Akcja powieści rozgrywa się w czasach współczesnych autorowi, w chorwackiej stolicy, Zagrzebiu. Bohaterem jest pięćdziesięciodwu letni mężczyzna, którego imienia nie znamy. Klasyczny everyman, adwokat, drobnomieszczanin, człowiek żyjący w “teatrze marionetek”. Jest szanowanym obywatelem, znanym i poważanym w kręgu ludzi, których sam bohater określa mianem homo cilindriacus, tworząc z atrybutu mieszczanina symbol głupoty, hipokryzji i oportunizmu. Bohater jest narratorem powieści, a cała powieść niejako jego pamiętnikiem, zbiorem wspomnień, strumieniem świadomości. Już pierwszy rozdział, zatytułowany O ludzkiej głupocie, jest swego rodzaju “przelaniem na papier” złości i frustracji bohatera, a także opisem jego dotychczasowej egzystencji, w roli radcy prawnego, przykładnego męża i ojca. Powieść, jak wiele innych powieści chorwackiego realizmu, a także wiele innych utworów Krležy, porusza tematykę drobnomieszczańską, a bohater to tak zwany “podmiot myślący”, inteligent, wyobcowana jednostka. Bohater ten budzi skojarzenia z bohaterem romantycznym – i nie bez przyczyny. Na krawędzi rozumu to powieść o fabule niestandardowej – jak pisze Jan Wierzbicki “Krleža skonstruował tę powieść na zasadzie komedii dell’arte, lub mówiąc językiem dzisiejszym: happeningu.” Rozpoczyna ją punkt wyjściowy – obraza Domacińskiego, z którego wynika cała lawina zdarzeń. Powieść jest jak gdyby analizą (a może nawet psychoanalizą? ) społeczeństwa zagrzebskiego drobnomieszczaństwa, którego Krleža jest wielkim krytykiem, jest strumieniem świadomości, monologiem wewnętrznym człowieka osamotnionego w swej walce o normalność. Na krawędzi rozumu to nie tylko krytyka drobnomieszczaństwa, czyli “teatru marionetek” – to także studium psychologiczne nad jednostką, zbuntowanym bohaterem, “podmiotem myślącym”. Krleža w doskonały sposób dokonał obu tych zabiegów, co sprawiło, że czytelnik utożsamia się z bohaterem, i tak jak on czuje wstręt do ludzkiej głupoty i obłudy. Razem z nim walczy przeciwko sądowej machinie, tak jak zapewne walczył z Józefem K. w jego sądowych potyczkach. Oczywiście, czytelnik może miec pewność, że autor przedstawia Zagrzebian i ich małomiasteczkowość w krzywym zwierciadle, wizerunek ten jest mocno podkoloryzowany, ale nie ulega wątpliwości, że Krleža doskonale zna środowisko, które opisuje, a główny bohater jest jego porte parole.

Akcja powieści rozgrywa się w czasach współczesnych autorowi, w chorwackiej stolicy, Zagrzebiu. Bohaterem jest pięćdziesięciodwu letni mężczyzna, którego imienia nie znamy. Klasyczny everyman, adwokat, drobnomieszczanin, człowiek żyjący w “teatrze marionetek”. Jest szanowanym obywatelem, znanym i poważanym w kręgu ludzi, których sam bohater określa mianem homo...