Jak, to jest mieć spokojny rok w szkole? O tym, przekonał się Percy, gdzie przez cały rok szkolny nie zaatakował, go żaden potwór. Jedna, ile można mieć szczęscia jednocześnie? W ostatnim dniu szkoły, lekcja wf-u okazuje się walką o życie. (Nie ma to jak próba zrobienia przekąski z syna boga mórz), która kończy się niepowodzeniem dla potworów. W tym momencie, zjawia się Annabeth, która przynosi złe wieści: magiczna bariera chroniąca, Obóz zaczyna słabnąć tym samym przyciągając magiczne stwory, w to miejsce. Znalezienie lekarstwa, okazuje się prawie niemożliwe. Pomimo tego Percy wyrusza na Morze potworów, które kryje tajemnice lekarstwa oraz wiele innych rzeczy.

„Żyjesz w obu światach. Oba mogą zrobić ci krzywdę, ale i ty możesz wywrzeć wpływ na oba. To czyni herosów wyjątkowymi. Niesiesz nadzieje ludzi do królestwa nieśmiertelnych."


Pierwsza część Perce'go, mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła. Pełna humoru, ciekawej fabuły, mnóstwa zwrotów akcji. Wręcz, prawie idealna, dla wszystkich. No cóż, nie ukrywajmy, kto mając możliwość, nie sięgnie po następne przygody, naszych wielbionych herosów? Każdy tom nawiązuje, w pewien sposób do mitologii i tym samym jest wyjątkowy. W tej części, przyjrzymy się bliżej nie czemu innemu jak "Morzu Potworów". Zaczynają książkę, podejrzewałam już do czego autor nawiązał tym samym, ale i tak nie popsuło mi to przygód Perce'go.

Percy, to jeden z bohaterów, których nie da się nie pokochać. Pomimo tego, że to druga część i minął mniej więcej rok od wydarzeń z Złodzieja Pioruna, chłopak nie zmienia się. Nadal oddany przyjaciołom. Z pewnością, nie zamienimy się z nim rozsądkiem, ale odwagi mu pozazdrościmi.
Annabeth pomimo tego, że lepiej ją poznajemy przez co staje nam się bliższa, tym samym jej mądrość nie ucierpiały w naszych oczach.
Nowi bohaterzy, również się tutaj pojawiają. W tej części autor dodał nam nie kto innego jak Tantala.
Oprócz niego, który wprowadzi nam kolejnych humorystycznych scen mamy Tysona. Nie opowiem nic więcej o nim by nie psuć zabawy.
A... i z pewnością, niektórzy z was zastanawiają się gdzie się podział Grover. Mogą was zapewnić, że autor pamiętał o nim i nie raz nasz kozioł, doprowadzi do śmiechu.

"(...) jakby w ten sposób udowadniała, że wszystko jest możliwe. Percy może skończyć siódmą klasę. Gofry mogą być niebieskie. Takie drobne cuda.”

Fabuła, w tej książce jeszcze nie raz nas zaskoczy. Nadal autor, łączy nowoczesne czasy z Bogami, dzięki czemu mamy dość śmieszną mieszankę.
Cała historia, od początku, aż do samego końca jest ciekawa, więc nie można się oderwać. Język autora tym samym nie jest ozdobny, tylko lekki, wszystko jest gładko opisane. Ale, właśnie dzięki temu ta książkę tyle zyskuje na swej prostocie.

Druga część, z pewnością jest lepsza od pierwszej. Po pierwsze, możemy liczyć na więcej akcji, mimo że nie narzekam na nudę w Złodzieju pioruna tutaj otrzymamy więcej zwrotów akcji. W każdym tomie, może się zdążyć coś czego nie możemy przewidzieć mimo, że łączy się wszystko z mitologią.
Autor obdarza nas, w każdym kroku humorem, który jest wielkim plusem książki.

„Wszelkie próby zabójstwa spotkają się z najsurowszą karą – pozbawieniem prawa do konsumpcji słodyczy przy wieczornych ogniskach przez tydzień! Do rydwanów! ”

"Morze potworów" jest idealna kontynuacją, a każda część robi się coraz lepsza. Cały czas śledzimy naszych bohaterów i trzymamy za nich kciuki. Zakończenie również zapowiada nam kolejną świetną część. Od początku, do końca autor mnie pozytywnie zaskoczył i no cóż polecam serię każdemu.

„Szczury są pyszne – podpowiedział Greg.
A co to ma wspólnego z ta opowieścią? - spytała Marta.
Nic – odpowiedział Greg – ale jestem głodny.”

Jak, to jest mieć spokojny rok w szkole? O tym, przekonał się Percy, gdzie przez cały rok szkolny nie zaatakował, go żaden potwór. Jedna, ile można mieć szczęscia jednocześnie? W ostatnim dniu szkoły, lekcja wf-u okazuje się walką o życie. (Nie ma to jak próba zrobienia przekąski z syna boga mórz), która kończy się niepowodzeniem dla potworów. W tym momencie, zjawia się...