Długo się zbierałam do przeczytania tej książki. Trzy razy zaczynałam. W końcu postanowiłam w styczniu przeczytać te zalegające. Intryga kryminalna jest dobra. Ale. Akcji raczej tu nie ma. Wszystko dzieje się wolno i niestety nie ciekawi i nie wciąga. Dodatkowo jest dużo pustych niepotrzebnych pustych dialogów. Wątek obyczajowy nudny. Nie sięgnę już po tego autora.

Długo się zbierałam do przeczytania tej książki. Trzy razy zaczynałam. W końcu postanowiłam w styczniu przeczytać te zalegające. Intryga kryminalna jest dobra. Ale. Akcji raczej tu nie ma. Wszystko dzieje się wolno i niestety nie ciekawi i nie wciąga. Dodatkowo jest dużo pustych niepotrzebnych pustych dialogów. Wątek obyczajowy nudny. Nie sięgnę już po tego autora.

Długo się zbierałam do przeczytania tej książki. Trzy razy zaczynałam. W końcu postanowiłam w styczniu przeczytać te zalegające. Intryga kryminalna jest dobra. Ale. Akcji raczej tu nie ma. Wszystko dzieje się wolno i niestety nie ciekawi i nie wciąga. Dodatkowo jest dużo pustych niepotrzebnych pustych dialogów. Wątek obyczajowy nudny. Nie sięgnę już po tego autora.

Długo się zbierałam do przeczytania tej książki. Trzy razy zaczynałam. W końcu postanowiłam w styczniu przeczytać te zalegające. Intryga kryminalna jest dobra. Ale. Akcji raczej tu nie ma. Wszystko dzieje się wolno i niestety nie ciekawi i nie wciąga. Dodatkowo jest dużo pustych niepotrzebnych pustych dialogów. Wątek obyczajowy nudny. Nie sięgnę już po tego autora.

Nie kończę czytać średnio jednej książki na dwa lata. To jest jedna z nich. Wówczas wystawiam najniższą ocenę, czego z reguły unikam. Ktoś mi podszepnął, że to jest świetne i niestety skusiłem się. Wymęczyłem do połowy i porzuciłem. Może kryminały nie są dla mnie, ale to jest tragedia. Serdecznie nie polecam.

Nie kończę czytać średnio jednej książki na dwa lata. To jest jedna z nich. Wówczas wystawiam najniższą ocenę, czego z reguły unikam. Ktoś mi podszepnął, że to jest świetne i niestety skusiłem się. Wymęczyłem do połowy i porzuciłem. Może kryminały nie są dla mnie, ale to jest tragedia. Serdecznie nie polecam.

Z wcześniejszych powieści Javiera Cercasa wiemy już, że jest on mistrzem kompozycji. "Anatomia chwili" to bez dwóch zdań arcydzieło pod względem architektury powieściowej. Na zamknięcie w jednym wydarzeniu całych dziejów powojennej Hiszpanii (przy czym nie mam na myśli II wojny światowej, lecz wojnę domową 1936-1939) – i to z uwzględnieniem całej symetrii zachodzącej między antagonistycznymi obozami – był w stanie sobie pozwolić tylko ktoś, kto odznacza się nie lada pisarskim kunsztem.

"Terra Alta" to znacznie skromniejsze przedsięwzięcie literackie, nie stawia ono sobie tak wygórowanych wymagań, na dobrą sprawę – przy powierzchownej lekturze – mogłoby trafić na półkę z literaturą kryminalną. I ono jednak uderza klarownością narracyjną. Ta najnowsza powieść Javiera Cercasa to czasowy przekładaniec. Składa się ona z dziesięciu rozdziałów obejmujących naprzemiennie dwa dukty czasowe – rozdziały nieparzyste to teraźniejszość śledztwa, a – parzyste to przeszłość agenta Melchiora Marina,, właściwie od jego urodzenia po wczesny niedzielny poranek, w który odebrał on zgłoszenie o zabójstwie bogatego miejscowego przedsiębiorcy i jego żony. Rozdziały te zostały zgrabnie ujęte w dwie części – pierwsza to niemal protokół z postępowania policji – jak najbardziej zgodnego z procedurą – w pierwszych godzinach i dniach po zgłoszeniu zbrodni, a druga to równie drobiazgowy zapis z działań głównego bohatera, w dużej mierze podejmowanych na bakier z prawem, po umorzeniu śledztwa przez jego zwierzchników z braku pomysłu na jego kontynuowanie.

Taka dwuczęściowa kompozycja jest efektem amputacji, jakiej został poddany cały środek, a więc to, co zwykło wypełniać powieść kryminalną, która nie broni się przed takim zakwalifikowaniem: chodzi tu o wszystkie te gry z czytelnikiem ścigającym się z powieściowymi śledczymi w odpowiedzi na pytanie, kto i dlaczego zabił. To ważny sygnał, że "Terra Alta" przypomina powieść kryminalną tylko przez przypadek. Można powiedzieć, że w ujęciu Javiera Cercasa każda rzeczywistość, w której przeszłość ciąży nad teraźniejszością, zawiera w sobie motywy potencjalnej zbrodni. Nic dziwnego, że największy ciężar w jego najnowszej powieści posiadają wydarzenia sięgające wojny domowej i z pierwszych lat po niej. Chyba więc nikt nie uzna tego za spoiling, gdy potwierdzę, że i tym razem pogoń za zbrodniarzem okaże się gonitwą za duchami krwawej przeszłości. To stała sygnatura tej twórczości. Podobnie jak respekt dla faktów historycznych – bohaterowie Cercasa nie żyją w świecie wypełnionym hollywoodzkimi dekoracjami, ale we współczesnej Hiszpanii, borykającej się z ruchami separatystycznymi i islamistycznymi atakami terrorystycznymi. Bardzo ciekawe są dyskusje o literaturze, jakie prowadzą – miło spotkać agenta policji, który ma zwyczaj czytać na głos "Nędzników" Victora Hugo.

Z wcześniejszych powieści Javiera Cercasa wiemy już, że jest on mistrzem kompozycji. "Anatomia chwili" to bez dwóch zdań arcydzieło pod względem architektury powieściowej. Na zamknięcie w jednym wydarzeniu całych dziejów powojennej Hiszpanii (przy czym nie mam na myśli II wojny światowej, lecz wojnę domową 1936-1939) – i to z uwzględnieniem całej symetrii zachodzącej między...

Kolejne niezwykle udane i mocno poruszające spotkanie z prozą Javiera Cercas.
To pierwszy (w moim czytelniczym dorobku) kryminał, a raczej pierwsza książka Cercasa, która nie jest reportażem, literaturą faktu. Do tej pory czytałam innego typu książki tego autora.
Kryminał bardzo udany, dobry, mocny, działający na emocje i wyobrażnię, ale odrobinkę, ciut słabszy od literatury faktu. Nadal to jednak bardzo dobra proza, przesycona Hiszpanią, a właściwie Katalonią. Ta kraina wyziera z każdej strony cercasowych książek.
Ponownie mamy złe czyny, które są piętnem dla przyszłości, terażniejszości, czyny, których nie da się zapomnieć i rany, których nie leczy czas. Do tego katalońska mentalność i mocne pomieszanie z trudną historią tego regionu. A sama Terra Alta, no cóż, to okrutny i mało przyjazny region południowo-zachodniej Katalonii.
Już początek jest mocny. Mamy trzy ofiary, trzy trupy, ale jakby podzielone na dwie grupy. Dwa ciała to, jak pisze autor, zwłoki ludzi torturowanych, a trzecie zwłoki to rumuńska służąca. Zwłoki znaleziono na terenie posiadłości najbogatszych i najbardziej wpływowych w regionie ludzi, rodziny Adellów.
Adellowie mają pieniądze, władzę, wpływy, z ich zdaniem liczą się wszyscy. Nic więc dziwnego, iż do wyjaśnienia tych okrutnych zbrodni szybko, acz bez rozgłosu, policja przystępuje bezzwłocznie. Ściągnięte zostają nawet posiłki z innych posterunków. Czy to wystarczy? Czy zbrodnie da się cicho i szybko wyjaśnić? Czas i działania policji pokażą, że nie i że nic nie jest proste, tak jakby się zdawało.
Na plan pierwszy wysuwają się: historia regionu naznaczona wojną domową i dyktaturą Franco (ot taki znak rozpoznawczy Cercasa) oraz Melchior, prowadzący śledztwo, nowy i bardzo zapadający w pamięć bohater cyklu Terra Alta, półsierota, syn barcelońskiej prostytutki, kiedyś brutalnie zgwałconej. Więcej o Melchiorze wam nie napiszę. Zachęcam za to do lektury książki i poznania tej niezwykłej postaci. Będziecie zaskoczeni, bo Cercas jak zwykle zaskakuje i mocno konstruuje tło, przesłanie i bohaterów.
W książce mamy wiele, autor wiele nam oferuje, nienawiść, kłamstwa, żądzę władzy i równie silną żądzę zemsty, mocne, przerażające uczucia, które długo tłumione mogą prowadzić do tragedii i niebanalnej zbrodni. Poza tym jest też zagrożenie terrorystyczne, liczne retrospekcje i wiele innych. To wszystko, z pozoru niezbyt ze sobą powiązane, kataloński pisarz genialnie ze sobą łączy i tworzy fascynująca, bardzo inteligentną i wymagającą uruchomienia szarych komórek lekturę.
Nie jest to lekka książka. To trudna, wymagająca i w pełni angażująca czytelnika opowieść. Warto zadać sobie trud. Nagrodą będą niesamowite doznania literackie. Polecam i czekam na kolejny tom cyklu.

Kolejne niezwykle udane i mocno poruszające spotkanie z prozą Javiera Cercas.
To pierwszy (w moim czytelniczym dorobku) kryminał, a raczej pierwsza książka Cercasa, która nie jest reportażem, literaturą faktu. Do tej pory czytałam innego typu książki tego autora.
Kryminał bardzo udany, dobry, mocny, działający na emocje i wyobrażnię, ale odrobinkę, ciut słabszy od...

Melchior Marin już od urodzenia miał pod górkę. Przyszedł na świat jako syn prostytutki. Owszem, matka chciała, by wyrwał się ze środowiska, w jakim przyszło mu żyć. Wysłała go do płatnej szkoły z nadzieją, że syn coś w życiu osiągnie. Ale nastoletni Melchior nie potrafił się odnaleźć w katolickiej szkole. Wrócił na ulicę i szybko popadł w kłopoty, które skończyły się więzieniem. I to właśnie tam spotkał człowieka, współwięźnia, który podsunął mu książki. To "Nędznicy" stali się jego Biblią i przewodnikiem. W tej powieści odnalazł siebie. Śmierć matki, która została zamordowana, dokonała kolejnego przełomu. Melchior postanowił zostać policjantem. Po powstrzymaniu ataku terrorystów islamskich, by zapewnić mu bezpieczeństwo, przełożeni przenieśli go do Terra Alta, prowincjonalnego miasteczka, gdzie nic się nie dzieje. Melchior poukładał sobie życie - ma żonę i córeczkę Kozetę oraz spokojną pracę. Do czasu...

(cd recenzji na fb)

https://www.facebook.com/photo/?fbid=555715509684572&set=a.530574235532033

Melchior Marin już od urodzenia miał pod górkę. Przyszedł na świat jako syn prostytutki. Owszem, matka chciała, by wyrwał się ze środowiska, w jakim przyszło mu żyć. Wysłała go do płatnej szkoły z nadzieją, że syn coś w życiu osiągnie. Ale nastoletni Melchior nie potrafił się odnaleźć w katolickiej szkole. Wrócił na ulicę i szybko popadł w kłopoty, które skończyły się...

Terra Alta to część Katalonii - jałowa i niegościnna kraina, posiadająca jednak nieodparty urok. Taka też jest "Terra alta", posępny bohater, ponura atmosfera i historia, ale czyta się przyjemnie. Ciekawy kandydat na towarzysza jesiennego wieczoru.

Terra Alta to część Katalonii - jałowa i niegościnna kraina, posiadająca jednak nieodparty urok. Taka też jest "Terra alta", posępny bohater, ponura atmosfera i historia, ale czyta się przyjemnie. Ciekawy kandydat na towarzysza jesiennego wieczoru.

Powrót Cercasa z nową książką, można chyba zaliczyć do udanych, chociaż przyznam, że lepiej wypada w literaturze faktu. W takich tytułach jak : Oszust, Anatomia chwili, czy Żołnierze spod Salaminy.
Tym razem spróbował swoich sił w kryminale. Mamy tu mroczną Barcelonę, nie tą z pocztówek i folderów, mamy nieszablonowego policjanta - detektywa, który pije coca-cole i czyta książki ( najlepiej dziewiętnastowieczne),Opus Dei i senne miasteczko w Katalonii oraz wojnę domową w tle (nie byłby to Cercas) Książka jest ciekawa i zgrabnie napisana, nie nudzi i czyta się dobrze.
Ponadto książka w pewnym sensie skłania do sięgnięcia po inny tytuł, innego autora,a mianowicie Nędzników Victora Hugo co trzeba będzie w moim przypadku nadrobić.
Polecam.

Powrót Cercasa z nową książką, można chyba zaliczyć do udanych, chociaż przyznam, że lepiej wypada w literaturze faktu. W takich tytułach jak : Oszust, Anatomia chwili, czy Żołnierze spod Salaminy.
Tym razem spróbował swoich sił w kryminale. Mamy tu mroczną Barcelonę, nie tą z pocztówek i folderów, mamy nieszablonowego policjanta - detektywa, który pije coca-cole i czyta...

Powieść napisana w czasie teraźniejszym, czego niestety nie trawię.

Powieść napisana w czasie teraźniejszym, czego niestety nie trawię.

Zupełnie niezła intryga kryminalna wymieszana z marną powieścią obyczajową. Od połowy książki pomijałam obyczajówkę, bo nudna, ale kryminał doczytałam do końca i za to te 5 gwiazdek.

Zupełnie niezła intryga kryminalna wymieszana z marną powieścią obyczajową. Od połowy książki pomijałam obyczajówkę, bo nudna, ale kryminał doczytałam do końca i za to te 5 gwiazdek.