Relacje z festiwalu filmowego w Cannes Tadeusz Sobolewski nadawał od roku 1994 do 2019. Ta impreza od zarania promuje kino autorskie, gwiazdami są tutaj nie aktorzy, lecz reżyserzy, którym szlachectwo nadaje się Złotymi Palmami. Mówi się, że Cannes przyjmuje do swej rodziny wybranych twórców i pozostaje im wierne. To Cannes hołubiło talenty Wendersa, Lyncha, Campion, Almodóvara, von Triera, Hanekego. Tadeusz Sobolewski śledził ich rozwój z bliska, zachwycał się ich filmami i bezlitośnie obnażał artystyczne klęski. W jego opowieści festiwal stanowi miejsce eksterytorialne, które skleja świat.
Cannes stanowi równowagę dla Hollywood. Promowane tutaj kino artystyczne jest odtrutką na komercyjne kino hollywoodzkie, a europejska sztuka filmowa zyskuje inny kontrapunkt – amerykańskie kino niezależne. Tu wyborami nie kierują pieniądze, lecz zachwyt, a zarazem dzięki renomie Cannes to, co artystyczne, zyskuje nabywców. Bywało, że już w Cannes Sobolewski oglądał niektóre filmy dwukrotnie. Pracując nad książką, do wielu z nich wrócił.
Tę książkę Tadeusz Sobolewski złożył ze swoich najlepszych korespondencji, wywiadów i felietonów, które uzupełnił o współczesną perspektywę. Powstała festiwalowa gazeta, w której recenzja przenika się z przeżyciem, podróże nocnym pociągiem z Paryża ze spacerami bulwarem Croisette, wizyty w księgarniach z wypisami z filozofów.