Trochę dziwna ale dobrze się czyta.

Trochę dziwna ale dobrze się czyta.

Po Oscarze i jego życiu pozostaje smutek, zaduma ale i pogoda ducha, że został sobą i wiedział, że życie bez miłości nie jest warte zbyt dużo. Po historii rodziny smutek i nadzieja na lepsze jutro w Ameryce. Po historii Dominikany pozostaje smutek i złość na wszelkiej maści watażków i brutalnych dyktatorów.

Książka wciągająca jak mało która z masą szczegółów i bogactwem językowym. Na pewno zasłużony Pulitzer.
Polecam bo warto zanurzyć się w nią na chwilę, żeby pozostałą w pamięci na dłużej

Po Oscarze i jego życiu pozostaje smutek, zaduma ale i pogoda ducha, że został sobą i wiedział, że życie bez miłości nie jest warte zbyt dużo. Po historii rodziny smutek i nadzieja na lepsze jutro w Ameryce. Po historii Dominikany pozostaje smutek i złość na wszelkiej maści watażków i brutalnych dyktatorów.

Książka wciągająca jak mało która z masą szczegółów i bogactwem...

Niby wszystko jest w tej książce OK, ale wymęczyła mnie okrutnie… Zdecydowanie za bardzo jest rozwleczona.

“But it is the fate of women everywhere to be miserable always.”
“[F]olks always underestimate what the promise of a lifetime of starvation, powerlessness, and humiliation can provoke in a young person’s character.”
“Success, after all, loves a witness, but failure can’t exist without one.”
“[A]s we know, all children, whether good or bad, eventually find their way home.”
“Nothing more exhilarating (…) than saving yourself by the simple act of waking.”
“But if these years have taught me anything it is this: you can never run away. Not ever. The only way out is in.”
“The curse, some of you will say. Life, is what I say. Life.”
“[W]ho needs futuristic generators when you have the power of the machete?”
“In Santo Domingo good news might travel like thunder, but bad news travels like light.”

Niby wszystko jest w tej książce OK, ale wymęczyła mnie okrutnie… Zdecydowanie za bardzo jest rozwleczona.

“But it is the fate of women everywhere to be miserable always.”
“[F]olks always underestimate what the promise of a lifetime of starvation, powerlessness, and humiliation can provoke in a young person’s character.”
“Success, after all, loves a witness, but failure...

Ciekawa historia, ale książka mnie zmęczyła, utknęłam w wątku Beli tak mi się dłużył, że zdążyłam zapomnieć co się działo wcześniej. Nie mój styl.

Ciekawa historia, ale książka mnie zmęczyła, utknęłam w wątku Beli tak mi się dłużył, że zdążyłam zapomnieć co się działo wcześniej. Nie mój styl.

Cyt.:
„Jeśli chcecie znać moje zdanie, takie rzeczy jak klątwy nie istnieją. Istnieje tylko życie. Ono wystarczy.”
Junot Díaz, „Krótki i niezwykły żywot Oscara Wao”

Junot Díaz, pochodzący z Dominikany, mieszkający na stałe w USA pisarz, za swoją pierwszą powieść „Krótki i niezwykły żywot Oscara Wao” otrzymał w 2008 roku Nagrodę Pulitzera.

Tytułowy bohater Oscar Wao to nastoletni Dominikańczyk mieszkający w Stanach z matką i siostrą. Gruby, brzydki, maniak gier komputerowych, sf i komiksów. Bez kolegów, przyjaciół, zakochujący się niemal w każdej napotkanej dziewczynie i przeżywający zawód miłosny za zawodem. Bo jaka dziewczyna chciałaby takiego chłopaka? Po próbie samobójczej, razem z matką wyjeżdża na Dominikanę, gdzie znajduje kolejny obiekt swojej miłości, sporo od siebie starszą prostytutkę.

Historia Oscara Wao jest punktem wyjścia dla Junota Díaz’a do opowiedzenia historii trzypokoleniowej rodziny. Rodziny, nad którą wisi dominikańska klątwa fukú. Ale czy rzeczywiście jest to karaibska klątwa? Czy można na kogoś rzucić klątwę? Czy wisi nad nami przeznaczenie, czy też możemy kształtować naszą przyszłość na podstawie wyborów, których dokonujemy? I najbardziej istotne pytanie – czy wyborów tych możemy dokonywać. Bo Junot Díaz w swojej opowieści powraca do czasów jednego z najbardziej krwawych i brutalnych dyktatorów Ameryki Środkowej - Rafaela Leónidasa Trujillo Moliny, który żelazną ręką władał Dominikaną ponad trzydzieści lat, mordując przeciwników politycznych a kraj uczynił swoją prywatną własnością.

Zaskakująco opowiedziana historia. Bo autor wplata w swoją opowieść i fragmenty sf i komiksowych bohaterów Marvela, nie żałując przy tym wulgaryzmów. A wszystko to opowiedziane językiem dominikańskiej diaspory w Stanach, językiem ulicy karaibskich mniejszości. Pełno w niej hiszpańskojęzycznych zwrotów, często zabawnych, znakomicie oddających klimat ulicy. Tragikomiczna, brawurowo opowiedziana historia dominikańskiej rodziny, na której ślad odcisnęła historia.

To zupełnie inna historia Dominikany, niż opowiadana przez Mario Vargasa Llosę w jego „Święcie Kozła” czy Julii Alvarez w „Czasie Motyli”. O siostrach Mirabal, bohaterkach powieści Julii Alvarez i powieść Llosy dość często wspomina, lecz swoją historię opowiada z zupełnie innej perspektywy. Terror Trujillo nie jest w niej na pierwszym miejscu. On jest, istnieje, stanowi cały czas ogromne zagrożenie, ale został jedynie potraktowany jako tło. Tło, które ma jednak ogromny wpływ na życie ludzkie.

Zabawna, ironiczna, ze sporym dystansem do historii a jednocześnie tragiczna i gorzka.

Cyt.:
„Jeśli chcecie znać moje zdanie, takie rzeczy jak klątwy nie istnieją. Istnieje tylko życie. Ono wystarczy.”
Junot Díaz, „Krótki i niezwykły żywot Oscara Wao”

Junot Díaz, pochodzący z Dominikany, mieszkający na stałe w USA pisarz, za swoją pierwszą powieść „Krótki i niezwykły żywot Oscara Wao” otrzymał w 2008 roku Nagrodę Pulitzera.

Tytułowy bohater Oscar Wao to...

idą brunatni ,idą brunatni
maszerują ogolone żołnierzyki
niszczą drogowe znaki
denerwują ich czarne ludzki

a to przecież tylko zwykły Cygan
brudny czarnuch
sparszywiałe zero
obrzezany wstyd
kiepskie ksero

Idą brunatni Pidżama Porno


Niektórzy z nas byli, inni są, niektórzy będą...a wszyscy znamy, widzieliśmy i dręczyliśmy Oscarów i oscaropodobnych .Dziś kiedy pani Pawłowicz rozpie...mi mózg i wyżarła serce. .historia grubaska z Dominikany..(czy dla pani Krystyny to już ciapaty?)?..każdy ma prawo do miłości ,erekcji i ejakulacji...nawet na polach trzciny cukrowej ,z lufą od Truijllo przy skroni.. fajny był z Ciebie koleś, Oscar..

idą brunatni ,idą brunatni
maszerują ogolone żołnierzyki
niszczą drogowe znaki
denerwują ich czarne ludzki

a to przecież tylko zwykły Cygan
brudny czarnuch
sparszywiałe zero
obrzezany wstyd
kiepskie ksero

Idą brunatni Pidżama Porno


Niektórzy z nas byli, inni są, niektórzy będą...a wszyscy znamy, widzieliśmy i dręczyliśmy Oscarów i oscaropodobnych .Dziś kiedy pani...

Podobała mi się. Ciekawa i barwna trzypokoleniowa saga rodziny dominikańskiej w czasach Trujilla i po. Mocne i dosadne. Ciekawe kulturowo i obyczajowo. Momentami jednakowoż nużyła mnie. Jakoś splot tła historyczno-politycznego i wątku obyczajowego wydał mi się momentami ciężkawy. Raził mnie też brak dystansu autora do tła politycznego, Rozumiem, że dotyczy to historii Dominikany z okresu potwornego reżimu i okrutnych zbrodni, ale jednak wolałbym sam, jako czytelnik wyrabiać sobie opinie. Sam wątek obyczajowy bardzo sugestywny, a bohaterowie wiarygodni. Narracja momentami bardzo dowcipna.

"Dopiero kiedy usiadłam w samolocie zaczęłam płakać. Wiem, że to brzmi śmiesznie, ale chyba nie przestałam aż do poznania ciebie. Wiem, że nie przestałam pokutować. Inni pasażerowie pomyśleli, że jestem szurnięta. Spodziewałam się, że matka mnie trzepnie, nazwie mnie idiotką, prostaczką, brzydulą, niewychowaną, że się przesiądzie, ale nie zrobiła tego. Położyła dłoń na moje dłoni i już jej nie zabrała. Kiedy kobieta przed nami odwróciła się i powiedziała: Powiedz pani córce, żeby się uciszyła, odpowiedziała jej: Powiedz pani swojej dupie, żeby przestała śmierdzieć."

Podobała mi się. Ciekawa i barwna trzypokoleniowa saga rodziny dominikańskiej w czasach Trujilla i po. Mocne i dosadne. Ciekawe kulturowo i obyczajowo. Momentami jednakowoż nużyła mnie. Jakoś splot tła historyczno-politycznego i wątku obyczajowego wydał mi się momentami ciężkawy. Raził mnie też brak dystansu autora do tła politycznego, Rozumiem, że dotyczy to historii...

Książka sprytnie prześlizguje się pomiędzy powieścią obyczajową, literaturą faktu a biografią. Poznajemy tu nie tylko krótki żywot Oscara Wao, ale także historię Dominikany i sagę rodziny tytułowego bohatera.
Polecam!

Książka sprytnie prześlizguje się pomiędzy powieścią obyczajową, literaturą faktu a biografią. Poznajemy tu nie tylko krótki żywot Oscara Wao, ale także historię Dominikany i sagę rodziny tytułowego bohatera.
Polecam!

Jak dla mnie tzw. książka totalna. Ma w sobie wszystko - błyskotliwość, humor i smutek. Poszczególne wątki wspaniale pokazują wszystkie oblicza życia. Polecam!!!

Jak dla mnie tzw. książka totalna. Ma w sobie wszystko - błyskotliwość, humor i smutek. Poszczególne wątki wspaniale pokazują wszystkie oblicza życia. Polecam!!!

Piekielnie dobra rzecz. Inny, nowy dla mnie styl, ale czytało (pochłaniało) się wybornie! Ciężko się od niej uwolnić po skończeniu.

Piekielnie dobra rzecz. Inny, nowy dla mnie styl, ale czytało (pochłaniało) się wybornie! Ciężko się od niej uwolnić po skończeniu.