Problem z ta książką był taki, że pomimo genialnego świata, dobrze ukazanego systemu magicznemu i na dodatek świetnych bohaterów ta książka była po prostu monotonna i nudna... Robiłam dnf i wracałam do niej i cały czas aż wreszcie przysiadłam i się przełamałam aby ją skończyć i mieć to już za sobą ,szkoda bo miała naprawdę wielki potencjał.

Problem z ta książką był taki, że pomimo genialnego świata, dobrze ukazanego systemu magicznemu i na dodatek świetnych bohaterów ta książka była po prostu monotonna i nudna... Robiłam dnf i wracałam do niej i cały czas aż wreszcie przysiadłam i się przełamałam aby ją skończyć i mieć to już za sobą ,szkoda bo miała naprawdę wielki potencjał.

Ta książka jest płytka, co nie jest jej szczególną wadą, ale jest też nudnawa a tego nie mogę wybaczyć.

Ta książka jest płytka, co nie jest jej szczególną wadą, ale jest też nudnawa a tego nie mogę wybaczyć.

Nie będę porównywać, jak większość osób, książkę do "ojca chrzestnego", byłoby to niesprawiedliwe. Jest to całkowicie inna opowieść. 50% to yakuza, 20% rodzinne problemy, 20% walk, 10% fantastyki. Nie wiem, co książka miała w sobie, ale bardzo mi się podobała. Byłam ciekawa dalszych losów głównych bohaterów.

Nie będę porównywać, jak większość osób, książkę do "ojca chrzestnego", byłoby to niesprawiedliwe. Jest to całkowicie inna opowieść. 50% to yakuza, 20% rodzinne problemy, 20% walk, 10% fantastyki. Nie wiem, co książka miała w sobie, ale bardzo mi się podobała. Byłam ciekawa dalszych losów głównych bohaterów.

O rany, jak mnie ta lektura wymęczyła. Właściwie nie wiem, co mnie skłoniło, by próbować dobrnąć do końca. A na końcu odkryłam, że to wcale nie koniec, ale absolutnie nie zamierzam dalej brnąć w ten cykl.
Teoretycznie wszystko jest na miejscu - intrygi, wymyślny system magii, osobiste animozje, sojusze i tragedie, walki na ulicach, polityka itp., itd., ale... dla mnie to tylko teoria. Postaci są znośne, jednak żadna nie chwyta za serce i nie sprawia, że naprawdę chce jej się kibicować. Wszystko jest tak wykalkulowane, że brakuje w tym emocji. Ot, śledzi się kolejne wydarzenia i zastanawia - po co? Czemu to jest takie rozciągnięte? Jakby sporządzić plan wydarzeń, to w żaden sposób nie usprawiedliwia on objętości tego tomiszcza.
Oczywiście książka z jakiegoś powodu ma dobre oceny, i pozostałe części cyklu też, ale jaki jest to powód - ja nie potrafię odgadnąć. Męczyłam się, czytając, w oczekiwaniu na jakieś "wow", zaskoczenie, zwrot akcji, cokolwiek, ale nic takiego nie dostałam. Zatem Fondę Lee i pozostałe jej książki od tej pory będę omijać z daleka.

O rany, jak mnie ta lektura wymęczyła. Właściwie nie wiem, co mnie skłoniło, by próbować dobrnąć do końca. A na końcu odkryłam, że to wcale nie koniec, ale absolutnie nie zamierzam dalej brnąć w ten cykl.
Teoretycznie wszystko jest na miejscu - intrygi, wymyślny system magii, osobiste animozje, sojusze i tragedie, walki na ulicach, polityka itp., itd., ale... dla mnie to...

Bardzo dobra fantastyka i bardzo pieczołowicie przygotowany świat, religia i bohaterowie. Bywały momenty lekkiego zastoju w akcji lub gdy o wydarzeniach dowiadujemy się bo dwóch bohaterów o tym rozmawia, jednak w większości był to kawał świetnej historii. Pełen trudnych bohaterów, którzy muszą podejmować ciężkie decyzje i mierzyć się z ich konsekwencjami. Bardzo mi się podobało już nie mogę się doczekać drugiego tomu

Bardzo dobra fantastyka i bardzo pieczołowicie przygotowany świat, religia i bohaterowie. Bywały momenty lekkiego zastoju w akcji lub gdy o wydarzeniach dowiadujemy się bo dwóch bohaterów o tym rozmawia, jednak w większości był to kawał świetnej historii. Pełen trudnych bohaterów, którzy muszą podejmować ciężkie decyzje i mierzyć się z ich konsekwencjami. Bardzo mi się...

DNF

Po przeczytaniu 2/3 książki wiem dwie rzeczy. Crossover powieści gangsterskiej i fantasy to nie moje klimaty, a tematykę mafii toleruję (i uwielbiam) tylko i jedynie w Ojcu Chrzestnym.

DNF

Po przeczytaniu 2/3 książki wiem dwie rzeczy. Crossover powieści gangsterskiej i fantasy to nie moje klimaty, a tematykę mafii toleruję (i uwielbiam) tylko i jedynie w Ojcu Chrzestnym.

Dawno nic mnie tak nie wciągnęło, jak „Miasto Jadeitu”.
Kocham ją za klimat. Brudne ulice, jeszcze brudniejsze zagrywki i wojny klanów. Do tego szczypta tajemniczego jadeitu wypełnionego mocą.
Dużo tutaj polityki i intryg z nią związanych. Ciekawy świat, który skrupulatnie jest ukazywany w pierwszej połowie książki.
Świetni bohaterowie. Nieidealni, mający swoje przywary i tajemnice. Często też brutalni i bezkompromisowi. „Klan jest moją krwią, a filar jest jego panem.”
Poznawanie rodziny Kaulów było intrygujące.

Dawno nic mnie tak nie wciągnęło, jak „Miasto Jadeitu”.
Kocham ją za klimat. Brudne ulice, jeszcze brudniejsze zagrywki i wojny klanów. Do tego szczypta tajemniczego jadeitu wypełnionego mocą.
Dużo tutaj polityki i intryg z nią związanych. Ciekawy świat, który skrupulatnie jest ukazywany w pierwszej połowie książki.
Świetni bohaterowie. Nieidealni, mający swoje przywary...

Miałam nadzieję, że będzie mi się podobać, ale nie sądziłam, że rzeczywiście mi się spodoba, bo to książka totalnie spoza mojej strefy komfortu.

Miałam nadzieję, że będzie mi się podobać, ale nie sądziłam, że rzeczywiście mi się spodoba, bo to książka totalnie spoza mojej strefy komfortu.

Początek był dobry, ale nie porywający. Ciekawiły mnie wydarzenia, ale nie wciągnęły. Jednak od połowy po wydarzeniach, które są kamieniem milowym dla fabuły. Trafia mocno. Fabuła przyśpiesza, postacie ewoluują, czuć, że jest jakaś stawka, a postacie są realnie zagrożone. Chociaż po kulminacyjnym momencie blisko końca, samo zakończenie wytraca mocno impet i nie ma tu nic z clifhangera. Nie da się w pełni potraktować jako osobną książkę, ale nie ma aż tak dużego parcia na kolejny tom. Chociaż jak pomyślę, o tym jak przyśpieszyło moje czytanie w drugiej połowie i myśl, że kolejne tomy mogą być lepsze, to jestem zachecony.

Początek był dobry, ale nie porywający. Ciekawiły mnie wydarzenia, ale nie wciągnęły. Jednak od połowy po wydarzeniach, które są kamieniem milowym dla fabuły. Trafia mocno. Fabuła przyśpiesza, postacie ewoluują, czuć, że jest jakaś stawka, a postacie są realnie zagrożone. Chociaż po kulminacyjnym momencie blisko końca, samo zakończenie wytraca mocno impet i nie ma tu nic z...

Nowy świat, nowe prawa, nowi ludzie... Na samym początku było mi ciężko się wdrożyć, nie rozróżniałam kto jest kim, ale szybko się udało. Autorka ma lekkie pióro, "Miasto jadeitu" dobrze się czyta, przez historię z łatwością się płynie i cały czas chce się wiedzieć więcej. Ciekawość nie opuszcza czytelnika nawet w pozornie spokojnych momentach. Pozornie, bo napięcie można wyczuć cały czas - Janloon jest niebezpiecznym miastem, w którym zielone kości zawsze muszą spodziewać się śmierci.

Łatwo zapomnieć, że Kaulowie są tylko tworem wyobraźni, Kekon tak naprawdę nie istnieje i próżno szukać magii w znanym nam jadeicie. Autorka stworzyła fascynujący świat i pełnokrwistych bohaterów. Obserwujemy, jak postacie tworzą między sobą relacje, dialogi są tylko czubkiem góry lodowej, bo jeszcze ważniejsze jest to, co można wyczytać pomiędzy wersami. Honor, zasady, pozycja społeczna, bogactwo, rodzina, miłość - to wszystko miesza się w zabójczym dalekowschodnim kotle.

Wydawało mi się, że opowieść pokroju "Ojca chrzestnego" albo "Sukcesji" nie będzie dla mnie, a skończyło się na tym, że aktualnie czytam inną książkę, a oko i tak mi ucieka w stronę tomu drugiego "Miasta...". Polecam zaplątać się w tę sieć, jest duża szansa, że się nie zawiedziecie.

Nowy świat, nowe prawa, nowi ludzie... Na samym początku było mi ciężko się wdrożyć, nie rozróżniałam kto jest kim, ale szybko się udało. Autorka ma lekkie pióro, "Miasto jadeitu" dobrze się czyta, przez historię z łatwością się płynie i cały czas chce się wiedzieć więcej. Ciekawość nie opuszcza czytelnika nawet w pozornie spokojnych momentach. Pozornie, bo napięcie można...