Piotra Gajdzińskiego znałam dotychczas jako dziennikarza i autora biografii polityków. „Sierociniec janczarów” to kryminał – napisany z pasją, rzetelnością i dbałością o historyczne realia.
Akcja rozgrywa się współcześnie, ale liczne retrospekcje przenoszą czytelnika w czasy międzywojenne. I nic dziwnego, bo klucz do rozwiązania kryminalnej zagadki tkwi w przeszłości.
Główny bohater, Rafał Terlecki, to dziennikarz, który po latach przyjeżdża do rodzinnego Wolsztyna na szkolny zjazd. Jeden z dawnych przyjaciół prosi go, by zbadał sprawę zamordowania nastolatki, której zmasakrowane ciało znaleziono przed dwoma laty na działkowych ogródkach.
Rafał zgadza się, ale niechętnie, gdyż na co dzień nie zajmuje się zawodowo takimi tematami. Coś jednak sprawia, że zaczyna badać szczegóły i trafia na zagadkowe zapiski, a także dowiaduje się, że na przestrzeni dekad w jego rodzinnym miasteczku dochodziło do brutalnych mordów na kobietach.
Robi się coraz bardziej niebezpiecznie. Ktoś Rafałowi daje wyraźnie do zrozumienia, że powinien wrócić do Warszawy i odpuścić. To jednak sprawia, że dziennikarz nie tylko nie odpuszcza, ale postanawia rozwiązać zagadkę, nawet kosztem bolesnej prawdy o przeszłości swojej rodziny. Chce rozbić trwający od lat układ…
Czy to mu się uda? Jaką cenę będzie musiał zapłacić za poznanie tajemnic? I czy warto?
Te pytania towarzyszą czytelnikowi niemal do końca powieści. Finał okazuje się zaskakujący, co jest – oczywiście – zaletą.
Kolejnym plusem są liczne odwołania do przeszłości i historii Wolsztyna oraz jego okolic. Wydarzenia sprzed wielu lat śledzi się z wielkim napięciem i emocjami, tym bardziej, że mają one wpływ na to, co tu i teraz.
Powieść Gajdzińskiego to nie tylko kryminał z wyższej półki. To również książka o sile manipulacji, o obsesjach i ich destrukcyjnym wpływie na ludzi; o opacznym interpretowaniu religii, zakłamaniu, dwulicowości…
Autor ciekawie, realistycznie pokazał życie i układy (nie tylko polityczne) w małej, prowincjonalnej miejscowości – temat ponadczasowy i aktualny.
Całość czyta się jednym tchem, także dzięki lekkiemu stylowi, dynamicznym dialogom i nieprzewidywalnej akcji.
Polecam z czystym sumieniem!

Piotra Gajdzińskiego znałam dotychczas jako dziennikarza i autora biografii polityków. „Sierociniec janczarów” to kryminał – napisany z pasją, rzetelnością i dbałością o historyczne realia.
Akcja rozgrywa się współcześnie, ale liczne retrospekcje przenoszą czytelnika w czasy międzywojenne. I nic dziwnego, bo klucz do rozwiązania kryminalnej zagadki tkwi w...

Biorąc do ręki "Sierociniec Janczarów" spodziewałem się literatury przypominającej stylem Krajewskiego lub Miłoszewskiego. Zachęcił mnie opis okładkowy, szczególnie, że rzecz dzieje się w moich okolicach. Książkę przeczytałem, ale zachwytu nie poczułem. Dodatkowo, każdy z bohaterów jest alkoholikiem i z tego powodu czuję dodatkowego kaca.

Biorąc do ręki "Sierociniec Janczarów" spodziewałem się literatury przypominającej stylem Krajewskiego lub Miłoszewskiego. Zachęcił mnie opis okładkowy, szczególnie, że rzecz dzieje się w moich okolicach. Książkę przeczytałem, ale zachwytu nie poczułem. Dodatkowo, każdy z bohaterów jest alkoholikiem i z tego powodu czuję dodatkowego kaca.

Nie lubię za bardzo wątków politycznych w książkach. Okładkowy opis tej historii nie wskazywał, że będzie tu aż tak dużo polityki.
Do Wolsztyna na szkolny zjazd przyjeżdża dziennikarz Rafał Terlecki. Zostaje zaangażowany w sprawę zabójstwa szesnastoletniej dziewczyny, do którego doszło dwa lata wcześniej. Szybko odkrywa, że to niejedyna taka zbrodnia na przestrzeni lat, a jej korzenie sięgają jeszcze czasów przedwojennych.
Gdyby ta historia była tym, co obiecywała okładka, moja ocena z pewnością byłaby wyższa. Wątki dotyczące najstarszych czasów były dopracowane i naprawdę miały potencjał. Niestety w to wszystko zbyt mocno wkradła się polityka, przemoc i sensacja słabych lotów. Mocno przeszkadzało mi również to, że główny bohater nie pije alkoholu, a po prostu non stop "chleje". Nie było chyba rozdziału toczącego się we współczesności, w którym nie znalazłby się opis picia.

emocje logiczne.blogspot.com
IG:@mamazaczytana

Nie lubię za bardzo wątków politycznych w książkach. Okładkowy opis tej historii nie wskazywał, że będzie tu aż tak dużo polityki.
Do Wolsztyna na szkolny zjazd przyjeżdża dziennikarz Rafał Terlecki. Zostaje zaangażowany w sprawę zabójstwa szesnastoletniej dziewczyny, do którego doszło dwa lata wcześniej. Szybko odkrywa, że to niejedyna taka zbrodnia na przestrzeni lat, a...

"z nienawiści do kobiet" taki mógłby być podtytuł. Kobiety są tu tylko dodatkiem do mężczyzn. Są mordowane, okaleczane lub porywane i gwałcone. Ew są byłą głównego bohatera, którą można przelecieć jak trafi się okazja. Poza tym to świat zupełnie męski. Mężczyźni zresztą prezentują sie nie lepiej. Po pierwsze to alkoholicy, ciągle piją, nie przeszkadza to im jeździć samochodami (masakra),masakrują i porywają kobiety itd. Główny bohater mimo, ze alkoholik daje radę z pomocą kolegów byłych wojskowych.
Dziwna ta książka, nie wiem dla kogo. Epatuje przemocą zupełnie bez sensu. Myślę, że bez tego i bez ciągłego picia (stereotyp, ze Polacy to pijacy i nawet do porannej kawy piją wódkę jest tu wiecznie żywy) byłoby dużo lepiej.

"z nienawiści do kobiet" taki mógłby być podtytuł. Kobiety są tu tylko dodatkiem do mężczyzn. Są mordowane, okaleczane lub porywane i gwałcone. Ew są byłą głównego bohatera, którą można przelecieć jak trafi się okazja. Poza tym to świat zupełnie męski. Mężczyźni zresztą prezentują sie nie lepiej. Po pierwsze to alkoholicy, ciągle piją, nie przeszkadza to im jeździć...

"Sierociniec janczarów" Piotra Gajdzińskiego to kryminał, który bardzo mnie zaskoczył. Początkowo nie byłam przekonana do tej historii, z czasem jednak wkręciłam się tak bardzo, że trudno było mi ją odłożyć...

Małe miasteczko w Wielkopolsce. Tajemnicze morderstwo sprzed dwóch lat. I on - Rafał Terlecki, stołeczny dziennikarz, który wraca do rodzinnej mieściny na zjazd absolwentów. Zaintrygowany mroczną opowieścią kolegi zaczyna szukać i sprowadza tym na siebie gniew...

Piotr Gajdziński oddając w ręce czytelników "Sierociniec janczarów" daje się poznać jak bardzo zręczny opowiadacz wielowarstwowej i zagmatwanej historii, w której nic nie jest jasne. Bierze na tapet wszystko co ludzkie i złe, tworzy potężny kocioł w którym miesza się krzywda, zemsta i tajemnica. Osadzona na trzech płaszczyznach czasowych fabuła wspaniale się przeplata i zarazem uzupełnia. Gajdziński przenosząc nas do początków XX wieku czy do PRL-u robi to w godnym uznania stylu, w pełni oddając klimat epoki, tworząc gęstą aurę tajemniczości. Dziennikarskie śledztwo sięgające czasów przedwojennych wzbudza niepokój i sprawia jednocześnie mnóstwo czytelniczej satysfakcji.
Bez wątpienia "Sierociniec janczarów" to jeden z lepszych kryminałów, tore przeczytałam w tym roku. Bardzo dobrze nakreślony i skonstruowany, z dbałością o szczegół. Jestem pod wrażeniem.

"Sierociniec janczarów" Piotra Gajdzińskiego to kryminał, który bardzo mnie zaskoczył. Początkowo nie byłam przekonana do tej historii, z czasem jednak wkręciłam się tak bardzo, że trudno było mi ją odłożyć...

Małe miasteczko w Wielkopolsce. Tajemnicze morderstwo sprzed dwóch lat. I on - Rafał Terlecki, stołeczny dziennikarz, który wraca do rodzinnej mieściny na zjazd...

Książka ciekawa, chociaż czuję niedosyt

Książka ciekawa, chociaż czuję niedosyt

Sam motyw wydawał się być ciekawy natomiast książka niemiłosiernie mnie zmęczyła.
Wielokrotnie odkładana i wielokrotnie zmuszałam się do tego aby przy niej nie zasnąć.

Sam motyw wydawał się być ciekawy natomiast książka niemiłosiernie mnie zmęczyła.
Wielokrotnie odkładana i wielokrotnie zmuszałam się do tego aby przy niej nie zasnąć.

Dziennikarz Rafał Terlecki zostaje poproszony przez swojego dawnego kolegę o przyjrzenie się sprawie morderstwa sprzed dwóch lat. Co prawda sprawca trafił do więzienia, a jednak Pawłowi Zdanowskiemu nie daje ona spokoju, gdyż wydaje się, że może mieć związek ze sprawami sprzed wielu lat.

Powieść przedstawia trzy linie czasowe, co sprawia, że jej lektura wymaga momentami sporego skupienia. Niestety napisana jest bardzo nierówno. Gdy Autor pisze o sprawach najdawniejszych i o księdzu Franciszku to autentycznie widać jego umiejętności pisarskie i ciekawy pomysł na fabułę. Ta część książki jest najlepsza pod każdym względem, a czyta się ją z zaciekawieniem, dodatkowo trzyma w napięciu. Dwie pozostałe linie czasowe nie dorastają jej do pięt. Jest nieciekawie, momentami nudno, czasami zwyczajnie widać brak pomysłu na dalszy rozwój wydarzeń, a zakończenie sprawia wrażenie napisanego na szybko i trochę byle jak.

Największym minusem powieści jest dla mnie... alkohol. Terlecki pije. W każdej scenie, gdy spotyka się z kimś pojawia się alkohol. W każdym fragmencie, gdy bohater jest sam to albo pije albo myśli o piciu. I szczerze mówiąc nic z tego nie wynika. Bo ani Autor nie pokusił się o wspomnienie o jakichkolwiek skutkach alkoholizmu, ani Terlecki nic z tego picia nie ma (poza kacem). Picie jest potraktowane jako naturalne "zajęcie" dziennikarza i nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że ma przykryć braki w fabule. I chociaż nie mam problemu z alkoholem jako takim, to jak przy każdej używce należy zachować umiar. Tutaj tego zabrakło.

Gdybym miała ocenić "Sierociniec janczarów" tylko na podstawie części z najstarszymi wydarzeniami to z czystym sumieniem polecałabym ten debiut każdemu miłośnikowi thrillerów. Niestety pozostałe części są na tyle słabe, że zepsuły mi całościowy odbiór lektury. I z takimi mieszanymi uczuciami mogę powiedzieć, że książka jest niezła, ale każdy sam musi się przekonać czy jest dla niego.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Muza.

Dziennikarz Rafał Terlecki zostaje poproszony przez swojego dawnego kolegę o przyjrzenie się sprawie morderstwa sprzed dwóch lat. Co prawda sprawca trafił do więzienia, a jednak Pawłowi Zdanowskiemu nie daje ona spokoju, gdyż wydaje się, że może mieć związek ze sprawami sprzed wielu lat.

Powieść przedstawia trzy linie czasowe, co sprawia, że jej lektura wymaga momentami...

" Sierociniec Janczarów" to debiut literacki Piotra Gajdzińskiego i zarazem powieść z rodzaju tych, które ocenia się naprawdę ciężko. Na duży plus można autorowi zaliczyć naprawdę ciekawy pomysł na fabułę, trzy linie czasowe , które pod koniec powieści łączą się w ciekawy I spójny sposób, bardzo dobre przygotowanie autora jeśli chodzi o tło historyczne powieści, i zapewne spory trud który autor włożył w gromadzenie i porządkowanie materiałów do niniejszej powieści. Zresztą fragmenty historyczne " Sierocińca Janczarów ",rozciągnięte na ponad 100 lat , to najlepsze kąski tej książki. Współczesne dochodzenie nie robi już niestety takiego wrażenia, zwłaszcza że prowadzone jest przez dziennikarza, który chla na umór, trzeźwieje, leczy kaca i w krótkich przerwach między kolejnymi maratonami, próbuje pchać swoje śledztwo pod górkę do przodu. Całość psuje( niestety w ogromnym stopniu) pewien aspekt zakończenia, dla mnie osobiście zwyczajnie durny i niepotrzebny, bo powieść obroniłaby się i bez niego. Popsuł on cały potencjał tej powieści, a i w dodatku lekki niesmak też pozostał . 6 gwiazdek to ocena nieco na wyrost, ale z racji debiutu, i również z racji tego, że ogólnie jestem do rany przyłóż, niech już tak zostanie.

" Sierociniec Janczarów" to debiut literacki Piotra Gajdzińskiego i zarazem powieść z rodzaju tych, które ocenia się naprawdę ciężko. Na duży plus można autorowi zaliczyć naprawdę ciekawy pomysł na fabułę, trzy linie czasowe , które pod koniec powieści łączą się w ciekawy I spójny sposób, bardzo dobre przygotowanie autora jeśli chodzi o tło historyczne powieści, i zapewne...

Świetny kryminał z historycznym tłem, rozgrywający się w wielkopolskim Wolsztynie, a do tego napisany autentycznym językiem i lekkim stylem.

Świetny kryminał z historycznym tłem, rozgrywający się w wielkopolskim Wolsztynie, a do tego napisany autentycznym językiem i lekkim stylem.