Znałam nazwę „Sztukmistrz z Lublina”, ale nie wiedziałam kim był Bashevish Singer. Dowiedziałam się czytając stary ponad 30 letni egzemplarz biografii, reportażu (?) Agaty Tuszyńskiej. Było warto.

Znałam nazwę „Sztukmistrz z Lublina”, ale nie wiedziałam kim był Bashevish Singer. Dowiedziałam się czytając stary ponad 30 letni egzemplarz biografii, reportażu (?) Agaty Tuszyńskiej. Było warto.

Dla mnie książka niemal idealna. Piękna biograficzna powieść o Izaaku Singerze, jednocześnie obszernie ukazująca społeczeństwo z czasów, kiedy Singer żył i tworzył. Bardziej interesująca właśnie ze względu na przedstawienie tła historycznego i obyczajowego, niż ze względu na piękno głównego bohatera. Bo piękny to on nie był i bynajmniej nie mam na myśli wyglądu fizycznego. Jako pisarza cenię Singera bardzo za ten żydowski folklor w jego książkach i za styl, który mnie osobiście bardzo odpowiada. Natomiast, jak się okazuje, w życiu codziennym pisarz był dosyć wrednym człowiekiem:) Ja pani Agacie Tuszyńskiej ufam i wierzę, że wszystko co napisała o nobliście jest prawdą, sprawdzoną i zweryfikowaną. I nie mam żalu, że zrzuciła Singera z piedestału, na którym go ustawiono. Z ciekawością przeczytałam o rodzeństwie Izaaka, o twórczości literackiej jego siostry i brata. To niesamowite, że zostali zapomnieni, choć współcześni im uważali ich oboje za zdolniejszych od Izaaka pisarzy. Interesująca dla mnie była również historia matki i brata Izaaka. Szokujące natomiast to, że po wyjeździe do Ameryki Izaak kompletnie nie interesował się ich losem w ogarniętej II wojną światową Europie. Podobnie jak pierwszą żoną i synem.
Dziwnym człowiekiem był ten Singer.
W ubiegłym tygodniu byłam w Starym Dzikowie, oglądałam synagogę, gdzie ojciec Izaaka był rabinem, oglądałam miejsce po starym cmentarzu, gdzie leży ojciec Izaaka. Jego syn nie widział ani grobu ojca ani synagogi. Nigdy też nie starał się dowiedzieć, co się stało z jego matką bratem po wywózce z Polski. W mojej ocenie prywatne życie Singera kładzie się cieniem na jego twórczość i to jest bardzo przykre.
Bardzo polecam przeczytanie tej biografii, bo choć napisana dość dawno, to doczekała się kolejnego wznowienia.

Dla mnie książka niemal idealna. Piękna biograficzna powieść o Izaaku Singerze, jednocześnie obszernie ukazująca społeczeństwo z czasów, kiedy Singer żył i tworzył. Bardziej interesująca właśnie ze względu na przedstawienie tła historycznego i obyczajowego, niż ze względu na piękno głównego bohatera. Bo piękny to on nie był i bynajmniej nie mam na myśli wyglądu...

Książka "Singer. Pejzaże pamieci" to historia biograficzna wybitnego pisarza Issaca Bashevisa Singera. Autora, który zdobył literacką Nagrodę Nobla. Autorka w niezwykle ciekawy sposób opisuje losy tego żydowskiego pisarza ale także świat, który był związany z jego twórczością artystyczną. To książka o świecie i języku historii żydowskich sztetli, których Singer poświęcał w swoim pisaniu centralne miejsce. W tej publikacji czytelnik może zapoznać się z dokumentacją fotograficzną która nie była dotychczas publikowana w Polsce.

Książka "Singer. Pejzaże pamieci" to historia biograficzna wybitnego pisarza Issaca Bashevisa Singera. Autora, który zdobył literacką Nagrodę Nobla. Autorka w niezwykle ciekawy sposób opisuje losy tego żydowskiego pisarza ale także świat, który był związany z jego twórczością artystyczną. To książka o świecie i języku historii żydowskich sztetli, których Singer poświęcał w...

To niezwykła biografia wybitnego pisarza, laureata Literackiej Nagrody Nobla Issaca Bashevisa Singer. Autorka Pani Agata Tuszyńska w sposób wnikliwy, szczegółowy opisuje historię tego żydowskiego pisarza, oraz miejsca z którymi był związany nie tylko mentalnie,. Książka jest "pejzażem pamięci" wzbogaconym o fotografie.

To niezwykła biografia wybitnego pisarza, laureata Literackiej Nagrody Nobla Issaca Bashevisa Singer. Autorka Pani Agata Tuszyńska w sposób wnikliwy, szczegółowy opisuje historię tego żydowskiego pisarza, oraz miejsca z którymi był związany nie tylko mentalnie,. Książka jest "pejzażem pamięci" wzbogaconym o fotografie.

Singer – za młodu mały chasyd z rudymi pejsami, na starość noblowski laureat. Miał przeciwników nawet wśród żydowskiej społeczności: był oskarżany o antysemityzm, w opinii znajomych był wielkim skąpcem, kobieciarzem; na jego pogrzebie nikt nie wygłosił mowy w języku jidysz, nawet syn. A jednak Agata Tuszyńska z wielką sympatią poskładała fragmenty życiorysu do których udało jej się dotrzeć: pokazała słowami fotografie, które ułożyła ze strzępów opowieści (bo do pewnych wydarzeń fotografia jeszcze nie dotarła),opisała ulice i miejsca, które praktycznie już nie istnieją, przekazała to, co dokładnie sprawdziła i czego była pewna. Dlatego zamiast szczegółowej biografii dostaliśmy „pejzaże pamięci” – pełne sympatii, ale poskładane z obiektywnych faktów. Jedyny subiektywizm pochodził od pamiętających Singera osób z którymi rozmawiała i przekazała je nam, nawet, jeżeli nie pokrywały się z jej osobistą wizją pisarza.
Piękna opowieść: życzliwa ale obiektywna, świadectwo świata, który już nie istnieje. Napisana językiem pełnym obrazów, retorycznych pytań, z dbałością o to, by głos w sprawie zabierały jedynie fakty. Bo język jest niezwykle ważny. Singer twierdził, że „Jidysz nie jest językiem umarłym, mówił, jest językiem śmierci”.
Natomiast język biografii powinien być językiem pamięci, życia i śmierci...

Singer – za młodu mały chasyd z rudymi pejsami, na starość noblowski laureat. Miał przeciwników nawet wśród żydowskiej społeczności: był oskarżany o antysemityzm, w opinii znajomych był wielkim skąpcem, kobieciarzem; na jego pogrzebie nikt nie wygłosił mowy w języku jidysz, nawet syn. A jednak Agata Tuszyńska z wielką sympatią poskładała fragmenty życiorysu do których udało...

"Singer. Pejzaże pamięci" to reportaż z odkrywania minionej rzeczywistości i próba nawoływania do ocalenia. Tuszyńska z przerażeniem obserwuje, jak znikają ślady żydowskiej kultury i jak dzieci w szkołach powtarzają opinie o złych Żydach, kompletnie bez refleksji i zrozumienia tego, co nieopatrznie głoszą przy nich dorośli.
Sama autorka dowiedziała się o swoich żydowskich korzeniach, kiedy miała 19 lat. Szukała kogoś, kto poprowadziłby ją ścieżkami żydowskiej historii. Na przewodnika wybrała Izaaka Bashewisa Singera.
Singer interesuje ją nie tyle jako autor książek i noblista, co raczej jako przedstawiciel narodu żydowskiego i świata, który bezpowrotnie zniszczyła druga wojna światowa. Przy biografii Singera znajduje się miejsce na analizę przeszłości – zwłaszcza że nie wszystkie życiorysowe białe plamy da się wypełnić treścią.
Tuszyńska podkreśla, że Singer był dla niej cadykiem żydowskiej literatury i sztukmistrzem żydowskiego języka. Jego koledzy literaci nie podzielali tej opinii. W środowisku pisarzy jidysz Singer nie był lubiany. Mieli mu za złe, że wśród jego bohaterów są Żydzi-złodzieje lub Żydówki-prostytutki. Ich zdaniem po Zagładzie nie powinno się tak pisać o Żydach.
Autorka trzyma się faktów. Nie chce zajmować się analizami dzieł i literaturoznawczymi rozważaniami, przedstawia Singera przez pryzmat relacji rodzinnych, ale i związków z kobietami. Prezentuje kolejne maski. Opisuje nastroje w żydowskich społecznościach i pokazuje, jak bardzo Isaaca Singera nie chcą honorować mieszkańcy ważnych dla niego miejsc. Walczy o szacunek dla środowisk żydowskich, ale zdaje sobie też sprawę z ogromu strat i wylicza, ilu żydowskich mieszkańców miasteczek nigdy nie wróciło do swoich domów, wskazuje zawody, w których dawniej prym wiedli żydowscy mistrzowie.
Opowieść o Singerze zamienia się w pretekst do głośnego mówienia o tym, co niewygodne, wypierane ze świadomości społecznej i niechciane. W takich wypadkach ma się wrażenie, że Singer jako taki schodzi na dalszy plan. A jednak autorce udaje się opowiedzieć o nim całkiem sporo. W portretowaniu postaci odwołuje się i do najbliższych ludzi z otoczenia Singera, którzy często mieli własne pomysły na zaistnienie – kiedy analizuje się postawy braci i sióstr, łatwiej podeprzeć teorie na temat samego bohatera książki. Przy okazji też nakreśla się cały kontekst jego działań, co prowadzi do lepszego rozumienia życiowych i artystycznych wyborów.
Tuszyńska jak zwykle nie zawodzi pisarsko - biografia Singera to opasły tom, a jednak czyta się ją szybko i nie ma chęci odkładać. Po zakończeniu - podobnie jak w przypadku "Tancerki i zagłady" (KOsterko) i "Oskarżonej: Wiery Gran" (Tuszyńska) - pozostaje pustka po ludziach, którzy zniknęli pozostawiając po sobie jedynie wspomnienie niezwykłej kultury.

"Singer. Pejzaże pamięci" to reportaż z odkrywania minionej rzeczywistości i próba nawoływania do ocalenia. Tuszyńska z przerażeniem obserwuje, jak znikają ślady żydowskiej kultury i jak dzieci w szkołach powtarzają opinie o złych Żydach, kompletnie bez refleksji i zrozumienia tego, co nieopatrznie głoszą przy nich dorośli.
Sama autorka dowiedziała się o swoich żydowskich...

Ta obszerna książka, to nie tylko biografia laureata nagrody Nobla w dziedzinie literatury, to także wspomnienie o dawnych przedwojennych żydowskich miasteczkach i losach, często tragicznych ich mieszkańców pochodzenia żydowskiego.
Autorka w bardzo obiektywny sposób nakreśliła portret Isaaca Bashevisa Singera. Nie ukrywała też nieprzychylnych wypowiedzi współpracowników i znajomych o literacie.
Książkę przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Wróciłam pamięcią do wcześniej przeczytanych wspaniałych książek tego pisarza, jak choćby "Dworu", "Spuścizny', "Miłości i wygnania", czy magicznego "Sztukmistrza z Lublina". Muszę zdobyć jeszcze inne jego utwory.
Singer przedstawiony przez autorkę jest człowiekiem z krwi i kości wraz z jego wadami i przywarami. Z kolei nakreślony obraz miejsc jego młodości budzi nostalgię i wzrusza. Zasmuca tylko fakt, że tak niewiele przetrwało z tego świata i coraz bardziej zanika w pamięci potomnych.

Książka warta przeczytania. Serdecznie polecam !

Ta obszerna książka, to nie tylko biografia laureata nagrody Nobla w dziedzinie literatury, to także wspomnienie o dawnych przedwojennych żydowskich miasteczkach i losach, często tragicznych ich mieszkańców pochodzenia żydowskiego.
Autorka w bardzo obiektywny sposób nakreśliła portret Isaaca Bashevisa Singera. Nie ukrywała też nieprzychylnych wypowiedzi współpracowników i...

Kurczę, i ja miałam tę rewelacyjną książkę tyle czasu w swojej biblioteczce, i nie przyszło mi do głowy, aby się z nią zapoznać?! Aż nie chcę mi się w to wierzyć...
Nie czytałam książek Isaaca Bashevisa Singera, przyznaję się bez bicia. Ostatnimi czasy słyszałam to nazwisko, i przypomniałam sobie, że mam biografię tego pisarza. I pomyślałam, że przyszedł czas na tę książkę. Jejku, a teraz jestem w takim szoku, że tyle lat unikałam "Pejzaży pamięci", bo to świetna pozycja! Nie tylko dowiedziałam się wiele o życiu Singera, nabrałam chęci na czytanie jego twórczości, ale też poznałam kulturę żydowską oraz to, jak to było ze stosunkami polsko-żydowskimi od II RP do czasów powojennych. Tyle ciekawostek! Tyle rzeczy, których nie byłam świadoma! Aż jestem pod wrażeniem tego, co zrobiła pani Tuszyńska. Aż widziałam w tym tekście pasję, z jaką to wszystko opisywała. A ja coś takiego bardzo sobie cenię.
Polecam gorąco, być może, tak jak ja, zachęcicie się do czytania prozy Singerów.

Kurczę, i ja miałam tę rewelacyjną książkę tyle czasu w swojej biblioteczce, i nie przyszło mi do głowy, aby się z nią zapoznać?! Aż nie chcę mi się w to wierzyć...
Nie czytałam książek Isaaca Bashevisa Singera, przyznaję się bez bicia. Ostatnimi czasy słyszałam to nazwisko, i przypomniałam sobie, że mam biografię tego pisarza. I pomyślałam, że przyszedł czas na tę książkę....

I pomyśleć, że ta książka stała od wielu lat na półce w mojej domowej biblioteczce?! Nieprzeczytana! Wierzyć się nie chce, że można dzień po dniu przechodzić obok takiej perły jakby nigdy nic. Bo książka Agaty Tuszyńskiej o Singerze jest fantastyczna. W przeciwieństwie do pisanych dzisiaj taśmowo biografii powstała z pasji, głębokiej fascynacji opisywaną postacią, napisana jest z czułością i wyczuciem. Tuszyńska potraktowała temat bardzo szeroko, nakreśliła tło, przedstawiła człowieka Singera z jego słabościami, dziwactwami, mądrościami, człowieka a nie laurkę, człowieka a nie hologram. Bardzo jest mi bliska taka intensywność, intymność, bliskość Autorki z postacią. Momentami ta książka napisana jest szeptem. Świetna rzecz. I literacko, i poznawczo.

I pomyśleć, że ta książka stała od wielu lat na półce w mojej domowej biblioteczce?! Nieprzeczytana! Wierzyć się nie chce, że można dzień po dniu przechodzić obok takiej perły jakby nigdy nic. Bo książka Agaty Tuszyńskiej o Singerze jest fantastyczna. W przeciwieństwie do pisanych dzisiaj taśmowo biografii powstała z pasji, głębokiej fascynacji opisywaną postacią, napisana...

Interesująca opowieść o Singerze, napisana z wielu perspektyw. Spodziewałem się jednak czegoś więcej, tak naprawdę nie dowiedziałem się nic o świecie, który opisywał, czego nie znalazłbym w jego książkach. Autorka potrafi pisać, biografię czyta się szybko i z przyjemnością. Trochę przeszkadzała mi konstrukcja, składająca się z wielu niepasujących do siebie elementów, najciekawsze tak naprawdę są relacje ludzi, którzy zetknęli się z Singerem. Początek dotyczący relacji rodzinnych moim zdaniem odrobinę przegadany, za to końcówka bardzo ciekawa, pisana emocjami, uczłowieczająca nieco tę trudną postać. Warto przeczytać, jednak same dzieła Singera zdecydowanie bardziej.

Interesująca opowieść o Singerze, napisana z wielu perspektyw. Spodziewałem się jednak czegoś więcej, tak naprawdę nie dowiedziałem się nic o świecie, który opisywał, czego nie znalazłbym w jego książkach. Autorka potrafi pisać, biografię czyta się szybko i z przyjemnością. Trochę przeszkadzała mi konstrukcja, składająca się z wielu niepasujących do siebie elementów,...