Jak to możliwe, aby króciutkie, 100-stronicowe opowiadanie doczekało się 9 ekranizacji ( pierwsza z 1910, ostatnia z 1999 roku),2 spektakli teatralnych, baletu, operetki i dwóch oper?
A przecież nie ma jakiejś specjalnej, oszałamiającej fabuły, ani nie zaskakuje, ani nie jest arcydziełem.
Ale ma w sobie pazur, to „coś”. Namiętność i tajemnicę. Obietnicę i szczyptę miłości. Chichot losu i „amaszzaswoje”. Oraz petersburski przepych, który oddziaływuje na moją wyobraźnię.
Bajka dla dorosłych, a ja lubię bajki, szczególnie skazki (сказкu).

Jak to możliwe, aby króciutkie, 100-stronicowe opowiadanie doczekało się 9 ekranizacji ( pierwsza z 1910, ostatnia z 1999 roku),2 spektakli teatralnych, baletu, operetki i dwóch oper?
A przecież nie ma jakiejś specjalnej, oszałamiającej fabuły, ani nie zaskakuje, ani nie jest arcydziełem.
Ale ma w sobie pazur, to „coś”. Namiętność i tajemnicę. Obietnicę i szczyptę...

Banalne. Szkielet jest konkretny i ciekawy ale brakuje zawiązania akcji i lepszego budowania napięcia.

Banalne. Szkielet jest konkretny i ciekawy ale brakuje zawiązania akcji i lepszego budowania napięcia.

Zabawna, przewrotna, zaskakująca. Spodziewałam się ponurej literatury rosyjskiego klasyka, a dostałam przewrotną historię o słabej i podstępnej naturze ludzkiej. Miłe zaskoczenie.

Zabawna, przewrotna, zaskakująca. Spodziewałam się ponurej literatury rosyjskiego klasyka, a dostałam przewrotną historię o słabej i podstępnej naturze ludzkiej. Miłe zaskoczenie.

Piękna opowieść, obrazującą czym grozi nadgorliwość.

Piękna opowieść, obrazującą czym grozi nadgorliwość.

Klasyczne opowiadanie Aleksandra Puszkina stanowi, na szczęście, dziedzictwo całej literatury światowej nie tylko rosyjskiej (tfu, aż chciałoby się napisać ruskiej, no ale Puszkin i inni klasycy nie są tu niczemu winni).
Bardzo dobre opowiadanie, które można interpretować na wiele sposobów . Dobrze napisane, krótkie i treściwe.

Klasyczne opowiadanie Aleksandra Puszkina stanowi, na szczęście, dziedzictwo całej literatury światowej nie tylko rosyjskiej (tfu, aż chciałoby się napisać ruskiej, no ale Puszkin i inni klasycy nie są tu niczemu winni).
Bardzo dobre opowiadanie, które można interpretować na wiele sposobów . Dobrze napisane, krótkie i treściwe.

Kapitalne, z szybką akcją, poruszające opowiadanie o namiętności. Przeczytałam w godzinę, myślałam o nim cały dzień. Dla mnie stało się dziś radą - przerwać nie mówiąc ostatniego słowa. Polecam

Kapitalne, z szybką akcją, poruszające opowiadanie o namiętności. Przeczytałam w godzinę, myślałam o nim cały dzień. Dla mnie stało się dziś radą - przerwać nie mówiąc ostatniego słowa. Polecam

audiobook

audiobook

6/10 - niezła

6/10 - niezła

Dobra klasyka, ale pełnię swojego uroku nabiera w adaptacji Piotra Czajkowskiego na scenę operową.

Dobra klasyka, ale pełnię swojego uroku nabiera w adaptacji Piotra Czajkowskiego na scenę operową.

Po prostu odhaczone. Nie wiem, co chciałem znaleźć i nie wiem co znalazłem.

Po prostu odhaczone. Nie wiem, co chciałem znaleźć i nie wiem co znalazłem.