przeczytania i nie mogę się doczekać następnej części

Najgorsza kontynuacja serii wszechczasów. Może i jestem nieco dramatyczna, ale ta część jest po prostu tak boleśnie słaba w porównaniu do poprzednich, że rozczarowanie, to jedyne słowo, jakie przychodzi mi do głowy.

Po pierwsze: widać, że autorka na siłę próbowała przeciągnąć zejście się Audrey Rose i Thomasa. Dlatego stworzyła ten idiotyczny trójkąt z typem, który zachowuje się jak Thomas w poprzednich częściach. Ma dokładnie te same teksty, niemal identyczne zainteresowania, ale skierowane na inną dziedzinę. Żal było to czytać, zwłaszcza, że Thomas stał się nagle tłem, a Audrey Rose miotała się pomiędzy nimi, jak pięciolatka, która nie może się zdecydować na smak lodów.

Po drugie: Audrey Rose pomiędzy drugą, a trzecią częścią ewidentnie miała lobotomię. Wcześniej była inteligentna i zabawna. No i ciekawa. Teraz jest cieniem siebie, 9 na 10 jej decyzji, nie ma sensu. Na statku mordują ludzi w przerażający sposób, a ona zachowuje się, jakby to była drugorzędna sprawa - chociaż często powtarza, że jest inaczej.

Po trzecie, podczas rejsu występuje cyrk - na tym opiera się cały główny plot. Nie ma to jednak sensu. Każdy z występów jest bezpośrednio powiązany z morderstwami pasażerów. Karty tarota są na miejscach zbrodni. A załoga i pasażerowie co robią? Zgadzają się na kolejne występy. Czego nie rozumiesz?

Podsumowując: czytanie jej to udręka. Ma fajny klimat, ale to nie ratuje fabuły ani trochę. Słyszałam jednak, że czwarta część jest najlepsza, mam więc nadzieję, że przeczytanie trzeciej nie było całkowicie bez sensu.

Najgorsza kontynuacja serii wszechczasów. Może i jestem nieco dramatyczna, ale ta część jest po prostu tak boleśnie słaba w porównaniu do poprzednich, że rozczarowanie, to jedyne słowo, jakie przychodzi mi do głowy.

Po pierwsze: widać, że autorka na siłę próbowała przeciągnąć zejście się Audrey Rose i Thomasa. Dlatego stworzyła ten idiotyczny trójkąt z typem, który...

Wow. Autorka naprawdę mnie zaskoczyła. Rzadko zdarza się tak dobry czwarty tom!

Wow. Autorka naprawdę mnie zaskoczyła. Rzadko zdarza się tak dobry czwarty tom!

Polecam:)

Polecam:)

Jak uciec Houdiniemu"
Recenzja:
Jest to trzeci tom z serii "Stalking Jack the Ripper". Tym razem Audrey Rose Wadsworth i Thomas Cresswell wyruszają w podróż do Ameryki luksusowym statkiem. Podróż mają uświetnić pokazy Księżycowego Cyrku. Wszystko idzie dobrze do momentu gdy rozpoczyna się seria brutalnych morderstw. Bohaterowie muszą rozwiązać zagadkę.
Bardzo podobał mi się motyw cyrku i magii, nadawał niezwykłego klimatu. Przez tą książkę się płynęło, była cudowna. Idealna historia dla fanów romansów z nieoczywistym i wątkami. Thomas Cresswell to mój ulubieniec, jego sarkazm i arogancja bardzo mi odpowiadają. Co do zarzutów to tytułowy Houdini był postacią nieco zbyt poboczną. Polubiłam bohaterów i czekam na kolejny tom tej serii. 8 / 10 ⭐

Jak uciec Houdiniemu"
Recenzja:
Jest to trzeci tom z serii "Stalking Jack the Ripper". Tym razem Audrey Rose Wadsworth i Thomas Cresswell wyruszają w podróż do Ameryki luksusowym statkiem. Podróż mają uświetnić pokazy Księżycowego Cyrku. Wszystko idzie dobrze do momentu gdy rozpoczyna się seria brutalnych morderstw. Bohaterowie muszą rozwiązać zagadkę.
Bardzo podobał mi...

Mam duży problem z oceną tej książki. Z jednej strony bardzo ciężko było mi się przez nią przebić, fabuła szła topornie do przodu, z drugiej - jakby na złość sobie, uparcie starałam się dziennie coś podczytać, bo skoro już zaczęłam, to głupio nie skończyć... Główna bohaterka, Audrey Rose, jest sztywna i sztuczna, i nawet jej partner ze swoim ujmującym zachowaniem nie ratuje ogólnego wrażenia.

Czuję zawód, bo książka ma potencjał, pomysł jest świetny, ale coś mi nie do końca pasuje.

Mam duży problem z oceną tej książki. Z jednej strony bardzo ciężko było mi się przez nią przebić, fabuła szła topornie do przodu, z drugiej - jakby na złość sobie, uparcie starałam się dziennie coś podczytać, bo skoro już zaczęłam, to głupio nie skończyć... Główna bohaterka, Audrey Rose, jest sztywna i sztuczna, i nawet jej partner ze swoim ujmującym zachowaniem nie ratuje...

Audrey Rose i Thomas płyną w rejs do Ameryki. Na pokladzie statku nie jest im jednak dane wytchnąć po wydarzeniach z dwóch poprzednich tomów, bowiem któryś z pasażerów morduje członków arystokracji i układa ich ciała na podobieństwo figur z kart tarota. Audrey Rose i Thomas muszą rozwiązać zagadkę, nim RMS Etruria wpłynie do portu w Nowym Jorku i seryny morderca wymknie im się z rąk, jednak nie jest to takie proste.

Całkiem lubię tę serię, dlatego za każdym razem z chęcią do niej wracam, jednak ten tom nie będzie należał do moich ulubionych. Sprawa kryminalna i cała otoczka były całkiem dobrze ograne, ale nie były w stanie mnie zainteresować tak bardzo, jak chociażby miało to miejsce w poprzednim tomie, jednak za to może być odpowiedzialny motyw cyrku, którego, mówiąc szczerze, bardzo nie lubię, nie tylko w tej książce, ale ogólnie. Z tego powodu raczej nie sięgnęłabym po tę książkę, gdyby nie była ona częścią serii. Oczywiście motyw ten nie jest wadą samą w sobie i na pewno znajdą się czytelnicy, którym to się spodoba, jednak ja do nich nie należę.

Lubię tę serię przede wszystkim za dwójkę głównych bohaterów, czyli Audrey Rose i Thomasa. Niestety, tego ostatniego nie było w powieści specjalnie dużo, a jego rolę często zastępował inny bohater, który nie przypadł mi do gustu tak bardzo jak Thomas. Wiąże się to też z najpoważniejszym zarzutem, jaki mam wobec tej powieści, czyli tym, że Audrey Rose postępuje tutaj niekiedy bardzo głupio. Gdyby jej postępowanie wynikało z czegokolwiek innego, przymknęłabym oko, ale wynika z kaprysu, przed którym nie umie się przyznać nawet sama ze sobą, mimo że jako czytelniczka mogłam doskonale dodać dwa do dwóch na samej podstawie jej myśli. Większości problemów, jakie ją spotkały, mogłaby spokojnie uniknąć, gdyby tylko chwilę się zastanowiła i nie przyjmowała słów pewnej osoby na wiarę.

Jeśli ktoś ostrzy sobie ząbki na Houdiniego, to uprzedzam, że jego postać jest w tej powieści marginalna, nawet jeśli jego naziwsko występuje w tytule. Jego wątek jest gdzieś na trzecim planie i w zasadzie nie ma żadnego wpływu na główną oś fabuły. Trochę szkoda, bo wygląda na to, że jego postać została wykorzystana przez autorkę tylko po to, żeby podtrzymać motyw przewodni serii, jakim jest zaangażowanie znanych postaci w fabułę książek. Gdyby postać Houdiniego została zastapiona jakąś stworzoną przez autorkę, to książka na niczym by nie straciła.

Trochę ponarzekałam, ale ogólnie to nie była to zła książka. Była wyraźnie słabsza od poprzednich, dlatego dałam jej gwiazdkę mniej, ale w ogólnym rozrachunku dobrze się bawiłam. Pomysł z kartami tarota bardzo interesujący i dobrze wprowadzony, zakończenie też mi się podobało. Pewnie za jakiś czas sięgnę po ostatni tom i zrobię to z ochotą.

Audrey Rose i Thomas płyną w rejs do Ameryki. Na pokladzie statku nie jest im jednak dane wytchnąć po wydarzeniach z dwóch poprzednich tomów, bowiem któryś z pasażerów morduje członków arystokracji i układa ich ciała na podobieństwo figur z kart tarota. Audrey Rose i Thomas muszą rozwiązać zagadkę, nim RMS Etruria wpłynie do portu w Nowym Jorku i seryny morderca wymknie im...

Witajcie w 3 tomie przygód Audrey Rose i Thomasa! Tym razem, wraz z dwójką bohaterów udajemy się transatlantykiem prosto do Ameryki. Tygodniowy rejs ma być umilany występami Księżycowego cyrku, na którego czele stoi tajemniczy Mefistofeles.

Zacznijmy od dobrych rzeczy. Jedną z nich z całą pewnością jest pomysł. Mord€rstw@a wzorowane na kartach tarota, zamknięta przestrzeń, sam w sobie niepokojący motyw cyrkowy. To naprawdę mogłaby być dobra historia, bo klimat jest świetny.

Podobała mi się także postać Mefistofelsa, bo mimo że momentami była przerysowana to jak dotąd najciekawsza.

Przechodząc do mniej przyjemnych rzeczy. W tej części Audrey Rose osiągnęła swój najwyższy poziom głupoty biorąc pod uwagę wszystkie części. Motyw szantażu, któremu wcale nie musiała ulec, ale chciała bo był on dobrym pretekstem, aby zbliżyć się do właściciela cyrku, który ją zafascynował. Bezwstydne flirtowanie z nim, wątpliwości co do uczuć jakimi darzy Thomasa, gdy tylko owy flirciarz pojawia się na horyzoncie i wykorzystanie w tym wszystkim swojej kuzynki. To było niepotrzebne. Cały ten trójkąt miłosny to pomyłka, a zachowanie bohaterki to czysty irracjonalizm. Jeśli chodzi o Thomasa, rozumiem, że zamysłem w budowaniu jego postaci było to, aby był inny od mężczyzn w swoich czasach. Postępowy feminista, dający wolną rękę kobiecie. Jednak mam wrażenie, że tutaj był męczennikiem, a jedyne co powinien zrobić to zadać Audrey pytanie i tutaj cytujemy klasyka czyli Noah’a z Pamiętnika „WHAT DO YOU WANT?!”, bo ta się zupełnie pogubiła.

Postać Houdiniego, choć tak ciekawa (i tytułowa) tutaj zagrała rolę mocno poboczną, w zasadzie nic nie wnoszącą. Szkoda.

Witajcie w 3 tomie przygód Audrey Rose i Thomasa! Tym razem, wraz z dwójką bohaterów udajemy się transatlantykiem prosto do Ameryki. Tygodniowy rejs ma być umilany występami Księżycowego cyrku, na którego czele stoi tajemniczy Mefistofeles.

Zacznijmy od dobrych rzeczy. Jedną z nich z całą pewnością jest pomysł. Mord€rstw@a wzorowane na kartach tarota, zamknięta...

Nie wiem, co się wydarzyło w tym tomie, ale mam z tą książką ogromny problem. Z jednej strony świetnie się bawiłam przy zagadce i morderstwach, z drugiej warstwa obyczajowa/romans leży i kwiczy. Nie potrafię zrozumieć, co autorka w tej części zrobiła z Audrey? Dawno żadna postać tak mnie, nie irytowała swoim zachowaniem i hipokryzją i głównie przez to, byłam blisko by zrobić DNF. Dokończyłam, sięgnę po finał tego cyklu, ale czuję małe rozczarowanie.

Nie wiem, co się wydarzyło w tym tomie, ale mam z tą książką ogromny problem. Z jednej strony świetnie się bawiłam przy zagadce i morderstwach, z drugiej warstwa obyczajowa/romans leży i kwiczy. Nie potrafię zrozumieć, co autorka w tej części zrobiła z Audrey? Dawno żadna postać tak mnie, nie irytowała swoim zachowaniem i hipokryzją i głównie przez to, byłam blisko by...