Nie podobała mi się ta książka, ta koncepcja. Nie wiadomo, czy autorka chciała pisać o sobie i Gary posłużył tylko jako pretekst, bo o nim samym znalazłam w niej jedynie mnóstwo jej własnych interpretacji i dopowiedzeń. A to szukanie „wspólnego mianownika” wywołuje zażenowanie.

Nie podobała mi się ta książka, ta koncepcja. Nie wiadomo, czy autorka chciała pisać o sobie i Gary posłużył tylko jako pretekst, bo o nim samym znalazłam w niej jedynie mnóstwo jej własnych interpretacji i dopowiedzeń. A to szukanie „wspólnego mianownika” wywołuje zażenowanie.

To druga książka autorstwa Agaty Tuszyńskiej, którą próbowałam przeczytać (pierwsza to "Narzeczona Szulza") i druga, która do tego stopnia mnie znudziła, że nie byłam w stanie doczytać do końca, a naprawdę rzadko mi się to zdarza. Nie rozumiem zachwytów nad twórczością tej autorki.

To druga książka autorstwa Agaty Tuszyńskiej, którą próbowałam przeczytać (pierwsza to "Narzeczona Szulza") i druga, która do tego stopnia mnie znudziła, że nie byłam w stanie doczytać do końca, a naprawdę rzadko mi się to zdarza. Nie rozumiem zachwytów nad twórczością tej autorki.

Nie mogłam się oswoić ze stylem Pani Agaty Tuszyńskiej oraz decyzją jaką podjęła w kwestii zamieszczenia w książce (bardzo) licznych odniesień do własnej biografii. Chęć podkreślenia bliskości jaką czuję z autorem "Obietnicy poranka" graniczyła z egzaltacją i była niezwykle irytująca. Można by to jeszcze wybaczyć, gdyby zostało to zrównoważone bogatym materiałem źródłowym, przedrukiem archiwalnych listów, dokumentów, słów pochodzących od samego Romaina Gary'ego. Zamiast tego czytelnicy otrzymali niezliczoną ilość pytań pozostawionych bez odpowiedzi. Przedziwna to biografia. Przypominała bardziej notes z przemyśleniami, prowadzony podczas pracy nad książką.

Nie mogłam się oswoić ze stylem Pani Agaty Tuszyńskiej oraz decyzją jaką podjęła w kwestii zamieszczenia w książce (bardzo) licznych odniesień do własnej biografii. Chęć podkreślenia bliskości jaką czuję z autorem "Obietnicy poranka" graniczyła z egzaltacją i była niezwykle irytująca. Można by to jeszcze wybaczyć, gdyby zostało to zrównoważone bogatym materiałem źródłowym,...

Informacja o wydaniu książki wzbudziła we mnie wielkie emocje. Z każdą kolejną pozycją Gary'ego utwierdzam się w przekonaniu, że jest on moim ulubionym pisarzem. Dlatego poznanie jego życia z perspektywy kogoś innego wydawało mi się zachęcające. Chciałem sprawdzić czy było ono rzeczywiście tak pełne wspaniałości jak to na kartach książek Romaina. Świetne recenzje tutaj, a także fakt, że Tuszyńska miała się pojawić na spotkaniu autorskim w moim mieście, sprawiły, że poprosiłem mamę by zakupiła książkę i udała się na to spotkanie z autorką. Książkę, rodzicielka przesłała mi zaraz po uprzednim przeczytaniu (też jest fanką prozy Romka; w owym czasie wciąż mieszkałem poza krajem). Mniejsza o większość - oczekiwanie i nadzieje co do tej pozycji jak widać były ogromne. Sama lektura - rozczarowanie w najgorszym sorcie. Autorka strasznie nudzi, ma obsesję na punkcie swojego (jak i Gary'ego) żydostwa, jej listy do niego zakrawaly o pomstę do nieba. Zupełnie nie rozumiem skąd ta wysoką średnia i zachwyty nad tą książką. Dawno mnie tak żadna pozycja nie wymęczyła. Była to jedna z bardzo nielicznych książek, o której myślałem, że jej lektury nie dokończę. Dalem radę, jakoś po upływie kilku miesięcy potem, ale zmarnowanego czasu na te wypociny, nikt mi nie odda. Dziś przeglądałem swoją zakładkę tu - do przeczytania - i się zdziwiłem. Że książka Tuszyńskiej wciąż tu jest. Jak na coś na co tak długo czekałem, a potem nawet zapomniałem o ocenieniu tutaj, to chyba mówi to samo za siebie, jak warta uwagi (a raczej jej braku) jest ta pozycja. Miałem wcześniej jeszcze jedną książkę autorki dodaną do przeczytania (Oskarżona Wiera Gran),ale w tym momencie natychmiast ją z tej listy wywalam. 3 punkty tylko i wyłącznie za wybór tematu. Romain wciąż najlepszy. A ta książka to jakiś koszmarny gniot, bełkot wręcz. Nie polecam. Lepiej sięgnąć po kolejną powieść od Romaina Gary'ego.

Informacja o wydaniu książki wzbudziła we mnie wielkie emocje. Z każdą kolejną pozycją Gary'ego utwierdzam się w przekonaniu, że jest on moim ulubionym pisarzem. Dlatego poznanie jego życia z perspektywy kogoś innego wydawało mi się zachęcające. Chciałem sprawdzić czy było ono rzeczywiście tak pełne wspaniałości jak to na kartach książek Romaina. Świetne recenzje tutaj, a...

Bardzo cenię Agatę Tuszyńską, zarówno kiedy pisze o innych : Marii Wisnowskiej, Wierze Gran, Irenie Krzywickiej czy Singerze, jak i o własnej skomplikowanej historii na przykład w „ Rodzinnej historii lęku”. Romain Gary też jest postacią fascynującą : lotnik, bohater wojenny, dyplomata, pisarz, celebryta i playboy. Niestety w tej książce jest „ ale”, pęknięcie, rysa.
Agata Tuszyńska wykonała olbrzymią kwerendę, odwiedziła miejsca związane ze swoim bohaterem. Mogłaby też dojść do osób związanych z pisarzem, jak chociażby mieszkający w Barcelonie syn czy Anna Prucnal. Zamiast tego mamy tu domysły, a przede wszystkim analogie z osobą Autorki, jakby Tuszyńska nie mogła zdecydować się, czy pisze o sobie czy o francuskim dyplomacie. A są przecież w biografii Romaina Gary wątki fascynujące : jego związek z matką, co pokazuje doskonała adaptacja jego autobiograficznej prozy „ Obietnica poranka” z fascynującą rolą Charlotte Gainsbourg czy jego mistyfikacje literackie, ukrywanie się pod pseudonimami.
Chwała więc Autorce za przypomnienie tej fantastycznej postaci, ale książka pozostawia uczucie niedosytu.

Bardzo cenię Agatę Tuszyńską, zarówno kiedy pisze o innych : Marii Wisnowskiej, Wierze Gran, Irenie Krzywickiej czy Singerze, jak i o własnej skomplikowanej historii na przykład w „ Rodzinnej historii lęku”. Romain Gary też jest postacią fascynującą : lotnik, bohater wojenny, dyplomata, pisarz, celebryta i playboy. Niestety w tej książce jest „ ale”, pęknięcie, rysa.
Agata...

Szkoda! Książka jest źle udokumentowana, bardziej fikcja niż biografia. Listy autorki do bohatera chyba mają być autoterapią jej samej.

Szkoda! Książka jest źle udokumentowana, bardziej fikcja niż biografia. Listy autorki do bohatera chyba mają być autoterapią jej samej.

"Żongler. Romain Gary" Agaty Tuszyńskiej to biografia francuskiego pisarza urodzonego w Wilnie.
Romain Gary był nie tylko pisarzem, ale również dyplomatą, scenarzystą i podróżnikiem. Jedynym w historii autorem uhonorowanym dwukrotnie Nagrodą Goncourtów.
Znany przede wszystkim dzięki wspaniałej książce "Obietnica poranka."
W czasie wojny był pilotem. Przez całe życie tworzył własną biografię żonglując faktami i zmyśleniami.
Niezwykle emocjonalnie związany z dominującą matką, która wychowywała go samotnie. Przez całe życie dążył do spełnienia jej oczekiwań wobec niego.
Dwa razy żonaty. Pierwsze małżeństwo zawarł z dużo starszą od niego kobietą. Drugie z gwiazdą Hollywoodu, Jean Seberg. To ona urodziła mu jedynego syna.
Romain Gary był celebrytą i mistyfikatorem. Jego książka "Życie przed sobą." była dwukrotnie zekranizowana. Wydał ją pod pseudonimem Emil Ajar. Za nią właśnie otrzymał po raz drugi Nagrodę Goncourtów. To było oszustwo. Autor przyznał się do niego dopiero w pożegnalnym liście.
Po błyskotliwej literackiej karierze w 1980 roku zastrzelił się. Tym samym odebrał sobie życie mając 66 lat.
Agata Tuszyńska w biografii poświęconej autorowi, który całe życie żonglował swoją tożsamością, swoim losem dokonuje próby pokazania jego różnych wcieleń.
Posługując się wybitnym piórem, momentami prowadzi z nim swoisty dialog. Pisze listy do niego. Odwołuje się też do swojej skomplikowanej tożsamości. Niejako konfrontuje swoje pochodzenie, o którym dowiedziała się jako dorosła osoba z żydowską tożsamością Romaina Garego.
"Żongler. Romain Gary" to zadziwiające odkrywanie kolejnych wcieleń autora "Obietnicy poranka". Agata Tuszyńska wykonała tytaniczną pracę dając czytelnikom ciekawą, intrygującą i barwną odsłonę życia pisarza o światowym rozgłosie.
Książkę czyta się wyśmienicie, zachłannie. Blisko pięćset stron uczty literackiej. GORĄCO POLECAM!

"Żongler. Romain Gary" Agaty Tuszyńskiej to biografia francuskiego pisarza urodzonego w Wilnie.
Romain Gary był nie tylko pisarzem, ale również dyplomatą, scenarzystą i podróżnikiem. Jedynym w historii autorem uhonorowanym dwukrotnie Nagrodą Goncourtów.
Znany przede wszystkim dzięki wspaniałej książce "Obietnica poranka."
W czasie wojny był pilotem. Przez całe życie...

Potencjał ogromny tylko czy to książka o Romanie Garym czy o Tuszyńskiej. Za dużo autorki w tej historii a szkoda.

Potencjał ogromny tylko czy to książka o Romanie Garym czy o Tuszyńskiej. Za dużo autorki w tej historii a szkoda.

Świetnie napisana biografia o wydawałoby się francuskim pisarzu, ale jednak nie. Autorska tropi polsko-litewsko-rosyjskie ślady w biografii pissdza jak i własnej przy czym to Romain Gary jest tym nieuchwytnym kameleonem. A żydowski ślad okazuje się tym najważniejszym jak to na Kresach bywało.

Świetnie napisana biografia o wydawałoby się francuskim pisarzu, ale jednak nie. Autorska tropi polsko-litewsko-rosyjskie ślady w biografii pissdza jak i własnej przy czym to Romain Gary jest tym nieuchwytnym kameleonem. A żydowski ślad okazuje się tym najważniejszym jak to na Kresach bywało.

Mam kłopot z oceną tej książki. Doceniam oczywiście wielki wkład pracy autorki, znam zresztą nieźle jej pisarstwo, przeczytałam większość książek - te poświęcone różnym znanym osobom (Wierze Gran, Isaacowi Singerowi, Marii Wisnowskiej i in.) i te osobiste ("Rodzinna historia lęku", "Ćwiczenia z utraty"). Miałam okazję być na spotkaniu z nią i bardzo miło je wspominam.
Co zatem jest nie tak z "Żonglerem", że wzbraniam się przed konkretną "gwiazdkową" oceną.
Problemem na pewno nie jest objętość (470 stron),a jednak momentami czułam znużenie i spoglądałam, ile jeszcze do końca. Romain Gary miał bardzo ciekawe i wielobarwne życie, autorka porównuje go do kameleona i żonglera. Tworzył sobie własne życiorysy, używał pseudonimów, gubił tropy. Agata Tuszyńska idzie jego śladami, tropi wątki biograficzne w jego powieściach, w tym w najsłynniejszej "Obietnicy poranka". W pierwszym rozdziale, "Kacew," właściwie bazuje na niej, włączając moc cytatów.
Na tak barwne życie trzeba zatem wielu stron, jednak obok bardzo ciekawych faktów dotyczących francuskiego pisarza pojawia się tu dużo (za dużo) samej autorki - jej przemyśleń, emocji, refleksji, nawet upominania Gary'ego.
Tuszyńska włączyła do książki listy pisane przez nią do autora "Europejskiej edukacji" z okresu pracy nad książką (2018 - 2021). Dzieli się z nim swoją rodzinną historią, żydowskim pochodzeniem, tym, jak musiała się z tą prawdą zmierzyć w wieku 19 lat.
Gary starał się raczej wypierać swoje żydowskie korzenie, uważał się za Francuza.
Autorka chce niejako za niego dotrzeć do prawdy, np. o śmierci jego ojca Lejba Kacewa i jego drugiej rodziny.
Opisuje swoje wędrówki po cmentarzach żydowskich i miejscach pamięci, podkreśla nieczułość Gary'ego, wykreślenie tej tematyki z jego życia.
Czytałam tę biografię z dużym zainteresowaniem, bo o jej bohaterze wiedziałam bardzo niewiele; "Obietnicę poranka" poznałam dawno temu.
Zaletą książki są zdjęcia, na końcu jest i sama autorka przy pomniku "Romuszki" w Wilnie.
Warto przeczytać "Żonglera", nastawiając się jednak na to, że obok Romaina Gary'ego będzie tam (w tle, ale wyrazistym) jego autorka.

Mam kłopot z oceną tej książki. Doceniam oczywiście wielki wkład pracy autorki, znam zresztą nieźle jej pisarstwo, przeczytałam większość książek - te poświęcone różnym znanym osobom (Wierze Gran, Isaacowi Singerowi, Marii Wisnowskiej i in.) i te osobiste ("Rodzinna historia lęku", "Ćwiczenia z utraty"). Miałam okazję być na spotkaniu z nią i bardzo miło je wspominam.
Co...