Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 7.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych.
W tej części Mia mierzy się z bankructwem samorządu szkolnego jako przewodnicząca, imprezą u Michaela oraz wystawieniem sztuki teatralnej z nią samą w roli głównej. Nastolatka ma problemy sama ze sobą, stwarza dodatkowo jeszcze sztucznie drugie tyle. Nie potrafi się normalnie dogadać z nikim. Egzaltacja dziewczyny jest przerażająca.


Treść coraz bardziej irytuje.
Książka niskich lotów. W sam raz dla mało ambitnej młodzieży.
Musiałam przetrawić, gdyż dzieciaki dorastają i lada moment mogą zacząć to czytać.

Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 7.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych.
W tej części Mia mierzy się z bankructwem samorządu szkolnego jako przewodnicząca, imprezą u Michaela oraz wystawieniem sztuki teatralnej z nią samą w roli głównej. Nastolatka ma problemy sama ze sobą, stwarza dodatkowo jeszcze sztucznie drugie tyle. Nie potrafi się...

Happy end tego tomu poza tym, że jest happy jest naprawdę świetny.

Happy end tego tomu poza tym, że jest happy jest naprawdę świetny.

Mia nie miałaby 3/4 swoich problemów jakby zechciała porozmawiać z drugą osobą. Chociaż mam wrażenie, że całe jej otoczenie jest toksyczne. Całe szczęście ta część jest lepsza niż poprzednie dwie i o wiele szybciej i bez takiego zażenowania się ją czytało.

Mia nie miałaby 3/4 swoich problemów jakby zechciała porozmawiać z drugą osobą. Chociaż mam wrażenie, że całe jej otoczenie jest toksyczne. Całe szczęście ta część jest lepsza niż poprzednie dwie i o wiele szybciej i bez takiego zażenowania się ją czytało.

Kolejny tom w którym komunikacja na bazowym poziomie między bohaterami w zasadzie nie istnieje, co tworzy problemy, które w ogóle nie powinny zaistnieć. Tym razem Mia musi się zmierzyć z bankructwem samorządu szkolnego (co jest naprawdę dziwną sprawą, gdyż mówimy tutaj o nastolatkach, którzy najwyraźniej nie umieją dodawać i dorosłych, którzy nie potrafią ich nadzorować),imprezą u Michaela do której jak zwykle nie umie podejść z dystansem i spokojem, oraz wystawieniem sztuki teatralnej wymyślonej przez jej upiorną babcię. Spojrzawszy na to wszystko, nie mam pojęcia jak ta dziewczyna funkcjonuje, kiedy się uczy i śpi. Ciężko też ją winić za to, że kompletnie nie potrafi przepracować sobie pewnych lęków noi tej wyżej wspomnianej komunikacji z ludźmi jej bliskimi. Tym bardziej, że jej matka ewidentnie nie nadaje się do roli opiekunki nad jakimkolwiek dzieckiem, co może i byłoby zabawnym elementem tej lektury, gdyby nie było tak straszne.

Jednak muszę przyznać, że w porównaniu do poprzednich tomów ten jest nieco lepszy. Nie czytałam go z aż takim zażenowaniem i niezrozumieniem dla decyzji i zachowań postaci jak w przypadku tych poprzednich. Dodatkowo, mam wrażenie że sama Mia ruszyła nieco do przodu ze swoją osobowością i mimo standardowo egzaltowanych wypowiedzi w jej stylu, to jednak zaczyna być widać w jej postępowaniu większą dojrzałość. Zawiodła mnie bardzo jeśli chodzi o wsparcie Michaela w jego trudnej sytuacji rodzinnej, standardowo wszystko musi się kręcić wokół niej, ale i tak jest nieco lepiej bo przynajmniej zaczyna mieć jakieś refleksje na swój temat. Tak czy siak fanką serii na pewno nie zostanę bo dalej uważam, że główna bohaterka ma ogromne problemy ze sobą i nie jest to dla mnie element komediowy. A współczesna nastolatka na jej problemy spojrzy co najwyżej z politowaniem, bo myślę że ciężko się z nią utożsamiać. Sama dalej brnę w tą historię, aby doczytać koniec którego kilkanaście lat temu nie dotrwałam ze względu na niedostępność w bibliotece, ale cudów się nie spodziewam ;)

Kolejny tom w którym komunikacja na bazowym poziomie między bohaterami w zasadzie nie istnieje, co tworzy problemy, które w ogóle nie powinny zaistnieć. Tym razem Mia musi się zmierzyć z bankructwem samorządu szkolnego (co jest naprawdę dziwną sprawą, gdyż mówimy tutaj o nastolatkach, którzy najwyraźniej nie umieją dodawać i dorosłych, którzy nie potrafią ich nadzorować),...

Ta część książki pokazuje, że każdy uczy się na własnych błędach i, że warto być sobą.

Ta część książki pokazuje, że każdy uczy się na własnych błędach i, że warto być sobą.

Oj, nuda straszna. I Mia coraz bardziej irytująca. To jej absurdalne już momentami biadolenie "olaboga Michael na pewno mnie porzuci" zaczyna mnie strasznie drażnić. Zamiast rozmawiać ze swoim facetem - bajki sobie wymyśla. Taka stereotypowa kobieta, co wszystko między wierszami wyczyta i później płacze. No nie, normalni ludzie ze sobą rozmawiają.

Akcji z bankructwem samorządu i wystrzałowej imprezy komentować już nawet nie zamierzam. Ciekawe pomysły autorce się skończyły? Na to wygląda.

Oj, nuda straszna. I Mia coraz bardziej irytująca. To jej absurdalne już momentami biadolenie "olaboga Michael na pewno mnie porzuci" zaczyna mnie strasznie drażnić. Zamiast rozmawiać ze swoim facetem - bajki sobie wymyśla. Taka stereotypowa kobieta, co wszystko między wierszami wyczyta i później płacze. No nie, normalni ludzie ze sobą rozmawiają.

Akcji z bankructwem...

Wspaniała książka! Polecam!

Wspaniała książka! Polecam!

Książka taka sobie. Język typowo współczesny czasem nawet slangowy. Z drugiej zaś strony można się rozerwać przy niej. Do przeczytania.

Książka taka sobie. Język typowo współczesny czasem nawet slangowy. Z drugiej zaś strony można się rozerwać przy niej. Do przeczytania.

Fenomen tej serii polega na tym, że bardzo zwyczajna nastolatka zostaje postawiona w bardzo niezwyczajnej sytuacji - i radzi z tym sobie jak może. Przezabawna, ciepła książka. Zaczytywałam się w tym jako młoda dziewczyna, ale i teraz czasem lubię ściągnąć "Pamiętnik Księżniczki" z półki i wprawić się w dobry nastrój.
W tej części Mia irytowała mnie jak rzadko...

Fenomen tej serii polega na tym, że bardzo zwyczajna nastolatka zostaje postawiona w bardzo niezwyczajnej sytuacji - i radzi z tym sobie jak może. Przezabawna, ciepła książka. Zaczytywałam się w tym jako młoda dziewczyna, ale i teraz czasem lubię ściągnąć "Pamiętnik Księżniczki" z półki i wprawić się w dobry nastrój.
W tej części Mia irytowała mnie jak rzadko...

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale takie jest właśnie życie nastolatki! Barwne, pełne tych dobrych, radosnych, ale i złych chwil.

Każdą część "pochłaniałam" w kilka godzin i była to dla mnie, nastolatki, świetna rozrywka. I chętnie wracam do niej, gdy chcę sobie poprawić humor - a zwłaszcza do moich ulubionych tomów, czyli części 1, 3, i 10.

Na rozluźnienie dla młodych dziewczyn - polecam!

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale...