Bardzo mój typ humoru i styl pisania, choć momentami miałam wrażenie, że autorka kocha imiesłowy równie mocno, jak lubi na nie narzekać ustami swoich bohaterów. Zabrakło trochę do miłości absolutnej - opowiadania wydawały mi się odrobinę zbyt długie, zabrakło w nich mimo wszystko jakiejś większej fabuły. Wszystko ratują jednak bohaterowie, którzy totalnie podbili moje serce. Licho, Szczęsny i reszta ekipy są fantastyczni. Z przyjemnością też poślubiłabym Konrada Romańczuka, żeby razem z nim opiekować się Lichotką.

Czuję, że moja przygoda z panią Kisiel dopiero się zaczyna - na pewno nie będzie to jednorazowy wyskok.

Bardzo mój typ humoru i styl pisania, choć momentami miałam wrażenie, że autorka kocha imiesłowy równie mocno, jak lubi na nie narzekać ustami swoich bohaterów. Zabrakło trochę do miłości absolutnej - opowiadania wydawały mi się odrobinę zbyt długie, zabrakło w nich mimo wszystko jakiejś większej fabuły. Wszystko ratują jednak bohaterowie, którzy totalnie podbili moje...

Ból brzucha ze śmiechu gwarantowany. Znakomita książka - plaster na znękaną duszę, w trakcie słuchania życie wydaje się lepsze :) Ukochana scena jak Licho z Paniczem bronią domu przed włamywaczem.

Ból brzucha ze śmiechu gwarantowany. Znakomita książka - plaster na znękaną duszę, w trakcie słuchania życie wydaje się lepsze :) Ukochana scena jak Licho z Paniczem bronią domu przed włamywaczem.

Wybitna książka. Dawno nie czytałam czegoś tak przyjemnego, ciekawego i zaskakującego.
Polecam :)

Wybitna książka. Dawno nie czytałam czegoś tak przyjemnego, ciekawego i zaskakującego.
Polecam :)

chociaż istnieje kilka wersji audiobooka, ja niezmiernie polecam tę, w której w postacie tknął życie @maciek_radel - jak dotąd jest moją ukochaną. Pamiętam, kiedy poraz pierwszy czytałam "Dożywocie" (a potem drugą część "Siłę Niższą", gdzie jak widzicie na okładce jeden z bohaterów idzie na konwent w cosplayu Roszpunki) - miałam wtedy wrażenie, jakby ktoś siedział mi w głowie i opisywał wszystkie osobowości tam siedzące i kierujące centrum dowodzenia - jak w filmie "W głowie się nie mieści" (lub powstałym dużo wcześniej "Nounai Poison Berry" z identycznym motywem). Uwielbiam, kiedy fantastyka miesza się z współczesnością, wierzenia ludowe z niesamowitą dawką humoru, a seryjny samobójca wkręca się w haft. A dom, gdzie uczulony na pierze anioł stróż chętnie zje pyszności przygotowane przez Krakena z głębokich oceanów zostaje przejęty przez zwykłego przeciętnego depresyjnego autora erotycznych kryminałów, który nie wie, na co się pisał, ale wszysrko brzmi lepiej niż zapadanie w jeszcze większą depresję po rozstaniu.

chociaż istnieje kilka wersji audiobooka, ja niezmiernie polecam tę, w której w postacie tknął życie @maciek_radel - jak dotąd jest moją ukochaną. Pamiętam, kiedy poraz pierwszy czytałam "Dożywocie" (a potem drugą część "Siłę Niższą", gdzie jak widzicie na okładce jeden z bohaterów idzie na konwent w cosplayu Roszpunki) - miałam wtedy wrażenie, jakby ktoś siedział mi w...

4/5

4/5

Ale to była cudowna rozrywka! Ja chcę jeszcze raz

Ale to była cudowna rozrywka! Ja chcę jeszcze raz

Wspaniała rozrywka. Alleluja.

Wspaniała rozrywka. Alleluja.

Bałam się tej książki, bo nie byłam pewna czy styl autorki przypadnie mi do gustu. Czytalqm wcześniej Toń i jakoś nie do końca mi ona leżała. A tutaj ! Co za miłe zaskoczenie. Lekka, przyjemna, z humorem i te fantastyczne postaci ze swoim niepowtarzalnym charakterem - alleluja ! ;) Jestem mega ciekawa kolejnych tomów 😀 I już wiem co za licho z tego Licha ^^
Było by bardzo miło gdyby ktoś się podjął ekranizacji :D

Bałam się tej książki, bo nie byłam pewna czy styl autorki przypadnie mi do gustu. Czytalqm wcześniej Toń i jakoś nie do końca mi ona leżała. A tutaj ! Co za miłe zaskoczenie. Lekka, przyjemna, z humorem i te fantastyczne postaci ze swoim niepowtarzalnym charakterem - alleluja ! ;) Jestem mega ciekawa kolejnych tomów 😀 I już wiem co za licho z tego Licha ^^
Było by bardzo...

Mam problem z tą książką. To było moje drugie podejście do tej pozycji (pierwsze było jeszcze za starego wydania). Wtedy, kilka lat temu, porzuciłam ją gdzieś po 1/3, bo wydawała mi się niesamowicie nudna.
Teraz odczucia mam delikatnie inne. Nadal akcją to ona nie grzeszy i mi, człowiekowi przyzwyczajonemu do porwań, morderstw lub innych równie spektakularnych wydarzeń, dziwnie się ją czytało.
Na pewno wielką zaletą jest język używany przez autorkę i cała koncepcja. Powiem szczerze, nie obraziła bym się gdybym miała w domu Krakersa albo Licho.

Po dłuższym zastanowieniu stwierdzam, że chętnie kiedyś sięgnę po kolejne części przypadków Konrada i ferajny z Lichotki, ale nie nastąpi to szybko (pora wrócić do bardziej akcyjnych książek z krwią, śmiercią itp.😉)

Mam problem z tą książką. To było moje drugie podejście do tej pozycji (pierwsze było jeszcze za starego wydania). Wtedy, kilka lat temu, porzuciłam ją gdzieś po 1/3, bo wydawała mi się niesamowicie nudna.
Teraz odczucia mam delikatnie inne. Nadal akcją to ona nie grzeszy i mi, człowiekowi przyzwyczajonemu do porwań, morderstw lub innych równie spektakularnych wydarzeń,...

Dożywocie to zabawna i nietypowa książka. Język w niej jest bardzo specyficzny, ale wciągający, a bohaterowie – niepowtarzalni. Najbardziej „normalnym” bohaterem jest Konrad – pisarz, który w spadku dostaje Lichotkę, wraz z jej wyjątkowymi mieszkańcami: Lichem, aniołem z uczuleniem na pierze i zamiłowaniem do sprzątania, Krakenem mieszkającym w piwnicy potworem z mackami, który uwielbia gotować, Szczęsnym – duchem panicza, poety, który zastrzelił się z powodu nieszczęśliwej miłości, oraz kilkoma Utopcami.

Od pierwszych stron pokochałam Licho. Kto by nie chciał mieć takiego anioła? Słodkie i urocze w różowych bamboszkach. Nie dość, że posprząta, to jeszcze Internet (i inne rzeczy) za darmo uruchomi. Po prostu ideał.
Ciekawym zabiegiem było wplecenie znanych polskich dzieł literackich do powieści – zarówno ich fragmentów, jak i odniesień. Niektóre z nich pamiętałam, ale nie zawsze mogłam przypomnieć sobie skąd (jedynie tyle, że z lekcji polskiego 😅). Do tego ta mieszanina współczesnego języka ze staropolską gwarą i tekstami jak u babci.

Jeśli nie czytaliście jeszcze tej książki, a szukacie czegoś lekkiego i przyjemnego, to Dożywocie jest idealną lekturą. Na prawdę warto, Alleluja! 👼🏻👻

Dożywocie to zabawna i nietypowa książka. Język w niej jest bardzo specyficzny, ale wciągający, a bohaterowie – niepowtarzalni. Najbardziej „normalnym” bohaterem jest Konrad – pisarz, który w spadku dostaje Lichotkę, wraz z jej wyjątkowymi mieszkańcami: Lichem, aniołem z uczuleniem na pierze i zamiłowaniem do sprzątania, Krakenem mieszkającym w piwnicy potworem z mackami,...