Martwe dzieci

Dzieje się tutaj kilka aspektów, które autorowi trzeba przyznać: 1. Niesamowicie sprawny język, zupełnie nie do podrobienia. 2. Genialne nakreślone postaci, za Keitha chylę czoła. 3. Dyskomfort, oderwanie od rzeczywistości, zgorszenie, które udziela się czytelnikowi, a to jednak trzeba mieć talent, żeby być na tyle przekonującym. Piąteczka dla martwych dzieci. Nie jest to bynajmniej niska ocena

Dzieje się tutaj kilka aspektów, które autorowi trzeba przyznać: 1. Niesamowicie sprawny język, zupełnie nie do podrobienia. 2. Genialne nakreślone postaci, za Keitha chylę czoła. 3. Dyskomfort, oderwanie od rzeczywistości, zgorszenie, które udziela się czytelnikowi, a to jednak trzeba mieć talent, żeby być na tyle przekonującym. Piąteczka dla martwych dzieci. Nie jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odradzam osobom wrażliwym na wulgaryzmy i ochydztwa. Książka, która poniewiera ale czytelnik nie potrafi jej odłożyć na bok. Satyra na hedonizm?? Tak teraz nazywają degeneratów??

Odradzam osobom wrażliwym na wulgaryzmy i ochydztwa. Książka, która poniewiera ale czytelnik nie potrafi jej odłożyć na bok. Satyra na hedonizm?? Tak teraz nazywają degeneratów??

Pokaż mimo to

https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

https://oczymszumiakartki.wordpress.com/

Pokaż mimo to

Książka wciągająca do najbardziej parszywego rynsztoka wrażeń, stylowa nieprzyjemność, nie da się zapomnieć.

Książka wciągająca do najbardziej parszywego rynsztoka wrażeń, stylowa nieprzyjemność, nie da się zapomnieć.

Pokaż mimo to

Satyra na hedonizm? Grupa totalnych degeneratów, nie wie już co ma ze sobą zrobić i na chama usiłują się dobrze bawić. Dobrze wychodzi im tylko dokuczanie innym.
Albo wykorzystywanie innych.
Tymczasem tuż pod ich nosem, dzieje się coś co nie powinno się dziać, nawet w tym ich zaćpanym świecie...
Można odnieść książkę i do naszych czasów niestety...

Satyra na hedonizm? Grupa totalnych degeneratów, nie wie już co ma ze sobą zrobić i na chama usiłują się dobrze bawić. Dobrze wychodzi im tylko dokuczanie innym.
Albo wykorzystywanie innych.
Tymczasem tuż pod ich nosem, dzieje się coś co nie powinno się dziać, nawet w tym ich zaćpanym świecie...
Można odnieść książkę i do naszych czasów niestety...

Pokaż mimo to

'Jakiś tam' Martin Amis sprawił, że musiałam ochłonąć, zanim w ogóle siadłam do napisania niniejszej opinii.
Po 'Martwe dzieci' sięgnęłam bez większego przekonania (metodą chybił-trafił), ale już po lekturze pierwszych kilku stron od razu wiedziałam, że na pewno nie odłożę tej książeczki na półkę 'nieprzeczytane'. Jak tutaj napisała jedna użytkowniczka, historia Quentina, Celii, Diane, Andy'ego, Gilesa i Keitha (brawa dla Martina Amisa za stworzenie tej postaci) jest co prawda obrzydliwa, a ten wszędobylski hedonizm i brak zahamowań może niektórych zniesmaczyć, ale że lubię takie sposoby opowiadania historii, to 'połykałam' rozdziały jak szalona. Im dalej poznawałam coraz więcej szczegółów, tym bardziej mnie zachwycało, ale jednocześnie zatykało (i tu należą się kolejne brawa dla pisarza za narratorskie przypominanie czytelnikowi, że to tylko fikcja literacka :-)). W przypadku czytania 'Martwych dzieci' radzę wszystko to, co jest tam zawarte, nie brać na poważnie, inaczej można zwariować jak bohaterowie Amisa.
Ta bezlitosna satyra na konsumpcyjne zachowania młodych Brytyjczyków długo nie wymaże się z mojej czytelniczej pamięci. A jeszcze kilka dni temu 'jakiś tam' Martin Amis nie robił na mnie żadnego wrażenia w kwestii nazwiska.

'Jakiś tam' Martin Amis sprawił, że musiałam ochłonąć, zanim w ogóle siadłam do napisania niniejszej opinii.
Po 'Martwe dzieci' sięgnęłam bez większego przekonania (metodą chybił-trafił), ale już po lekturze pierwszych kilku stron od razu wiedziałam, że na pewno nie odłożę tej książeczki na półkę 'nieprzeczytane'. Jak tutaj napisała jedna użytkowniczka, historia Quentina,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pewnie gdybym przeczytała tę książkę ponownie, po latach, nie zrobiłaby już na mnie takiego wrażenia. Jednak dawniej, czytając "Martwe Dzieci", byłam zbulwersowana i zafascynowana równocześnie. Do dzisiaj wspominam, jako jedną z moich ulubionych książek.

Pewnie gdybym przeczytała tę książkę ponownie, po latach, nie zrobiłaby już na mnie takiego wrażenia. Jednak dawniej, czytając "Martwe Dzieci", byłam zbulwersowana i zafascynowana równocześnie. Do dzisiaj wspominam, jako jedną z moich ulubionych książek.

Pokaż mimo to

WTF ? Pytam z natarczywością, WTF,Johnny ???

Pomysł na książkę wyśmienity, damsko-męskie towarzystwo, jeden dom, trzy dni, wóda, prochy, seks i od początku wiadomo że jedna z osób na końcu będzie trupem. Tylko kto ?
Niestety pomysł to jedno, a realizacja to drugie. Im bliżej finału tym większy; alkoholowo-narkotyczny; bełkot, wylewa się ze stron tej powieści. A gdy nadejdzie już kulminacyjny moment, i tak wszystko (tzn. cały zamysł) rozpieprzy się w drobny mak, zginie gdzieś (takie mam wrażenie) ostatnia strona maszynopisu "Martwych dzieci" i nie do końca wiadomo co z tego, co się wydarzyło, jest prawdą a co tylko wyimaginowanym wyobrażeniem uczestników tej balangi.

Ostatnie zdanie noty od autora: "Może nie wiem wszystkiego, ale wiem, co lubię" można sparafrazować tak, by dotyczyło całej książki: "Może nie było tak źle, ale dobrze też nie było".

PS. Jedyna przeczytana książka Martina, pozostaje daleko w tyle za najsłabszą z książek Kingsleya (dla wtajemniczonych).

WTF ? Pytam z natarczywością, WTF,Johnny ???

Pomysł na książkę wyśmienity, damsko-męskie towarzystwo, jeden dom, trzy dni, wóda, prochy, seks i od początku wiadomo że jedna z osób na końcu będzie trupem. Tylko kto ?
Niestety pomysł to jedno, a realizacja to drugie. Im bliżej finału tym większy; alkoholowo-narkotyczny; bełkot, wylewa się ze stron tej powieści. A gdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fest porąbane, ale fajne. Polecam \m/

Fest porąbane, ale fajne. Polecam \m/

Pokaż mimo to

Cytaty:
1. "Rzucasz się w przepaść i ziemia pędzi Ci naprzeciw".

Cytaty:
1. "Rzucasz się w przepaść i ziemia pędzi Ci naprzeciw".

Pokaż mimo to