Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Niewiedza” Milana Kundery to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po przeczytaniu tej krótkiej historii mam mieszane uczucia, ale jednocześnie zaciekawiona jak wypadają inne jego książki. 

Jest melancholijnie, jest tu dużo tęsknoty, smutku i niezrozumienia, ponieważ Milan Kundera traktuje w „Niewiedzy” o ogólnie pojętej emigracji, w najprostszy z możliwych sposobów. Jakie uczucia towarzyszą emigrantom? Jak czas wpływa na relacje z niegdyś przyjaciółmi? Jak zmienia się człowiek po opuszczeniu swojego kraju? Na te pytania i wiele innych autor próbuje odpowiedzieć. 

Stylistycznie i merytorycznie nie mam jej nic do zarzucenia. Czytało się tę książkę naprawdę bardzo dobrze. Niestety fabularnie w moim odczuciu jest chaotyczna, a kreacja bohaterów jest strzępkowa, byle by przekazać myśli, które według autora są najważniejsze. Warto po ten tytuł sięgnąć, jednak myślę, że temat, który porusza autor, najbardziej jednak trafi do osób, które są bezpośrednio z nim związane. 

„Niewiedza” Milana Kundery to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Po przeczytaniu tej krótkiej historii mam mieszane uczucia, ale jednocześnie zaciekawiona jak wypadają inne jego książki. 

Jest melancholijnie, jest tu dużo tęsknoty, smutku i niezrozumienia, ponieważ Milan Kundera trakt...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo słabo w porównaniu do pierwszego tomu. Zabrakło wszystkiego - dobrego smaku, urzeczywistnienia historii, kreacji charakterów postaci oraz budowania relacji między nimi. W tym tomie dzieje się wszystko "już, tu i teraz", bez żadnej logiki.

Bardzo słabo w porównaniu do pierwszego tomu. Zabrakło wszystkiego - dobrego smaku, urzeczywistnienia historii, kreacji charakterów postaci oraz budowania relacji między nimi. W tym tomie dzieje się wszystko "już, tu i teraz", bez żadnej logiki.

Doceniam, choć to nie do końca moje klimaty. Nie czułam tej historii - zabrakło mi chemii między bohaterami oraz zrozumienia ich zachowania. Przez styl w jakim jest napisana ta książka ciężko było mi się wciągnąć.

Doceniam, choć to nie do końca moje klimaty. Nie czułam tej historii - zabrakło mi chemii między bohaterami oraz zrozumienia ich zachowania. Przez styl w jakim jest napisana ta książka ciężko było mi się wciągnąć.

Ależ to była piękna i zarazem ciężka lektura. Początkowo trudno mi było się wciągnąć, ale jednak ta historia ma w sobie "to coś" co przytrzymuje czytelnika na dłużej. Polecam!

Ależ to była piękna i zarazem ciężka lektura. Początkowo trudno mi było się wciągnąć, ale jednak ta historia ma w sobie "to coś" co przytrzymuje czytelnika na dłużej. Polecam!

„Córka z Grecji” to już trzeci tom cyklu „Utracone córki”. Dwa poprzednie - „Córka z Włoch” oraz „Córka z Kuby”, wywarły na mnie bardzo dobre wrażenie i naprawdę miło je wspominam! Podobnie jak w pierwszej i drugiej części mamy wspólny początek, czyli tajemnicze pudełko i rodzinną zagadkę do rozwiązania. Tym razem Soraya Lane zapoznaje nas z dziejącą się współcześnie historią Elii, która próbuje odkryć swoje rodzinne korzenie oraz dawne zamiłowanie do malarstwa, a także historią tajemniczej greczynki-Aleksandry, która ma powiązania z muzyką.

Gdybym miała opisać tę książkę jednym słowem, to najodpowiedniejsze by było „komfortowa”, bo taki właśnie jest ten tom. W „Córce z Grecji” na próżno szukać dramatów i zawiłości. Fabuła jest dość przewidywalna, bohaterzy nieskomplikowani, a autorka powoli odkrywa przed nami kolejne jej karty, dając obraz całej powieści.

„Córka z Grecji” jest napisana lekko i nawet nie zauważycie, kiedy historia dobiegnie końca. Przeczytałam ją „na raz” i trochę żałuję, że autorka w tym tomie trochę tę akcję pośpieszała, bo chciałoby się więcej pobyć w tej tytułowej Grecji. Zasmakować w opisach przyrody i kultury- tego mi niestety w tym tomie zabrakło.

Mimo wszystko uważam, że to bardzo dobra historia. O odnajdowaniu pasji, o sztuce, o rodzinie i poświęceniu. Na zbliżającą się wiosnę i lato-idealna! Widziałam już w zapowiedziach, że czwarty tom jest w przygotowaniu, także nie zastanawiajcie się i sięgajcie po cykl Utracone córki.

„Córka z Grecji” to już trzeci tom cyklu „Utracone córki”. Dwa poprzednie - „Córka z Włoch” oraz „Córka z Kuby”, wywarły na mnie bardzo dobre wrażenie i naprawdę miło je wspominam! Podobnie jak w pierwszej i drugiej części mamy wspólny początek, czyli tajemnicze pudełko i rodzinną zagadkę ...

Rozwiń

Zwiń

Mona Kasten to jedna z moich ulubionych autorek. Do tej pory wszystkie jej historie były osadzone w realnym świecie, jednak tym razem zaprezentowała czytelnikom tytuł „Fallen Princess”, który jest jej pierwszym z gatunku fantastyki i dodatkowo w klimacie dark academia. Miałam ogromne oczekiwania co do tej historii i autorka, jak zwykle nie zawiodła!

Fabuła przenosi nas do Akademii Everfall, gdzie poznajemy Zoey — główną bohaterkę, najpopularniejszą, stojącą wysoko statusem, uczennicę. Na tej uczelni kształtowane są osoby, które posiadają ogromne magiczne moce. Taką też posiada Zoey, ale wszystko się komplikuje, gdy jej energia objawia się podczas balu, gdzie umiera jeden z uczniów. Okazuje się, że nie jest uzdrowicielką jak reszta z jej rodu, tylko banshee i przewiduje śmierć. Od tej pory Zoey musi pozostawić swoich przyjaciół i zacząć naukę od początku, na innym wydziale, pod okiem nowego mentora, jednocześnie starając się rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci.

Mona Kasten i fantastyka to od teraz moje nowe ulubione połączenie.

„Fallen Princess” to lekkie pióro autorki, dużo magii i ciekawych rozwiązań oraz intrygująca kryminalna zagadka i świetnie wykreowani bohaterowie, których charaktery ewoluują na przestrzeni historii. Wątek romantyczny, który się tutaj subtelnie pojawia, w tym tomie nie gra pierwszych skrzypiec i w mojej ocenie to jest super, bo autorka skupiła się na przedstawieniu nam świata, zasad w nim panujących oraz morderczej tajemnicy. Wszystkie te elementy są zgrabnie wplecione w fabułę i połączone ze sobą. Świetnie się to czytało!

Z pozoru mogłoby się wydawać, że tytuł ten będzie skierowany bardziej w kierunku młodszych czytelników, ale i Ci bardziej „doświadczeni” będą się świetnie bawić, gwarantuję.

Mona Kasten to jedna z moich ulubionych autorek. Do tej pory wszystkie jej historie były osadzone w realnym świecie, jednak tym razem zaprezentowała czytelnikom tytuł „Fallen Princess”, który jest jej pierwszym z gatunku fantastyki i dodatkowo w klimacie dark academia. Miałam ogromne oczek...

Rozwiń

Zwiń