Nie porwała mnie - no może akcja pod koniec książki zaczęła jakoś zaciekawiać, ale generalnie - pierwsze 3/4 to przedstawianie zepsucia społeczeństwa, knowania i to wcale nie ciekawe.

Nie porwała mnie - no może akcja pod koniec książki zaczęła jakoś zaciekawiać, ale generalnie - pierwsze 3/4 to przedstawianie zepsucia społeczeństwa, knowania i to wcale nie ciekawe.

"Aleja białych róż" to powieść, która przenosi nas w czasy zimy 1820 roku, do XIX-wiecznej Warszawy. Autorstwo tej książki należy do Renaty Czarneckiej, która z powodzeniem zabiera czytelników w podróż wśród arystokratycznych salonów, intryg i tajemniczych romansów.
Główną bohaterką jest owdowiała księżna Kurakina, która przybywa do stolicy z córką. Już ich pierwsze pojawienie się wzbudza zainteresowanie miejscowej arystokracji. Plotki szybko rozprzestrzeniają się, sugerując, że księżna ma poważne problemy finansowe i przyszła tu w poszukiwaniu małżonka dla swojej córki. Jednak prawdziwy powód ich przyjazdu okazuje się zupełnie inny.
W tej historii nie brakuje także drugiego głównego bohatera - przystojnego i zepsutego oficera Gicorgija Biezobrazowa. Ten młody mężczyzna jest ulubieńcem księżnej namiestnikowej, Aleksandry Zajączkowej i zdobywa serce wielu dam warszawskich salonów. Los sprawi, że drogi księżnej Kurakiny i Biezobrazowa się przetną, a pomiędzy nimi pojawi się księżna namiestnikowa.
W "Alei białych róż" Czarnecka przenosi nas w klimat Warszawy sprzed ponad dwustu lat. Opisuje ona realia życia arystokracji pod panowaniem wielkiego księcia Konstantego, a także obawy mieszkańców spowodowane działaniami Nowosilcowa. Mimo niewoli pod carskim jarzmem arystokracja korzysta z karnawału, bawi się i snuje intrygi.
Sposób, w jaki autorka ukazuje codzienne życie arystokracji w tamtych czasach, jest niezwykle realistyczny. Czarnecka przedstawia bohaterów, których losy są tkane z wieloma wątkami, a ich charaktery i ambicje są głęboko oddane. Książka wciąga czytelnika i pozwala mu na chwilę zapomnienia, przenosząc go w inny świat.
Styl pisania jest przemyślany i profesjonalny.
Polecam tę książkę każdemu, kto pragnie zanurzyć się w inny świat pełen intryg i niezwykłych przygód.
#lubimyczytać #renataczarnecka #alejabiałychróż

"Aleja białych róż" to powieść, która przenosi nas w czasy zimy 1820 roku, do XIX-wiecznej Warszawy. Autorstwo tej książki należy do Renaty Czarneckiej, która z powodzeniem zabiera czytelników w podróż wśród arystokratycznych salonów, intryg i tajemniczych romansów.
Główną bohaterką jest owdowiała księżna Kurakina, która przybywa do stolicy z córką. Już ich pierwsze...

Książka dla wielbicieli romansów historycznych. Jej akcja rozgrywa się w Warszawie za czasów księcia Konstantego. Jej bohaterami są arystokraci i wojskowi, którzy oddają się licznym rozrywkom polegającym na intrygach, romansach i zdradach. Pośrod nich bryluje Bezobrazow, który postanawia uwieść młodziutką księżniczkę Kuragine, która wraz z matką przyjechała do Warszawy aby się leczyć na epilepsję.
Książka nie zachwyciła mnie, mogłaby być najwyżej na półce z harlekquinami tylko że historycznymi.

Książka dla wielbicieli romansów historycznych. Jej akcja rozgrywa się w Warszawie za czasów księcia Konstantego. Jej bohaterami są arystokraci i wojskowi, którzy oddają się licznym rozrywkom polegającym na intrygach, romansach i zdradach. Pośrod nich bryluje Bezobrazow, który postanawia uwieść młodziutką księżniczkę Kuragine, która wraz z matką przyjechała do Warszawy aby...

Subtelny, nieśpieszny styl Czarneckiej, jak zwykle mnie nie zawiódł.

Subtelny, nieśpieszny styl Czarneckiej, jak zwykle mnie nie zawiódł.

Warszawa w czasach Królestwa Polskiego.
Na kartach tej książki mamy okazję spotkać się z księciem Konstantym, komisarzem Nowosilcowem, Zofią Potocką (żoną Szczęsnego),naczelnikową Aleksandrą Zajączek, Edwardem Lubomirskim i rodziną Radziwiłłów. Podobało mi się mocne osadzenie w historii. Rażą mnie książki z akcją osadzoną np. w XIX wieku, których autorzy nie mają pojęcia o mentalności, postaciach, faktach z tamtych lat. Tutaj czuć, że autorka solidnie się przygotowała do pisania. Wątek romansowy wciągający. Poczułam klimat Warszawy w 1820 roku. No i ludzie... A czasem słyszy się, że dziś ludzie się źle prowadzą.... Celebryci tamtych lat byli podobni. Arystokratki płacące rosyjskim oficerom za miłość, podstarzali ludzie władzy uganiający się za nastolatkami, żądza władzy, pieniędzy, bycia pożądanym ... ciągle te same pragnienia. Świetny portret Konstantego. Jednym słowem - bardzo dobra książka!

Warszawa w czasach Królestwa Polskiego.
Na kartach tej książki mamy okazję spotkać się z księciem Konstantym, komisarzem Nowosilcowem, Zofią Potocką (żoną Szczęsnego),naczelnikową Aleksandrą Zajączek, Edwardem Lubomirskim i rodziną Radziwiłłów. Podobało mi się mocne osadzenie w historii. Rażą mnie książki z akcją osadzoną np. w XIX wieku, których autorzy nie mają pojęcia...

Ciekawe spojrzenie na elitę Warszawy lat dwudziestych XIX wieku.Polski nie ma na mapie świata,jest pod zaborami a arystokratyczne rodziny prześcigają się w okazywaniu względów wielkiemu księciu Konstantemu.Widzimy w powieści wielkie bale,pojedynki i schadzki.Autorka stworzyła świetny obraz społeczeństwa .Warto!!

Ciekawe spojrzenie na elitę Warszawy lat dwudziestych XIX wieku.Polski nie ma na mapie świata,jest pod zaborami a arystokratyczne rodziny prześcigają się w okazywaniu względów wielkiemu księciu Konstantemu.Widzimy w powieści wielkie bale,pojedynki i schadzki.Autorka stworzyła świetny obraz społeczeństwa .Warto!!

{ blichtr i bogactwo, uczucia i intrygi lat 20. XIX wieku. Wejdziesz ze mną do salonu próżności, miłostek i polityki? }

Kiedy kota nie ma, myszy harcują.
Pomimo niewoli pod carskim jarzmem szlachta nie pracuje, szlachta się bawi. Tym bardziej, gdy Wielki Książę Konstanty opuszcza Królestwo Polskie. Wtedy to już hulaj dusza, piekła nie ma. Sytuację wykorzystują rosyjscy oficerowie, którzy zapraszani bądź nie brulują na warszawskich salonach. Prym w tym wiedzie piękny i młody Gieorgij Lwowicz Biezobrazow – faworyt księżnej namiestnikowej, Aleksandry Zajączkowej, starszej od niej mężatki, która jest pod niebywałym urokiem Rosjanina i obdarowuje go sakiewkami pełnymi złota. Sytuacja komplikuje się, gdy w Warszawie pojawia się zubożała księżna Kurakina z córką. Księżniczka - choć biedna - wpada w oko Biezobrazowi, co bardzo nie podoba się Aleksandrze. Namiesnikowa zaczyna jątrzyć, a młodzi ewidentnie mają się ku sobie.

▫️

Początkowo miałam ogromny problem, by połapać się kto jest kim. Autorka w pierwszych rozdziałach zasypuje czytelnika nazwiskami i tytułami (część z nich to osoby historyczne, np. Potocka). Wiedziałam jednak, że fabuła ma opowiadać o trójkącie młoda Kurakina - namiestnikowa Zajączkowa - Biezobrazow, więc na tej relacji się skupiłam i już było łatwiej wszystko ogarnąć.

Ach, ja totalnie uwielbiam ten okres historyczny, o którym jest mowa w książce Renaty Czarneckiej, choć jak żaden inny mocno mnie irytuje poprzez styl życia jakie wiodła szlachta i wyżej postawieni, lepiej sytuowani ludzie. Wystarczyło mieć mniej pieniędzy, by być nikim w ich oczach. Razi mnie ta okropna niesprawiedliwość i nieraz stękam pod nosem na zachowania ludzi takich jak księżna namiestnikowa. Nie znoszę, denerwuję się, ale uwielbiam o tym czytać, a z kart książki autorki przebija się ten cały blichtr, klimat proszonych wieczorków i karnawału, wraz z politycznymi i salonowymi intrygami. CD

{ blichtr i bogactwo, uczucia i intrygi lat 20. XIX wieku. Wejdziesz ze mną do salonu próżności, miłostek i polityki? }

Kiedy kota nie ma, myszy harcują.
Pomimo niewoli pod carskim jarzmem szlachta nie pracuje, szlachta się bawi. Tym bardziej, gdy Wielki Książę Konstanty opuszcza Królestwo Polskie. Wtedy to już hulaj dusza, piekła nie ma. Sytuację wykorzystują rosyjscy...

Warszawa za panowania carewicza Konstantego.
Plotki, intrygi, kochankowie, małżeństwa z rozsądku, życie na pokaz i pod publikę, gdzie nagła bieda może zniszczyć nawet najpiękniejszą księżnę, gdzie miłość jest wyśmiewana, a wygodne życie to podstawa.
Książka jest specyficzna, żadne tam tanie, słodkie romansidło, raczej wszelkie odcienie emocji ludzkich, począwszy od tych najniższych i tych jest tu najwięcej. Niby tyle lat minęło, ale mam wrażenie, że ludzie się nie zmienili. Dziś też lubią oceniać innych, mówić im, jak żyć i często jest też ostracyzm społeczny. Plus próżność, płytkość i powierzchowność.
Czyta się ją szybko, bo wciąga choć jest bardzo dużo postaci.
Polecam, bo to ciekawa pozycja wśród innych historycznych miłosnych historii.

Warszawa za panowania carewicza Konstantego.
Plotki, intrygi, kochankowie, małżeństwa z rozsądku, życie na pokaz i pod publikę, gdzie nagła bieda może zniszczyć nawet najpiękniejszą księżnę, gdzie miłość jest wyśmiewana, a wygodne życie to podstawa.
Książka jest specyficzna, żadne tam tanie, słodkie romansidło, raczej wszelkie odcienie emocji ludzkich, począwszy od tych...

Cóż, do tej pory bardzo ciekawie czytało mi się książki Pani Renaty. Bardzo fajnie pisze powieści historyczne. Jednakże ta pozycja, to niewypał. Książka o niczym. Czytelnik się sympatyzuje z żadną postacią, akcja nudnawa i nieciekawa, finał..... to samo. Nie wiem co chciała autorka tą książka przekazać czytelnikom, ale ogólnie bardzo słaba i nudna pozycja. Polecam czytać tą autorkę, ale inne pozycje.

Cóż, do tej pory bardzo ciekawie czytało mi się książki Pani Renaty. Bardzo fajnie pisze powieści historyczne. Jednakże ta pozycja, to niewypał. Książka o niczym. Czytelnik się sympatyzuje z żadną postacią, akcja nudnawa i nieciekawa, finał..... to samo. Nie wiem co chciała autorka tą książka przekazać czytelnikom, ale ogólnie bardzo słaba i nudna pozycja. Polecam czytać tą...

W aleje dziś zapraszamy, kto podziwia i spaceruje z nami?

Zapraszam na książkę „Aleja białych róż” Pani Renaty Czarneckiej.

Wielki Konstanty panuje w księstwie Warszawskim. Mężczyźni służą w wojsku bądź zajmują się interesami. Kobiety spędzają czas na wspólnych spacerach, herbatkach i balach. Czasy nie są łatwe ale ludzie starają się przerwać i brać z życia jak najwiecej.

Aleksandra Zajączkowska to kobieta z pozycją. Wie czego chce i nie boi sie sięgać po swoje szczęście. Nawet kosztem innych. Swoje ogromne zauroczenie oficerem Georgijem Lwowiczem Biezobrazowem to fascynacja połączona z wzajemną zależnością.

Kobieta mężatka i mężczyzna podziwiany przez wszystkich. Pewne układy są dozwolone i ogólnie akceptowane…I choć plotki nie cichną a nabierają na sile ta para jeszcze wiele będzie musiała przejść.

Jakie plany mają nowoprzybyłe do towarzystwa księżna Kurakina z córka?
Czy w towarzystwie tamtych czasów można mieć przyjaciół?
Czy miłość ma szanse przetrwać w świecie opanowanym przez intrygi i układy?

Zacznę od tego, że klimat tego 1820 roku bardzo mnie urzekł. Lubię bufiaste suknie i szacunek damsko-męski oraz dystyngowane zachowanie.
Niestety na początku czułam się lekko przytłoczona przez ilość imion i nazwisk. Ich skomplikowana złożoność była dla mnie ciężka do ogarnięcia.

Akcja tutaj lekko sunie, jest spokojna i bez większych zwrotów akcji.
Możemy przyglądać się bohaterom i dostrzegać ich wewnętrzne rozterki.

To nie do końca mój książkowy typ ale jeśli ogrom uczuć, dylematy i myśli wszelakie to coś dla Was- serdecznie zapraszam do czytania.

W aleje dziś zapraszamy, kto podziwia i spaceruje z nami?

Zapraszam na książkę „Aleja białych róż” Pani Renaty Czarneckiej.

Wielki Konstanty panuje w księstwie Warszawskim. Mężczyźni służą w wojsku bądź zajmują się interesami. Kobiety spędzają czas na wspólnych spacerach, herbatkach i balach. Czasy nie są łatwe ale ludzie starają się przerwać i brać z życia jak...