Kiedy skończyłam tom pierwszy Owoców zatrutego drzewa, czułam się okrutnie wciągnięta w historię Kingi i nie mogłam doczekać się momentu, gdy już będę mogła sięgnąć po kontynuację. Traf chciał, że dość długo musiała się naczekać ta biedna książka na swoją kolej, ale nareszcie przyszedł moment i na nią. Czy spodobała mi się ona równie mocno, co jej poprzedniczka? Odpowiedź na to pytanie w tej recenzji.

Kinga trafia do Krakowa, gdzie udaje jej się odnaleźć swoją ciotkę, która przez lata uznawana była za czarną owcę w rodzinie - aktorkę Amelię. Młoda dziewczyna dowiaduje się od niej o wielu rodzinnych sprawach, o których do tej pory nie miała pojęcia. Bolesne tajemnice zaczynają jedna po drugiej wychodzić na światło dzienne, a Kinga dodatkowo będzie musiała stawić czoła nieznanymi jej dotąd uczuciami. Czy uda jej się uwolnić raz na zawsze z sideł przeszłości i rozpocząć nowy rozdział swojego życia?

Pierwszy tom cyklu pozostawił mnie w takim uczuciu wyczekiwania na to, co wydarzy się dalej i jednocześnie nadziei - przyznaję się bez bicia, że rzeczywiście liczyłam na to, że kontynuacja historii Kingi okaże się jeszcze ciekawsza. Bohaterka ta zaskarbiła sobie moją sympatię i uparcie trzymałam za nią kciuki.

W tej książce główna bohaterka jeszcze bardziej mi zaimponowała swoją pewnością siebie i taką siłą, o którą szczerze mówiąc, bym jej nie podejrzewała. Ta młoda kobieta musiała odnaleźć w sobie odwagę, by stawić czoła nie tylko wszelkim przeszkodom, ale i bolesnej przeszłości, która zdecydowanie ma bardzo silny wpływ na jej obecne życie. Nie wiem nawet, co jeszcze miałabym napisać na jej temat – Kinga to po prostu bardzo dobrze wykreowana bohaterka, która swoją postawą zdecydowanie wyprzedza czasy, w których przyszło jej żyć - i z tego się bardzo cieszę.

W tej części zdecydowanie więcej jest rozwiązywania kolejnych budzących wcześniej wątpliwości i pytania sytuacji, co oczywiście, bardzo przypadło mi do gustu. Autorka wciąż dba o to, by nie wszystkie karty zostały odkryte, jednak niektóre rzeczy już zaczęły wskakiwać na swoje miejsca i dawać pewnego rodzaju obraz całego życia rodziny Kingi. Kiedy sobie pomyślę o tym, że w rzeczywistości wciąż jest wiele rodzin, które skutecznie ukrywają podobne sytuacje, boli mnie serce. Nie są to rzeczy na tyle straszne, by trzeba było je ukrywać i przedstawiać jako wielkie tabu. Są to kwestie, które raczej lepiej znać, a które mogą wiele rzeczy rozjaśnić i co więcej, pomóc w rozwiązywaniu wielu problemów.

Agnieszka Janiszewska po raz kolejny pokazała mi, że potrafi stworzyć wciągającą, a jednocześnie dosyć lekką powieść obyczajową, którą pochłania się w tempie ekspresowym, a która pozostawia mocny wydźwięk i po prostu skłania do wielu przemyśleń. Lektura tej części była równie udana, co lektura poprzedniej, choć... pierwsza część chyba mimo wszystko wciągnęła mnie mocniej. Chętnie przekonam się niedługo, jak wygląda sytuacja z zakończeniem historii Kingi – czy tom 3 będzie tym najlepszym? To się okaże.

Kiedy skończyłam tom pierwszy Owoców zatrutego drzewa, czułam się okrutnie wciągnięta w historię Kingi i nie mogłam doczekać się momentu, gdy już będę mogła sięgnąć po kontynuację. Traf chciał, że dość długo musiała się naczekać ta biedna książka na swoją kolej, ale nareszcie przyszedł moment i na nią. Czy spodobała mi się ona równie mocno, co jej poprzedniczka? Odpowiedź...

OPINIA DOTYCZY CAŁOŚCI
Jeśli lubicie sagi i powieści o silnych kobietach, to cykl "Owoce zatrutego drzewa" Agnieszki Janiszewskiej jest dla Was.

Akcja zaczyna się w drugiej połowie XIX wieku i trwa do dwudziestolecia międzywojennego.

Główną bohaterką jest Kinga.
Poznajemy ją jako dziewczynkę, która po śmierci matki zamieszkała z dziadkiem, siostrą matki, jej mężem, synem i córką
Niestety, od początku ciotka czuje do nowego domownika nie tylko niechęć, ale wręcz nienawiść. Dlaczego tak się dzieje? O tym dowiadujemy się, śledząc losy i poznając przeszłość rodziny.
Losy Kingi to oś fabuły, ale interesujące są też perypetie jej bliskich i znajomych.

Przy okazji poznajemy życie obyczajowe i towarzyskie Warszawy. Bywamy na salonach i w domach tzw. zwykłych ludzi.
Autorka bardzo dobrze przedstawia tło historyczne oraz problemy społeczne kilku epok, podejmując wciąż aktualne problemy (m.in. emancypacji kobiet, równości płci, prawa do wolności, stereotypów i uprzedzeń, kołtunerii...).
Pasjonujące jest śledzenie losów głównej bohaterki, która od dziecka właściwie zdana jest tylko na siebie, nawet jeśli ma zapewniony dach nad głową i mieszka w pozornie szczęśliwej rodzinie.

Czyta się tę wielowątkową sagę jednym tchem i z emocjami, tym bardziej, że wydarzenia nie są przewidywalne.
Niektóre postacie mogą wydawać się nieco szablonowe, ale nie psuje to lektury.
Całość napisana jest z dbałością o język, co rzadko zdarza we współczesnej literaturze obyczajowej.

Polecam - bardzo dobrze odpoczęłam przy lekturze tego cyklu (poznałam go w formie audiobooka czytanego przez Katarzynę Traczyńską).

OPINIA DOTYCZY CAŁOŚCI
Jeśli lubicie sagi i powieści o silnych kobietach, to cykl "Owoce zatrutego drzewa" Agnieszki Janiszewskiej jest dla Was.

Akcja zaczyna się w drugiej połowie XIX wieku i trwa do dwudziestolecia międzywojennego.

Główną bohaterką jest Kinga.
Poznajemy ją jako dziewczynkę, która po śmierci matki zamieszkała z dziadkiem, siostrą matki, jej mężem,...

+

+

Kinga dowiaduje się o relacji matki z wujem,nim się urodziła,a ona jest tak zwanym "owocem zatrutego drzewa" w rodzinie .Okazuje się również iż Aleksander(mąż kuzynki) jak i ona również nie są sobie obojętni ,choć Klementyna z Aleksandrem są małżeństwem.Historia miłosna może się powtórzyć,więc kuzyn proponuje jej wyjazd do Paryża.
Czy taki krok coś pomoże?

Kinga dowiaduje się o relacji matki z wujem,nim się urodziła,a ona jest tak zwanym "owocem zatrutego drzewa" w rodzinie .Okazuje się również iż Aleksander(mąż kuzynki) jak i ona również nie są sobie obojętni ,choć Klementyna z Aleksandrem są małżeństwem.Historia miłosna może się powtórzyć,więc kuzyn proponuje jej wyjazd do Paryża.
Czy taki krok coś pomoże?

Opinia przy części 3

Opinia przy części 3

Dobrze, kiedy po pierwszym tomie mogę sięgnąć od razu po drugi. Tym razem przenosimy się do Krakowa. Odstęp pomiędzy pierwszą i drugą częścią wynosi 10 lat.

Kinga zamieszkuje u ciotki Amelii. Poznaje bliżej rodzinę oraz zdobywa wiedzę na temat nieżyjących rodziców. Amelia pomaga Kindze w znalezieniu pracy. Za pomocą paru zdań poparcia, ojciec ciotki zatrudnia dwudziestoośmioletnią dziewczynę w swoim sklepie. Dzięki niezależności finansowej Niwińska wynajmuje mieszkanko, by "nie siedzieć na głowie" Amelii. Ze stolicy odwiedza ją kuzyn Zbyszek, jak i mąż kuzynki - Aleksander. W międzyczasie umiera wuj Stefan. W ręce kobiety trafiają listy z młodości wujka Stefana, które rzucają odmienne wyobrażenie Kingi na temat jej rodziców. Ukrywana od lat tajemnica wychodzi na jaw.

W miłości nic się nie zmienia. Serce już nie takiej młodej panny Niwińskiej bije, z wzajemnością, do wciąż tego samego mężczyzny. Lecz jest to zakazana miłość.

Agnieszka Janiszewska nie schodzi z poziomu. Nadal wywołuje dreszcz emocji i ciekawości. Życie ponownie wymusza na Kindze kolejną podróż. Czy to już ostatnia przeprowadzka? Gdzie osiądzie na stałe? O tym przekonamy się w trzecim tomie.

Dobrze, kiedy po pierwszym tomie mogę sięgnąć od razu po drugi. Tym razem przenosimy się do Krakowa. Odstęp pomiędzy pierwszą i drugą częścią wynosi 10 lat.

Kinga zamieszkuje u ciotki Amelii. Poznaje bliżej rodzinę oraz zdobywa wiedzę na temat nieżyjących rodziców. Amelia pomaga Kindze w znalezieniu pracy. Za pomocą paru zdań poparcia, ojciec ciotki zatrudnia...

Sagi rodzinne nie należą do mojego ulubionego gatunku. Nie wiedzieć czemu historia kolejnych pokoleń, opisana na przestrzeni wieku nie zachęcała mnie do tej pory do tego, by sięgnąć po tytuły wpisujące się w ten nurt.
Z „Owocem zatrutego drzewa” Agnieszki Janiszewskiej było jednak zupełnie inaczej. Jakiś wewnętrzny głos podpowiadał, że warto, a dodatkowo przepiękne okładki tej trzytomowej opowieści zachęcały do tego, aby zagłębić się w tej opowieści.
Snuta przez Agnieszkę Janiszewską opowieść rozpoczyna się pod koniec XIX wieku w Warszawie. Tu poznajemy młodziutką Kingę, która oddana po śmierci dziadka pod opiekę ciotki – Marii Burdziewiczowej, mimo wsparcia wuja coraz bardziej zaczyna odczuwać niechęć swej dobrodziejki. Dodatkowo ciotka za wszelką cenę chce ją wydać za mąż, co rusz podkreślając, że jako panna bez posagu nie wiele ma w tej kwestii do gadania. Kinga postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wyzwolić się z wiecznej presji małostkowej ciotki. Poszukując swych rodzinnych korzeni, zachęcona przez wuja Stefana, postanawia wyruszyć do Krakowa, by tam rozpocząć nowy rozdział swego młodego życia.
W ten oto sposób w II tomie snutej przez Agnieszkę Janiszewską opowieści wyruszamy wraz z Kingą do grodu Kraka, aby tam zmierzyć się z nieznanym losem, a zwłaszcza aby paść w ręce krakowskiej bohemy. Kroki prowadzą bowiem naszą bohaterkę w samo serce artystycznego Krakowa, w którym prym w rozrywkowym światku wiedzie nowo odnaleziona krewna, kuzynka jej ojca – czarna owca rodziny. To właśnie ciotka Amelia otworzy przed swą bratanicą wrota do świata buchalterii, a jednocześnie pomoże odnaleźć się jej zupełnie nowej rzeczywistości.
Warszawa nie pozwoli jednak o sobie zapomnieć. Wieść o śmierci ukochanego wuja i konieczność uczestniczenia w uroczystościach pogrzebowych sprawią, że przed Kingą odkryte zostaną dawno skrywane tajemnice zawarte w przekazanych jej w spadku listach. Jakie światło rzucą one na dalsze losy Kingi? Czy prawda, która wyjdzie w nich na jaw skłoni Kingę do podjęcia dalszych życiowych decyzji?
Z pewnością wszystko wyjaśni się w kolejnej odsłonie opowieści, po którą z pewnością z równie miłą chęcią sięgnę, gdyż autorka ma wyjątkowy dar do malowania słowem obrazów minionych lat. Wpisując losy swych bohaterów w historyczne uwarunkowania oddaje nie tylko ich emocje obrazujące czasy w jakich przyszło im żyć, ale i nastroje społeczne. Czy opisując rzeczywistość zaborcza, czy oddając nastroje początku XX w. kreśli obraz epoki, jak i społeczne jej uwarunkowania. Powoli przebijający się zryw emancypacyjny, rozwarstwienie społeczne, barwne oblicze fin de siècle stają się tłem dla opowieści o uczuciach, rozterkach targających sercem i umysłem Kingi, dla tajemnic z przeszłości, które wychodzą na jaw rzucając zupełnie nowe światło na historię zmarłych rodziców Kingi, czy wielbionego przez nią dziadka.
Wszystko to sprawia, że czytelnik daje się uwieść magii tej powieści. Co więcej wpada powoli w tkaną pajęczą się, która choć powolutku oplata czytelnika snutą opowieścią, to tak szczelnie owija go siecią fabuły, że nie można oderwać się od lektury. Ten niewątpliwy urok kreowanej przez Agnieszkę Janiszewską historii sprawia, że „Owoce zatrutego drzewa” stają się wartą uwagi trylogią, dającą chwilę wytchnienia i zapewniającą przyjemną rozrywkę na wysokim poziomie. Pozostaje mi zatem zachęcić Was do sięgnięcia po ten tytuł. Ja zaś zabieram się za tom trzeci i wraz z Kingą przenoszę się do Paryża.

Sagi rodzinne nie należą do mojego ulubionego gatunku. Nie wiedzieć czemu historia kolejnych pokoleń, opisana na przestrzeni wieku nie zachęcała mnie do tej pory do tego, by sięgnąć po tytuły wpisujące się w ten nurt.
Z „Owocem zatrutego drzewa” Agnieszki Janiszewskiej było jednak zupełnie inaczej. Jakiś wewnętrzny głos podpowiadał, że warto, a dodatkowo przepiękne okładki...

Kinga rozpoczyna pracę w sklepie ojca ciotki Amelii i zajmuje się tam buchalterią. Cieszy się z własnego kącika, jednak trudne czasy, gdy kobieta samotnie mieszkająca jest wiecznie na świeczniku i na językach nie pozwalają jej żyć w spokoju. O krzywdzących plotkach szybko się przekonuje przyjmując w wynajętym apartamencie "kuzyna", który wpadł z niezapowiedziana wizytą. Mimo, że Kinga usamodzielnia się, nie jest jej łatwo i ledwo wiąże koniec z końcem. No i zaczyna doskwierać jej samotność. Dzięki Amelii Kinga odkrywa rodzinne tajemnice, w jej życiu pojawia się ponownie szwagier Aleksander i kuzyn Zbyszek, a po śmierci wuja Burgiewicza dostaje ukrywane przez niego listy, odkrywające całą prawdę o jej rodzicach.
Akcja drugiego tomu toczy się spokojnie, nostalgicznie, dużo tu rozmów i przemyśleń. Kinga dojrzewa, jednak wciąż przeżywa rozterki sercowe i stara się ustrzec przed popełnieniem błędów rodziców. Na horyzoncie pojawia się propozycja Zbyszka, który wyjeżdża do Paryża i chce zabrać Kingę ze sobą. Czy podejmie się takiego kroku?
Drugi tom zaspokaja ciekawość i potwierdza domysły wysnute z części pierwszej.
Czyta się lekko i przyjemnie.

Kinga rozpoczyna pracę w sklepie ojca ciotki Amelii i zajmuje się tam buchalterią. Cieszy się z własnego kącika, jednak trudne czasy, gdy kobieta samotnie mieszkająca jest wiecznie na świeczniku i na językach nie pozwalają jej żyć w spokoju. O krzywdzących plotkach szybko się przekonuje przyjmując w wynajętym apartamencie "kuzyna", który wpadł z niezapowiedziana wizytą....

Spokojna,przyjemna lektura..

Spokojna,przyjemna lektura..

Choć mało tu się dzieje, a akcja toczy się wolnym tempem ,to mimo wszystko czyta się bardzo przyjemnie,
Umiera wuj Kingi ,a dzięki ukrywanym przez niego listom Kinga dowiaduje się o losach swej matki i jak się okazuje dziewczynę spotkał ten sam nieszczęśliwy los.
Tom kończy się jej wyjazdem wraz z kuzynem do Francji.
Jak potoczą się jej dalsze losy?Niestety muszę poczekać cierpliwie na kolejny tom.

Choć mało tu się dzieje, a akcja toczy się wolnym tempem ,to mimo wszystko czyta się bardzo przyjemnie,
Umiera wuj Kingi ,a dzięki ukrywanym przez niego listom Kinga dowiaduje się o losach swej matki i jak się okazuje dziewczynę spotkał ten sam nieszczęśliwy los.
Tom kończy się jej wyjazdem wraz z kuzynem do Francji.
Jak potoczą się jej dalsze losy?Niestety muszę...