Po autorce spodziewałam się czegoś lepszego,bo jej saga nowohucka i bydgoska mnie zachwyciły. Ta książka jest przeciętna. Pierwsza część właściwie o niczym, nie dzieje się kompletnie nic. W drugiej trochę się rozkręca,ale te historie są tak nieprawdopodobne, że aż śmieszne. Dotrwałam do końca,ale nie polecam.

Po autorce spodziewałam się czegoś lepszego,bo jej saga nowohucka i bydgoska mnie zachwyciły. Ta książka jest przeciętna. Pierwsza część właściwie o niczym, nie dzieje się kompletnie nic. W drugiej trochę się rozkręca,ale te historie są tak nieprawdopodobne, że aż śmieszne. Dotrwałam do końca,ale nie polecam.

https://kasiek-mysli.blogspot.com/2024/01/przenikanie-edyta-swietek-wylosowane-ze.html

https://kasiek-mysli.blogspot.com/2024/01/przenikanie-edyta-swietek-wylosowane-ze.html

Nudna do połowy, potem zaczyna się rozkręcać i nawet zaczyna wciągać. Choć nawet nie umywa się do sagi nowohuckiej tejże autorki.

Nudna do połowy, potem zaczyna się rozkręcać i nawet zaczyna wciągać. Choć nawet nie umywa się do sagi nowohuckiej tejże autorki.

Długo się nie mogłam wciągnąć w tę fabułę. Pierwsza połowa książki jest w sumie o niczym, potem się rozkręca, ale też mnie nie powaliło. To chyba, dotychczas, najsłabsza pozycja Autorki, jaką przeczytałam.... Te wstawki ze snów głównej bohaterki, które były tytułowym przenikaniem się poprzednich wcieleń niesamowicie mnie zmęczyły. Może zamysł nie był zły, ale mnie to nie przekonało, ani nie zainteresowało. Było niepotrzebnym odciąganiem od fabuły, która też nie powalała dynamiką. W tej książce nie było dla mnie zaskakujących i interesujących zwrotów akcji, to co miało w jakiś sposób zaskoczyć, było wydumane i mało realne. Nie lubię aż takiego oderwania od rzeczywistości.

Całkiem ładna okładka i świadomość, że kupiłam za jakieś małe pieniądze w taniej księgarni poprawiają lekko ogólne myślenie o tej książce, ale raczej szybko zapomnę o jej bohaterach i wydarzeniach.

Długo się nie mogłam wciągnąć w tę fabułę. Pierwsza połowa książki jest w sumie o niczym, potem się rozkręca, ale też mnie nie powaliło. To chyba, dotychczas, najsłabsza pozycja Autorki, jaką przeczytałam.... Te wstawki ze snów głównej bohaterki, które były tytułowym przenikaniem się poprzednich wcieleń niesamowicie mnie zmęczyły. Może zamysł nie był zły, ale mnie to nie...

To bajka w sumie jest ale ogólnie niezłe czytadło. Wciąga i czyta się dobrze a chyba o to chodzi więc polecam😊

To bajka w sumie jest ale ogólnie niezłe czytadło. Wciąga i czyta się dobrze a chyba o to chodzi więc polecam😊

Fabuła "Przenikania" jest mało prawdopodobna i naciągana. Niektóre wydarzenia były autorce po prostu potrzebne, aby z głównej bohaterki stworzyć anioła prześladowanego przez los. W trakcie czytania nieustannie towarzyszyło mi odczucie sztuczności myśli i zachowań Natalii. Historia sama w sobie przejmująca, ale nafaszerowana dziwacznymi pomysłami i sytuacjami.

Fabuła "Przenikania" jest mało prawdopodobna i naciągana. Niektóre wydarzenia były autorce po prostu potrzebne, aby z głównej bohaterki stworzyć anioła prześladowanego przez los. W trakcie czytania nieustannie towarzyszyło mi odczucie sztuczności myśli i zachowań Natalii. Historia sama w sobie przejmująca, ale nafaszerowana dziwacznymi pomysłami i sytuacjami.

"Przenikanie" to dobra, życiowa powieść obyczajowa. Nie jest to wybitna lektura, ale czyta się ją z zaciekawieniem. Już sam tytuł jest intrygujący.
Bardzo lubię powieści Edyty Świętek za to, że często zawierają tajemnicze a nawet nadprzyrodzone wątki.
W "Przenikaniu" są to koszmary senne głównej bohaterki Natalii, które dzieją się w różnych epokach historycznych.
Po za tym autorka porusza tu wiele trudnych tematów, między innymi relacje matki i córek, faworyzowanie jednego dziecka, problem niepłodności. Nie jest to lektura optymistyczna, a ogrom problemów bohaterów może przytłaczać czytelnika. Dopiero pod koniec los uśmiecha się do bohaterów i daje im nadzieję na lepszą przyszłość.

"Przenikanie" to dobra, życiowa powieść obyczajowa. Nie jest to wybitna lektura, ale czyta się ją z zaciekawieniem. Już sam tytuł jest intrygujący.
Bardzo lubię powieści Edyty Świętek za to, że często zawierają tajemnicze a nawet nadprzyrodzone wątki.
W "Przenikaniu" są to koszmary senne głównej bohaterki Natalii, które dzieją się w różnych epokach historycznych.
Po za...

No cóż uwielbiam książki Pani Świętek. I ta również trafiła w mój gust.
Tym razem mamy historię Natalii, która wiedzie szczęśliwy żywot u boku męża Szymona. Skończyła studia, jest wziętym i bardzo zdolnym architektem. Ma miłość ukochanego mężczyzny i pieniądze. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko dziecka. Niestety oboje z mężem są bezpłodni. Dlatego czynią starania w kierunku adopcji.
Niestety wypadek Szymona wszystko zmienia. Szymon ratuje Natalię przed śmiercią i to na niego wpada rozpędzony kierowca, w wyniku czego mężczyzna zapada w śpiączkę. Natalia musi żyć dalej, walcząc z rodziną i własnymi demonami, które objawiają się w snach.
Tu muszę przyznać, że fantastyczna część powieści niezbyt przypadła mi do gustu, choć na koniec wszystko się wyjaśniło i znalazło uzasadnienie pojawiających się co jakiś czas snów głównej bohaterki.
Serdecznie polecam!

No cóż uwielbiam książki Pani Świętek. I ta również trafiła w mój gust.
Tym razem mamy historię Natalii, która wiedzie szczęśliwy żywot u boku męża Szymona. Skończyła studia, jest wziętym i bardzo zdolnym architektem. Ma miłość ukochanego mężczyzny i pieniądze. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko dziecka. Niestety oboje z mężem są bezpłodni. Dlatego czynią starania w...

Natalia to główna bohaterka tej książki. Ilość nieszczęść, trudów i upadków, jakie ją spotykają, są nieprawdopodobne. Mimo to, mimo wszystko, ona ciągle trwa na powierzchni i walczy o lepsze jutro.
Natalii współczułam, trzymałam za nią kciuki, chyba ją polubiłam i chciałam by w końcu los ją oszczędził i posklejał. Mimo wszystko z książki płynie optymistyczne przesłanie- cierpliwość to klucz do wszystkiego. I naprawdę warto się nie poddawać, a z uporem maniaka i na przekór wierzyć w przyszłość.
Na pewno zmusza do refleksji.

Natalia to główna bohaterka tej książki. Ilość nieszczęść, trudów i upadków, jakie ją spotykają, są nieprawdopodobne. Mimo to, mimo wszystko, ona ciągle trwa na powierzchni i walczy o lepsze jutro.
Natalii współczułam, trzymałam za nią kciuki, chyba ją polubiłam i chciałam by w końcu los ją oszczędził i posklejał. Mimo wszystko z książki płynie optymistyczne przesłanie-...

+

+