Pani Elżbieta Cherezińska w niesamowity sposób potrafi przenieść czytelnika do świata, który kreuje na kartach swoich książek. Czytając "Sagę Sigurn" przenosimy się do surowego, ale jakże żywego świata wikingów, chwilami ma się wrażenie, że czuć zapach skór, paleniska, czy strawy. Czytelnik poznaje tu obyczaje, rytuały religijne i sposób życia wikingów. Postacie tej powieści są jak żywe, razem z nimi przemierzamy świat starej Norwegii, poznajemy ich uczucia i lęki, łatwo się do nich przywiązać. Jak dobrze, że przede mną jeszcze 3 tomy wspaniałego cyklu "Północna Droga".

Pani Elżbieta Cherezińska w niesamowity sposób potrafi przenieść czytelnika do świata, który kreuje na kartach swoich książek. Czytając "Sagę Sigurn" przenosimy się do surowego, ale jakże żywego świata wikingów, chwilami ma się wrażenie, że czuć zapach skór, paleniska, czy strawy. Czytelnik poznaje tu obyczaje, rytuały religijne i sposób życia wikingów. Postacie tej...

Niestety nie doceniam kronikarskiego stylu opowieści. Zdarzenia są opowiedziane przez główną bohaterkę w tak beznamiętny sposób, wszystko jest pozbawione emocji, że nie wciągnęłam się i nie będę kontynuować sagi. Jedynie na plus to poznawanie historii Wikingów.

Niestety nie doceniam kronikarskiego stylu opowieści. Zdarzenia są opowiedziane przez główną bohaterkę w tak beznamiętny sposób, wszystko jest pozbawione emocji, że nie wciągnęłam się i nie będę kontynuować sagi. Jedynie na plus to poznawanie historii Wikingów.

Książka opowiada historię Sigrun, żony jarla wikingów z Trondelagu. Książka trochę nudna, główna bohaterka głównie czeka i opisuje to co dzieje w osadzie i w jej rodzinie. Taka historyczno-obyczajowo-romansowa opowieść.

Książka opowiada historię Sigrun, żony jarla wikingów z Trondelagu. Książka trochę nudna, główna bohaterka głównie czeka i opisuje to co dzieje w osadzie i w jej rodzinie. Taka historyczno-obyczajowo-romansowa opowieść.

Nie do końca rozumiem skąd negatywne recenzje tej książki. Uwielbiam język Elżbiety Cherezińskiej i jej zdolność malowania obrazów słowami. Równie pięknie opisane są tutaj sceny z alkowy Sigrun i Regina jak i składanie krwawych ofiar czy przygotowanie wyprawy. Nie znajdziemy tutaj gwałtownych zwrotów akcji i to jest piękne, można porozkoszować się powolną akcją i po prostu przy tej książce odpocząć. Bardzo chętnie sięgnę po kolejne tomy sagi.

Nie do końca rozumiem skąd negatywne recenzje tej książki. Uwielbiam język Elżbiety Cherezińskiej i jej zdolność malowania obrazów słowami. Równie pięknie opisane są tutaj sceny z alkowy Sigrun i Regina jak i składanie krwawych ofiar czy przygotowanie wyprawy. Nie znajdziemy tutaj gwałtownych zwrotów akcji i to jest piękne, można porozkoszować się powolną akcją i po prostu...

Pani Cherezińska zachwyciła mnie książkami "Harda" i "Królowa". Ot tamtej pory mam wpisane na półkę "chcę przeczytać" praktycznie wszystkie jej powieści. Cykl "Północna droga" w zasadzie chciałam przeczytać na papierze, ale trafiając na niego w jednym w serwisów z audiobookami postanowiłam zaryzykować. W zasadzie nie żałuję, ale to tylko dlatego, że "Saga Sigrun" okazała się nie tak dobra jak zakładałam i nie tak bardzo mnie pochłonęła jak się spodziewałam. Przede wszystkim dlatego, że w moim odbiorze to książka o miłości - dozgonnej, głębokiej, prawdziwej, okraszonej zachwycającym fizycznym kochaniem. Niby to wszystko pięknie brzmi, ale w powieści historycznej spodziewałam się znaleźć coś jeszcze. Tutaj nasza tytułowa Sigrun jako młoda dziewczyna poślubia jarda Regina - zakochują się w sobie do szaleństwa, ale jard jak to jard wypływa na walki, wyprawy handlowe, więcej go nie ma jak jest. A ona głównie w fabule na niego czeka a jak nie czeka to go wita i spędzają upojne chwile w alkowie, gdzie jard daje przyjemności wyciągając swój miecz. Przy pierwszej takiej scenie to może było to piękne i zachwycające, ale przy dziesiątej już mnie znudziło. Praktycznie niewiele było scen z wypraw jarda Regina, raczej pojawiały się w jego opowiadaniach po upojnym przywitaniu żony albo w rozmowach przy biesiadach przy miodzie wojów. No nie tego oczekiwałam. Jakoś za dużo w tej książce było obyczajówki a za mało burzliwej historii o wikingach.
Całość jest dobrze napisana, nie ujmuję nic autorce, ale opis książki jest trochę przerysowany i po prostu nie zawiera tego, czym w praktyce jest.
Z szacunku do autorki daję 7, bo książka zupełnie mnie nie porwała. Słucham już drugiej części i mimo, że może jest minimalnie lepsza to chyba ten cykl jest sprzedany jako zupełnie coś innego niż jest.

Pani Cherezińska zachwyciła mnie książkami "Harda" i "Królowa". Ot tamtej pory mam wpisane na półkę "chcę przeczytać" praktycznie wszystkie jej powieści. Cykl "Północna droga" w zasadzie chciałam przeczytać na papierze, ale trafiając na niego w jednym w serwisów z audiobookami postanowiłam zaryzykować. W zasadzie nie żałuję, ale to tylko dlatego, że "Saga Sigrun"...

"Jestem SIGRUN
wdowa po Reginie, matka Biorna i Gudrun, córka Apalwardra.
Jestem w jesieni życia
opadły ze mnie liście
korona nadkruszona
a jednak pień niezmurszały wciąż trzyma się prosto"

Tak zaczyna się pierwszy tom "Północnej drogi", czyli "Saga Sigrun" autorstwa wyjątkowego piór Pani Elżbiety Cherezińskiej.

Pani Elżbieta fenomenalnie malowała słowem w mojej głowie i dlatego miałam cudowne wrażenie, że ja uczestniczę w życiu tej rodziny wikingów. Stałam się jedną z bohaterek, która nie czyta, ale stoi z boku i obserwuje życie swoich znajomych.

Tym razem powieść odsłuchałam w wersji audiobook i z przyjemnością stwierdzam, że lektorka to jest kolejny atut. Pani Anna Kerth swoim cudownie niskim, jakby ochrypłym głosem, dodaje niesamowitej mistyczności tej wspanialej powieści. Czytała to w taki sposób, że skupiałam się na wciągającej treści, a nie formie wypowiedzi.
Jest to dla mnie bardzo ważne, ponieważ często nieudolne aktorzenie lektora dosłownie uśmierca powieść. Tutaj było dokładnie na odwrót.

"Saga Sigrun" to wyjątkowo wciągająca saga o wikingach i pierwszy tom z już mojej ulubionej serii "Północna droga".
Wyjątkowość tego tomu polega na tym, że tutaj jest zupełnie inaczej przedstawione to wręcz mordercze, przepełnione krwią i walkami, życie wikingów.
Pani Elżbieta prowadzi nas północną drogą i pokazuje cały ich świat, ale oczami najpierw młodziutkiej, a potem już dojrzałej kobiety Sigrun. Znam różne powieści i widziałam kilka filmów w tej tematyce, ale tylko Pani Elżbieta pokusiła się na przedstawienie tego zimnego męskiego świata przez pryzmat odczuć i doświadczeń kobiety.

Sigrun opowiada swoje dzieje, a raczej uczucia z nimi związane. Przeraża ją to, kiedy jako młoda dziewczyna żegna swojego ojca wyjeżdżającego na wojny. Potem już jako dorosła kobieta, przeżywa znowu to samo, bo żegna męża, a później syna. Zostaje jej czekanie i opieka nad tymi którzy zostali, bo wszyscy oczekują od niej wsparci i siły. W codzienność głównej bohaterki wplata się ciągła tęsknota za bliskimi oraz wiara w niezmąconą przyszłość, którą przepowiadają runy i wierzenia.

To jest wspaniała i jednocześnie taka "nieśpieszna" powieść, która pozwala nie tylko poznawać domostwa, obyczaje, stroje czy biżuterię wikingów, ale przede wszystkich ich uczucia i trudne życie.
Dla mnie jest to ciężkie życie, bo ja je widzę poprzez filtr współczesności i feminizmu. Wychowałam się w dzisiejszych czasach i cieszę się bardzo, ze nie żyłam wówczas, ale to znowu mój filtr i niczego on nie ujmuje wartości jest książki.

Pani Elżbieta Cherezińska kolejny raz stanęła na wysokości zadania i udowodniła swój kunszt literacki. Zachwyciły mnie już pierwsze słowa, którymi zaczyna się ta powieść, a potem było coraz lepiej. Niezwykłe opisy i ciekawa fabuła z przeplatającymi się zwrotami akcji sprawiły, że ja nie mogłam się oderwać.

Czytelniku drogi, jeśli zatem szukasz agresywnych, ociekających krwią wikińskich bitew, to od razu Cię ostrzegam. Trzymasz w ręku powieść widzianą oczami kobiety, która oczywiście zostawała w domu by zająć się dziećmi i gospodarstwem. Autorka pokazuje ten surowy świat z zupełni innej perspektywy, niż przedstawiany do tej pory w literaturze o przygodach walecznych wikingów.
Piszę o tym, bo warto wiedzieć co trzyma się w ręku.

Zachwyciła mnie ta powieść i uwiodła stylem, a najlepszą oceną jest dla mnie fakt, że nie mogłam się od niej oderwać. To jest zupełnie inna książka, porównując ją do tych, które już znam tej autorki. Przestawiłam się jednak na ten inny sposób i czerpałam z niej ogromną przyjemność. Już nie mogę doczekać się drugiego tomu.

Polecam
Zaczytana Joana
BOOKIECIARNIA

https://epilog-zaczytana-joana.blogspot.com/2024/01/saga-sigrun-elzbieta-cherezinska-tom-nr.html

"Jestem SIGRUN
wdowa po Reginie, matka Biorna i Gudrun, córka Apalwardra.
Jestem w jesieni życia
opadły ze mnie liście
korona nadkruszona
a jednak pień niezmurszały wciąż trzyma się prosto"

Tak zaczyna się pierwszy tom "Północnej drogi", czyli "Saga Sigrun" autorstwa wyjątkowego piór Pani Elżbiety Cherezińskiej.

Pani Elżbieta fenomenalnie malowała słowem w mojej głowie i...

Zamówiłem na wakacje. W końcu historii o wikingach nie da się popsuć... No dobra, niestety się da. Sigrun wychodzi za mąż za jarla i kiedy ten rusza na wyprawę cierpliwie na niego czeka. I czeka. I znów czeka. I nie zgadniecie: czeka. Jest w tej książce kilka momentów, ale jak na opowieść o żonie nordyckiego jarla zbyt wiele w niej ckliwości i prawdę pisząc: niewiele się w życiu głównej bohaterki dzieje. Raczej nie sięgnę po kolejne książki z tej serii.

Zamówiłem na wakacje. W końcu historii o wikingach nie da się popsuć... No dobra, niestety się da. Sigrun wychodzi za mąż za jarla i kiedy ten rusza na wyprawę cierpliwie na niego czeka. I czeka. I znów czeka. I nie zgadniecie: czeka. Jest w tej książce kilka momentów, ale jak na opowieść o żonie nordyckiego jarla zbyt wiele w niej ckliwości i prawdę pisząc: niewiele się w...

Świetnie napisana książka! Ta piękna nordycka opowieść zachwyca, ma się wrażenie jakby autorka żyła w czasach wikingów i doświadczała tego wszystkiego co oni. Poza tym ostatnie strony mnie zaintrygowały i bardzo pozytywnie zaskoczyły. Z wielką chęcią przeczytam inne powieści autorki o tej tematyce.

Świetnie napisana książka! Ta piękna nordycka opowieść zachwyca, ma się wrażenie jakby autorka żyła w czasach wikingów i doświadczała tego wszystkiego co oni. Poza tym ostatnie strony mnie zaintrygowały i bardzo pozytywnie zaskoczyły. Z wielką chęcią przeczytam inne powieści autorki o tej tematyce.

Z pewnym takim wahaniem sięgałam po Sagę Sigrun, bo niepotrzebnie się naczytałam opinii, że słaba jak na Cherezińską, że nic się nie dzieje, że daremne sceny seksu itd., itp.
A tu niespodzianka - słuchałam audiobooka czytanego przez Annę Kerth i tu już pierwszy gigantyczny plus. Lektorka fenomenalna jak dla mnie - żadnego sztucznego aktorzenia, jest, a jakby jej nie było i można się spokojnie skupić na historii a nie na wysiłkach lektora :]
A sama historia wcale nudna nie jest i to tylko dlatego, że główna bohaterka nie podbija wrogich krain i nie bierze udziału w bitwach, jest po prostu kobiecą wersją tych dynamicznych historii, które znam już z innych książek autorki.
Dla mnie to akurat duży plus, że Cherezińska miała odwagę napisać tę historię właśnie z kobiecej perspektywy, bez fajerwerków bitew i podbojów wielkich wojów, bo za większością z nich stały w cieniu, pozostawione w zaciszach domowych takie Sigrun, czekające na swego pana i władcę aż wróci z kolejnej wyprawy.
Przy okazji tej lektury nie po raz pierwszy ucieszyłam się, że żyję tu i teraz, bo bycie jedynie kartą przetargową w męskim świecie i jak to ładnie ujęto w znanej piosence: "męska rzecz być daleko, a kobieca wiernie czekać" to zupełnie nie moja bajka.

Z pewnym takim wahaniem sięgałam po Sagę Sigrun, bo niepotrzebnie się naczytałam opinii, że słaba jak na Cherezińską, że nic się nie dzieje, że daremne sceny seksu itd., itp.
A tu niespodzianka - słuchałam audiobooka czytanego przez Annę Kerth i tu już pierwszy gigantyczny plus. Lektorka fenomenalna jak dla mnie - żadnego sztucznego aktorzenia, jest, a jakby jej nie było i...

Spodziewałam się powieści o żonie Wikinga w stylu "Hardej" lub "Królowej" a to jest... wielkie rozczarowanie.

Spodziewałam się powieści o żonie Wikinga w stylu "Hardej" lub "Królowej" a to jest... wielkie rozczarowanie.