Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Gogolowe disco" Paavo Matsina przełożyła z języka estońskiego(!) Anna Michalczuk-Podlecki. To była dziwna i pokręcona lektura, która okazała się dla mnie dużym wyjściem poza czytelniczą strefę komfortu. "Gogolowe disco" przyciąga intrygującym tytułem i piękną okładką. Wydarzenia mają miejsce, gdy Estonia znalazła się pod panowaniem Imperium Rosyjskiego. Poznajemy w niej historię Nikołaja Gogola, który wstaje z martwych. Ważną rolę odgrywają: antykwariusz, barmanka, kieszonkowiec i miłośnik Beatelsów. Dla mnie to była trudna i wymagająca lektura, w której ciężko się połapać. Nie pomagało nagromadzenie postaci i ogólny chaos. Dużo tu nawiązań do autentycznych miejsc i postaci oraz wtrąceń w języku rosyjskim. Na szczęście z tyłu książki znajduje się słowniczek oraz wyjaśnienie, kim są występujące autentyczne postaci. W "Gogolowym discu" autor puszcza wodze wyobraźni, fikcja miesza się z historią. Jest zwariowana i pokręcona, ma w sobie coś intrygująco i niecodziennego. Styl pisania jest bardzo ciekawy. Lekturę polecam szczególnie osobom znającym rosyjską kulturę, fanom Beatelsów oraz rosyjskiej klasyki. Choć "Gogolowe disco" ma jedynie 170 stron, więc warto dać jej szansę i sprawdzić na własnej skórze, czy to coś dla nas. Bardzo lubię serię Bałtyk i to jak jest różnorodna, każdy odnajdzie w niej coś dla siebie. "Gogolowe disco" było ciekawym literackim doświadczeniem. I choć political fiction nie jest moim gatunkiem, to nie żałuję lektury.