Jeśli myślicie, że „Czarna torebka” Agaty Tuszyńskiej to opowieść o stylistycznych dodatkach do damskiej garderoby, to jesteście w błędzie. Chociaż faktycznie trudno sprzeczać się, że kobiety lubują się w torbach i torebkach wszelkiego rodzaju, to jednak u Agaty Tyszyńskiej znaczenie tego damskiego dodatku jest znacznie głębsze. U Autorki czara torebka to symbol wokół którego snuta będzie opowieść o własnych korzeniach, o odkrywaniu rodzinnej przeszłości, o trudach wojennej egzystencji, a wreszcie o prześladowaniu Żydów w czasie II wojny światowej. Poznajcie zatem właścicielkę owej torebki – Delę Goldstein, prywatnie babkę Agaty Tuszyńskiej, której losy stały się kanwą opowieści.
I tak, nie ma co zaprzeczać – Dela była Żydówką, ba, jak pozostali jej rodacy stała się elementem niechcianym, wręcz wrogim, w czasie okupacji zatem jej życie, jak i innych Żydów było zagrożone, a raczej z gruntu stracone. Delia jednak jako jedna z niewielu przetrwała wojnę, tylko dlatego, że los postawił na jej drodze dobrych ludzi, a wraz z nimi fałszywe dokumenty, dzięki którym stała się Zofią Zmiałowską. To one wraz w obrazkiem świętym, schowanym w głębi czarnej torebki pozwoliły Deli wyjść z getta i po prostu przeżyć.
Co ciekawe, Agata Tuszyńska, poznaje jednak historię swojej babki dopiero w dorosłym życiu, kiedy przez przypadek odkrywa zawartość czarnej torebki, którą dziedziczy po swojej matce. To ta wyjątkowa rodzinna relikwia otwiera przez Tuszyńską drzwi do dalszych poszukiwań, do zagłębienia się w przeszłości, do poszukiwania własnej tożsamości i genezy własnej rodziny. Ta podróż wymagała będzie jednak odwag, gdyż wiąże się ona z koniecznością podążenia w mroczny okres wojennej zagłady Żydów.
Chociaż opowieść ta ma charakter niezwykle osobisty, to przy okazji przytaczania rodzinnych wspomnień, Tuszyńska wplata w nią historie setek innych osób, często bezimiennych, którym jednak należy się pamięć. Tym samym osobista opowieść Autorki przeplata się tutaj z szeregiem historycznych wydarzeń, co sprawia, że książka staje się nie tylko emocjonalnie poruszającym wspomnieniem, ale także świadectwem czasów Holocaustu. To z kolei ma na celu jeszcze jedną ważną rzecz – konieczność zachowania w pamięci dawnych zbrodni, a także pamięć i szacunek dla tych, którzy przeżyli oraz tych, którzy zginęli w czasie wojny.
Polecam Wam zatem lekturę "Czarnej torebka". Ta książka, mimo swych niewielkich rozmiarów poruszy Was i skłoni do refleksji nad być możne własną rodzinną przeszłością. Jest to zatem idealne połączeni literatury pięknej z literaturą faktu, jeśli nie wierzycie przekonajcie się sami.

Jeśli myślicie, że „Czarna torebka” Agaty Tuszyńskiej to opowieść o stylistycznych dodatkach do damskiej garderoby, to jesteście w błędzie. Chociaż faktycznie trudno sprzeczać się, że kobiety lubują się w torbach i torebkach wszelkiego rodzaju, to jednak u Agaty Tyszyńskiej znaczenie tego damskiego dodatku jest znacznie głębsze. U Autorki czara torebka to symbol wokół...

Książka ma nietypową formę, która niestety utrudnia czytanie. Duży, szeroki format, mała czcionka, dużo, zbyt dużo zdjęć i skanów starych dokumentów. Książka mało wciągająca, nudna.

Książka ma nietypową formę, która niestety utrudnia czytanie. Duży, szeroki format, mała czcionka, dużo, zbyt dużo zdjęć i skanów starych dokumentów. Książka mało wciągająca, nudna.

Niezwykle osobista, smutna książka - dowód na tragedię czasów Zagłady. Pięknie wydana.

Niezwykle osobista, smutna książka - dowód na tragedię czasów Zagłady. Pięknie wydana.

Co może zawierać damska, niewielka torebka? Zdarza się, że jest dosłownie kapsułą czasu.
"Czarna torebka" Agaty Tuszyńskiej to niedługa książka, ale bezcenna w ogrodzie wspomnień autorki o jej żydowskiej babci Deli.
Powyższa książka jest bardzo ciekawie skonstruowana, pełna fotografii, w tym oryginalnych listów.
Każdy, kogo interesuje literatura Holocaustu, lub kto czyta książki Pani Agaty będzie wiedział, że trzyma w rękach majstersztyk.

Co może zawierać damska, niewielka torebka? Zdarza się, że jest dosłownie kapsułą czasu.
"Czarna torebka" Agaty Tuszyńskiej to niedługa książka, ale bezcenna w ogrodzie wspomnień autorki o jej żydowskiej babci Deli.
Powyższa książka jest bardzo ciekawie skonstruowana, pełna fotografii, w tym oryginalnych listów.
Każdy, kogo interesuje literatura Holocaustu, lub kto czyta...

Jest bardzo dobrze wypromowanym produktem marketingowym. Niczym więcej

Jest bardzo dobrze wypromowanym produktem marketingowym. Niczym więcej

Pięknie wydana książka Agaty Tuszyńskiej jest próbą ratowania pamięci o żydowskiej babci, której nie poznała. Pozostała po niej jedynie czarna torebka z kilkoma dokumentami. "Czarna torebka" zachwyca pięknym wydaniem i znakomicie skadrowanymi zdjęciami. Ale treści w niej niewiele. Opowieść Agaty Tuszyńskiej jest boleśnie prawdziwa, zwracając uwagę na los żydowski.

Pięknie wydana książka Agaty Tuszyńskiej jest próbą ratowania pamięci o żydowskiej babci, której nie poznała. Pozostała po niej jedynie czarna torebka z kilkoma dokumentami. "Czarna torebka" zachwyca pięknym wydaniem i znakomicie skadrowanymi zdjęciami. Ale treści w niej niewiele. Opowieść Agaty Tuszyńskiej jest boleśnie prawdziwa, zwracając uwagę na los żydowski.

Nic nie wiem o mojej żydowskiej babci, bo zginęła wiele lat przed moimi narodzinami, a mama (córka) i dziadek (mąż) nie chcieli o niej rozmawiać, dlatego spróbuję coś na jej temat wymyślić, rozpisane na 100 stron z estetycznie zakomponowanymi zdjęciami.
Ciekawostka z archiwum rodzinnego, niekoniecznie nadająca się do publikacji w formie książki.

Nic nie wiem o mojej żydowskiej babci, bo zginęła wiele lat przed moimi narodzinami, a mama (córka) i dziadek (mąż) nie chcieli o niej rozmawiać, dlatego spróbuję coś na jej temat wymyślić, rozpisane na 100 stron z estetycznie zakomponowanymi zdjęciami.
Ciekawostka z archiwum rodzinnego, niekoniecznie nadająca się do publikacji w formie książki.

Damska torebka może pomieścić bardzo dużo rzeczy. Nawet wtedy, kiedy z pozoru wydaje się niewielka. W książce "Czarna torebka" Agata Tuszyńska ujawnia zawartość tej, która została po zmarłej babci.

Dela Przedborska (z domu Goldstein) odeszła w 1944 roku. Została po niej tylko czarna torebka oddana mężowi na cmentarzu w Otwocku. Nie zdążyli się pożegnać; wrócił z wojny zbyt późno. Owocem ich małżeństwa jest Halina, mama Agaty Tuszyńskiej. To właśnie ona przekazała córce czarną torebkę... jedyną pamiątkę po nieznajomej babci.

Książka, to opowieść o Deli, która w czasie wojny, z racji żydowskiego pochodzenia, przebywała w gettcie, a następnie ukrywała się po aryjskiej stronie. Wiele w niej domysłów i historii snutych na podstawie zawartości tytułowej torebki. Co autorka w niej znalazła? Przede wszystkim dokumenty, a wśród nich akt urodzenia i legitymację, gdzie imię i nazwisko babci to Zofia Zmiałowska. Jest też święty obrazek, mały kalendarzyk, przepisy kulinarne, listy, kawałek koronki...

Tekst jest świetnie napisany i czytanie go sprawiło mi dużą przyjemność. Nie zdziwiło mnie to, ponieważ znam styl autorki i odpowiada mi on w stu procentach. Jest jednak coś, co stanowi idealne dopełnienie opowieści. Mam tutaj na myśli sposób wydania książki. Wszystko co autorka znalazła w torebce, pokazane jest na fotografiach. Dodatkowo zachwyca rzadko spotykany format i tekst umieszczony w dwóch kolumnach na stronie. Wszystko to sprawiło, że moja ocena tej książki jest najwyższa z możliwych.

Uwielbiam takie dzieła! Mądre, prawdziwe, przepełnione emocjami i chwytające za serce. Nie odmawiajcie sobie przyjemności przeczytania "Czarnej torebki" Agaty Tuszyńskiej. Polecam z całego serca!

Damska torebka może pomieścić bardzo dużo rzeczy. Nawet wtedy, kiedy z pozoru wydaje się niewielka. W książce "Czarna torebka" Agata Tuszyńska ujawnia zawartość tej, która została po zmarłej babci.

Dela Przedborska (z domu Goldstein) odeszła w 1944 roku. Została po niej tylko czarna torebka oddana mężowi na cmentarzu w Otwocku. Nie zdążyli się pożegnać; wrócił z wojny...

Genialna w swojej prostocie, krótka forma, wspaniałe zdjęcia i mnóstwo emocji.

Genialna w swojej prostocie, krótka forma, wspaniałe zdjęcia i mnóstwo emocji.

Ciekawa szata graficzna, ale historia zbyt krótka. Właściwie emocje wnuczki na temat tego, co zawiera torebka jej nieżyjącej babki. Bardzo niewiele tego, a rodzina wolała zapomnieć i dopiero teraz szukanie, ale bardziej domysły.

Ciekawa szata graficzna, ale historia zbyt krótka. Właściwie emocje wnuczki na temat tego, co zawiera torebka jej nieżyjącej babki. Bardzo niewiele tego, a rodzina wolała zapomnieć i dopiero teraz szukanie, ale bardziej domysły.