"Morze wspomnień" to książka niesamowicie wtórna i napisana tak, żeby wycisnąć jak najwięcej łez u czytelników. Mi ani jedna łza nie poleciała, nie potrafiłam się wczuć w dramaty (a jest ich całe morze) głównych bohaterów, raczej dostrzegałam coraz to nowe zgrzyty i nieścisłości.

Ograny jest już schemat, w którym ktoś opowiada (w tym wypadku nagrywa) swoją historię, aby ktoś inny mógł ją spisać - dostajemy więc dwie warstwy czasowe, wojenne wspomnienia pokazują Elle jako odważną młodą kobietę, której los nie szczędził cierpień. Ella współczesna to schorowana staruszka, u kresu życia, której wypowiedzi Valpy skonstruowała tak, że ani trochę nie oddają stanu umysłu osoby starszej. Nie jestem w stanie zrozumieć niektórych pobudek głównych bohaterów, zwłaszcza chodzi mi o niechęć córki do Elli - ten zamysł fabularny jest zwyczajnie nieudany i rozdmuchany.

Odwołam się kolejny raz do tematyki "wodnej" - jest morze lepszych obyczajówek, tę można sobie spokojnie darować.

"Morze wspomnień" to książka niesamowicie wtórna i napisana tak, żeby wycisnąć jak najwięcej łez u czytelników. Mi ani jedna łza nie poleciała, nie potrafiłam się wczuć w dramaty (a jest ich całe morze) głównych bohaterów, raczej dostrzegałam coraz to nowe zgrzyty i nieścisłości.

Ograny jest już schemat, w którym ktoś opowiada (w tym wypadku nagrywa) swoją historię, aby...

Rolą rodzica jest okazywanie miłości, troski, budowanie poczucia bezpieczeństwa i utrwalenie więzi z dzieckiem, by nie dopuścić do alienacji. Jednakże i on jest tylko człowiekiem, zatem jest istotą omylną, błądzącą, dokonującą różnych wyborów, przez co zawsze zrobi coś, co w dzieciach wywoła uczucie żalu, urazy, krzywdy, zranienia, gniewu, czy głębokiego rozczarowania. Matki godzą kilka ról, ale nie mogą zapomnieć o sobie oraz swoich uczuciach, marzeniach i pragnieniach. Lecz co zrobić, kiedy zrozumienie ich decyzji przegra z silnymi emocjami, doprowadzając do zerwania kontaktu na długie lata?.
Ella, główna bohaterka książki, będąca u kresu swych dni, prosi wnuczkę Kendrę o spisanie historii jej życia z czasów przedwojennych i powojennych, przede wszystkim po to, by jej córka Rhona zrozumiała, iż jej pretensje do niej są nie do końca słuszne.
Tym sposobem autorka napisała powieść wpisującą się w nurt książki w książce, tocząc akcję dwutorowo w przeszłości i współcześnie. To właśnie opowieść Elli, przenosząca nas w czasie podobała mi się bardziej. Więcej w niej emocji, powodów do refleksji, lepiej też poznajemy jej bohaterów. Po prostu wydaje się być bardziej przemyślana i dopieszczona przez autorkę. Watęk współczesny wydał mi się nieco spłycony. Dowiadujemy się tylko kilku faktów z życia Kendry. O jej trudnościach z wychowaniem autystycznego syna, utracie pracy przez jej męża, pojawiających się w jej związku problemach oraz tego, co daje jej spisywanie wspomnień babci. Szkoda, że nie został rozwinięty bardziej, aczkolwiek dopiero przeczytawszy książkę do końca zrozumiemy, że jest ważnym elementem pozwalającym zrozumieć pewne życiowe sytuacje.
Część akcji dotycząca II wojny światowej stanowi jedynie tło całości.
Podoba mi się, że tocząc opowieść na dwóch osiach czasowych, przedstawiając sylwetki dwóch matek, które różni, a jednocześnie tak wiele łączy, autorka skupiła uwagę na przekazanie życiowych prawd m.in. na temat różnych barwach miłości, zmian postrzegania różnych spraw z biegiem lat, naprawianiu krzywd.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością Fiony Valpy, i choć nie do końca potrafię wyrazić wszystkie swoje odczucia na temat "Morza wspomnień", sięgnę po czekającą na półce książkę "Paryska krawcowa".

Rolą rodzica jest okazywanie miłości, troski, budowanie poczucia bezpieczeństwa i utrwalenie więzi z dzieckiem, by nie dopuścić do alienacji. Jednakże i on jest tylko człowiekiem, zatem jest istotą omylną, błądzącą, dokonującą różnych wyborów, przez co zawsze zrobi coś, co w dzieciach wywoła uczucie żalu, urazy, krzywdy, zranienia, gniewu, czy głębokiego rozczarowania....

Książka opowiada o spisywanych przez babcię Kendry wspomnieniach. Trzymana przez swoją matkę na dystans nie wiedziała, co tak naprawdę je poróżniło. Pisanie o wspomnieniach babci stanowiło dla bohaterki odskocznie od problemów dnia codziennego. Kendra poznaje historie swojej babci. Jej młodość, zakochanie się, ból, rozpacz. Książka zostaje wydana, a Kendtra czuje, iż dzięki babci dostała od losu szanse na lepsze życie.

Książka opowiada o spisywanych przez babcię Kendry wspomnieniach. Trzymana przez swoją matkę na dystans nie wiedziała, co tak naprawdę je poróżniło. Pisanie o wspomnieniach babci stanowiło dla bohaterki odskocznie od problemów dnia codziennego. Kendra poznaje historie swojej babci. Jej młodość, zakochanie się, ból, rozpacz. Książka zostaje wydana, a Kendtra czuje, iż dzięki...

Piękna historia

Piękna historia

Dzień dobry, moi Kochani 💙🐝

Ciekawa jestem, czy piszecie pamiętniki? Będąc nastolatką pisałam dziennik, lubiłam wracać do minionych wydarzeń, przypominając sobie uczucia, które mi wówczas towarzyszyły. Obecnie to Instagram jest alternatywną formą pamiętnika. Nie bez przyczyny zapytałam Was, czy spisujecie swoje wspomnienia. Przedstawiam Wam dziś przepiękną, niewątpliwie melancholijną i zachęcającą do refleksji książkę, za sprawą której uroniłam kilka łez, ale otrzymałam również pokłady nadziei. Lektura tej powieści skłania do refleksji i przynosi pytanie: „Czy żałujesz czegoś w swoim życiu?" - to zapytanie dotrzymuje mi towarzystwa od początku.

Tytuł: „Morze wspomnień"
Autorka: @fionavalpybooks
Wydawnictwo: @wydawnictwo_swiatksiazki
Moja ocena: 9/10

Ella, główna bohaterka jest już sędziwą kobietą, mającą świadomość, że jej ziemskie życie dobiega kresu. Patrząc wstecz na swoją przeszłość, odczuwa ogromną potrzebę spisania historii jej istnienia, przede wszystkim przez wzgląd na relacje z córką, które na pewnym etapie ich życia uległy zniszczeniu. Staruszka prosi więc wnuczkę, Kendrę, aby ta spisała jej dzieje sięgające roku 1938. I tu pojawiaja się myśl, że w gruncie rzeczy każdy z nas ma swoją prawdę. Wracając do tematu, w pamiętnym 1938 roku Ella na cudnej francuskiej wyspie doświadcza jednego z najpiękniejszych uczuć - zakochuje się bez pamięci z wzajemnością. Jednakże brutalne czasy drugiej wojny światowej krzyżują plany młodych zakochanych.
Autorka wdrożyła dwutorową fabułę, przeplatając współczesność ze wspomnieniami starszej kobiety, co z kolei rzuca światło na kreacje bohaterów.
Otrzymując wiadomość, że ukochany Christophe zginął bohatersko, służąc ojczyźnie, kobiecie w jednym momencie burzy się świat. Sama wstępuje do organizacji WAAF, jej życie toczy się już innym torem. Jak podjęte decyzje wpłyną na życie innych ludzi? Jak możecie się domyślić, Ella wychodzi za mąż i zakłada rodzinę, ale tak naprawdę to dopiero początek góry lodowej i niespodziewanych zawiłości życiowych. Przeszłość ją dopadnie. Coś, co wzięła za prawdę okaże się bolesną pomyłką. Pojawi się pytanie: „Czy żałuję podjętych decyzji?".
Jestem zauroczona tą fabułą, która obfituje w wiele mądrych i życiowych fragmentów: „Uczucie, którym darzymy nasze dzieci, to miłość w najczystszej i najprostszej postaci. Obezwładniająca, instynktowna, absolutna. Miłość do partnera, która idzie z nią w parze, jest czymś zupełnie innym. Nie ma w niej nic prostszego, jest znacznie bardziej skomplikowana, chociaż to właśnie tę miłość wybieramy sami, więc powinna być najłatwiejsza ze wszystkich" ❤️ Ta opowieść chwyci Was za serce, przeniesie do wojennych wspomnień, przedstawi różne oblicza miłości i na końcu, mam nadzieję, że ukoi - tak jak mnie. Wydawnictwu @wydawnictwo_swiatksiazki serdecznie dziękuję za egzemplarz do recenzji 💚

Dzień dobry, moi Kochani 💙🐝

Ciekawa jestem, czy piszecie pamiętniki? Będąc nastolatką pisałam dziennik, lubiłam wracać do minionych wydarzeń, przypominając sobie uczucia, które mi wówczas towarzyszyły. Obecnie to Instagram jest alternatywną formą pamiętnika. Nie bez przyczyny zapytałam Was, czy spisujecie swoje wspomnienia. Przedstawiam Wam dziś przepiękną, niewątpliwie...

Zapisujecie swoje wspomnienia lub piszecie pamiętniki? Pamięć ludzka jest ulotna więc warto posiadać coś do czego można wrócić po latach bądź pozostawić wnukom. Ja chętnie poczytałabym zapiski mojej babci z czasów jej młodości.

Ella na ponad dziewięćdziesiąt lat i wie, że jej życie dobiega końca. Patrząc przez pryzmat przeżytych lat wie, że ma wiele do przekazania zwłaszcza swojej córce, która nie utrzymuje z nią kontaktu. Prosi więc wnuczkę Kendrę aby spisała jej historię, która rozpoczyna się w 1938 roku na pięknej francuskiej wyspie. Tam Ella poznaje swoją wielką miłość. Uczucie zostaje przerwane przez wybuch wojny, która przyniesie ogromne zmiany w jej życiu.

Fabuła powieści toczy się dwutorowo, w czasie wojny oraz współcześnie. Widzimy młodą Ellę, jej marzenia oraz pierwszą wielką miłość. Wybuch wojny zniszczył to co było dla niej ważne i zmusił do stawienia czoła okupantowi. Pomimo wojennego tła, powieść toczy się spokojnie a autorka stawia na emocje. Snuje swoją opowieść pięknym językiem oraz opisami krajobrazu wyspy Île de Ré. Historia Elli wzruszy i chwyci za serce a przewrotny los pokaże kto rozdaje karty.

Zapisujecie swoje wspomnienia lub piszecie pamiętniki? Pamięć ludzka jest ulotna więc warto posiadać coś do czego można wrócić po latach bądź pozostawić wnukom. Ja chętnie poczytałabym zapiski mojej babci z czasów jej młodości.

Ella na ponad dziewięćdziesiąt lat i wie, że jej życie dobiega końca. Patrząc przez pryzmat przeżytych lat wie, że ma wiele do przekazania...

"Morze wspomnień" to już druga książka autorstwa Fiony Valpy (po "Paryskiej krawcowej"),która została przetłumaczona na nasz język. Jest to to typowa powieść historyczna, z motywem przewodnim wielkiej miłości oraz drugiej wojny światowej.

Opowiada ona o Elli, która u schyłku życia, mieszkając w domu spokojnej starości postanawiam zawierzyć historię swojego życia, a właściwie miłości, którą dane jej było przeżyć - swojej wnuczce Kendrze. Jej opowieść zaczyna się od roku 1938, kiedy podczas pobytu w Edynburgu zakochuje się ona z wzajemnością w Christopherze i zamierza spędzić z nim resztę życia. Plany zakochanych krzyżuje jednak wybuch drugiej wojny światowej. Ella angażuje się w działalność wojenną i chociaż udaje się jej przeżyć to ani życie, które następuje po wojnie ani nowa miłość, którą spotyka - nie są już takie same.

Akcja w książce toczy się dwutorowo - z jednej strony w przeszłości krążąc pomiędzy europejskimi miastami za czasów wojny, a z drugiej w czasach współczesnych, w Szkocji - w której mieszka sędziwa Ella.

Ukazuje ona nie tylko historię życia Elli, gdyż porusza również problemy jej wnuczki Kendry, która mierzy się z chorobą synka oraz utratą pracy przez męża, a także opowiada o trudnej relacji bohaterki z córką.

"Morze wspomnień" wzrusza i zachwyca - ładnym językiem jakim została napisana, ale zarazem ciut nudzi. Dla mnie jest to nieco banalna i zbyt oczywista pozycja, gdyż w totalnym zalewie rynku wydawniczego powieściami historycznymi oczekuję, że każda kolejna z nich będzie wyjątkowa i inna od tych, które już zostały wydane. Mimo to nie uważam czasu poświęconego na jej przeczytanie za zmarnowany. Co więcej jestem przekonana, że książka bardzo przypadnie do gustu osobom, które rzadziej niż ja sięgają po ten rodzaj powieści.

Myślę więc, że mimo umiarkowanego zachwytu z mojej strony śmiało mogę ją polecić - jako pięknie napisaną, ale zarazem dość banalną i prostą w odbiorze powieść - raczej skierowaną dla kobiet.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl

"Morze wspomnień" to już druga książka autorstwa Fiony Valpy (po "Paryskiej krawcowej"),która została przetłumaczona na nasz język. Jest to to typowa powieść historyczna, z motywem przewodnim wielkiej miłości oraz drugiej wojny światowej.

Opowiada ona o Elli, która u schyłku życia, mieszkając w domu spokojnej starości postanawiam zawierzyć historię swojego życia, a...

"– Ni­gdy nie jest za późno, żeby spró­bo­wać napra­wić to, co się ze­psu­ło."
⠀
To prawda. Próbować można zawsze.
⠀
"Morze wspomnień" to piękna historia, która wywołała wiele emocji.
Kendra - wnuczka Elle, ma ważne zadanie. Musi spisać wspomnienia Babci, zanim ta odejdzie z tego świata. Nie chce, żeby te wszystkie chwile i wydarzenia odeszły w niepamięć.
Cofamy się więc do 1937 roku, kiedy to 17-letnia wówczas Ella spędza wakacje na pięknej wyspie Île de Ré. Tam czuje się wolna i chce, żeby trwało to jak najdłużej. To czas, kiedy czuje, że wiele może. Niestety wojna zmusza ją do powrotu do Szkocji, gdzie zatrudnia się jako wolontariuszka, ale nie ważne co robi i jak się stara, jej myśli cały czas krążą wokół Île de Ré.
Książka napisana bardzo przyjemnym językiem, z tych, które chce się czytać, by jak najszybciej się dowiedzieć jak potoczyły się dalsze losy, nie chcąc jednocześnie kończyć tej książki. Polecam bardzo!

"– Ni­gdy nie jest za późno, żeby spró­bo­wać napra­wić to, co się ze­psu­ło."
⠀
To prawda. Próbować można zawsze.
⠀
"Morze wspomnień" to piękna historia, która wywołała wiele emocji.
Kendra - wnuczka Elle, ma ważne zadanie. Musi spisać wspomnienia Babci, zanim ta odejdzie z tego świata. Nie chce, żeby te wszystkie chwile i wydarzenia odeszły w niepamięć.
Cofamy się...

Główna bohaterka jest ciekawie rozpisana, wielokrotnie utożsamiałam się z jej emocjami i mam nawet poczucie, że postępowałabym podobnie, a nawet tak samo, jak ona. Bardzo ją polubiłam i zżyłam się z nią, mimo że nie jest to dość długa książka, ale wciągająca.

Ta powieść to przepiękna podróż do odległych lat. Jest w niej dużo emocji, wielokrotnie podczas czytania się wzruszycie, uśmiechniecie i zasmucicie. Nawet po jej zakończeniu będzie wam krążyć po głowie, będziecie też wracać do złotych myśli w niej zawartych.

Główna bohaterka jest ciekawie rozpisana, wielokrotnie utożsamiałam się z jej emocjami i mam nawet poczucie, że postępowałabym podobnie, a nawet tak samo, jak ona. Bardzo ją polubiłam i zżyłam się z nią, mimo że nie jest to dość długa książka, ale wciągająca.

Ta powieść to przepiękna podróż do odległych lat. Jest w niej dużo emocji, wielokrotnie podczas czytania się...

Ella jest już u kresu swojego życia, które nie było usłane różami. W wieku siedemnastu lat na wyspie Île de Ré poznaje miłość swojego życia. To właśnie tamto lato 1938 roku sprawia, że Ella odnajduje wolność i radość życia, a swoje życie chce spędzić na tej malowniczej wyspie u boku Christophe’a. Jednak kiedy wybucha okrutna wojna, musi wrócić do swojego rodzinnego Edynburga. Zostaje rozdzielona ze swoim ukochanym i musi stawić czoła wojnie, która będzie okrutna w skutkach.
Od tamtego czasu, gdy Ella wstąpiła do żeńskich służb wojskowych jej życie zmienia się diametralnie. Jest w stanie zrobić wszystko, aby pomóc Francji w tych trudnych walkach, ale kiedy z Paryża nadciągają tragiczne wiadomości, Ella musi pogodzić się ze śmiercią bliskich jej osób i żyć dalej, a przede wszystkim walczyć, aby żyć dalej. Kiedy jakiś czas później poznaje Angusa, jej życie znowu nabiera barw i czuje, że jej serce budzi się do życia. Wydaje się, że jej życie wróciło do normy po skończonej wojnie - wyszła za mąż za mężczyznę, którego kocha i który ocalił jej życie, a teraz czeka ją spokojne życie u jego boku. Niestety szczęście nie trwa długo, gdyż okazuje się, że nie wszystko jednak wróciło do normy, a nowe informacje burzą jej spokój.

Od wielu lat Ella jest skłócona ze swoją córką, więc postanawia opowiedzieć całą, prawdziwą historię swojego życia, aby Rhona zrozumiała, że nie wszystko co do tej pory uważała za prawdę, nią było.
Prosi swoją wnuczkę Kendrę, aby spisała tę historię dokładnie i ze szczegółami, aby nie tylko Rhona poznała prawdę, ale też aby inni ludzie poznali historię o prawdziwej miłości.

Wzruszająca i wyciskające łzy historia o prawdziwej miłości, która jest w stanie przetrwać wszystko. Często wydaje nam się, że spotykamy miłość swojego życia i ona jest na zawsze, zapominając, że prawdziwe życie nie jest sielanką. Nie każda miłość, którą uznajemy za prawdziwą nią jest. Możemy również kochać dwie osoby jednocześnie, ale każda z tych miłości będzie inna.
Wojna, która odebrała życie tak wielu ludziom i pozostawiła po sobie spustoszenie na wiele lat sprawiła, że ludzie zaczęli doceniać to co przyziemne i zwykłe. Po koszmarze, jaki przeszły osoby, które przeżyły to piekło na ziemi, za wszelką cenę chciały znaleźć szczęście i mieć przy sobie bliskich.
Historia Elli pokazuje nam jak ważna w życiu jest miłość. Ona nie zawsze jest pełna uniesień i motyli w brzuchu, bo w prawdziwej miłości chodzi przede wszystkim o wsparcie i bycie ze sobą w dobrych i złych chwilach.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Ella jest już u kresu swojego życia, które nie było usłane różami. W wieku siedemnastu lat na wyspie Île de Ré poznaje miłość swojego życia. To właśnie tamto lato 1938 roku sprawia, że Ella odnajduje wolność i radość życia, a swoje życie chce spędzić na tej malowniczej wyspie u boku Christophe’a. Jednak kiedy wybucha okrutna wojna, musi wrócić do swojego rodzinnego...