Moze z początku faktycznie jakoś ciężko mi szło...ale w momencie gdy już losy bohaterów zaczęły się ze sobą przeplatać zrobiło się naprawdę ciekawie. Bardzo mi się podobała.

Moze z początku faktycznie jakoś ciężko mi szło...ale w momencie gdy już losy bohaterów zaczęły się ze sobą przeplatać zrobiło się naprawdę ciekawie. Bardzo mi się podobała.

Nie dotrwałam do końca

Nie dotrwałam do końca

Dobra, mocna, poruszająca. Autentyczne i naturalne postacie. Duży plus za to, że nie każda była też nadludzko piękna (co niestety często spotyka się we współczesnej literaturze). Życzę Autorce powodzenia przy pisaniu kolejnych powieści!

Dobra, mocna, poruszająca. Autentyczne i naturalne postacie. Duży plus za to, że nie każda była też nadludzko piękna (co niestety często spotyka się we współczesnej literaturze). Życzę Autorce powodzenia przy pisaniu kolejnych powieści!

Dawno nie czytałam tak dobrze przygotowanej powieści. Przygotowanej i opisanej z dbałością o każdy szczegół. Od razu rzuciły mi się oczy dopracowane wątki sytuacji politycznej, liczne przypisy, potwierdzające bogaty research, o który w większości nowych dzieł z tego gatunku naprawdę trudno.

Niebo nad Paryżem to opowieść przede wszystkim o ludziach tworzących historię w jednym z jej burzliwszych okresów. Perspektywa zwykłych bohaterów, ubranych w niezwykłe charaktery. Nie zabrakło tu namiętności, momentami chłodnej, która między wierszami obnaża instynkty człowieka, pragnącego ciepła i spełnienia, jakby jutra miało nie być.

Lisetta została moją ulubioną bohaterką. Smutny koniec rekompensuje kanwa i fabuła, która do niego doprowadza i wyjaśnia, że tak naprawdę nie ma postaci w stu procentach dobrych i złych. Każdy ma własne grzechy przeplatane ideami i marzeniami. I każdy, w głębi serca, mimo poświęceń, dba o swoje szczęśliwe zakończenie, bez względu na to, jak okrutne wydaje się w oczach innych ludzi. Bowiem definicja słowa "szczęśliwe", dla któregokolwiek człowieka oznacza coś innego.

Dawno nie czytałam tak dobrze przygotowanej powieści. Przygotowanej i opisanej z dbałością o każdy szczegół. Od razu rzuciły mi się oczy dopracowane wątki sytuacji politycznej, liczne przypisy, potwierdzające bogaty research, o który w większości nowych dzieł z tego gatunku naprawdę trudno.

Niebo nad Paryżem to opowieść przede wszystkim o ludziach tworzących historię w...

Bardzo przemyślana i dobrze skontruowana powieść, widać, że autorka ma wiedzę o pisaniu historii i dobry warsztat. Tło historyczne też świetne, ale najbardziej zachwyciły mnie opisy. Zdania były jak pociągnięcia pędzlem i od razu łatwiej sobie wyobrazić krajobraz i pory roku, co pięknie budowało klimat. Podobały mi się postacie, szczególnie Lisette i Xavier, ale do Claire i Ettore czułam największą obojętność, chociaż rozumiem ich role w historii. Przesłanie i motywacje postaci też niezwykle przemyślane. Pewnie książka wspięłaby się na jeszcze większe wyżyny gdyby każda z postaci miała swój charakterystyczny głos - czy to w dialogach, czy ich przemyśleniach. W niektórych książkach są tak dobre, że nawet bez didaskaliów można się zorientować, który bohater mówi. Tutaj dialogi były dobre, ale wszystkie podobne i niekiedy może za dużo było takiego bezpośredniego wykładania uczuć w opisach. Podsumowując, niezwykle udany debiut i czekam na kolejne powieści :)

Bardzo przemyślana i dobrze skontruowana powieść, widać, że autorka ma wiedzę o pisaniu historii i dobry warsztat. Tło historyczne też świetne, ale najbardziej zachwyciły mnie opisy. Zdania były jak pociągnięcia pędzlem i od razu łatwiej sobie wyobrazić krajobraz i pory roku, co pięknie budowało klimat. Podobały mi się postacie, szczególnie Lisette i Xavier, ale do Claire i...

Jestem chyba jedyną osobą, której ta historia jakoś nie podeszła. Czytałam inną powieść autorki jeszcze na Wattpadzie i byłam zachwycona intrygą, tutaj jednak zachwytu nie było. Nie wiem, jaki jest problem, bo warsztat jest bardzo dobry, research stoi na wysokim poziomie (choć jak dla mnie to dla przeciętnej osoby bez wiedzy historycznej sytuacja polityczna nie została opisana wystarczająco jasno i takie głosy słyszałam od rodziny),bohaterowie też są świetnie rozpisani, umotywowani, ale jakoś nie poczułam namiętności, wszystko mi było jakieś obojętne, a już zwłaszcza końcówka, którą od razu przewidziałam. To nie jest zła książka, obiektywnie ją doceniam, po prostu nie było jakoś miłości.

Jestem chyba jedyną osobą, której ta historia jakoś nie podeszła. Czytałam inną powieść autorki jeszcze na Wattpadzie i byłam zachwycona intrygą, tutaj jednak zachwytu nie było. Nie wiem, jaki jest problem, bo warsztat jest bardzo dobry, research stoi na wysokim poziomie (choć jak dla mnie to dla przeciętnej osoby bez wiedzy historycznej sytuacja polityczna nie została...

Francja, 1793 rok. Claire de Chauvel na dzień przed poślubieniem pana Bourhiera, za sprawą tajemniczych wiadomości, które na jego temat pozyskała, ucieka z rodzinnej posiadłości. Idealistka postanawia wybrać się do Paryża i tam zamierza brać czynny udział w rewolucji. W ślad za nią podąża jej guwernantka Lisette, którą rodzice uciekinierki proszą, by sprowadziła córkę z powrotem do domu.

Tak trafiamy do Paryża, wśród paryżan ogarniętych gorączką rewolucji. Wchodzimy w sam środek konfliktów społecznych, obserwujemy jak Claire, idealistka, zaczyna mierzyć się z pewnym niebezpieczeństwem jakie niesie ze sobą rewolucja. Jednocześnie śledzimy poczynania guwernantki, która ma w Paryżu, poza odszukaniem Claire, prywatną sprawę do załatwienia...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/photo/?fbid=733627071893414&set=a.530574228865367

Francja, 1793 rok. Claire de Chauvel na dzień przed poślubieniem pana Bourhiera, za sprawą tajemniczych wiadomości, które na jego temat pozyskała, ucieka z rodzinnej posiadłości. Idealistka postanawia wybrać się do Paryża i tam zamierza brać czynny udział w rewolucji. W ślad za nią podąża jej guwernantka Lisette, którą rodzice uciekinierki proszą, by sprowadziła córkę z...

"Niebo nad Paryżem" autorstwa Małgorzaty Niemtur to interesująca powieść historyczno-obyczajowa z Rewolucją Francuską w tle. Wielowątkowa, zabiera nas w pełną emocji podróż do Paryża u schyłku XVIII wieku.

*
Francja, 1793 rok. Kiedy w przeddzień ślubu, w tajemniczych okolicznościach znika młodziutka Claire de Chauvel, dotychczasowa guwernantka dziewczyny, Lisette, rusza jej śladem. Trop prowadzi do pogrążonego w rewolucyjnej gorączce Paryża...

*
Powieść Małgorzaty Niemtur to umiejętne połączenie fikcji literackiej z prawdą historyczną. Paryż, do którego zabiera nas Autorka, wrzy od gwałtownych przemian społecznych i politycznych. Barwne opisy trudów życia z jakimi przyszło się zmierzyć mieszkańcom państwa wyzwolonego spod monarchii absolutnej, masowe egzekucje czy głód i bieda nadają tej opowieści niezwykły klimat. Nadzieja połączona z bezustanną walką o sprawiedliwość i lepsze jutro, czynią powieść nieodkładalną.

Prócz świetnie poprowadzonego wątku historycznego, wrażeń dostarczy nam warstwa obyczajowa. To opowieść o kobietach silnych, niezależnych i odważnych, poszukujących własnej drogi. O miłości, lojalności i poświęceniu. O tajemnicach, zdradach i spiskach. Gorąco zachęcam do lektury!

"Niebo nad Paryżem" autorstwa Małgorzaty Niemtur to interesująca powieść historyczno-obyczajowa z Rewolucją Francuską w tle. Wielowątkowa, zabiera nas w pełną emocji podróż do Paryża u schyłku XVIII wieku.

*
Francja, 1793 rok. Kiedy w przeddzień ślubu, w tajemniczych okolicznościach znika młodziutka Claire de Chauvel, dotychczasowa guwernantka dziewczyny, Lisette, rusza...

"To, że sprawa jest słuszna, nie gwarantuje, że walka będzie wygrana."
⠀
A to, że tytuł i okładka przyciągają wzrok nie oznacza, że książka porwie mnie niczym rzeka, niestety. Tak było teraz. Przeczytałam, ale nie zostanie ta historia w moim sercu na długo.
⠀
1793 rok, Francja
Claire de Chauvel, czyli jedynaczka i idealistka, która wierzy, że może zmienić świat ucieka od narzeczonego dzień przed ślubem i opuszcza dom rodzinny nie zostawiając rodzicom żadnych informacji. Chce walczyć o równe prawa dla kobiet i dla mężczyzn.
Do Paryża zmierza też Lisette Pelletier - opiekunka dziewczyny, która po jej ucieczce zmienia swoje plany i daje jej rodzicom gwarancję, że odnajdzie Claire i będzie jej pilnowała na tyle, na ile się da.
Lisette na miejscu poznaje mężczyznę, który nie pozostaje obojętny na jej wdzięki. Xavier wydaje się być wyjątkowy. I taki jest! jest Ale nie tak jak każdy myśli, kiedy na jaw wychodzą tajemnice, które skrywa życie kobiety zmienia się.
Po pewnym zdarzeniu zmieni się też życie Claire. Czy na lepsze? Tego już oczywiście nie zdradzę :)
Dajcie znać, czy znacie tę lekturę :)

"To, że sprawa jest słuszna, nie gwarantuje, że walka będzie wygrana."
⠀
A to, że tytuł i okładka przyciągają wzrok nie oznacza, że książka porwie mnie niczym rzeka, niestety. Tak było teraz. Przeczytałam, ale nie zostanie ta historia w moim sercu na długo.
⠀
1793 rok, Francja
Claire de Chauvel, czyli jedynaczka i idealistka, która wierzy, że może zmienić świat ucieka od...

Nie wiem, czy to tylko moje spostrzeżenie, ale w książkach historycznych jest coś magicznego. Jest to wędrówka przez czas i miejsca, powrót do przeszłości, która już nie wróci. Jest to sposób na odkrycie myśli dawnej społeczności, stylu ich życia, planów i zrozumienie ówczesnej koncepcji życia.

Autor takich książek z całą pewnością nie ma łatwego zadania. Łatwo jest nagiąć prawdę, przeistaczając ją w upiększoną fikcję literacką, lecz zdarzają się też i książki, na swój brutalny sposób niezwykłe, które poruszają najczulsze struny w ludzkiej duszy, ukazując świat takim, jakim był. Są to takie perełki na rynku i nawet jeśli droga przez taką historię jest niezwykle bolesna, zdecydowanie warta poznania.

Przyznam szczerze, że coś takiego właśnie czułam, czytając książkę Małgorzaty Niemtur „Niebo nad Paryżem”. To był prawdziwy rollercoaster emocji, gdzie każdy rozdział przybliżał nas do końcówki, która ostatecznie pozostawia czytelnika ze złamanym sercem. Choć opowieść czytałam dwa razy, za każdym razem budziła we mnie te same uczucia. I właśnie ta „prawdziwość” jest w przypadku powieści M. Niemtur największym atutem.

Historia zaczyna się w momencie, kiedy młoda Claire de Chauvel – marzycielka i niedoświadczona emancypantka - w przeddzień swojego ślubu ucieka z rodzinnego domu do pogrążonego w rewolucji Paryża. Jej śladem podąża trzeźwo myśląca Lisette Pelletier – guwernantka dziewczyny, która na prośbę rodziców Claire, nie tyle, ile chce odnaleźć kłopotliwą podopieczną i odesłać ją bezpiecznie do domu, to sama ma do rozwiązania kilka rodzinnych konfliktów. Droga Lisette dość szybko łączy się z losem tajemniczego Xaviera Viteta, a co za tym idzie, sprowadza do niej również pochłoniętego przez chęć zemsty i jednocześnie niezwykle wrażliwego Ettorego Bilotiego. Tymaczem Claire dowiaduje się, że rewolucja, która przyciągnęła ją do stolicy, wcale nie jest taka kolorowa, jak jej się wydawało, a każde słowo może być użyte przeciwko niej niczym niebezpieczna broń.

Co mogę powiedzieć? Jest to opowieść, od której nie da się oderwać. Jest w niej coś, co chwyta za serce, każe przewracać kolejne kartki, ukazuje tak wiele różnych ludzkich twarzy, konfliktów na tle społecznym i jednocześnie uczuciowym, że trudno obok niej przejść obojętnie. Pokazuje, jak krucha bywa nadzieja, jak idealistyczne mrzonki potrafią zniszczyć niejedno istnienie. Cała akcja dzieje się w burzliwych i pełnych napięciach czasach rewolucji francuskiej, gdy arystokraci tracili swoje wartości, społeczność z wyjątkową łatwością oceniała innych na podstawienie zwyczajnych niedomówień i podejrzeń. I choć opowieść nie jest łatwa, dotyka bardzo trudnych tematów, splata się z niepewnymi czasami, jest opowiedziana z niezwykłą wrażliwością i wyczuciem. Na pewno za jej niezwykłość odpowiada piękny i lekki styl Małgorzaty, która pomimo trudnego tematu, maluje Paryż z niezwykłą pasją i dociekliwością. Choć raczej należę do historycznych laików, wszystko jest jak najbardziej zrozumiałe, a sposób, w jaki autorka zarysowała tło powieści, szczegółowość i skrupulatność zawartych przez nią wątków, idealnie zgrała się z całokształtem historii, buzującymi na jej kartach emocjami i plątaniną uczuć.

Jest to książka, która łamie wiele schematów. Bohaterowie są bardzo różnorodni, mają swoje wady i zalety, pokazują wiele twarzy, są pełni sprzeczności. Zdecydowanie najbardziej moje serce zdobyła Lisette swoją postawą, lojalnością i oddaniem. Mimo popełnionych przez Claire błędów zrobiłaby dla swojej podopiecznej wszystko. Nawet jeśli jest rozdarta między dwoma mężczyznami, z których każdy jest inny i każdy ma dla niej inne znaczenie, potrafi stawić czoła własnym uczuciom i wyjść im naprzeciw, co po raz kolejny w moim przypadku skończyło się złamanym sercem.

Między postaciami męskimi jestem ciut bardziej rozdarta. I Ettore i Xavier zdobyli kawałek mojego serduszka, jeden za swoją wrażliwość i poczciwość, umiejętność pogodzenia się z losem, nawet jeśli trochę musiał do tego dojrzeć, z kolei Xavier, który na początku budził we mnie dość mieszane uczucia, ukazał też swoją inną twarz, pełną troski i oddania względem najbliższych, a chemia, która połączyła go z Lisette, no coż… Trudno było go nie lubić, nawet jeśli miało się świadomość całokształtu jego postaci.

Na koniec mogę tylko dodać, że jeśli szukacie czegoś, co Was niejednokrotnie zaskoczy, gdzie wszystkie wątki, a trzeba przyznać – jest ich sporo – spajają się ze sobą, tworząc niezwykle emocjonalną burzę, gdzie bohaterowie nie są tylko biali, ani tylko czarni, a tło historyczne jest starannie oddane, tak by oddać cześć duchowi prawdziwej francuskiej rewolucji – jest to historia dla Was. Koniecznie musicie ją poznać!

Nie wiem, czy to tylko moje spostrzeżenie, ale w książkach historycznych jest coś magicznego. Jest to wędrówka przez czas i miejsca, powrót do przeszłości, która już nie wróci. Jest to sposób na odkrycie myśli dawnej społeczności, stylu ich życia, planów i zrozumienie ówczesnej koncepcji życia.

Autor takich książek z całą pewnością nie ma łatwego zadania. Łatwo jest nagiąć...