Opinią ostatniego tomu trochę podsumuję całą serię. Dobrze się przy niej bawiłam, mimo kilku rażących błędów.

1. Zdecydowanie za długo trwają wątki początkowe, które potem, po odzyskaniu pamięci przez Gniew i Emilię, okazują się mało znaczące. Większość ważnej akcji jest w ostatnim tomie, a dwa pierwsze tomy są zdecydowanie za długie względem trzeciego.
2. Wiele wątków nie zostało należycie rozwiniętych lub w ogóle rozwiązanych. Wspomniane jest, że każdy z braci odczuł skutki klątwy, ale w ogóle niepotrzebnie, bo tylko rozbudziło to ciekawość, która nie została zaspokojona. Cały czas było mówione, że wiedźmy coś kombinują, a wątek ten został w ogóle porzucony i nierozwiązany. Nie mówiąc już o Claudii...
3. Duuuużo błędów edytorskich. Czasem pomylone imiona, albo mówią, że idą na inny dwór, niż w rzeczywistości poszli. W trzecim tomie dodatkowo dużo literówek, które pojawiły się już w polskim tłumaczeniu.
4. Sporo relacji jest czysto na papierze. Cały czas powtarza, że jest przyjaciółką Claudii, a w ogóle tego nie czuć. Tak samo z Florą.

To moje drugie zetknięcie z romantasy i było lepiej niż przy poprzednim (Krew i popiół). Tutaj też jest wątek taki, że dziewczyna myśli, że jest zwykłą śmiertelniczką, a nie jest, ale było to dużo lepiej i sensowniej poprowadzone.

Opinią ostatniego tomu trochę podsumuję całą serię. Dobrze się przy niej bawiłam, mimo kilku rażących błędów.

1. Zdecydowanie za długo trwają wątki początkowe, które potem, po odzyskaniu pamięci przez Gniew i Emilię, okazują się mało znaczące. Większość ważnej akcji jest w ostatnim tomie, a dwa pierwsze tomy są zdecydowanie za długie względem trzeciego.
2. Wiele wątków nie...

Tutaj zrobiło się za bardzo smutowo. Tak naprawdę jedyną motywacją bohaterów stał się seks. Przesada, nawet jak na diabłów.
Ale fabuła nie najgorsza.

Tutaj zrobiło się za bardzo smutowo. Tak naprawdę jedyną motywacją bohaterów stał się seks. Przesada, nawet jak na diabłów.
Ale fabuła nie najgorsza.

Wciągająca 🙂
Z każdym rozdziałem coraz więcej chciało się czytać żeby jak najszybciej dowiedzieć się jak się zakończy ta historia 🙂
Polecam ☺️

Wciągająca 🙂
Z każdym rozdziałem coraz więcej chciało się czytać żeby jak najszybciej dowiedzieć się jak się zakończy ta historia 🙂
Polecam ☺️

“Mimo że jej logika mogła się wydać pokrętna, tak przejawiała się potęga miłości. Mogła roztaczać ciepło i światło, ale potrafiła też rozniecić żar pojedynczego węgielka, tak że obróci się w piekło, unicestwiając tych, którzy jej zagrażali. Możliwe, że obdarzona tą dwojaką naturą, miłość jest najstraszliwszym ze wszystkich grzechów.”

Życie Emilii wywraca się do góry nogami za sprawą niespodziewanego odkrycia - jej zaginiona siostra bliźniaczka, Vittoria, nadal żyje. Na jaw wychodzi również fakt, że dusza Emilii nie znalazła się w Krainie Cienia przez przypadek, a została uprowadzona przez wilkołaka Domenico na zlecenie bliźniaczki. Gdy na Dworze Chciwości dochodzi do morderstwa, a Vittoria staje się główną podejrzaną, Emilia walczy, by odkryć prawdę o swojej siostrze i sobie samej. Musi stawić czoła demonom przeszłości i sprostać nieoczekiwanym wydarzeniom, podczas gdy jej uczucia wobec Pana Gniewu przybierają na sile i ciągną ją ku jego sercu. Jego ciało już do niej należy, jednak serce i dusza wciąż pozostają niezdobyte. Cena miłości może okazać się ogromna, tak samo jak konsekwencje idące za zdradą i ujawnionymi mrocznymi tajemnicami.

“Królestwo Złowrogich” to ostatni tom cyklu “Królestwa Nikczemnych” ostatecznie rozwiązujący tajemnicę śmierci Vittorii oraz pochodzenia obu bliźniaczek, a także ujawniający klątwę ciążącą na Panu Gniewu. Przyznam, że strasznie wymęczyłam się czytając ten tom - z pozoru banalne rozwiązanie zagadek zostało rozwleczone do granic możliwości i owiane tak ogromną ilością kolejnych tajemnic, że można było odnieść wrażenie, iż sama autorka pogubiła się w nich w trakcie pisania historii. Cała seria miała spory potencjał, unikalny klimat, temperamentnych bohaterów, potężną magię i gorący wątek romantyczny, jednak nie wszystko dobrze ze sobą zagrało. Moje zaciekawienie z każdym kolejnym tomem miało raczej tendencję spadkową, a sam cykl robił się coraz bardziej chaotyczny i nużący - po zakończeniu poczułam ulgę, że mam to już za sobą. Momentami czytelnik łatwo mógł zgubić się w fabule i licznych intrygach, a także postaciach, gdyż zdarzały się pomyłki w imionach Książąt Piekieł i pojawiały się one, nawet gdy bohater nie brał udziału w akcji. Mimo że to ostatni tom serii, odnosi się wrażenie, że nie wszystko zostało wyjaśnione, a fabuła do końca rozwiązana. Brakowało mi dynamicznej akcji, ciekawych zwrotów, klimatu królestwa podziemnego oraz wszechobecnej magii i samego czarowania. Wszystko to odeszło w zapomnienie i stanowiło jedynie tło dla kwitnącego w najlepsze wątku romantycznego i kolejnych scen uniesień oraz monotonnych rozważań, które prowadziły donikąd i często się powtarzały, przez co można było odnieść wrażenie, że nieustannie czyta się o tym samym. Łatwo dostrzec zmiany zachodzące w bohaterach, które nie wpływają korzystnie na ich odbiór przez czytelnika. Emilia nie jest już zagubioną i naiwną czarownicą, pragnącą odkryć tajemnicę śmierci własnej siostry. Staje się niezwykle potężną i bezwzględną kobietą zdolną do wielkich poświęceń. Z ogromną ciekawością obserwowało się jej zmagania z przeszłością i dawną osobowością oraz starania, by stać się lepszą istotą. Niestety jej egoistyczne i często niezrozumiałe zachowania oraz nieprzewidywalność i impulsywność w działaniach sprawiły, że straciłam do Emilii sympatię. Niekontrolowane wybuchy gniewu oraz niestabilność emocjonalna budziły strach i niechęć, oraz ukazywały ją w niekorzystnym dla władczyni świetle. Pan Gniewu również traci w tym tomie sporo swojego mrocznego uroku i drapieżnego charakteru. Wydaje się pozbawiony własnego zdania i stłamszony przez porywczy charakter Emilii, a także nie czuć od niego zaangażowania w relację. Autorka pozbawiła Gniew nie tylko pazura, ale i kluczowej roli w całej historii - pojawia się on jedynie w scenach erotycznych, które, o zgrozo, stanowią znaczną część książki i to na nich opiera się znaczna część fabuły. Dużym plusem okazało się przedstawienie wilkołaków ich świata cieni, a także fascynującej magii i siły oraz oddania godnego podziwu. Żałuję jednak, że zostało to zrobione w tak niewyczerpujący sposób, gdyż mogło to stanowić przyjemną odskocznię od rozważań głównej bohaterki. Autorka pozwoliła również na lepsze poznanie Nikczemnych i ich królestw, lecz sporo tracili w oczach czytelnika na lepszym poznaniu. Jako istoty piekielne nie wzbudzali ani strachu, ani respektu, w swoich czynach byli zbyt przewidywalni, a także brakowało im mrocznego charakteru, grozy oraz cwaniactwa i snucia intryg. Momentami bywali zabawi, a ich specyficzny komentarz idealnie wpasowywał się w daną sytuację, jednak częściej w swoich słownych przepychankach bardziej przypominali nastoletnich chłopców niż nieśmiertelnych władców Piekieł. Szkoda, że nie było nam dane poznać unikalnych klątw, ciążących nad każdym z nich oraz ich historii. Zakończenie serii niestety nie przypadło mi do gustu - sielankowo, naiwne, wręcz przesłodzone i niepotrzebnie przeciągane na siłę. Zakończenie mogło również sugerować powstanie nowej historii ze świata Nikczemnych przedstawiającego zdarzenia związane z Panem Pychy i jego klątwą.

“Królestwo Złowrogich” nie było moim wymarzonym zakończeniem tak fantastycznie zapowiadającej się serii. Autorka zaoferowała nam intrygujący świat z niepowtarzalnym klimatem, mnogością ras i ciekawym systemem magicznym. Oprócz tego dostajemy temperamentnych bohaterów z silnymi charakterami, intrygi i mnóstwo niepotrzebnych rozważań. Nie była to zła seria, ale również nie zachwyciła mnie wystarczająco, by stać się moim ulubieńcem (nawet ze względu na Pana Gniewu). Z pewnością na długo zapisze się w mojej pamięci ze względu na liczne opisy aromatycznych potraw dające klimat Włoch oraz irytujące zachowania głównej bohaterki, która miewała swoje momenty i przebłyski inteligencji. To książka, w której wraz z bohaterami czytelnik przełamuje klątwy oraz odkrywa przeszłość potężnych bogiń - Śmierci i Furii. To historia ukazująca potęgę prawdziwej miłości, będącej w stanie przezwyciężyć nawet śmierć i pokonać wszystkie przeciwności losu. Jeśli lubicie duszny klimat podziemi, potęgę czarownic, klątwy oraz mrocznych bohaterów, czyhających nie tylko na Wasze serca, ale i dusze, ta książka z pewnością przypadnie Wam do gustu.

“Mimo że jej logika mogła się wydać pokrętna, tak przejawiała się potęga miłości. Mogła roztaczać ciepło i światło, ale potrafiła też rozniecić żar pojedynczego węgielka, tak że obróci się w piekło, unicestwiając tych, którzy jej zagrażali. Możliwe, że obdarzona tą dwojaką naturą, miłość jest najstraszliwszym ze wszystkich grzechów.”

Życie Emilii wywraca się do góry nogami...

Najsłabsza część. A szkoda, bo był ogromny potencjał.

Najsłabsza część. A szkoda, bo był ogromny potencjał.

Chyba najlepsza część tej trylogii. Nareszcie zaczęło się coś dziać w fabule i między bohaterami.

Chyba najlepsza część tej trylogii. Nareszcie zaczęło się coś dziać w fabule i między bohaterami.

Tak jak i przy poprzednich tomach tak i tu świetnie się bawiłam!

Emilia odkrywa, że jej siostra bliźniaczka jednak..żyje! Jest to nie mały szok po tym jak na własne oczy widziała ją martwą.
Mało tego wszystkie tropy prowadzą do tego, że jest uwikłana w morderstwo najwyższej rangą dowódcy sił Pana Chciwości.
Czy mimo, że wszyscy książęta Piekieł bez dowodów skazali bogini Śmierci na potępienie to jest ona faktycznie winna?
Narzeczona Księcia Gniewu ma inne zdanie na ten temat i zrobi wszystko by dowiedzieć się prawdy.

Polecam!

Tak jak i przy poprzednich tomach tak i tu świetnie się bawiłam!

Emilia odkrywa, że jej siostra bliźniaczka jednak..żyje! Jest to nie mały szok po tym jak na własne oczy widziała ją martwą.
Mało tego wszystkie tropy prowadzą do tego, że jest uwikłana w morderstwo najwyższej rangą dowódcy sił Pana Chciwości.
Czy mimo, że wszyscy książęta Piekieł bez dowodów skazali bogini...

Świetnie się bawiłam przy tej powieści. Było dużo magii, intryg, a nawet zagadka kryminalna. A to wszystko działo się oczywiście w czeluściach piekła. Kiedy Emilia dowiaduje się, że nie jest czarownicą, na! Nawet jej człowieczeństwo jest ułudą. Powolutku, kawałek po kawałku odzyskuje pamięć i postanawia się zemścić na tych, którzy wyrządzili jej, a przede wszystkim jej bliskim wielką krzywdę.

Świetnie się bawiłam przy tej powieści. Było dużo magii, intryg, a nawet zagadka kryminalna. A to wszystko działo się oczywiście w czeluściach piekła. Kiedy Emilia dowiaduje się, że nie jest czarownicą, na! Nawet jej człowieczeństwo jest ułudą. Powolutku, kawałek po kawałku odzyskuje pamięć i postanawia się zemścić na tych, którzy wyrządzili jej, a przede wszystkim jej...

"Królestwo złowrogich" to trzeci tom, a zarazem finał piekielnej trylogii. Tym razem Emilia po odkryciu szokującej prawdy o swojej bliźniaczce musi zmierzyć się z tajemnicza sprawą morderstwa. Demony przeszłości coraz bardziej przenikają się z teraźniejszością...

Problematyczne nieco dla mnie jest ustosunkowanie sie zarówno do tego tomu w ocenie, jak i do całej trylogii. Niezmiennie uważam, że najlepszy był tu pierwszy tom - najbardziej tajemniczy, pasjonujący i magiczny. Dalej już opadło z kolejnych części wiele tej aury, którą polubiłam i mimo, iż to nadal nie są złe książki, to czuję, że nie do końca wykorzystano tu potencjał.

Tak, jak lubię romantasy, tak tutaj miałam zdecydowany przesyt scen erotycznych. Wiele sytuacji totalnie nie sprzyjało kolejnym łóżkowych wariacjom. Autorka chyba sama widziała te zgrzyty, bo nawet próbowała je wprost uzasadniać w przemyśleniach Emilli, jednak nie było to dla mnie przekonujące, a już najbardziej w momencie, gdzie jedna z najważniejszych i najtrudniejszych misji do wykonania miała bardzo ograniczony zasób czasowy, a i tak na szali przyszłości przeważyło chwilowe zapotrzebowania na współżycie. Ucierpiał na tym dramatyzm finału, a ja czułam irytację. W dodatku opisy były opisane dość wulgarnym językiem, który totalnie nie pasował mi do bohaterów, w innych sytuacjach posługujących się zupełnie innym słownictwem i stylem przemawiania, źle mi się czytało te sceny i odstręczały mnie.

Na plus mogę podkreślić, że rozwinęło się w końcu główna bohaterka, do tej pory czesto w roli "damy w opresji", tym razem zrobiła nieco więcej i dostała swoistego pazura. Kilka zwrotów akcji i wyjaśnień mnie zaskoczyło i właśnie na tych momentach czułam, że można by im poświęcić więcej przestrzeni, bo były znacznie ciekawsze, niż powtarzalne sceny łóżkowe, czy maglowane podobne dialogi między Emilią i Gniewem. Finał mnei całkiem usatysfakcjonował, był zamknięty i pełny, więc mam poczucie dopięcia opowieści do końca.

Nie jest źle, ale nie w moim stylu, zabrakło wyważenia i ucięcia pewnych motywów na rzecz innych, za któymi tęskniłam od pierwszego tomu. Wielu osobom się ten tytuł podobał i spodoba, ja czuję, że mogło jednak być lepiej.

"Królestwo złowrogich" to trzeci tom, a zarazem finał piekielnej trylogii. Tym razem Emilia po odkryciu szokującej prawdy o swojej bliźniaczce musi zmierzyć się z tajemnicza sprawą morderstwa. Demony przeszłości coraz bardziej przenikają się z teraźniejszością...

Problematyczne nieco dla mnie jest ustosunkowanie sie zarówno do tego tomu w ocenie, jak i do całej trylogii....

uwielbiam ta trylogię ale stwierdzam ze 3 tom z lekka mnie rozczarował. spodziewalam sie mega wow z racji ze to koniec a tu taki zonk :/

uwielbiam ta trylogię ale stwierdzam ze 3 tom z lekka mnie rozczarował. spodziewalam sie mega wow z racji ze to koniec a tu taki zonk :/